Horizon Forbidden West review

Τα τελευταία χρόνια η Guerrilla Games αποτελεί ένα από τα κορυφαία στούντιο της Sony, έχοντας δημιουργήσει το Horizon, το νέο μεγάλο αποκλειστικό όνομα του PlayStation, και τη Decima engine, εκ των κορυφαίων μηχανών γραφικών αυτή τη στιγμή. Με το Horizon Forbidden West, η Guerrilla καλείται να ξεπεράσει τα

στάνταρ που η ίδια έθεσε με το πρώτο παιχνίδι και να ανταποκριθεί στις προσδοκίες που φέρνει η νέα γενιά με το PS5. Τα καταφέρνει; Με περίσσια ευκολία και ευχαρίστηση σας δηλώνω κατηγορηματικά ναι.

Η ιστορία του Forbidden West διαδραματίζεται έξι μήνες μετά τον απόηχο της μάχης της Meridian, όπου οι δυνάμεις των Carja, με ηγέτιδα την Aloy, κατατρόπωσαν τις μηχανικές στρατιές της ΑΙ, Hades. Η Aloy πλέον χαίρει της εμπιστοσύνης των ελεύθερων ανθρώπων της Ανατολής όντας σωτήρας του Sundom. Το παιχνίδι ξεκινάει με την Aloy να ψάχνει απεγνωσμένα ένα backup της τεχνητής νοημοσύνης Gaia, προκειμένου να θέσει σε λειτουργία την σταδιακή ανοικοδόμηση του γήινου οικοσυστήματος. Όλα αλλάζουν όμως μετά την εκπομπή ενός μυστηριώδους σήματος που προέρχεται από τα βάθη της απαγορευμένης Δύσης. Ταυτόχρονα, η νεαρή τοξοβόλος των Nora ενημερώνεται για την εξάπλωση του Red Blight, μιας γεωλογικής μόλυνσης που καταστρέφει την χλωρίδα και την πανίδα στην ευρύτερη δυτική ζώνη. Η Aloy φυσικά δεν χάνει χρόνο και ταξιδεύει άμεσα στην αφιλόξενη περιοχή της Δύσης για να βρει απαντήσεις.

Όπως μπορείτε να καταλάβετε, δεν θα προβώ σε περαιτέρω λεπτομέρειες γύρω από το σενάριο γιατί ελλοχεύει ο κίνδυνος να σας το “χαλάσω” και πιστέψτε με, δεν το θέλετε! Η ψηφιακή πένα του John Gonzalez (Fallout) αποδεικνύεται πιο “κοφτερή” από ποτέ! Αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Συγκριτικά με το HZD όπου η ροή της αφήγησης πλάτιαζε μέχρι τα μέσα, στο HFW οι εξελίξεις τρέχουν με δαιμονιώδεις ρυθμούς. Εκεί που ενδεχομένως νομίζετε ότι όλα τα ερωτήματα γύρω από τον πολιτισμό των Old Ones έχουν απαντηθεί, στο HFW διαπιστώνετε ότι πρακτικά δεν ξέρετε τίποτα. Πέραν του lore των Old Ones λοιπόν, έρχεστε αντιμέτωπος και με τον ανθρώπινο φυλετικό παράγοντα που κατοικοεδρεύει στην απαγορευμένη Δύση. Πρώτοι στην σειρά βρίσκονται οι Tenakth, πολεμοχαρείς πολεμιστές που σχεδιαστικά παραπέμπουν σε Αζτέκους, οι οποίοι ταλανίζονται από μια ιδιότυπη βεντέτα ανάμεσα στις τάξεις τους. Ακολούθως, συναντάτε τους Utaru, έναν φιλήσυχο και φιλειρηνικό λαό που δοξάζει τις ρομποτικές μηχανές σαν θεότητες επί γης. Μετέπειτα, υπάρχουν οι Quen, ατρόμητοι θαλασσοπόροι και εξερευνητές που πασχίζουν να αντλήσουν την γνώση των Old Ones. Τέλος, υπάρχει μια ακόμη φατρία στο παιχνίδι για την οποία δεν θα αποκαλύψω το παραμικρό.

