Η ζωή με το Battlefield 1

Για πρώτη φορά στη ζωή μου από τότε που ασχολούμαι με videogames, κοντεύω να κλείσω ένα χρόνο όπου παίζω μόλις ένα παιχνίδι και μόνο - το Battlefield 1. Αυτό άλλες εποχές θα ήταν αδιανόητο, ειδικά για μένα. Όχι τίποτε άλλο, αλλά ευτυχώς που το site αυτή τη στιγμή έχει την καλύτερη ομάδα συντακτών που είχε ποτέ, γιατί αλλιώς θα είχαμε... μεγάλο πρόβλημα. Εντωμεταξύ, όταν δεν παίζω κάθομαι και βλέπω ντοκιμαντέρ για τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Έχω πάθει ψύχωση με το Battlefield

1. Δικαιολογημένη ψύχωση, γιατί είναι το καλύτερο παιχνίδι που έχω παίξει ποτέ. Καθώς πλησιάζει η επέτειος της κυκλοφορίας του, αλλά και σημαντικές εξελίξεις όπως το δεύτερο expansion του και το competitive mode, παραθέτω κάποιες σκέψεις με βάση αυτό τον (σχεδόν) ένα χρόνο στα χαρακώματα.

Θέε μου, τί παιχνιδάρα. Βασικά, το Battlefield 1 δεν είναι παιχνίδι, είναι εμπειρία. Καταρχήν, είναι απείρως καλύτερο από τους προκατόχους του. Ακόμα και το Battlefield 4 φαντάζει εντελώς ξεπερασμένο σε σύγκριση με το Battlefield 1. Τέτοια δράση, τέτοια ατμόσφαιρα, τέτοια κλίμακα, τέτοια γραφικά (στο PS4 Pro είναι εκθαμβωτικό), τέτοια μουσική, δεν έχει κανένα άλλο multiplayer shooter. Καλό το Call of Duty, το Overwatch, το Counter-Strike, το Titanfall, το Halo κλπ, καλά όλα αυτά. Το θέμα είναι ότι αυτά τα παιχνίδια είναι απλές μάχες. Το Battlefield 1 (και η σειρά Battlefield γενικώς, αλλά ειδικά το Battlefield 1) είναι... πόλεμος. Και έχει ένα νέο mode κομμένο και ραμμένο για πόλεμο, το operations, που συνδυάζει ιδιοφυώς conquest και rush. Το operations είναι ότι καλύτερο συνέβη στα παιχνίδια Battlefield εδώ και πολλά χρόνια και τολμώ να πω ότι αυτό πλέον είναι το βασικό mode της σειράς (θεωρώ αδιανόητο να μην υπάρχει στα επόμενα Battlefield, ότι θεματολογία κι αν έχουν). Μεταξύ μας, ποτέ δεν κατάλαβα τί του βρίσκουν του conquest, μου φαίνεται απίστευτα βαρετό και αδιάφορο. Το δε frontlines επίσης είναι εξαιρετική νέα προσθήκη και έχει αποκτήσει το δικό του κοινό.

Το Battlefield 1 είναι το παιχνίδι Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου που δεν ξέραμε ότι θέλαμε. Ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος είναι φρέσκια, αναξερεύνητη, συναρπαστική θεματολογία, με πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο που ξέρουμε απ' έξω και έχουμε “παίξει” χίλιες φορές. Αυτά που έγιναν στον Α΄ Παγκόσμιο δεν είχαν ξαναγίνει μέχρι τότε, ούτε ξαναέγιναν στη συνέχεια. Κανένας άλλος πόλεμος δεν ήταν τέτοια κόλαση για όσους πήραν μέρος σε αυτόν. Επί τέσσερα χρόνια, οι στρατιώτες ζούσαν σε χαρακώματα, υπό άθλιες συνθήκες και συνεχείς βομβαρδισμούς από το εχθρικό πυροβολικό, ενώ κατά την επίθεση έτρεχαν προς την εχθρική πλευρά συχνά χωρίς καμία κάλυψη και αποδεκατίζονταν από τα πολυβόλα των αμυνόμενων σαν πρόβατα στη σφαγή. Σε αυτό τον πόλεμο ο αμυνόμενος πάντα είχε το πλεονέκτημα, κάτι που ισχύει και στο operations, συχνά σε υπερβολικό βαθμό. Από εκεί και πέρα, βέβαια, η DICE έχει πάρει δημιουργικές ελευθερίες για να κάνει διασκεδαστικό το παιχνίδι, με πιο τρανό ίσως παράδειγμα τα αυτόματα όπλα, που είναι πολύ πιο διαδεδομένα από ότι ήταν στην πραγματικότητα (και σίγουρα τότε δεν έτρεχαν όλοι σαν τρελοί oπλισμένοι με... hellriegel). Παρεπιπτόντως, αν θέλετε μια πιο ρεαλιστική εμπειρία Α΄ Παγκοσμίου τσεκάρετε το συμπαθέστατο Verdun.

