Red Faction: Armageddon Review

Τέτοια εποχή πριν δύο χρόνια, η τότε ξεχασμένη σειρά Red Faction επέστρεψε θριαμβευτικά στο προσκήνιο με το εκπληκτικό Red Faction: Guerrilla. Tο συγκεκριμένο παιχνίδι το αγαπήσαμε εμείς οι fans του RF, και μετά από αυτό περιμέναμε μια συναρπαστική μετεξέλιξη της σειράς με βάση την επιτυχημένη συνταγή. Δυστυχώς, όπως αποδεικνύει το Red Faction: Armageddon, κάναμε μεγάλο λάθος. Φαίνεται ότι το Red Faction franchise είναι καταδικασμένο να είναι ή του ύψους ή του βάθους – από το καλό original πήγαμε στο αδιάφορο sequel, μετά στο απολαυστικό Guerrilla και τώρα ήρθε η ώρα για το Armageddon. Μαντέψτε…Oι αδυναμίες του παιχνιδιού είναι εμφανείς σε όλους τους τομείς, ξεκινώντας από την ιστορία. Mισό αιώνα μετά την επανάσταση του Guerrilla, ο Άρης γίνεται και πάλι πεδίο μάχης. Μια νέα καταστροφή χτυπά τους κατοίκους του πλανήτη και η ζωή στην επιφάνεια γίνεται αδύνατη. Έτσι, αναγκάζονται να ζήσουν στα ορυχεία κάτω από την επιφάνεια για να επιβιώσουν. Σα να μην έφτανε αυτό, εμφανίζεται και μια νέα, θανάσιμη απειλή: εντομοειδή φρικιαστικά πλάσματα βγαίνουν από τα έγκατα του πλανήτη και σκοτώνουν τους πάντες και τα πάντα. Εσείς αναλαμβάνετε τον ρόλο του Darius Mason, εγγονού των ηρώων της επανάστασης Alec Mason και Samanya, και προσπαθείτε να βρείτε λύση, με τη βοήθεια του Red Faction. Όλα αυτά τη στιγμή που άθελά σας έχετε βοηθήσει τόσο στο να γίνει η επιφάνεια του Άρη ακατοίκητη, όσο στην απελευθέρωση των φρικιών. Μπερδευτήκατε; Μην τρελαίνεστε. Ο Darius Mason έχει καλές προθέσεις, απλά είναι και ολίγον… γκαντέμης. Κατά τ’ άλλα, είναι πλήρως αδιάφορος σαν χαρακτήρας. Τόσο αυτός, όσο και η ιστορία γενικώς, έχει ελάχιστη σχέση με τα προηγούμενα Red Faction. Επαναλαμβάνω ότι ακόμα και ο ίδιος ο Darius είναι εγγονός των πρωταγωνιστών του Guerrilla, ούτε καν γιος! Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί αποφάσισαν να απομακρυνθούν τόσο πολύ από τα γεγονότα των προηγούμενων, μπορώ όμως να σας διαβεβαιώσω ότι δεν τους βγήκε σε καλό. Αδιάφοροι και οι υπόλοιποι χαρακτήρες, προβλέψιμη εξέλιξη της ιστορίας, τίποτα ιδιαίτερο το τέλος. Απογοήτευση.Ποιος είναι αυτός; O Nathan Hale; Ο Commander Shepard; Μήπως ο Cole MacGrath; Όχι, είναι ο Darious Mason. Booooring.Διαβάζοντας τις δύο παραπάνω παραγράφους, ίσως και να αναρωτιέστε “Καλά, είναι Red Faction αυτό;”. Ακόμα δεν έχετε δεί τίποτα. Δυστυχώς, το στοιχείο του παιχνιδιού που αποξενώνει περισσότερο, τους fans της σειράς τουλάχιστον, είναι το ίδιο το gameplay του. Μιλάμε για ένα γραμμικό shooter τρίτου προσώπου, που διαδραματίζεται σε κλειστούς χώρους και στο οποίο αντιμετωπίζετε κατά κύριο λόγο αμέτρητα, τετράποδα και δίποδα, μεγάλα και μικρά, εντομοειδή φρικιά. Ξεχάστε τον ανοιχτό κόσμο του Guerrilla, ξεχάστε τους στρατιώτες των δυνάμεων κατοχής, με τους οποίους οι μάχες είχαν ενδιαφέρον. Εδώ πολεμάτε συνεχώς επαναλαμβανόμενους, κουραστικούς εχθρούς, παίρνετε μια ανάσα, κάποιες στιγμές ελέγχετε και mechs, και μετά ξανά το ίδιο. Kι όλα αυτά, τη στιγμή που αρκετές από τις αποστολές είναι ανούσιες και έχουν προστεθεί ξεκάθαρα για να