Ένα ακόμη χαρακτηριστικό γνώρισμα του σεναρίου είναι η πληθώρα των προσωπικοτήτων που σκιαγραφεί ο τίτλος. Δε μπορώ να θυμηθώ πολλά open-world/RPG παιχνίδια με τέτοια έμφαση στην γραφή των χαρακτήρων. Από τον μόνιμα “ομιχλώδη” Sylens, τον πιστό συνοδοιπόρο Varl και τον τραμπούκο Erend, μέχρι την χαριτωμένη Alva, τον πιστό στρατιώτη Kotallo, την εξτρεμίστρια Regalla, τον φύλαρχο Hekkaro κτλ. Φυσικά σας ανέφερα ενδεικτικά ορισμένους από τους βασικούς χαρακτήρες. Υπάρχουν κυριολεκτικά δεκάδες ακόμη! Επίσης, προσέξατε ότι δεν αναφέρομαι πουθενά (και ούτε πρόκειται) στους κύριους κακούς; Άλλο πολιτισμικό σοκ θα πάθετε με αυτούς! Προσθέστε λοιπόν και αυτούς στην εξίσωση! Πάντως για να μην σας αφήσω εντελώς με την απορία, σύντομα αντιλαμβάνεστε ότι τα εχθρικά μέτωπα που ξεδιπλώνονται μπροστά σας, είναι περισσότερα από όσα φαντάζεστε.

Ξέχωρα του σεναριακού ζητήματος, θέλω να επικεντρωθώ εκ νέου στην μοναδικότητα της σύλληψης που φέρει ο τίτλος. Εξακολουθώ να πιστεύω ακράδαντα ότι πρόκειται για μια μοναδική ιδέα στο σύνολό της. Η παρουσίαση ενός μετα-αποκαλυπτικού κόσμου στον οποίο συνυπάρχουν διαφορετικές κοινωνικές ομάδες ανθρώπων, με (κακά τα ψέματα) ιθαγενικά ένστικτα και με άρχουσα τάξη φονικές ρομποτικές μηχανές, αναδεικνύει σε υπερθετικό βαθμό το μεγαλείο της sci-fi και tribal ταυτότητας του παιχνιδιού. Άλλωστε πρόκειται για μια ρημαγμένη κοινωνία ανθρώπων που αναπαράγει ειδωλολατρικές δοξασίες, δεισιδαιμονίες, πρωτογονικά ήθη και έθιμα, παραδομένη σε έναν εκσυγχρονισμένο και άκρως αναπτυγμένο εχθρό. Πάραυτα, αν απομονώσουμε τις τοπογραφικές και λαογραφικές δομές, αξίζει να σταθούμε λιγάκι και στο πάντα επίκαιρο θέμα που θίγει το παιχνίδι: την επιρροή της τεχνητής νοημοσύνης στον ανθρωπότητα. Θυμίζοντας αλληγορικά την ιστορία του τέρατος του Φρανκενστάιν όπου ένας θνητός μέσω της επιστήμης, επινόησε ένα ανώτερο ον για να έρθει ένα βήμα πιο κοντά στην αθανασία, καταλήγοντας βέβαια σε ένα αποτυχημένο πείραμα, το Horizon με τη σειρά του καταπιάνεται με την σύσταση πολλαπλών ΑΙ πάνω στις οποίες ανατίθεται η επανίδρυση ενός ενιαίου φυσικού οικοσυστήματος. Το κεντρικό νόημα που απορρέει προειδοποιεί ότι η χορήγηση εξουσιών σε μια τεχνητή νοημοσύνη αποτελεί ριψοκίνδυνο εγχείρημα για να αφεθεί στην τύχη του, κάτι που με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο.