Σκηνικό Αποκάλυψης στο Verdun Heights.

Μετά από εκατοντάδες ώρες παιχνιδιού, εξακολουθώ να πιστεύω ότι το Battlefield 1 έχει τους καλύτερους και πιο ποικίλους χάρτες στη σύγχρονη ιστορία της σειράς Battlefield, από τα χαρακώματα του St. Quentin's Scar μέχρι την έρημο του Suez. Αυτό ισχύει και για τους τέσσερις χάρτες του They Shall Not Pass DLC. Ειδικά ο τελευταίος τομέας του Verdun Heights, όπου επιτεθέμενοι και αμυνόμενοι σφάζονται σε έναν λόφο, με φωτιές, καπνό και στάχτη παντού γύρω τους, είναι ο ορισμός της κόλασης και σε κάνει να νιώθεις ότι πράγματι βρίσκεσαι στην μάχη του Verdun. Γενικώς το παιχνίδι σε κάνει να νιώθεις ότι συμμετέχεις σε πόλεμο. Από όλη αυτή την ποιότητα θα έλεγα ότι εξαιρείται ο χάρτης Monte Grappa, όπου οι αμυνόμενοι ταμπουρώνονται στα bunkers και χάνουν πολύ δύσκολα. Μιλώντας για το Monte Grappa, έχω την αίσθηση ότι τόσο αυτό, όσο και το Empire's Edge, ο άλλος ιταλικός χάρτης, έπρεπε να είναι DLC και τη θέση τους στο κυρίως παιχνίδι έπρεπε να έχουν δύο ή και οι τέσσερις χάρτες του They Shall Not Pass. Δε νοείται παιχνίδι Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου χωρίς την Γαλλία εξαρχής. Αυτό ήταν φάουλ της DICE.

Παρόλο που λατρεύω παράφορα το Battlefield 1, οφείλω να παραδεχτώ πως δεν είναι όλα ρόδινα. Εδώ έχουμε μια περίπτωση όπου οι δημιουργοί του παιχνιδιού είναι το μεγάλο ατού αλλά και το μεγάλο πρόβλημά του ταυτόχρονα. Θεωρώ ότι η DICE είναι ισάξια των κορυφαίων στούντιο της βιομηχανίας όπως η Blizzard και η Naughty Dog, όσον αφορά την ποιότητα του gameplay. To κακό είναι ότι χωλαίνει σε άλλους τομείς. Πολύ απλά, οι τύποι είναι μαστροχαλαστές - φτιάχνουν κάτι, χαλάνε κάτι άλλο και δεν τεστάρουν επαρκώς τις αλλαγές που κάνουν. Όλον αυτό τον καιρό, το Battlefield 1 έχει διάφορα λειτουργικά και τεχνικά προβλήματα, τα οποία διορθώνονται αργοπορημένα ή διορθώνονται και αντικαθίστανται από άλλα ή δεν διορθώνονται καθόλου. Τα update συχνά φέρνουν νέα bugs, πράγμα απίστευτα εκνευριστικό. Ο φωτισμός σε κάποιες περιπτώσεις όταν βρίσκεσαι κάπου μέσα και κοιτάς έξω στο περιβάλλον είναι υπερβολικός και ακόμα δεν έχει διορθωθεί. Κερασάκι στην τούρτα, η πεισματική άρνηση της DICE να προσθέσει το operations στο server browser, που σημαίνει ότι είμαστε αναγκασμένοι να χρησιμοποιούμε το matchmaking, το οποίο μόλις πριν λίγο καιρό άρχισε να λειτουργεί σωστά. Το community test environment στις κονσόλες αγνοείται, όπως και το HDR. Δυστυχώς η όλη υποστήριξη του Battlefield 1 μέχρι τώρα δεν είναι ανάλογη της ποιότητάς του.

