Top 10: Τα πιο βίαια games

Βίαια games που προκάλεσαν και συζητήθηκαν!

Η βία στα video games είναι σίγουρα ένα τεράστιο κεφάλαιο με πάρα πολλές συνιστώσες και αποτελεί ένα από τα πιο «ιντριγκαδόρικα» θέματα για συζήτηση ή (για να το θέσουμε πιο σωστά), για αντιπαράθεση. Όπως παλαιότερα η μουσική heavy metal, τα κόμικ ή οι ταινίες με ανάλογη θεματολογία, έτσι και τα games

Η εξέλιξη των games τα τελευταία χρόνια έχει φέρει και μια «αναβάθμιση» στο επίπεδο της βίας που παρουσιάζεται στις οθόνες μας, ενώ η μεγαλύτερη αποδοχή τους όσο περνάει ο καιρός επιτρέπει μια διεύρυνση των αποδεκτών ορίων «καφρίλας», όπως άλλωστε προστάζουν γενικώς οι μοντέρνες τάσεις. Από την άλλη, υπάρχει και η...ρομαντική άποψη που υποστηρίζει πως τα βίαια games είναι εδώ για να μας θυμίζουν που και που την αντισυμβατική πλευρά της αγαπημένης μας ασχολίας. Όπως και να το δει κανείς, μιλάμε για video games, κατά συνέπεια πνευματικές δημιουργίες, οπότε τα συμπεράσματα είναι ανάλογα του γούστου και της αισθητικής του καθενός.

Όπως θα έχετε καταλάβει μέχρι τώρα το Best Of αυτής της εβδομάδας θα ασχοληθεί με τα 10 πιο βίαια games που έκαναν αίσθηση όταν κυκλοφόρησαν. Όπως πάντα, τα αποτελέσματα προέκυψαν από την δική σας ψήφο στο σχετικό topic του forum και την συντακτική ομάδα του GameWorld. Να σημειώσουμε πως λόγω της πληθώρας των εξαιρετικά βάρβαρων παιχνιδιών, προσπαθήσαμε να συμπεριλάβουμε τίτλους που όχι μόνο ήταν ακραίοι για την εποχή τους, αλλά κατάφεραν να θέσουν νέα στάνταρ στο κομμάτι της βίας και να αποτελέσουν σταθμό στην μετέπειτα πορεία της βιομηχανίας. Πάμε λοιπόν να δούμε τα 10 games που θα λατρέψουν οπωσδήποτε οι τύποι στην Εθνική Ομοσπονδία Όπλων της Αμερικής!

Ακολουθεί το Top 10 των πιο βίαιων video games:

10: Blood (20/6/1997)
3D Realms, Monolith Productions
PC

Το Top 10 ξεκινάει με ένα τίτλο που ξεφεύγει από τα όρια του χαρακτηρισμού «βίαιο» και αγγίζει τον όρο splatter. Το πνευματικό παιδί των 3D Realms και Monolith Productions ήταν ένα αιματοβαμμένο game γεμάτο φρικαλεότητες και gore αλλά με κωμική πάντα διάθεση, όπως κάθε splatter δημιουργία που σέβεται τον εαυτό της. Πρωταγωνιστής εδώ ήταν ο Caleb, ένας πιστολέρο της Άγριας Δύσης ο οποίος ανασταίνεται σε μια απροσδιόριστη χρονική και χωρική περίοδο και αναζητά τον θεό Tchernobog για να τον σκοτώσει.

Το Blood είναι από τα πρώτα FPS που υποστήριζε εναλλακτικά fire modes στα όπλα του ενώ η γκάμα περιελάμβανε μερικά από τα πιο ευφάνταστα που έχουμε συναντήσει ποτέ σε game του είδους: Πιστόλι φωτοβολίδων, κούκλα βουντού (!), σπρέι με αναπτήρα (ως φλογοβόλο), Tesla rifle (έλιωνε τη σάρκα των αντιπάλων) και διάφορα άλλα αντικείμενα διαστροφής που είχαν σαν μοναδικό αποτέλεσμα πισίνες αίματος και κατακρεουργημένα πτώματα. Ο Caleb ήταν κυνικός, σαρκαστικός και αρκετά σαδιστικής και πραγματικά απολάμβανε να σκοτώνει όποιον τον εμπόδιζε στη αναζήτησή του. Οι ατάκες που ξεστόμιζε στη διάρκεια του παιχνιδιού ήταν βιτριολικές και αποτελούσαν το κερασάκι στην τούρτα «καφρίλας» που μας κέρασε το παιχνίδι. Η γραφική απεικόνιση της βίας ήταν αηδιαστικά λεπτομερής για την εποχή ενώ η εμπειρία συνεχιζόταν στα βάρβαρα multiplayer modes που ήταν διαθέσιμα.