Το world building του HFW συνεχίζει από εκεί που το άφησε ο προκάτοχός του. Έχουμε να κάνουμε ξανά με έναν πελώριο σε έκταση και κλίμακα χάρτη όπου η άγρια ομορφιά και η πυκνή βλάστηση κυριαρχούν ολότελα. Ταξιδεύετε σε χιονισμένες βουνοκορφές, τροπικές ζούγκλες, γραφικούς καταρράκτες, καταπράσινα δάση, αχανείς ερημικές εκτάσεις, αμμώδεις παραλίες κτλ. Περιπλανώμενος στον οργανικό κόσμο του HFW όπου τα πανέμορφα φυσικά τοπία διαδέχονται το ένα μετά το άλλο, ταυτόχρονα συναντάτε κουφάρια οχημάτων μιας άλλης ξεχασμένης εποχής που βρίσκονται διάσπαρτα στο περιβάλλον και πελώρια κτίσματα των Old Ones που στέκουν αγέρωχα αλλά εγκαταλελειμμένα με το πέρας των αιώνων. Οργώνοντας με το mount σας μια άγονη και αχανή ερημική έκταση που περιστοιχίζεται από ξηρασία, αμμόλοφους, βράχια, ανακαλύπτετε τα ερείπια μιας μεγαλούπολης θαμμένη στο χώμα. Καλά μαντέψατε! Αφού προηγουμένως διασχίσατε την έρημο Νεβάδα, καλωσορίσατε τώρα στο Λας Βέγκας! Καθώς εξερευνάτε μια δυτική τροπική ζούγκλα, ξαφνικά ξεπροβάλλουν από το παλκοσένικο θεόρατοι ουρανοξύστες, λεωφορειόδρομοι, πεζογέφυρες, ενώ στον ορίζοντα αχνοφαίνεται ο ωκεανός. Αυτομάτως, συνειδητοποιείτε ότι φτάσατε στο Σαν Φρανσίσκο. Σοκ, δέος, ρίγος! Σε έναν τέτοιο κολοσσιαίο χάρτη κινείστε με διάφορους τρόπους: πεζός, χρησιμοποιώντας fast travel σταθμούς, σκαρφαλώνοντας μέσω platforming, αλλά και με mounts (ρομποτικούς τράγους, βελοσιράπτορες, αγριόχοιρους και... πτεροδάκτυλους), αφού νωρίτερα χακάρετε (override) κάποια εξ αυτών. Ένας ακόμη “game changer” παράγοντας που ενισχύει την περιπλάνηση είναι το υδάτινο στοιχείο, καθώς η Aloy δύναται πλέον να εξερευνήσει τον βυθό με χρήση ενός αναπνευστήρα.

Το περιεχόμενο του παιχνιδιού έχει εμφανέστατα εμπλουτιστεί σημαντικά σε σύγκριση με το πρώτο Horizon. Φαίνεται ξεκάθαρα ότι η Guerrilla αφιέρωσε χρόνο και ενέργεια στον συγκεκριμένο τομέα. Αξίζει να σημειώσω ότι ο χάρτης είναι γεμάτος μυστηριώδεις τοποθεσίες που απεικονίζονται με το σύμβολο του ερωτηματικού, προϊδεάζοντας σας για πλειάδα δραστηριοτήτων όπως hunting grounds στα οποία τεστάρετε τις κυνηγητικές δεξιότητές σας, καταφύγια για να ξαποστάσετε και να ρίξετε μια ματιά στην τρέχουσα κατάσταση του εξοπλισμού μέσω του workbench για πιθανές αναβαθμίσεις, εστίες φωτιάς για να αποθηκεύσετε την πρόοδό σας, συγκομιδή διαφορετικών collectables και κάποια ακόμη που αναφέρονται παρακάτω. Πέραν της κύριας ιστορίας, αναλαμβάνετε υπό-αποστολές από quest givers που εντοπίζετε σε απομονωμένες ανθρώπινες κοινότητες, βάσεις και οχυρά. Το ευτύχημα είναι ότι πολλές από τις δευτερεύουσες αποστολές είναι αξιομνημόνευτες και κινηματογραφικές, με εντυπωσιακά cutscenes, αυτόνομη πλοκή, plot twists, ανατροπές κτλ. Το σύστημα διαλόγων πάντως λειτουργεί τελείως συμπληρωματικά, όπως ακριβώς στο HZD. Ουσιαστικά, οι ερωτήσεις και οι απαντήσεις δεν επηρεάζουν, ούτε καθορίζουν την εξέλιξη του σεναρίου ή τις σχέσεις σας με τους χαρακτήρες. Μεταξύ άλλων, στα ανθρώπινα social hubs που ανέφερα νωρίτερα, μπορείτε να τσεκάρετε τις πραμάτειες των εμπόρων για πιθανές αγορές προμηθειών, όπλων, στολών, να γευθείτε τοπικές λιχουδιές από τον τοπικό μάγειρα που σας επιβραβεύουν με διάφορα buffs κτλ.