Το δε DLC είναι άλλο καπέλο. Ο ρυθμός διάθεσης του DLC του Battlefield 1 είναι απαράδεκτα αργός και δεν έχει καμμία σχέση με των προηγούμενων Battlefield. Το πρώτο expansion βγήκε πέντε μήνες μετά την κυκλοφορία του παιχνιδιού, το δεύτερο βγαίνει σχεδόν έναν ολόκληρο χρόνο μετά. Οι δε μεμονωμένοι χάρτες που βγαίνουν τους τελευταίους μήνες δεν παίζονται στο operations. Η αργοπορία του DLC έχει ως αποτέλεσμα κάποιοι παίκτες -ελπίζω λίγοι- να χάνουν το ενδιαφέρον τους, ειδικά όσο αρχίζουν να κυκλοφορούν τα μεγαθήρια του φετινού φθινοπώρου. Eπίσης, αυτό το μοντέλο του DLC επί πληρωμή μάλλον δεν συγκινεί τους περισσότερους παίκτες, οι οποίοι αρνούνται να πληρώσουν ένα 50άρι επιπλέον για το premium pass (αν και ειδικά αυτό το premium αξίζει και με το παραπάνω). Καλώς ή κακώς, το μέλλον είναι το μοντέλο του Overwatch, δηλαδή λιγότερο αλλά δωρεάν DLC και microtransactions για διακοσμητικό περιεχόμενο. Έχω την αίσθηση ότι το Battlefield 1 είναι το τελευταίο Battlefield με premium pass, κάτι που φαίνεται και από πατέντες όπως τα premium friends και premium trials με τις οποίες η EA τεστάρει το έδαφος για αλλαγή μοντέλου DLC στο επόμενο παιχνίδι. Όπως και να 'χει, είναι πραγματικά κρίμα που για διάφορους λόγους πολλοί παίκτες δεν έχουν το DLC του Battlefield 1 και χάνουν εκπληκτικούς χάρτες όπως του They Shall Not Pass.

Winter is coming.

Όσο για το μέλλον, τα άλλα τρία επερχόμενα expansions επίσης φαίνονται εξαιρετικά ενδιαφέροντα. Το In the Name of the Tzar, που βγαίνει Σεπτέμβριο, φέρνει τους Ρώσους και το ανατολικό μέτωπο με χιόνια κλπ, προσφέροντας μια διαφορετική εμπειρία. Αντίστοιχα, το Turning Tides, που βγαίνει Δεκέμβριο, έχει ναυτικές μάχες και γι αυτό το περιμένω περισσότερο απ' όλα. Τέλος, το Apocalypse, που βγαίνει αρχές 2018, προς το παρόν παραμένει μυστήριο, αν και σύμφωνα με τη DICE περιλαμβάνει ορισμένες από τις πιο γνωστές μάχες του Α΄ Παγκοσμίου. Όταν βγουν όλα τα DLC, θα έχουμε στην διάθεσή μας συνολικά δεκάδες χάρτες και 12+ operations για να απολαμβάνουμε. Πέρα από τα DLC, περιμένουμε με ενδιαφέρον το competitive mode, αν και προσωπικά απεχθάνομαι τις καταστάσεις esports και θεωρώ ότι τα Battlefield δεν προσφέρονται για τέτοια πράγματα, ούτε και η κοινότητα τα θέλει ιδιαίτερα. Μιλώντας για κοινότητα, να σημειώσω ότι στο παιχνίδι συναντάω τυχαία Έλληνες σχεδόν κάθε μέρα.

Κλείνω προτρέποντάς σας για πολλοστή φορά να τσιμπήσετε το Battlefield 1 αν δεν το έχετε κάνει ήδη ή να τσιμπήσετε το premium pass αν έχετε μόνο το παιχνίδι. Και τα δύο συχνά έχουν έκπτωση σε όλες τις πλατφόρμες, οπότε δεν υπάρχει δικαιολογία. Είναι μια εμπειρία που πρέπει να ζήσετε, το χρωστάτε στον εαυτό σας ως gamer. Όσο για μένα, το Battlefield 3 το έπαιξα γύρω στις 250 ώρες. Το Battlefield 4 το έπαιξα γύρω στις 300 ώρες. Στο Battlefield 1 το κοντέρ γράφει ήδη 850 ώρες και δε ξέρω πού θα σταματήσει. Όπως έγραψα και στο review, Battlefield 1 μέχρι να σβήσει ο ήλιος.

Game20.gr, το Άσυλο των gamers