{youtube}mP7YjJgNAiA|400|300{/youtube}

Το Blood μπαίνει στο πάνθεον των βίαιων games όντας μοναδικό στο ύφος του. Ένας ευφυής συνδυασμός τρόμου, αίματος και χιούμορ με πάρα πολλές αναφορές σε παρόμοια κινηματογραφικά και λογοτεχνικά έργα του είδους. Το 1998 κυκλοφόρησε ένα sequel με το όνομα Blood II: The Chosen ενώ στην εποχή μας τα δικαιώματα του …ξεχασμένου αυτού franchise φημολογείται ότι ανήκουν στην Warner Bros. Entertainment.

9: Postal 2 (13/4/2003)
Running with Scissors
PC, Mac

Το πρώτο Postal που κυκλοφόρησε το 1997 είχε κάνει την αρχή. Ένα εξαιρετικά βίαιο παιχνίδι το οποίο έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία στην ανυποψίαστη gaming κοινότητα και κατάφερε σε μικρό χρονικό διάστημα να απαγορευθεί σε πάνω από 10 χώρες! Πραγματικά είχαμε μεγάλο δίλλημα για το πιο από τα δύο Postal θα έπρεπε να βάλουμε στη δεκάδα. Τελικά, παρόλο που το πρώτο μέρος είχε πιο «σοβαρό» ύφος και υπόθεση, η περισσότερο σατυρικής διάθεσης συνέχειά του είναι γεμάτη με άνευ προηγουμένου «καφρίλες» και έτσι κέρδισε στη τελική ευθεία.

Το Postal 2 άλλαξε το isometric στυλ του προκάτοχού του όντας ένα καθαρό FPS όπου ελέγχατε έναν μυστήριο τύπο, τον Postal Dude (αυτό είναι όνομα!) ο οποίος αναλάμβανε κάθε μέρα κάποια ασήμαντα tasks (πχ. να αγοράσει γάλα). Η «μαγκιά» που είχαν κάνει οι developers ήταν ότι μπορούσατε, εάν θέλατε, να ολοκληρώσετε αυτές τις αποστολές ήρεμα και πολιτισμένα. Στην πραγματικότητα όμως, το παιχνίδι σας προέτρεπε συνεχώς και με διάφορους τρόπους να βγάλετε τα πιο αρρωστημένα σας απωθημένα στους κατοίκους της πόλης Paradise(!) στην οποία διαδραματιζόταν. Το …μενού περιελάμβανε ότι μπορεί να σκεφτεί ο πλέον σαδιστικός νους, μεταξύ άλλων ούρηση, εμετό, βασανιστήρια ζώων (πχ. η χρήση μιας ψόφιας γάτα ως σιγαστήρας σε όπλο), ομοφοβία, βίαιους φόνους (όπως αποκεφαλισμοί με δρεπάνι), φυλετικά στερεότυπα και πολλά άλλα, σε τόσο υπερβολικό βαθμό που γινόταν από ένα σημείο και ύστερα φανερή η σατυρική του προσέγγιση.