Συνεχίζοντας με τα του παράπλευρου περιεχομένου, συμμετέχετε σε εράνους και λαμβάνετε συμβόλαια από in-game χαρακτήρες οι οποίοι χρειάζονται απεγνωσμένα την βοήθειά σας για διάφορα ζητήματα όπως διαλεύκανση κάποιας εξαφάνισης, συλλογή μηχανικών εξαρτημάτων κτλ. Από κοντά και εχθρικά στρατόπεδα ανθρώπων για το γνώριμο “ξεπάστρεμα”. Τα cauldrons επανέρχονται δυναμικά και ανανεωμένα, με το χαρακτηριστικό industrial art direction, εμπνευσμένο πάντοτε από τον μηχανικό κόσμο των Matrix. Εντός αυτών των mini dungeons αντιμετωπίζετε οποιαδήποτε ρομποτική απειλή βρεθεί στο διάβα σας και επιδίδεστε σε platforming ακροβατικά μέχρι να φτάσετε στον πυρήνα της απόκοσμης εγκατάστασης, ξεκλειδώνοντας τον απαιτούμενο override κώδικα που χρησιμεύει στο χακάρισμα των robots. Επιπροσθέτως, εξερευνάτε κτίσματα των Old Ones επιλύοντας περιβαλλοντικούς γρίφους με την βοήθεια των gadgets σας για να αποκτήσετε “λάφυρα” του προγενέστερου πολιτισμού. Προσωπικά, κάνοντας λίγο από όλα, χρειάστηκα πάνω από 50 ώρες για να φτάσω στο τέλος. Εικάζω ότι για να κάνετε τα πάντα, το 60ωρο είναι δεδομένο. Για πλατίνα ούτε λόγος. Την τρέχω ακόμα. Τα trophies φαντάζουν εύκολα για την ώρα.

Μιλώντας για gadgets, η Aloy χρησιμοποιεί διάφορα εργαλεία για να διευκολύνει την ζωή της. Πέραν του αναπνευστήρα που ανέφερα νωρίτερα, χειρίζεστε εκ νέου το φορητό scanner focus, το οποίο πρακτικά λειτουργεί σαν την ενόραση της πρωταγωνίστριας εντός του παιχνιδιού. Με την βοήθεια του focus, σαρώνετε επιφάνειες, αντικείμενα και αναλύετε δεδομένα που εντοπίζετε στο πεδίο της όρασής σας (είδος εχθρού, οπλισμό, θωράκιση, elemental χαρακτηριστικά, συγκεκριμένα σημεία που βοηθούν στο σκαρφάλωμα, ίχνη στο έδαφος, ολογράμματα κτλ.). Συνεχίζοντας, το κοντάρι της Aloy με τις κατάλληλες τροποποιήσεις σας επιτρέπει να ανατινάζετε συγκεκριμένες επιφάνειες προκειμένου να σας φανερωθεί κάποιο μονοπάτι ή σεντούκι με προμήθειες. Ο γάντζος αναρρίχησης ευνοεί το platforming και την προσέγγιση απομακρυσμένων σημείων. Μια ακόμη προσθήκη είναι το shieldwing, ένα βιο-ηλεκτρικό αλεξίπτωτο που χρησιμοποιείτε σαν μέσο αιώρησης. Αυτό που κάνει πραγματικά απολαυστική την περιήγησή σας στον χάρτη είναι το metroidvania ύφος και το backtracking του όλου πράγματος. Τα gadgets αποκτώνται σταδιακά οπότε δεν μπορείτε εξαρχής να κατευθυνθείτε όπου επιθυμείτε, να λύσετε γρίφους ή να εξερευνήσετε ένα συγκεκριμένο σημείο.

Το HFW “συμπεριφέρεται” σαν ένα παραδοσιακό action-RPG παιχνίδι που σέβεται το είδος που εκπροσωπεί. Αρχικά, στην οθόνη σας εμφανίζονται οι ζωτικές ενδείξεις της Aloy που προκύπτουν από το τρέχον level σας, την στολή που φοράτε και τα λοιπά attributes που φέρετε, αυξάνοντας κομβικούς RPG δείκτες όπως elemental αντοχή (φωτιά, πάγος, οξύ, ηλεκτρισμός κτλ.), defense, damage, concentration, stamina κτλ. Οι χρωματικές διαβαθμίσεις του εξοπλισμού είναι πράσινο, μπλε, μωβ και πορτοκαλί και βασικό σας μέλημα γίνεται η διαρκής αναβάθμιση του gear σας μέσω της in-game προόδου σας. Στην κάτω πλευρά της οθόνης παρατηρείτε το απόθεμα σε γιατρικά, παγίδες, potions, βόμβες, όπως και το εικονίδιο του mount σας για να το καλείτε. Κάθε φορά που ανεβαίνετε level, αποκτάτε skill points τα οποία εξαργυρώνετε στις ακόλουθες κατηγορίες: warrior (melee combat), trapper (παγίδες), hunter (ranged combat), survivor (crafting, potions), infiltrator (stealth) και machine master (μάχες εναντίον robots).

