The Lion’s Song Review

Η Αυστριακή Mipumi Games μόλις κυκλοφόρησε το τέταρτο και τελευταίο επεισόδιο τoυ The Lion’s Song, ενός τίτλου που αποκαλεί “narrative adventure game”, με το πρώτο επεισόδιο να είναι διαθέσιμο από τον Ιούλιο του 2016. Δεν πρόκειται για ένα ακόμη walking simulator, αλλά ούτε και για ένα “καθαρόαιμο” adventure τρίτου προσώπου. Ξεχωριστό αλλά συνάμα γνώριμο με πολλούς τρόπους, το The Lion’s Song προσφέρει ένα

ευχάριστο καλοκαιρινό (και όχι μόνο) διάλειμμα που δύσκολα το αφήνετε από τα χέρια σας.

Στην Αυστρία στις αρχές του 20ου αιώνα, τρεις χαρισματικοί νέοι έρχονται αντιμέτωποι με καλλιτεχνικές και επαγγελματικές ανησυχίες. Η Wilma ονειρεύεται να γίνει μια επιτυχημένη συνθέτρια, όμως δυσκολεύεται στο να διοχετεύσει το πάθος της αποκλειστικά στη μουσική. Ο Franz, αν και ταλαντούχος ζωγράφος, χάνει συχνά τις αισθήσεις του χωρίς να γνωρίζει το γιατί. Η πανέξυπνη μαθηματικός Emma καταπιέζεται από την κοινωνία της εποχής της επειδή είναι γυναίκα. Το κάθε επεισόδιο ασχολείται με την ιστορία του καθενός ξεχωριστά, με το τελευταίο επεισόδιο να συνδέει τους τρεις ήρωες, περιγράφοντάς την εξέλιξή τους μέσα από τα μάτια τρίτων προσώπων. Μπορεί τα επεισόδια αυτά να διαρκούν κάτι λιγότερο από μία ώρα το καθένα -με το πρώτο να διαρκεί ακόμη λιγότερο και το τελευταίο να είναι περισσότερο επίλογος παρά αυτοτελές επεισόδιο με gameplay- όμως η αφήγηση κυλάει όμορφα, χωρίς περιττές σκηνές ή άσκοπα σχόλια, και η ιστορία διαρκεί τόσο όσο χρειάζεται δίχως υπερβολές.

Τυπικό καφέ της εποχής.

Ο χειρισμός είναι point-and-click τρίτου προσώπου, με το αριστερό κουμπί του ποντικιού να χρησιμοποιείται παντού, από το να προσπερνάτε διαλόγους (οι οποίοι παραμένουν στην οθόνη μέχρι να κάνετε κλικ), μέχρι να παίρνετε περιγραφή των αντικειμένων και να κινείστε στο χώρο. Τις λιγοστές φορές που καλείστε να χρησιμοποιήσετε κάποιο αντικείμενο, ένα κλικ επάνω του αρκεί για να το μαζέψει ο εκάστοτε χαρακτήρας και να το χρησιμοποιήσει, χωρίς εσείς να χρειαστεί να κάνετε κάτι παραπάνω, αφού το inventory απουσιάζει. Αν, πάλι, θελήσετε να εξερευνήσετε έναν ολόκληρο χώρο, όμως κάνετε κλικ σε τοποθεσία-κλειδί για τη συνέχεια της ιστορίας, τότε δεν μπορείτε να μελετήσετε τα υπόλοιπα αντικείμενα στη συνέχεια, παρά να προχωρήσετε αυτομάτως παρακάτω.

Τόσο το πρώτο όσο και το τελευταίο επεισόδιο προσφέρουν ελάχιστο gameplay. Για παράδειγμα, στο πρώτο επεισόδιο περνάτε αρκετή ώρα μιλώντας στο τηλέφωνο με κάποιον άγνωστο και ο χειρισμός περιορίζεται στο να επιλέγετε τη φράση που θέλετε να πει η Wilma, ενώ στο τελευταίο επεισόδιο επιλέγετε τη σειρά με την οποία θέλετε να ακούσετε διάφορες ιστορίες. Ευτυχώς, το δεύτερο και το τρίτο επεισόδιο προσφέρουν το περισσότερο gameplay του παιχνιδιού, όπου μετακινείστε στην πόλη μέσω ενός χάρτη, μιλάτε με άλλους χαρακτήρες και συμμετέχετε πολύ περισσότερο στην εξέλιξη από το να είσαστε απλοί παρατηρητές.