{youtube}5LwQDF-iBN0|400|300{/youtube}

Ωστόσο φαίνεται πως δεν συμμερίζονταν όλοι το «περίεργο» χιούμορ της Running with Scissors (από το όνομα καταλαβαίνετε…), με αποτέλεσμα το Postal 2 να συνεχίσει την παράδοση του προκατόχου του και να απαγορευθεί με τη σειρά του σε διάφορες χώρες, όπως η Νέα Ζηλανδία (είναι μέχρι και σήμερα απαγορευμένο και η κατοχή ή η διακίνησή του μπορούν να οδηγήσουν μέχρι και σε δεκαετή φυλάκιση), η Γερμανία, η Μαλαισία και η Βραζιλία. Επίσης είναι το πρώτο game στην ιστορία που το περιεχόμενό του χαρακτηρίσθηκε «Intense Violence (Έντονης Βίας)» από το ESRB. Ένα πραγματικά αμφιλεγόμενο game με εξίσου αμφιλεγόμενη ποιότητα (πολλοί reviewers το «έθαψαν») που όμως δικαιωματικά κερδίζει μια θέση στο πάνθεον της βαναυσότητας και της καφρίλας!

8: The Punisher (4/3/2005)
Volition, Inc.
PC, PS2, Xbox

Το The Punisher ήταν ένας τίτλος κομμένος και ραμμένος στα μέτρα του αδυσώπητου αντί-ήρωα της Marvel Comics. Ο μακράν πιο βίαιος χαρακτήρας της αμερικάνικης εταιρίας πρωταγωνίστησε στο πλέον βίαιο game βασισμένο σε κόμικς. Εκ πρώτης όψεως το παιχνίδι ήταν ακόμη ένα Third Person Shooter με κάποια στοιχεία stealth, ωστόσο πολύ γρήγορα η δημιουργία της Volition, Inc. ξεδίπλωνε τις ...αιματοβαμμένες της αρετές.

Η παρουσία του (κατά κόσμον) Frank Castle και μόνο έδινε μια άλλη «αίγλη» στο gameplay, ενώ το φεστιβάλ πόνου αποκορυφωνόταν με τα «quick kills» που μπορούσε να εκτελέσει ο Punisher και, πάνω απ’ όλα, με τα μνημειώδη interrogations. Ο ήρωάς μας μπορούσε εάν πλησίαζε κοντά σε έναν εχθρό να τον δολοφονήσει εν ψυχρώ, πάντα με κάποιο διαφορετικό και ευφάνταστο τρόπο. Εξ επαφής πυροβολισμοί, κάρφωμα μαχαιριού στο κεφάλι, σπάσιμο του σβέρκου και πολλά άλλα, όλα εκτελεσμένα με κινηματογραφικό στυλιζάρισμα που σας έκανε να θέλετε να αφήσετε το «πιστολίδι» και να τους «καθαρίσετε» όλους με αυτό το τρόπο.

{youtube}q9DNRPW_3eI|400|300{/youtube}

Όμως, το μεγάλο highlight του τίτλου, δεν ήταν άλλο από τα περίφημα interrogations, τις σκηνές όπου μπορούσατε να ανακρίνετε τους φουκαράδες που έπεφταν στα χέρια σας. Η συμφωνία της βαρβαρότητας εκεί έφτανε στο μεγάλο της κρεσέντο, χαρίζοντάς μας πραγματικά σκηνές ανθολογίας όσον αφορά τη βία στα games. Ο Punisher χρησιμοποιούσε ότι έβρισκε μπροστά του, από παράθυρα, φούρνους, πρέσες, τρυπάνια, τηγανιτά λάδια, πριόνια μέχρι και ζώα (αξέχαστη η σκηνή με το ρινόκερο), ενώ εφόσον παίρνατε τις πληροφορίες που θέλατε μπορούσατε να αποτελειώσετε τον αντίπαλό σας με τον πλέον αιμοσταγή τρόπο. Ποτέ πριν δεν είχε εμφανιστεί κάτι ανάλογο μέχρι τότε, ενώ σύμφωνα και με την εταιρεία παραγωγής Volition το The Punisher μπορεί να περιγραφεί ως «101 τρόποι για σκοτώσετε».

