Crash Bandicoot N. Sane Trilogy Review

Η ανακοίνωση του Crash Bandicoot N. Sane Trilogy ήρθε σαν κεραυνός εν αιθρία στην παρουσίαση της Sony στην Ε3 2016, προκαλώντας φρενίτιδα στους φαν του Crash. Ένα χρόνο μετά, έχουμε στα χέρια μας το πολυσυζητημένο remake των τριών πρώτων και, κατά πολλούς, καλύτερων παιχνιδιών Crash Bandicoot.

Δεν θα μπω σε βάθος για το σενάριο των τριών παιχνιδιών, εξάλλου είναι τόσο

τρελό που δεν έχει και πολλή σημασία μετά από λίγο. Στο πρώτο Crash Bandicoοt παρακολουθείτε την δημιουργία του ομώνυμου ήρωα από τον σατανικό Dr. Neo Cortex. Η δημιουργία του Crash πήγε κάπως λάθος και αντί για τον πειθήνιο αρχηγό για τον στρατό του, βγήκε το παλαβό μαρσιποφόρο που λατρεύουμε. Οπότε, πρέπει να μαζέψετε τους κρυστάλλους για να σταματήσετε τα σχέδια του κακού δόκτορα αλλά και να σώσετε την Tawna. Στο δεύτερο game ο Neo Cortex επιστρέφει και απαγάγει τον Crash για να τον πείσει ότι είναι πλέον καλός και τον χρειάζεται για να μαζέψει κρύσταλλους, έτσι ώστε να σώσει τον κόσμο από την επερχόμενη ευθυγράμμιση των πλανητών. Έτσι τον βάζει σε ένα hub και τον στέλνει σε διαφορετικά μέρη που αντιστοιχούν στις πίστες του παιχνιδιού. Φυσικά τα σχέδιά του κρύβουν κάτι πολύ πιο σκοτεινό, αλλά η πρωτοεμφανιζόμενη -τότε- αδερφή του Crash, η Coco, τον ενημερώνει για τα σχέδια του Cortex μέσω hacking. Τέλος, στο Crash 3 που ξεκινά αμέσως μετά το τέλος του 2, η πτώση του Cortex Vortex στον πλανήτη ελευθερώνει τον Uka Uka, τον σατανικό δίδυμο αδερφό του Aku Aku, της μάσκας που συντροφεύει τον Crash στα προηγούμενα δύο παιχνίδια. O Uka Uka και ο Cortex αποφασίζουν να χρησιμοποιήσουν τις δυνάμεις του Dr Nefarious Tropy για να μαζέψουν κρυστάλλους που βρίσκονται διάσπαρτοι σε διάφορες χρονικές περιόδους. Οπότε είναι δουλειά του Crash και της Coco να τρέξουν και να μαζέψουν τους κρυστάλλους ταξιδεύοντας στον χρόνο.

Όπως καταλαβαίνετε, δεν είναι ότι δεν υπάρχει ιστορία, αλλά από σοβαρότητα αγγίζει τα παλιά σαββατιάτικα καρτούν, αφού το μοτίβο είναι το κλασικό “ο κακός θέλει να κάνει κάτι, οι ήρωες τον σταματούν”, χωρίς πολλές αποκλίσεις από τη φόρμουλα. Όμως τα Crash Bandicoot έχουν μια παλαιότερη λογική, αφού είναι παιχνίδια της δεκαετίας του '90. Η ιστορία είναι εκεί για να ξεκινήσει την περιπέτεια, δίνοντας έναν σκοπό στον παίκτη να τα πάει όσο καλύτερα γίνεται και να φτάσει στην ολοκλήρωσή της, αλλά δεν είναι αυτοσκοπός.

Το παιχνίδι είναι χάρμα οφθαλμών!

