The Binding of Isaac Review

Προσοχή: Εάν είστε υπερβολικά (το τονίζω) θρησκόληπτοι ή/και στη συλλογή σας ανήκουν δύο-τρία θύματα βίαιων ξεσπασμάτων, όπως πληκτρολόγια/ποντίκια/χειριστήρια και λοιπά τιμαλφή, αυτό το παιχνίδι δεν κάνει για εσάς. Παρακαλώ προσπεράστε! Ωραία, για τους δύο-τρεις που μείνατε σας καλωσορίζω σ’ένα απ’τα πιο αλλοπρόσαλλα παιχνίδια που έχω δει τελευταία. Το The Binding of Isaac είναι το νέο δημιούργημα του Edmund Mcmillen της Team Meat (Super Meat Boy), και του Florian Himsl. Πρόκειται για ένα (βαθιά ανάσα) top-down real-time action-RPG random-generated dungeon-crawler, εν συντομία roguelike (ουφ).Πρωταγωνιστής στο παιχνίδι είναι ο Super Mea… Isaac, τον οποίο καλούμαστε να σώσουμε από την “δαιμονισμένη” μητέρα του, στα σκοτεινά ενδότερα του σπιτιού του, αφού η δεύτερη τον κυνηγάει μανιασμένα για να αποδείξει την πίστη της στον Κύριο. Αν αυτό σας θυμίζει κάτι, η μνήμη σας δεν σας γελά. Αν πάλι όχι, μάλλον δικό σας ήταν το ροχαλητό που ακούγονταν από τα πίσω θρανία! Το Binding of Isaac δανείζεται την ιστορία του Αβραάμ και του Ισαάκ, εξ’ού και η αρχική προειδοποίηση, και δίνει μια δικιά του, πιο ελεύθερη ερμηνεία. Τολμώ να πω πως είναι μια αρκετά ενδιαφέρουσα προσέγγιση, με αρκετές προεκτάσεις για τον ανήσυχο νου, προπαντός διασκεδαστική.Πριν προχωρήσω, διάλειμμα για… ορολογία. Με τον όρο roguelike, στην ουσία αναφερόμαστε σε RPG παιχνίδια, με στοιχεία από τον κόσμο των Dungeons and Dragons, με την ονομασία να προέρχεται από τον προπάτορα του είδους Rogue, του 1980. Στους roguelike τίτλους, κάθε ξεκίνημα είναι μοναδικό, αφού το περιεχόμενο δημιουργείται κάθε φορά τυχαία, για ποικιλία και replayability, ενώ ο χαρακτήρας μας έτσι και πεθάνει… δεν ξανασηκώνεται. Κι αυτό είναι που κάνει το BoI ξεχωριστό στις μέρες μας, αλλά και μια καλή πρόκληση, για όποιον ψάχνει κάτι παραπάνω από απλή hack ‘n’ slash δράση.Τι Dead Island μου λέτε εσείς τώρα...Να σημειώσω εδώ ό,τι, το BoI, δεν είναι καθαρόαιμο roguelike, αλλά δανείζεται πολλά στοιχεία από το είδος. Για παράδειγμα, μιλάμε για ένα dual-stick shooter (βλ. Renegade Ops, Gattling Gears), και, αντί της συνήθους turn-based, η δράση εκτυλίσσεται σε πραγματικό χρόνο. Οι πίστες, κάθε φορά που ξεκινάει το πανηγύρι, επιλέγονται από μια γκάμα 1000+, οπότε δύσκολα θα συναντήσετε ξανά τις ίδιες, και ο χάρτης είναι κάθε φορά διαφορετικός, ενώ και τα αφεντικά που θα αντιμετωπίσετε δεν είναι πάντα τα ίδια. Από και και πέρα η αρχή είναι: μπαίνω μέσα, καθαρίζω, τουμπανιάζω κι αν δεν ψοφήσω στην πορεία πηγαίνω παρακάτω! Δεν θα κουράσω με λεπτομέρειες, για να μην αποσυντονίσω. Άλλωστε μεγάλο κομμάτι της διασκέδασης είναι η εξερεύνηση του τι έχει να προσφέρει το παιχνίδι. Η δράση στο BoI, θυμίζει αυτή του Zelda στο NES, αφού προχωράμε από οθόνη σε οθόνη (υπενθυμίζω ο χάρτης είναι κάθε φορά διαφορετικός, με μόνα σταθερά στοιχεία τα treasure και shop rooms), και καθαρίζουμε ότι βρεθεί μπροστά μας, ή μάλλον ό,τι εμπνεύστηκε η νοσηρή φαντασία του Edmund Mcmillen. Καθώς μιλάμε για παιχνίδι ενός εκ των δημιουργών του Super Meat Boy, π