Το The Punisher ήταν ένα από τα ελάχιστα παιχνίδια ever που κινδύνεψε να χαρακτηρισθεί ως AO (μόνο για ενήλικες) από το ESRB αποκλειστικά και μόνο λόγω της βίας. Για αυτό το λόγο οι developers επέλεξαν να παρουσιάσουν τις σκηνές φόνου στα interrogations σε ασπρόμαυρο χρώμα, ώστε να έχουν μια πιο ανάλαφρη απεικόνιση και να πετύχουν τον –περισσότερο εμπορικό- χαρακτηρισμό M (ώριμο κοινό 17+). Στη Μεγάλη Βρετανία το BBFC (British Board of Film Classification) ανάγκασε την εταιρία έκδοσης THQ να βάλει ακόμα περισσότερα εφέ στις επίμαχες σκηνές, ενώ ανάλογη αντιμετώπιση υπήρξε σε χώρες όπως η Αυστραλία και η Γερμανία.

7: Soldier of Fortune (27/3/2000)
Raven Software
PC, PS2, Dreamcast

Ακόμα ένα game που κατά τα άλλα ήταν ένας συνηθισμένος εκπρόσωπος του είδους του, στη συγκεκριμένη περίπτωση τα FPS. Πρωταγωνιστής εδώ ήταν ο John Mullins, ένας αμερικανός μισθοφόρος, που είχε αναλάβει να σταματήσει μια ομάδα νεοναζί τρομοκρατών οι οποίοι είχαν στη κατοχή τους πυρηνικά όπλα. Το παιχνίδι είχε κλασικό σενάριο αλλά και κλασικό gameplay και έμοιαζε με πολλά εκείνης της εποχής, όταν και υπήρχε πληθώρα από FPS (κυρίως στα PC). Αυτό που έκανε την –τεράστια- διαφορά και έφερε το Soldier of Fortune στο πάνθεον των βιαιότερων games ήταν η χρήση της μηχανής GHOUL στα physics.

Η συγκεκριμένη μηχανή είχε αναπτυχθεί από την ίδια τη Raven Software και είχε ενσωματωθεί στην μηχανή γραφικών του Quake II που χρησιμοποίησε το εν λόγω game. Η GHOUL ήταν ουσιαστικά ένα μοντέλο damage το οποίο σας επέτρεπε να διαμελίζετε τα κορμιά των αντιπάλων σας στη μάχη, ανάλογα με το σημείο που τους πετυχαίνατε. Η GHOUL engine χώριζε τα σώματα σε 26 ζώνες οι οποίες μπορούσαν να δεχθούν χωριστά damage, ανεξάρτητα από τα υπόλοιπα μέλη.

{youtube}J1leRZfJko8|400|300{/youtube}

Το αποτέλεσμα αυτού; Διαμελισμοί ποδιών, κομμένα χέρια, κεφάλια που έσκαγαν αφήνοντας ένα νεκρό κουφάρι, εχθροί που κόβονταν στη μέση και ψυχορραγούσαν και φυσικά αίμα, πολύ αίμα. Κάθε σφαίρα που έφευγε από την κάνη του όπλου σας οδηγούσε σε ένα διαφορετικό αποτέλεσμα πόνου για τους δύσμοιρους αντιπάλους, αφήνοντας σας ένα μικρό αίσθημα «άρρωστης» ικανοποίησης. Αν ήσασταν πολύ καλός στο σημάδι, μπορούσατε θεωρητικά να πετύχετε τα όπλα που κρατούσαν στα χέρια τους οι εχθροί και να τους αναγκάσετε να παραδοθούν χωρίς να ανοίξει μύτη, αλλά αμφιβάλλουμε αν τερμάτισε κανείς έτσι ποτέ το Soldier of Fortune.

Χάρης στα παραπάνω η δημιουργία της Raven Software θεωρήθηκε τότε πρωτοποριακή για την εποχή της καθώς ήταν ένα από τα πιο ρεαλιστικά shooter που είχαν κυκλοφορήσει, τουλάχιστον όσον αφορά το …αιματηρό κομμάτι. Η ωμότητα του παιχνιδιού ανάγκασε το BBFC (British Board of Film Classification) να αναλάβει πάλι δράση, κρίνοντάς το κατάλληλο μόνο για ενήλικες και δίνοντάς του ίδιο rating με τις πορνογραφικές ταινίες. Στη Γερμάνια o ο τίτλος μπήκε στη λίστα του Federal Department for Media Harmful to Young Persons με μέσα που είναι επιβλαβή για του νέους. Το παιχνίδι γνώρισε αρκετά μεγάλη επιτυχία και ακολούθησαν δύο εξίσου αιματηρές συνέχειες, το 2002 και το 2007.