Ας περάσουμε στο gameplay. To Crash Bandicoot N. Sane Trilogy δεν είναι απλά τα παλιά παιχνίδια με κάποια νέα shaders και τράβηγμα σε 1080p. Αντ' αυτού, η δημιουργός Vicarious Visions μετέφερε τα πάντα στη Unity engine και τα έφτιαξε εξαρχής διατηρώντας το level design. Αυτό σημαίνει ότι, πέρα από τις αλλαγές στην αισθητική, υπάρχουν και αλλαγές στο gameplay. Και εδώ ξεκινάνε και τελειώνουν τα πιθανά προβλήματα του τίτλου. Τουλάχιστον αυτά που αρκετοί βλέπουν ως προβλήματα. Πλέον ο Crash έχει την ίδια συμπεριφορά στο χειρισμό του και στα τρία παιχνίδια. Οι επιπλέον κινήσεις στα νεότερα παιχνίδια είναι απλά “χτίσιμο” πάνω στους βασικούς μηχανισμούς. Για να έχετε καθαρή οπτική των βασικών μηχανισμών του Crash στο N. Sane Trilogy, αρκεί απλά να παίξετε το πρώτο Crash Bandicoot.

Ο Crash έχει σαφώς πιο κοφτό άλμα, ενώ για την κίνησή του χρειάζεται να δοκιμάσετε το d-pad και τον αναλογικό μοχλό για να αποφασίσετε ποια μέθοδος είναι προτιμότερη. Τα hitboxes δεν είναι τα παλιά τετράγωνα με αποτέλεσμα το clipping να είναι αισθητά πιο ασαφές. Ο χειρισμός δεν είναι κακός όπως πολλοί φωνάζουν. Όχι αγαπητοί, ο χειρισμός είναι απλά διαφορετικός χωρίς αυτό να είναι απαραίτητα κακό. Το μεγαλύτερο θέμα του N. Sane Trilogy είναι ότι αυτή η αλλαγή χειρισμού και το γεγονός ότι είναι πλέον ίδιος και στα τρία παιχνίδια, φέρνει αλλαγές στην δυσκολία. Κάποια μέρη είναι πιο δύσκολα απ’ όσο έχετε συνηθίσει ενώ κάποια άλλα πιο εύκολα. Αυτό που χρειάζεται να κάνετε και ιδιαίτερα όσοι είστε νοσταλγοί των παλιών καλών εποχών, είναι να προσαρμοστείτε στο χειρισμό.

Εννοείται οτι πήρανε δημιουργικές ελευθερίες. Ποιος άλλος εχθρός θα κρατούσε δύο γιγάντια μπούτια κρέατος μες την βροχή;

Τίποτα όμως δεν πλησιάζει τη σφαίρα του “unplayable” όπως γκρινιάζει το internet. Ναι, πέφτετε σε τρύπες λόγω της αλλαγμένης δυναμικής του άλματος. Ναι, έχετε πρόβλημα με το πώς εκλαμβάνετε το βάθος καθώς το παιχνίδι έχει πλέον διαφορετικά γραφικά και πρέπει να αναπροσαρμοστείτε στην διαφορετική “γλώσσα” του. Όλα αυτά γίνονται μέχρι πολύ απλά να ξεκολλήσετε από τις λεπτομέρειες του παλιού και αναπροσαρμοστείτε στα νέα δεδομένα και στο γεγονός ότι το N. Sane Trilogy ΔΕΝ είναι ένα ακόμα rom των παλιών Crash Bandicoot, αλλά remake για τη σημερινή εποχή. Φυσικά, οι πίστες Road to Nowhere με την εκνευριστική γέφυρα και το Slippery Climb είναι ένα μάτσο χάλια όπως ήταν πάντα σε θέμα δυσκολίας και σε αυτό δεν φταίει ο χειρισμός. Το παιχνίδι είναι απλά διαφορετικό από τα παλιά και το internet για ακόμη μια φορά κάνει λάθος να γκρινιάζει για τα αυτονόητα.