Τα skill trees είναι άμεσα συνδεδεμένα με το οπλοστάσιο της Aloy. Αυτό σημαίνει ότι ξεκλειδώνετε σπέσιαλ επιθέσεις συγκεκριμένων όπλων και σούπερ ικανότητες (valor surge) που σας διευκολύνουν πάνω στις μάχες. Πχ αποκτώντας ένα συγκεκριμένο skill από την κατηγορία warrior, μαθαίνετε να ρίχνετε με το warrior bow τρία βέλη στη σειρά. Τα valor surge ισοδυναμούν με τις σπέσιαλ ιδιότητες της Aloy και η χρησιμότητά τους ποικίλλει. Λόγου χάρη, το stealth stalker ενεργοποιεί έναν cloak μανδύα, επιτρέποντας στην Aloy να γίνεται αόρατη για περιορισμένο χρονικό διάστημα ενώ το part breaker αυξάνει το damage απέναντι στα τρωτά σημεία και στην θωράκιση των robots. Οι σπέσιαλ επιθέσεις όπλων και τα valor surge εξαρτώνται από την κατανάλωση που κάνετε και απεικονίζονται στους μετρητές stamina και valor που παρατηρείτε στην δεξιά πλευρά της οθόνης σας. Όσο πιο εύστοχες και αποδοτικές είναι οι επιθέσεις σας, τόσο αυξάνονται οι εν λόγω μετρητές.

Το σύστημα μάχης αποτελεί ξεκάθαρα ένα από τα “βαριά χαρτιά” του τίτλου. Είναι εντυπωσιακό στην εκτέλεση, πρακτικό κατά την διάρκεια της δράσης και εύκολο στον χειρισμό. Η τοξοβολία, τα διαφορετικά είδη όπλων και φυσικά το είδος των εχθρών που καλείστε να αντιμετωπίσετε, προσφέρουν αμέτρητες ώρες δράσης και περιπέτειας. Ας πάρουμε τα πράγματα με την σειρά. Το βασικό παλμαρέ επιθέσεων της Αloy στηρίζεται στα light και heavy χτυπήματα με το κοντάρι. Ξεκλειδώνοντας διαφορετικές τεχνικές από τα αντίστοιχα skill trees, μαθαίνετε μια ευρεία γκάμα από συνδυαστικές combo επιθετικές κινήσεις, γεγονός που καθιστούν το σύστημα μάχης άμεσο, ευφάνταστο και γρήγορο. Ειδικά οι melee μάχες είναι σαφέστατα βελτιωμένες και περισσότερο εθιστικές σε σχέση με το πρώτο παιχνίδι. Συνεχίζοντας, η χρήση του τόξου και των υπολοίπων elemental όπλων που αποκομίζετε από αποστολές, εμπόρους κτλ είναι εκπληκτική. Η οπλική φαρέτρα της Aloy περιλαμβάνει: hunter bows (τυπικά τόξα κυνηγιού), sharpshooter bows (τόξα για μακρινές βολές), warrior bows (τόξα μικρής εμβέλειας), ακόντια, tripcasters για να στήνετε παγίδες, blastlings (σφεντόνες), ropecasters (ειδικές βαλλίστρες με τις οποίες ακινητοποιείτε προσωρινά τα robots), boltblasters (επαναφορτιζόμενα κανόνια) και shredders (λαβές που εκσφενδονίζουν μεταλλικούς τροχούς). Μπορείτε να κάνετε και μια πιο καλοζυγισμένη βολή, ξοδεύοντας μέρος της μπάρας concentration (συγκέντρωσης), “παγώνοντας” για λίγα δευτερόλεπτα τον χρόνο. Η χρήση του Dualsense είναι ικανοποιητική, αλλά δεν μπορώ να πω ότι με ξετρέλανε όπως πχ στο Returnal.

