Uncharted: Golden Abyss Review

Ξεκινάμε τα reviews για το PS Vita, με το Uncharted: Golden Abyss. Ο αξιαγάπητος Nathan Drake επιστρέφει σε μια περιπέτεια που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από αυτές του PS3. Και το εννοώ. H Sony Bend έχει μεταφέρει στο φορητό όλα εκείνα

τα στοιχεία που μας έκαναν να λατρέψουμε τα παιχνίδια της Naughty Dog. Αλλά κάπου στην πορεία, έκανε και κάποια λάθη, εσφαλμένες αποφάσεις μάλλον, με αποτέλεσμα το παιχνίδι να μη μπορεί να χαρακτηριστεί κορυφαίο, για… λίγο.

Στο Golden Abyss, ο Nate (με τη φωνή του Nolan North και πάλι) μπλέκει σε μια θεότρελη κατάσταση που περιλαμβάνει θεούς και δαίμονες, αυταρχικούς στρατηγούς, παράτολμο adventuring σε εξωτικές ζούγκλες, αλλά και μια όμορφη παρουσία. Αν νομίζετε ότι έχετε ξαναζήσει κάτι τέτοιο, δεν κάνετε λάθος. Tο παιχνίδι μοιάζει αρκετά με το πρώτο Uncharted, τόσο στο σενάριο, που παραμένει ενδιαφέρον και κατάλληλο για το είδος χωρίς όμως να συγκλονίζει ή να μαγεύει, όσο και στο γενικότερο στήσιμο: δεν υπάρχουν οι πειραματισμοί στα περιβάλλοντα που είδαμε στα Uncharted 2 και 3, ενώ το level design είναι αρκετά γραμμικό.

Ενώ το παραπάνω είναι κάτι που ίσως κουράσει, ο έξυπνος σχεδιασμός των περιβαλλόντων έρχεται να καλύψει τη μικρή αυτή απογοήτευση. Πράγματι, ειδικά όσον αφορά το platforming, έχει γίνει πολύ καλή δουλειά στη σωστή και προπάντων ρεαλιστική απεικόνιση των στοιχείων που το αποτελούν, τη στιγμή μάλιστα που είναι φανερό πως το παιχνίδι κατανέμει πάνω-κάτω ίσα το gameplay σε platforming και shooting. Δεν είναι μόνο το πρώτο που φαίνεται δουλεμένο – ακόμα και οι μηχανισμοί του πίου-πίου λειτουργούν σχεδόν άψογα. Από την αίσθηση των όπλων μέχρι το stealth, πιθανότατα όλοι θα μείνουν ικανοποιημένοι από το πώς ανταποκρίνεται το παιχνίδι.

Τα τοπία στο backround είναι πανέμορφα (αν και ''ζωγραφισμένα'').

Κάπου εδώ όμως ξεκινούν τα προβλήματα. Προφανώς για να δώσουν λόγο ύπαρξης στα διάφορα καλούδια του PS Vita, oι δημιουργοί έχουν ενσωματώσει κάποιες λειτουργίες στο Golden Abyss που άλλοτε λειτουργούν και άλλοτε όχι. Ξεκινώντας με τα θετικά, η πραγματικά άψογη χρήση του Sixaxis -του γυροσκοπίου και του επιταχυνσιμέτρου δηλαδή- βολεύει πάρα πολύ στη στόχευση – τόσο πολύ, που σε κάποιες στιγμές το παιχνίδι μου φαινόταν καλύτερο από τα Uncharted του PS3. Κατά τ’άλλα, οι υπόλοιπες εφαρμογές τους στο παιχνίδι (πχ όταν ο Drake ισορροπεί σε έναν κορμό) λειτουργούν συνήθως απροβλημάτιστα, αντίθετα με το φιάσκο του Drake’s Fortune.

Αυτό που δε λειτουργεί, ή τουλάχιστον δεν κατάφερα εγώ να το κάνω να λειτουργήσει, είναι η χρήση του rear pad αφής που έχει το Vita. Στις δυο-τρεις περιπτώσεις που είναι απαραίτητη (ναι, οι developers το έκαναν το λάθος) δεινοπάθησα, καθώς το παιχνίδι δεν ανταποκρινόταν σωστά στις εντολές που του έδινα. Συνεχίζοντας με τα αρνητικά, η χρήση της οθόνης αφής στα διάφορα QTEs που υπάρχουν μου δεν μου φάνηκε ιδιαίτερα επιτυχημένη επιλογή, καθώς το παιχνίδι θέλει να σύρετε το δάχτυλο στην επιφάνεια της οθόνης με πιο συγκεκριμένο τρόπο απ’