Άλλες αλλαγές που έχουν γίνει δεξιά και αριστερά είναι η δυνατότητα save μετά από κάθε πίστα στο πρώτο Crash Bandicoot και η δυνατότητα να παίρνετε τα gems ακόμα και αν έχετε χάσει ζωές, αρκεί να έχετε χτυπήσει όλα τα κουτιά, πράγμα που δεν συμβαίνει στα χρωματιστά gems. Πλέον μπορείτε να παίζετε ως Coco σε όλα τα παιχνίδια. Μπορείτε επίσης να χρησιμοποιείτε τα speed shoes (crash dash) του Crash Bandicoot 3 και στο Crash Bandicoot 2 για να κάνετε τα time trials, που πλέον είναι διαθέσιμα παντού και μάλιστα από την αρχή των παιχνιδιών. Οι πίστες που έχουν κάποιο “όχημα” είναι μια εντελώς διαφορετική υπόθεση. Συνολικά θα έλεγα ότι η κατάσταση διαφέρει από την μία πίστα στην άλλη. Για παράδειγμα, οι πίστες με την Coco στο Crash Bandicoot 3 με το jetski έχουν απαράδεκτο χειρισμό. Από την άλλη, οι πίστες με το jetpack στο Crash Bandicoot 2 έχουν πλέον τόσο καλό χειρισμό που θα σας αρέσουν περισσότερο από αυτές του αρχικού παιχνιδιού. Φανταστείτε λοιπόν όλο αυτό το φάσμα ποιότητας να υπάρχει σχεδόν σε όλα τα οχήματα, με τα καλύτερα και τα χειρότερα να είναι παρόντα. Το πρόβλημα είναι ότι πρέπει να ανεχτείτε τα οχήματα, ειδικά αν σκοπεύετε να τα καβαλήσετε όλα στον δρόμο για τα platinum trophies.

Μερικοί εχθροί είναι αρκετά πιο τρομακτικοί στη νέα τους έκδοση.

Περνάμε στο πιο έκδηλα ανανεωμένο χαρακτηριστικό των παιχνιδιών, τον τεχνικό τομέα. Πλέον τα Crash Bandicoot όχι μόνο είναι full HD (ή και 4Κ στο PS4 Pro), αλλά έχουν ξαναφτιαχτεί από την αρχή. Όλοι οι χαρακτήρες έχουν τρομερή λεπτομέρεια, μέχρι και την υφή της γούνας των διαφόρων ανθρωπόμορφων ζώων όπως ο Crash, η Tawna και η Coco. Για την ακρίβεια, το επίπεδο λεπτομέρειας είναι τόσο καλό που θυμίζει παραγωγή επιπέδου Pixar. Ειδικά τα cutscenes έχουν ίσως το πιο ωραίο animation που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια (μαζί με το Ratchet and Clank PS4). Τα παλιά Crash Bandicoot είχαν ένα τρομερά χαρακτηριστικό στιλ γραφικών το οποίο η Vicarious Visions κατάφερε να μεταφέρει στη σύγχρονη εποχή προσθέτοντας λεπτομέρεια, animation και άλλα ωραία πράγματα που μπορεί να προσφέρει ένα PlayStation τρεις γενιές νεότερο. Βλέπετε τις πίστες που τόσο αγαπήσατε να παίρνουν σάρκα και οστά με νέες τεχνικές γραφικών και φωτισμού, όπως δυναμικές σκιές και διάφορα blur εφέ. Δέντρα, χορτάρια, νερό και τα εμβληματικά papu fruit γίνονται render σε πραγματικό χρόνο και με πλήρη 3D μοντέλα αντί για 2D textures. Στα Crash 2 και Crash 3 έχουν προστεθεί εφέ καιρού σε πίστες που η θεματολογία τους επαναλαμβάνεται, αλλά και αλλαγές στο φωτισμό σε πίστες που λαμβάνουν χώρα σε διαφορετική ώρα της ημέρας.

Το παράπονο ως προς τα γραφικά είναι το frame rate. Μιλάμε για καθαρά 30fps τόσο στο PS4 όσο και στο PS4 Pro. Δεν είναι κάτι τραγικό, αλλά παιχνίδια τέτοιου είδους μπορούν να ωφεληθούν αρκετά στο gameplay και ίσως τα προβλήματα που πολλοί βρίσκουν με την απόκριση του χαρακτήρα να περνούσαν απαρατήρητα. Τα καλά νέα είναι ότι το frame rate είναι σταθερό, ενώ το διακριτικό motion blur βοηθάει στο να κάνει τα πράγματα πολύ πιο ομαλά. Βέβαια όλο αυτό το οπτικό πατιρντί (με την καλή έννοια) έχει άλλη μια θυσία, πέρα από το frame rate. Μιλάμε για το loading το οποίο υπάρχει και μάλιστα σε μεγάλο βαθμό. Στο απλό σενάριο του ότι ξεκινάτε το να παίζετε από την αρχή, πρέπει να περιμένετε να φορτώσει το κεντρικό μενού, να φορτώσει το παιχνίδι που θέλετε να παίξετε, να φορτώσει το cutscene και τέλος να φορτώσει η πίστα. Στην περίπτωση του Crash 3, πρέπει να περιμένετε να φορτώσει και το μικρό cutscene λίγο πριν ξεκινήσει η πίστα. Αυτό είναι ιδιαίτερα ενοχλητικό αν λάβουμε υπόψη ότι τα παιχνίδια στο PS1 είχαν ελάχιστο loading, με αποτέλεσμα ο κόσμος να μοιάζει λιγότερο κατακερματισμένος. Φαντάζομαι ότι με κάποιο update το loading θα μειωθεί, αλλά μέχρι τότε πρέπει να το ανεχτείτε.

