Rock of Ages Review

Όταν παίζετε Πέτρα-Ψαλίδι-Χαρτί, χάνετε συχνά απο το χαρτί; Σας αρέσουν οι παραλίες με χαλίκια; Είναι οι Rolling Stones το αγαπημένο σας συγκρότημα; Όταν βλέπετε το Indiana Jones and the Raiders of the Lost Ark, στην αρχική σκηνή, υποστηρίζετε τον… βράχο που κυλάει να λιώσει τον Harrison Ford; Ήταν και εσάς το αγαπημένο σας quest στο WoW: Cataclysm αυτό που γίνεσαι μια τεράστια πύρινη μπάλα και εξαϋλώνεις ορδές από Leper Gnomes; Εντάξει σταματάω… Αν όμως η απάντηση σας στα παραπάνω είναι θετική, τότε χαμογελάστε λάτρες των πετρών και των ογκόλιθων, καθώς το Rock of Ages είναι ένα παιχνίδι για εσάς.Η “ιστορία” μας ξεκινάει στον Άδη. Ο Σίσυφος, τιμωρημένος από τους θεούς, ανεβάζει έναν ογκόλιθο σε ένα βουνό μόνο και μόνο για να έρθει ένα διαβολάκι κάθε φορά που πάει να φτάσει στη κορυφή και να τον κάνει να το ξαναρίξει, ξανά και ξανά και ξανά. Όπως θα έκανε κάθε άνθρωπος στη θέση του, ο Σίσυφος τα παίρνει και αποφασίζει να πάρει την πέτρα του και να κοπανήσει τον Άδη. Την απόδραση απο τον Κάτω Κόσμο ακολουθεί μια τρελή πορεία μέσα από την Ιστορία, από την Αρχαιότητα μέχρι την Αναγέννηση και το Ροκοκό, όπου ο Σίσυφος τα βάζει με διάσημους “καλούς” και “κακούς”, από τον Λεωνίδα και τον Αγαμέμνονα μέχρι τον Ναπολέοντα, τον Πλάτωνα και τον Χάρο τον ίδιο. Κάθε πίστα έχει για εισαγωγή ένα cutout-style animation με χαρακτήρες από παραστάσεις αρχαίων αγγείων και αναγεννησιακούς πίνακες, που θυμίζει ευχάριστα τη δουλειά του Terry Gilliam στο Monty Python’s Flying Circus και βάζει τον παίκτη στο σωστό μήκος κύματος για το παιχνίδι.Το κύριο μέρος του παιχνιδιού έχει στοιχεία απο racing games και tower defense. Kάθε πίστα ξεκινάει στην κορυφή μιας κατηφορικής διαδρομής στη βάση της οποίας βρίσκεται το κάστρο του εχθρού. Απο την άλλη μεριά της κατηφόρας βρίσκεται το δικό σας κάστρο, του οποίου την πανέμορφη πύλη έχει βάλει στο μάτι ο αντίπαλος. Το gameplay χωρίζεται σε δύο τμήματα. Στο πρώτο ο παίκτης ελέγχει τον ογκόλιθο και προσπαθεί να τον οδηγήσει/τσουλήσει ανάμεσα από τα διάφορα εμπόδια της πίστας προκειμένου να κοπανήσει την πύλη του κάστρου με όση περισσότερη δύναμη και ορμή γίνεται. Στο δεύτερο τμήμα, περιμένοντας να φτιαχτεί ένας καινούργιος ογκόλιθος, ο παίκτης τοποθετεί αμυντικά κτίρια, καταπέλτες, βαρέλια με ΤΝΤ και… επιθετικές αγελάδες, μεταξύ άλλων, στην δικιά του κατηφόρα με σκοπό να καθυστερήσει και να αποδυναμώσει τον ογκόλιθο του εχθρού. Ανάμεσα στις πίστες βρίσκονται διάσπαρτες μάχες με αφεντικά, που λαμβάνουν χώρα σε μια αρένα, αντί για κατηφόρα, με αντιπάλους που ποικίλουν, από έναν φλογοβόλο δράκο μέχρι και έναν γιγαντιαίο Δαβίδ του Μιχαήλ Άγγελου. Οι μάχες είναι όμορφες μεν, άλλα όχι ιδιαίτερα δύσκολες, ούτε τόσο ευχάριστες όσο οι κύριες πίστες. Μαντέψτε πού είναι το αδύναμο σήμειο του... (hint: είναι στο ύψος των κανονιών)Το όλο θέλγητρο ενός τέτοιου παιχνιδιού βασίζεται, πιστεύω, εξολοκλήρου, στο πόσο καλά θα δώσει στον παίκτη την αίσθηση ότι είναι ένας τεράστιος ογκόλιθος που διαλύει τα πάντα στη πορεία του. Το Rock of Ages το πετυχαί