Οι γρίφοι απουσιάζουν από το The Lion’s Song, αν και δεν λείπουν περιπτώσεις όπου θα μπορούσαν να υπάρχουν. Η μοναδική πρόκληση του παιχνιδιού είναι να επιλέξετε όλες τις “σωστές” απαντήσεις, όταν σας δίνεται η δυνατότητα. Βέβαια, οι επιλογές αυτές δεν είναι πάντα απλές, ούτε οδηγούν κάθε φορά στο πιο φαινομενικά σωστό αποτέλεσμα, κι έτσι αξίζει να ξαναπαίξετε το παιχνίδι άλλη μια φορά με διαφορετικές επιλογές. Στο τέλος κάθε επεισοδίου εμφανίζονται όλες σας οι επιλογές σε σχέση με άλλους παίκτες, όπως συμβαίνει στους τίτλους της Telltale. Επίσης, μια επίσκεψη στη “connections gallery” του κεντρικού μενού σας ανταμείβει με όλα τα σημαντικά στοιχεία που έχετε βρει μέχρι εκείνη τη στιγμή και εξηγεί τον τρόπο με τον οποίο συνδέονται οι χαρακτήρες μεταξύ τους.

Μαθηματικός συλλογισμός.

Τα 2D ρετρό γραφικά με τις λιγοστές σκιές πιξελιάζουν και δεν ξεφεύγουν ποτέ από το φίλτρο σέπια, προσφέροντας μια μόνιμη “παλιά” αίσθηση Αυστρίας αρχών 20ου αιώνα. Επισκέπτεστε το γνωστό καφέ με τους διανοούμενους της εποχής, βρίσκεστε μόνοι σας στις Άλπεις και ψωνίζετε από μια λαϊκή αγορά, χωρίς να αποσπάται η προσοχή σας. Πολλές φορές, οι χαρακτήρες γεμίζουν ένα μεγάλο μέρος της οθόνης, ιδιαίτερα στους κλειστούς χώρους, δίνοντάς σας την ευκαιρία να μελετήσετε τόσο τους ίδιους όσο και το περιβάλλον από κοντά. Ωστόσο, οι περιοχές που επισκέπτεστε θα μπορούσαν να είναι περισσότερες, με περισσότερα hotspots για να εξερευνήσετε. Όσον αφορά τον ήχητικό τομέα, η απουσία voice acting είναι σημαντική και αφαιρεί κύρια στοιχεία από τις προσωπικότητες των ηρώων, που διαφορετικά θα έδεναν πλήρως ως σύνολο. Απαλές μελωδίες κάνουν την εμφάνισή τους κάθε τόσο, όμως δεν παραμένουν αρκετά, δίνοντας στον τίτλο έναν πολύ “ήσυχο” τόνο. Τα ηχητικά εφέ είναι ικανοποιητικά, με τον ήχο της βροχής να σας ακολουθεί στο μεγαλύτερο μέρος του πρώτου επεισοδίου και της μηχανής του τρένου στο τέταρτο.

Το The Lion’s Song έχει όμορφα γραφικά που αιχμαλωτίζουν την εποχή της Βιέννης του 20ου αιώνα, περιορισμένο gameplay που κυρίως αφορά πολύ αριστερό κλικ για την υποχρεωτική προσπέλαση του κειμένου στην οθόνη και τρεις διαφορετικές ιστορίες που δεν περιέχουν γρίφους ή παγίδες, αλλά διαφορετικές επιλογές. Το λιοντάρι του τίτλου συμβολίζει τον κάθε καλλιτέχνη, επιστήμονα ή ταλαντούχο άνθρωπο που έχει χάσει τη “φωνή” του, την αναζητά και τελικά τη βρίσκει, αρκεί να ακολουθήσει την καρδιά του. Αξίζει ένα δεύτερο παίξιμο, έτσι ώστε να εξερευνήσετε τις ενναλακτικές επιλογές που αφορούν πραγματικούς ανθρώπους -με δυνατά και αδύναμα σημεία- που κυκλοφορούν ανάμεσά μας. Το φινάλε παρουσιάζει ένα συγκινητικό μήνυμα που, αν και γνωστό, δεν είναι αναμενόμενο και ταιριάζει με το κλίμα τόσο της εποχής όσο και του παιχνιδιού. Δεν είναι ακριβώς ένα point-and-click adventure τρίτου προσώπου, αλλά ένα μικρό πακέτο ιστοριών που σας ταξιδεύει στο παρελθόν με όμορφο, συναρπαστικό και νοσταλγικό τρόπο.

Ενδιαφέρουσα πλοκήΑτμοσφαιρικόΠερίτεχνη αφήγησηΑπουσία voice actingΑπουσία γρίφωνΣύντομοΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 7.5

ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ:PCΑΝΑΠΤΥΞΗ:Mipumi GamesΕΚΔΟΣΗ:Mipumi GamesΔΙΑΘΕΣΗ:-ΕΙΔΟΣ:AdventureΠΑΙΚΤΕΣ:Single-playerΕΠΙΣΗΜΟ SITE:http://www.lionssonggame.com/HM. ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ:7/7/2016 (πρώτο επεισόδιο)PEGI:-

Game20.gr, το Άσυλο των gamers