Μην νομίσετε ότι μένοντας μακριά μπορείτε να σπαμάρετε βέλη και να σκοτώνετε ανενόχλητα. Eντάξει, αν κάθεστε και ρίχνετε βέλη σε γουρουνάκια και αλεπούδες ναι, αυτά πέφτουν με ένα hit. Το παιχνίδι διαθέτει πολλαπλά επίπεδα δυσκολίας (story, custom, easy, normal, hard, very hard) και ακόμα και στο normal που επέλεξα για τις ανάγκες του review, έφαγα μπόλικο “ξύλο”, σε σημείο που απόρησα. Στις μάχες με τα robots δε, υπήρξαν φορές που είδα τα ραδίκια ανάποδα και δεν αναφέρομαι σε χτυπήματα από Thunderjaw ή Behemoth. Ακόμα και οι ανθρώπινοι εχθροί βαράνε απροσδόκητα δυνατά. Για αυτό προτείνω συνεχή κίνηση, γρήγορη εναλλαγή ανάμεσα στα όπλα, πολύ dodge/roll, αυτοσχεδιασμό αλλά και σωστή τακτική προτού εμπλακείτε σε μάχη.

Ας περάσουμε και στο απόλυτο highlight του παιχνιδιού: τις μάχες με τις μηχανές. Σε πρώτη φάση, αξίζει να αναφέρω ότι σύμφωνα με την βάση δεδομένων, το HFW διαθέτει (κρατηθείτε!) 43 διαφορετικά είδη robot, ενώ ο προκάτοχός του είχε 26! Η Guerrilla το “τερμάτισε” κυριολεκτικά και μεταφορικά αυτή την φορά. Δεν θα σταθώ καθόλου σε Behemoths, Ravagers, Stalkers, Thunderjaws, Stormbirds. Τα γνωρίζετε καλά τα συγκεκριμένα. Ενδεικτικά θα περιγράψω ορισμένες νέες προσθήκες.Τα Slitherfangs, που είναι τεράστιες μηχανικές κόμπρες που προκαλούν ανατριχίλα έτσι όπως σέρνονται στο έδαφος. Τα Tremortusks, μαμούθ που κάνουν το έδαφος να σείεται στο πέρασμά τους. Τα Tiderippers, πελώρια τέρατα που παραπέμπουν ολοφάνερα στην θρυλική Nessie του Λοχ Νες. Έχετε να δείτε πράγματα και θαύματα από το ζωολογικό και ιουρασικό πάρκο του τίτλου. Είμαι σίγουρος ότι ακόμα και η FromSoftware θα ζήλευε την σχεδιαστική δεινότητα της Guerrilla στο συγκεκριμένο θέμα.

Ο εχθρικός πληθυσμός του HFW προσεγγίζεται με δυο τρόπους: stealth ή επίθεση κατά μέτωπο. Αν αποφασίσετε να κινηθείτε ενάντια σε ανθρώπους, χρησιμοποιώντας το περιβάλλον σαν σύμμαχο σας (θάμνοι, φυτά κτλ), μπορείτε να στήσετε ένα μικρό πάρτι στους ανυποψίαστους εχθρούς σας. Stealth takedowns και “γειά σας” ή να τους σολάρετε με το κοντάρι και το τόξο! Κάθε αναμέτρηση όμως με robot μεσαίου μεγέθους και άνω ισούται με boss fight. Έτσι πρέπει να αντιμετωπίζετε την φάση. Για αρχή, κρύβεστε σε χόρτα και σκανάρετε με το focus για να αποκαλύψετε το level, την θωράκιση, τα τρωτά σημεία, τα οπλικά συστήματα, τις elemental αντοχές/αδυναμίες και την διαδρομή που ακολουθεί το robot. Έπειτα, τα βάζετε κάτω και θέτετε το εξής καίριο ερώτημα στον εαυτό σας: σας παίρνει να επιτεθείτε στα ίσια; Μην ξεχνάτε ότι στο Horizon δεν είναι εύκολο να αποφεύγετε για πολλή ώρα συντονισμένες κοντινές και μακρινές επιθέσεις. Οι λόγοι πολλοί. Πρώτο και κυριότερο, ελλοχεύει ο κίνδυνος να τραβήξετε πάνω σας κόσμο και κοσμάκη. Δεύτερον, αρκετά από τα robots καλούν ενισχύσεις. Αναφέρομαι σε καταστάσεις εξαιρετικά συνηθισμένες και πιστέψτε με, όταν συμβαίνουν, φτύνετε αίμα για να την βγάλετε καθαρή. Επίσης, πολλά από τα robots αντιδρούν διαφορετικά στην παρουσία σας. Αν εξαιρέσουμε τους πυραύλους, τις ρουκέτες, τα κανόνια κοβαλτίου, τις ακτίνες laser, τα φλογοβόλα και τα elemental debuffs που βρίσκονται στην ημερησία διάταξη, διαθέτουν -όντας οι απόλυτοι apex θηρευτές- stealth καμπουφλαζ, θερμική όραση που σας εντοπίζει σε κάλυψη, τοποθέτηση ναρκών στον χώρο, EMP παλμούς που σαμποτάρουν το focus κτλ.