6: Dead Space (24/10/2008)
Visceral Games
PC, PS3, Xbox 360

Το Dead Space κυκλοφόρησε το 2008 και τάραξε τα νερά με το μοναδικό του ύφος και την κλειστοφοβική του ατμόσφαιρα. Πρώτη φορά ένας sci-fi τίτλος είχε τόσο έντονο το horror στοιχείο και τόσο μεγάλα ποσοστά βίας και αίματος. Στο παιχνίδι είχατε τον έλεγχο του Isaac Clarke και προσπαθούσατε να επιβιώσετε σε ένα διαστημόπλοιο το οποίο είχε κυριευθεί από τα Necromorphs, τα οποία ήταν μεταλλαγμένοι νεκροζώντανοι.

Ο πρωταγωνιστής μας εδώ δεν ήταν κάποιος υπέρ-ήρωας ή στρατιώτης αλλά ένας απλός μηχανικός και σκοπός του ήταν να επιβιώσει με κάθε δυνατό τρόπο. Το οπλοστάσιο διέθετε «αθώα» εργαλεία όπως πυρσούς, περιστρεφόμενα πριόνια, κόφτες και διάφορα άλλα παρόμοια, ενώ ο ίδιος ο μηχανισμός μάχης απαιτούσε το στρατηγικό διαμελισμό των αντιπάλων για να καταφέρετε να τους σκοτώσετε. Το αποτέλεσμα ήταν ένα αριστουργηματικό μείγμα τρόμου και βίας, με το αίμα να πετάγεται προς όλες τις κατευθύνσεις σε κάθε ευκαιρία και τον παίκτη να νιώθει ότι πρωταγωνιστεί σε μια ταινία τρόμου όπως το Alien ή το Event Horizon.

{youtube}tmEf20SfEFA|400|300{/youtube}

Η EA Redwood Shores παρέδωσε μαθήματα στο πως πρέπει να είναι ένα sci-fi horror game, ενώ ακολούθησε ένα ανάλογης ποιότητας sequel το 2011. Το Dead Space πραγματικά σε παρέσυρε στο ζοφερό του κόσμο και κερδίζει μια θέση στη δεκάδα όχι μόνο για τα υπέρογκα ποσοστά καφρίλας και αίματος αλλά και γιατί σε σχέση με τα υπόλοιπα games έχει μια απίστευτα αρρωστημένη ατμόσφαιρα. Άντε, συναγωνίζεται με το νούμερο 3!

5: Carmageddon (30/6/1997)
Stainless Games
PC, PlayStation, Nintendo 64, Game Boy Color, Android, iOS

Το Carmageddon ήταν εμπνευσμένο από τη cult ταινία του 1975 Death Race 2000 (με πρωταγωνιστές τους David Carradine και Sylvester Stallone παρακαλώ!) και αποτέλεσε με τη σειρά του πνευματικό πατέρα της σειράς Grand Theft Auto. Το παιχνίδι είχε προκαλέσει μεγάλες αντιδράσεις όταν κυκλοφόρησε και έγινε ο «σημαιοφόρος» των λογοκριμένων games εκείνη την εποχή. Όλα αυτά για την πολύ απλή δυνατότητα που σας έδινε να «μακελεύετε» του αθώους πεζούς!

Για να ολοκληρώσετε έναν αγώνα στο Carmageddon μπορούσατε είτε να φτάσετε κανονικά στον τερματισμό, είτε εναλλακτικά να σκοτώσετε όλους τους πεζούς σε κάθε level. Αυτό ήταν το εφαλτήριο για ένα άνευ προηγουμένου λουτρό αίματος, καθώς μετατρέπατε χωρίς συστολές τους πανικόβλητους ανθρώπους σε σωρούς από σάρκα κυνηγώντας τους αδυσώπητα σε κάθε γωνία της πίστας. Το μενού περιελάμβανε επίσης διάφορα όπλα και power-ups, όλα με σκοπό να βοηθήσουν στο μακάβριο έργο σας. Παράλληλα με όλα αυτά δίνατε μάχες με τα αντίπαλα οχήματα ενώ δεν ξεχνάμε να σημειώσουμε πως το παιχνίδι μουσικά «έντυνε» το metal συγκρότημα Fear Factory, σε ένα από τα πιο ταιριαστά soundtrack που έγιναν ποτέ. Γενικώς όπως αντιλαμβάνεστε η δημιουργία της Stainless Games ήταν ένα racing πολύ διαφορετικό από τα άλλα.