Ήταν που ήταν ο Crash από τους πιο εκφραστικούς χαρακτήρες, εδώ η τρελόφατσά του είναι απλά ανεκτίμητη.

Ο ήχος έχει υποστεί και αυτός βελτιώσεις, με μερικές πίστες να έχουν εντελώς νέα ενορχήστρωση, η οποία τις περισσότερες φορές σας βάζει ακόμα περισσότερο στο κλίμα. Για παράδειγμα στο Air Crash του Crash Bandicoot 2 έχει προστεθεί ηλεκτρική κιθάρα με έντονο distortion που κάνει το όλο θέμα (και θέαμα) της πίστας ακόμα πιο ολοκληρωμένο. Γενικά δεν θα μείνετε καθόλου παραπονεμένοι με την μουσική και τα Crash Bandicoot παραμένουν από τα πιο χαρακτηριστικά παιχνίδια όσον αφορά τον ήχο. Αυτό ισχύει και για τα ηχητικά εφέ που είναι πιο προσεγμένα και χαρακτηριστικά από ποτέ. Τα υπάρχοντα έχουν ανανεωθεί, ενώ έχουν προστεθεί και καινούρια όπως αυτά που ακούγονται όταν ο Crash βγάζει τα διάφορα διαμαντικά και πετράδια από τις διάφορες... κοιλότητες του σώματός του.

Το Crash Bandicoot N. Sane Trilogy έχει φτιαχτεί από ανθρώπους που αγαπάνε τα παλιά Crash και είναι ένα εκπληκτικό love letter για τα κλασικά 3D platformers. Το θέμα είναι ότι παρά το εκπληκτικό αποτέλεσμα, το N. Sane Trilogy δεν είναι 100% ίδιο με τα παλιά Crash. Δεν θα γίνει ποτέ. Oι εποχές έχουν αλλάξει, η τεχνολογία έχει εξελιχθεί δραματικά. Όταν ζητάμε remake παλιών παιχνιδιών, πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη τη -συχνά χαοτική- διαφορά μεταξύ αυτού που θυμόμαστε και αγαπάμε και των σημερινών δεδομένων στο gaming. Αν αντέχετε την παλιά λογική των Crash Bandicoot και μπορείτε να δεχτείτε τις αλλαγές, το N. Sane Trilogy σας προσφέρει τρία από τα κορυφαία παιχνίδια του PS1 καλύτερα από ποτέ.

Τρία κορυφαία παιχνίδια του PS1 ανανεωμένα σε ένα πακέτοΩραίος τεχνικός τομέας, πιστός στο πνεύμα των παλιών παιχνιδιώνΟ χειρισμός λειτουργεί αρκετά καλά......αλλά έχει διαφορές από τα παλιά που μπορεί να ξενίσουνH δυσκολία σε μερικά σημεία ίσως παραείναι old school για κάποιουςLoadingΗ όλη οπτική πανδαισία τρέχει στα 30fpsΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 8.0

ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ:PS4ΑΝΑΠΤΥΞΗ:Vicarious VisionsΕΚΔΟΣΗ:ActivisionΔΙΑΘΕΣΗ:IGEΕΙΔΟΣ:PlatformerΠΑΙΚΤΕΣ:Single-playerΕΠΙΣΗΜΟ SITE:http://www.crashbandicoot.com/HM. ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ:27/6/2017PEGI:7

Game20.gr, το Άσυλο των gamers