Μολονότι μου αρέσει το επιθετικό στιλ παιχνιδιού, όταν απέναντι βλέπω Slitherfang, Rollerback, Tremortusk και το κακό συναπάντημα, προτιμώ πιο ασφαλείς και στοχευμένες πρακτικές. Αφού συγκεντρώσω (πάντα με την βοήθεια του focus) όλες τις απαραίτητες πληροφορίες γύρω από το robot που πρέπει να ρίξω, άμεσα στήνω παγίδες στις οποίες γνωρίζω ότι έχει ευπάθεια. Όταν κάνει το λάθος και πέσει πάνω τους, επόμενη μου κίνηση είναι να αποκολλήσω τα βασικά του όπλα με εκρηκτικά βέλη. Έτσι, αποκλείω το ενδεχόμενο να δεχθώ ranged επιθέσεις και αυτομάτως μου παρουσιάζεται η μοναδική ευκαιρία να χρησιμοποιήσω τα όπλα του εναντίον του. Ξέρετε πόσο πονάει τον Thunderjaw, όταν εισπράττει “γραμμάτια” από το disc launcher του; Όταν τελειώσουν τα πυρομαχικά του ρομποτικού όπλου και έχοντας προηγουμένως ταγκάρει μέσω του focus τα αδύνατα σημεία του, ξέρω ότι η μισή δουλειά έγινε και τότε εξαπολύω ότι έχω και δεν έχω κατά πάνω του. Κουμπώνω valor surge με έξτρα damage, κοτσάρω το κατάλληλο boltblaster (προσωπικό αγαπημένο) και... πάρε να έχεις. Φυσικά, η δική σας μεθολογία μπορεί κάλλιστα να διαφέρει. Άλλωστε στο Horizon όλα επιτρέπονται. Πρέπει να έχετε κατά νου όμως ότι όποια τακτική κι αν επιχειρήσετε να στήσετε προκαταβολικά, δεν σημαίνει ότι θα υλοποιηθεί στην εντέλεια. Όλο και κάτι θα πάει στραβά. Για αυτό τονίζω ότι το στοιχείο του αυτοσχεδιασμού βοηθάει, αρκεί να εκτελείτε γρήγορα και πάνω από όλα, εύστοχα.

Το παιχνίδι εκμεταλλεύεται πλήρως την μηχανή Decima και οπτικά συγκλονίζει! Εντυπωσιακά μοντέλα, άκρατος φωτορεαλισμός, πληθωρικό draw distance, κλίμακα/έκταση, καλοσχεδιασμένα animations και φαντασμαγορικά οπτικά εφέ κατακλύζουν την οθόνη. Υπάρχει performance mode για υψηλότερο framerate και resolution mode με έμφαση στην ανάλυση και ποιότητα της εικόνας αλλά με λιγότερα frames. Στο PS5 το παιχνίδι τρέχει απροβλημάτιστα και στα δυο modes, αλλά συστήνω να επιλέξετε τα 60fps, αξίζει τον κόπο. Οι χρόνοι φόρτωσης είναι μόλις τρία με πέντε δευτερόλεπτα το πολύ (αδιανόητο). Συνάντησα και κάποια bugs, τα οποία βέβαια δεν αφαιρούν πόντους από την συνολική εμπειρία (θα πέσει φωτιά να με κάψει).

