Multiple choice – δημοψήφισμα!

Έχουμε γράψει και άλλες φορές για το πολιτικό σχέδιο του Γιώργου που θα εφαρμοστεί αν κατορθώσει  να περάσει « το μεσοπρόθεσμο και διασωθεί από την λαϊκή αγανάκτηση. Ο μακροπρόθεσμος στόχος του είναι/ήταν να διαμορφώσει ένα πολιτικό, οικονομικό, επιχειρηματικό και κοινωνικό σύστημα κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του, χωρίς δημόσια κριτική, μηχανισμούς ελέγχου, λαϊκής έκφρασης και κοινωνικής παρέμβασης. Έτσι το administration του Μαξίμου θα διοικεί τη χώρα κατά βούληση και ανεξέλεγκτο.Έτσι από το φθινόπωρο και μετά θα αρχίσει να χτίζεται το πολιτικό σύστημα που θέλει ο Γιώργος. Και θα το κάνει με δημοψήφισμα, που δεν θα έχει ερώτημα για την οικονομία, το ευρώ ή τη δραχμή, αλλά τον εκλογικό νόμο, τις εκλογικές περιφέρειες κ.λπ. Ίσως δε να το ανακοινώσει την Παρασκευή στη Βουλή, απαντώντας στον Τσίπρα που έχει κάνει σχετική ερώτηση.Επειδή μάλιστα ο Γιώργος βιάζεται να στήσει το καθεστώς του, ενδέχεται να ισχυριστεί ότι αν οι προτάσεις του περάσουν από την δημοψηφισματική λαϊκή έγκριση, θα πρέπει να εφαρμοστεί από τις επόμενες εθνικές εκλογές και όχι από τις μεθεπόμενες, γιατί πλέον δεν θα χρειάζεται η αυξημένη κοινοβουλευτική πλειοψηφία που προβλέπει το Σύνταγμα. Πάντως, επειδή στο Μαξίμου γνωρίζουν ότι πρόκειται για «συνταγματική ακροβασία» εξετάζουν και το ενδεχόμενο η επόμενη Βουλή να αναθεωρήσει το Σύνταγμα.Όσον αφορά τα ερωτήματα λέγεται ότι δεν θα είναι μόνο ένα, αλλά ένα πακέτο προτάσεων που θα μπορεί να επιλέξει ο ψηφοφόρος σε κουτάκια τι θέλει. Θα είναι ένα multiple choice – δημοψήφισμα! Και θα χωρούν όλες οι θεσμικές προτάσεις του Παπανδρέου: μονοεδρικές περιφέρειες, διορισμένοι βουλευτές, μείωση αριθμού των βουλευτών, βουλευτικά προνόμια, παραγραφή αδικημάτων κατά την άσκησης του υπουργικού έργου, ιδιωτικά πανεπιστήμια, μονιμότητα δημοσίων υπαλλήλων, αλλαγή άρθρου 24 του Συντάγματος για την προστασία των δασών κ.α.Με βάση τα δεδομένα της παρούσης πολιτικής συγκυρίας, το πρώτο που επισημαίνεται ότι αλλάζει η ατζέντα από τα θέματα της οικονομίας που είναι (και θα συνεχίσει να είναι) δυσμενής για την κυβέρνηση.Δεύτερον, επιχειρεί να εγκλωβίσει την ΝΔ σε μία «παραγωγική» συζήτηση, ώστε να την σύρει στις θέσεις του ή να την παρουσιάσει ως κόμμα – άρνηση (όπως υποτίθεται ότι είναι η αριστερά). Και σ’ αυτό το Μαξίμου θεωρεί ότι το βοηθά η τακτική της ΝΔ, η οποία επιμερίζει τα ερωτήματα που θέτει το ΠΑΣΟΚ (σ.σ. έχει σημασία αυτό), ψηφίζοντας όσα συμφωνεί και μη βάζοντας την δική της ατζέντα – όποτε το έκανε η ΝΔ (π.χ. Ζάππειο) αναβάθμισε την εικόνα τηςΤρίτον, παρουσιάζει τον ΓΑΠ ως ηγέτη μακράς πνοής, ο οποίος εξασφάλισε το μέλλον της Ελλάδας με το μεσοπρόθεσμο και τα 100 δις του μνημονίου 2 και τώρα προχωρά στις θεσμικές αλλαγές στο κράτος και το πολιτικό σύστημα. Άρα ούτε ο Σαμαράς ούτε κανένας άλλος πολιτικός αρχηγός αποτελούν εναλλακτική λύση.Ο σχεδιασμός αυτός πάσχει σε ένα σημείο: όχι στο αν θα περάσει το μεσοπρόθεσμο – αυτό μπορεί να το πετύχει ελέγχοντας τις αντιδράσεις των βουλευτών. Αλλά στο ότι υποτιμά την λαϊκή αντίδραση στην οικονομικ