{youtube}x7c0X4HWEtQ|400|300{/youtube}

Τα κατορθώματα του; Σε πολλές χώρες όπως η Γερμανία και το Ηνωμένο Βασίλειο κατάφερε να λογοκριθεί μόλις κυκλοφόρησε. Η νέα του εκδοχή περιελάμβανε ζόμπι με πράσινο αίμα ή ρομπότ με μαύρο λάδι αντί για ανθρώπους καθώς κάτι τέτοιο θεωρήθηκε περισσότερο «αποδεκτό» και πολιτικώς ορθό. Σε άλλες χώρες όπως η Βραζιλία απαγορεύθηκε πλήρως η κυκλοφορία του, ενώ το BBFC αρχικά αρνήθηκε να το πιστοποιήσει ως 18 (μόνο για ενήλικες) εάν δεν αφαιρούνταν το αίμα και οι βίαιες σκηνές. Ένα game που ενόχλησε όσο λίγα, παραμένει ακόμα και σήμερα ορόσημο της βίας ενώ αναμένουμε το reboot της σειράς με το όνομα Carmageddon: Reincarnation μέσα στο 2013.

4: Grand Theft Auto III (26/10/2001)
DMA Design(Rockstar North)
PC, PS2, Xbox, PS3, Mac, Android, iOS

Ότι και να πούμε για αυτό το game θα είναι λίγο. Η δημιουργία της Rockstar North άλλαξε τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουμε τα παιχνίδια και αποτέλεσε το νούμερο ένα δημόσιο κίνδυνο για όλους τους πολέμιους της βίας στα videogames. Το Grand Theft Auto III σας έβαζε στη θέση ενός εγκληματία με το όνομα Claude και ο σκοπός σας ήταν να ολοκληρώσετε τις εκάστοτε αποστολές. Πέρα όμως από το βασικό story, μπορούσατε παράλληλα να περιπλανιέστε στην τεράστια για τα τότε δεδομένα πόλη του παιχνιδιού Liberty City και να προκαλείτε ελεύθερα το χάος, κάνοντας ότι πράξη βίας «τράβαγε» η όρεξή σας.

Το Grand Theft Auto III σας έδινε τη δυνατότητα να κλέψετε αμάξια, να πατήσετε αθώους πεζούς, να δολοφονήσετε αστυνομικούς, να πυροβολήσετε περαστικούς, να δείρετε πόρνες (αφού έχετε πρώτα κοιμηθεί μαζί τους!) να πυρπολήσετε οχήματα και ότι άλλο μπορείτε να φανταστείτε. Το αστείο ήταν πως δεν σας ανάγκαζε κανένας να ξεσπάσετε τις αρρωστημένες σας σκέψεις στους κατοίκους της Liberty City, ωστόσο οι developers σας έδιναν όλα τα εργαλεία για να μετατραπείτε σε μανιακό φονιά και βασιλιά του εγκλήματος. Το μακελειό και το χάος που μπορούσατε να δημιουργήσετε ήταν πρωτόγνωρα για τα μέχρι τότε δεδομένα και πολλοί ήταν αυτοί που έσπευσαν να κατηγορήσουν πως το Grand Theft Auto III διαβάλλει τη νεολαία. Φυσικά δεν τους πέρασε από το μυαλό πως η τεράστια υπερβολή στη βία του παιχνιδιού ίσως και να είχε μια πιο χιουμοριστική διάθεση.