Ο κύκλος μέρας-νύχτας και τα καιρικά φαινόμενα (βροχή, καταιγίδα, χιόνι) συνεισφέρουν σημαντικά στην περιβαλλοντική ατμόσφαιρα του τίτλου. Η ορμή του ανέμου “μαστιγώνει” την πυκνή βλάστηση, προστάζοντάς τη να χορεύει στον ρυθμό του, κάτι που θυμίζει λίγο Ghost of Tsushima. Το χιόνι προσδίδει όγκο και ρεαλισμό στο περιβάλλον και τις κινήσεις σας. Ένα άλλο αξιοπρόσεκτο χαρακτηριστικό που αναδεικνύει την απύθμενη ομορφιά του παιχνιδιού είναι η μεθυστική χρωματική παλέτα του. Παραπέμποντας αρκετά στην ταινία Avatar, ο κόσμος είναι γεμάτος με ζωηρούς neon φωτισμούς και φυσικούς χρωματισμούς που προσδίδουν φρεσκάδα και ζωντάνια. Το ψηφιακό οικοσύστημα της Δύσης αποτυπώνεται εξίσου μαεστρικά, με την ανθρώπινη ύπαρξη, το ζωϊκό βασίλειο και την ρομποτική απειλή να συνυπάρχουν απολύτως οργανικά. Κατά την διάρκεια των μαχών ενάντια στις μηχανές γίνεστε μάρτυρες εντυπωσιακών σκηνών δράσης με τα particle effects να οργιάζουν επί τη οθόνης. Τα elemental εφέ, οι εκρήξεις, οι σπινθήρες από τα χτυπήματα στις μεταλλικές επιφάνειες, είναι όλα άρτια εκτελεσμένα. Να αναφέρω επίσης το αριστουργηματικό art direction, με τις φυλετικές ενδυμασίες, την tribal αισθητική και τον απαράμιλλο σχεδιασμό των robots να ξεχωρίζουν. Εικαστικά, πολλά παιχνίδια μπορούν να μοιάζουν μεταξύ τους. Με το Horizon όμως δεν μοιάζει κανένα! End of story.

Ο ήχος κυμαίνεται σε εξίσου υψηλά επίπεδα. Το εκπληκτικό soundtrack των The Flight (Horizon Zero Dawn, Assassin’s Creed Odyssey) περιλαμβάνει σαγηνευτικές μελωδίες, με πνευστά μουσικά όργανα, αφηρημένα industrial samples και πολεμικά εμβατήρια, αναδεικνύοντας έτσι το sci-fi/tribal υπόβαθρο του παιχνιδιού. Οι φυσικοί ηχοχρωματισμοί και τα εφέ καταστροφής επίσης αποδίδονται πειστικά. Ως προς το voice acting, την παράσταση κλέβει για ακόμη μια φορά η απολαυστική ερμηνεία της Ashly Burch ως Aloy. Συμμετέχουν ακόμα οι γνωστοί ηθοποιοί Lance Reddick, Angella Basset και Carrie-Anne Moss. Κάπου εδώ, οφείλω να δώσω εκ νέου τα εύσημα στη Sony Hellas για την εξαιρετική δουλειά στον ελληνικό υποτιτλισμό του παιχνιδιού.

Το Horizon Forbidden West είναι ότι περιμέναμε από μια συνέχεια του Horizon Zero Dawn και πολλά περισσότερα. Πρόκειται για μια φαντασμαγορική περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας που άλλη όμοια της δεν υπάρχει εκεί έξω. Παντρεύοντας μοναδικά το sci-fi και το tribal και έχοντας ξεχωριστό concept, εντυπωσιακή ιστορία, σαρωτικό οπτικό τομέα, εμβληματική ηρωίδα, μαγευτικό μετα-αποκαλυπτικό κόσμο, επικές ρομποτικές μάχες και αστείρευτο περιεχόμενο, προσφέρει δεκάδες ώρες ποιοτικής ενασχόλησης. Αν έχετε PS5, επιβάλλεται να ζήσετε το Horizon Forbidden West. Τhe hunt begins!

Μαγευτικός μετα-αποκαλυτικός κόσμοςΕξαιρετική ιστορίαΑριστοτεχνική τοπογραφία, λαογραφία και σκιαγράφηση χαρακτήρωνΕθιστικό σύστημα μάχηςΟ σχεδιασμός, η ποικιλία και η νοημοσύνη των εχθρώνΟι αναβαθμίσεις α λα RPG είναι ευχάριστος πονοκέφαλοςΠλούσιο περιεχόμενο που καλύπτει ευρύ φάσμα δραστηριοτήτωνΚορυφαία γραφικάΣαγηνευτική μουσικήΤο concept της σειράς Horizon παραμένει μοναδικό στο gamingΤο σύστημα διαλόγων δεν συνεισφέρει ουσιαστικά στην πορεία της ιστορίαςΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 9.5

ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ:PS5, PS4ΑΝΑΠΤΥΞΗ:GuerrillaΕΚΔΟΣΗ:SonyΔΙΑΘΕΣΗ:Sony Hellas

Game20.gr, το Άσυλο των gamers