Medieval Moves: Deadmund’s Quest Review

Μια φορά κι ένα καιρό σε ένα πολύ μακρινό βασίλειο ζούσε ο πρίγκηπας Edmund. Ο Edmund, παρά την μικρή του ηλικία, κυκλοφορούσε με κοφτερά αντικείμενα και δυναμιτάκια στις τσέπες και έπαιζε τον γιατρό με τα κοριτσάκια του βασιλείου. Επίσης είχε αρχίσει να του σαλεύει, αφού μίλαγε στο φάντασμα του παππού του και επάνω του είχε πάντοτε στην τσέπη του σφιγμένο, ένα μικρό αφρικάνικο ατσάλινο μαχαίρι… εεεεεε ένα μενταγιόν-κοτρόνα ήθελα να πω, που είχε κληρονομήσει. Μια μέρα κάποιοι κοντοστούπηδες σκελετοί έκλεψαν το μενταγιόν-κοτρόνα και μετέτρεψαν τον Edmund σε σκελετό, και τότε ο ήρωας μας ορκίστηκε

Αυτή είναι πάνω κάτω η ιστορία του Medieval Moves (εκτός από το σημείο με τα κοριτσάκια). Παραμυθάκι για όσους είναι κάτω των 13 ή νιώθουν κάτω των 13 ή συμπεριφέρονται κάτω των 13 (σε σένα τα λέω παππού που παίζεις Pokemon). Χωρίς ιδιαίτερο βάθος στο σενάριο ή κάποιο ηθικό δίδαγμα (πέρα από το γάλα που πίνει ο Edmund για να ανανεώσει την ενέργεια του).

Πρόκειται για ένα on-rails action adventure παιχνίδι όπου δεν χειριζόμαστε άμεσα τον χαρακτήρα μας αλλά μόνο την επίθεση ή την άμυνα του. Είναι third-person αλλά βλέπουμε μόνο το περίγραμμα του ήρωά μας. Ο Edmund σταματάει σε κάποιο σημείο της πίστας εμείς εξολοθρεύουμε τους εχθρούς και μετά πηγαίνουμε στην επόμενη στάση όπου επαναλαμβάνουμε το μακελειό. Κατά την διάρκεια των μαχών, των video και γενικά σε όλο το παιχνίδι, ο παππούς-φάντασμα δεν βάζει γλώσσα μέσα, λέγοντάς μας διάφορα τσιτάτα ή χρήσιμα για τον τρόπο παιχνιδιού, για την ιστορία ή απλά επαινώντας μας συνεχώς ακόμα και αν παίζουμε σκατά (ή είναι πολύ καλός ή του έχει ανεβεί η πρεσβυωπία). Φυσικά δεν υπάρχουν ακρωτηριασμοί. αίματα ή κραυγές αγωνίας και πόνου (κρίμα), και όλα γίνονται με σπίθες, γκλίντερ, φωτεινά χρώματα και χαρούμενες τσιρίδες (αναγούλιασα).

Ανατριχιάσαμε...

Κατά κύριο λόγο παίζουμε κουνώντας σαν τα ζαβά το Move πέρα δώθε, πάνω κάτω και μπρος πίσω για να χρησιμοποιήσουμε το σπαθί. Με το κουμπί move αμυνόμαστε και με το trigger πετάμε βέλη (σημαδεύοντας την οθόνη φυσικά) ή πετάμε αστεράκια/δυναμίτες ή το λάσο μας για να περάσουμε σε μια άλλη πλατφόρμα. Όλα αυτά γίνονται κρατώντας το Μove με συγκεκριμένο τρόπο και κάνοντας επίσης συγκεκριμένες κινήσεις. Για όσους έχουν παίξει το Sports Champions, παίζεται όπως τα παιχνίδια τοξοβολίας, gladiator και φρίσμπι. Για να πετάξουμε βέλη π.χ. κρατάμε το trigger πατημένο και μιμούμαστε την κίνηση που κάνει ένας τοξοβόλος για να βγάλει το βέλος απ’ την φαρέτρα του. Για να ανανεώσουμε την υγεία του Edmund πρέπει να του δώσουμε το γαλατάκι του, όπου και μιμούμαστε τον τρόπο που το πίνει (αν σκεφτείτε ότι είναι ούζο αραιωμένο με νερό μπορεί να γίνει λίγο πιο badass).

Αν και οι κινήσεις αποκρίνονται στο μεγαλύτερο ποσοστό τους σε αυτά που κάνουμε, μερικές φορές δεν διαφέρουν και πολύ μεταξύ τους οπότε άλλο θέλουμε να γίνει και άλλο κάνει το μυξιάρικο στην οθόνη. Θέλω π.χ. να πετάξω βέλος αλλά η κάμερα δεν “π