{youtube}jONTvpvj7DM|400|300{/youtube}

Η κακή φήμη που απέκτησε ανάγκασε την αλυσίδα καταστημάτων Wal-Mart να αρχίσει να ζητάει ταυτότητα από τους αγοραστές παιχνιδιών με το χαρακτηρισμό M (ώριμο κοινό 17+) για την πιστοποίηση της ηλικίας τους. Στην Αυστραλία, το παιχνίδι είχε απαγορευθεί για κάποια χρονική περίοδο, ενώ τον Οκτώβρη του 2003 οι έφηβοι William και Josh Buckner πυροβόλησαν δύο συνομήλικούς τους και ισχυρίστηκαν πως οι πράξη τους ήταν εμπνευσμένη από το GTA III. Η Rockstar δήλωσε στο δικαστήριο πως «Οι ιδέες και οι έννοιες καθώς και οι «δήθεν ψυχολογικές επιπτώσεις» στους Buckners προστατεύονται από τα άρθρα σχετικά με την ελευθερία του λόγου του αμερικάνικου συντάγματος».

3: Manhunt (21/11/2003)
Rockstar North
PC, PS2, Xbox

Φαίνεται πως η Rockstar έχει ταλέντο στο να παρουσιάζει «κάφρικες» δημιουργίες και να προκαλεί αντιδράσεις και συζητήσεις. Δύο χρόνια μετά το GTA III οι Βρετανοί developers μας χάρισαν ενός από τα πιο άρρωστα, «μαύρα» και ψυχολογικά διαταραγμένα games που έχουν υπάρξει ποτέ. Tο Manhunt ήταν ένα Third-Person Action/Horror game με έντονα στοιχεία stealth, όπου παίρνατε το ρόλο ενός κατάδικου ο οποίος αναγκάζεται να συμμετάσχει σε αληθινά snuff movies. Το παιχνίδι σας «πέταγε» σε κάθε level με μόνο σκοπό να επιβιώσετε, σκοτώνοντας με κάθε τρόπο τους αδίστακτους συμμορίτες που βρισκόταν στο δρόμο σας.

Το Manhunt σας προσέφερε μια αρρωστημένη ποικιλία από σαδιστικά μέσα για να «ξεπαστρέψετε» τους εχθρούς σας. Λοστοί, μαχαίρια, ρόπαλα, τσεκούρια, σφυριά και διάφορα άλλα αντικείμενα γινόντουσαν στα χέρια σας εργαλεία αφόρητου πόνου. Οι σκηνές εκτέλεσης ήταν οι πιο ανατριχιαστικά ωμές που είχαν υπάρξει ποτέ με τους εχθρούς σας να σφαδάζουν μέχρι να τους αποτελειώσετε. Το μενού περιελάμβανε αποκεφαλισμούς, παλουκώματα, μαχαιρώματα και πολλούς ακόμα αρρωστημένους συνδυασμούς μεταλλικών αντικειμένων και σωματικών μελών, ενώ ένα από τα highlights του παιχνιδιού ήταν η δυνατότητα χρήσης πλαστικής σακούλας για να πνίξετε τον αντίπαλό σας.

{youtube}PGuhX5AmjuA|400|300{/youtube}

Πραγματικά το περιεχόμενο του παιχνιδιού άγγιζε τα όρια του ενοχλητικού ενώ η βία που περιείχε ήταν πολύ έντονη χωρίς να υπάρχει κάποια σατυρική διάθεση που θα έδινε έναν πιο «ανάλαφρο» τόνο. Το Manhunt αποτέλεσε αντικείμενο διαμάχης ακόμα και μεταξύ των τότε εργαζομένων της Rockstar, καθώς πολλοί ήταν αυτοί που θεώρησαν πως είχαν ξεπεραστεί κάποια όρια. Η θύελλα αντιδράσεων που ξεσήκωσε ήταν μεγάλη, ενώ σαν να μην έφταναν όλα αυτά, το παιχνίδι συνδέθηκε με τον φόνο του δεκατετράχρονου Stefan Pakeerah από τον δεκαεπτάχρονο φίλο του Warren Leblanc στο Λέστερ τον Ιούλιο του 2004. Το 2007 (Αμερική) και το 2008 (Μεγάλη Βρετανία) ακολούθησε το sequel του παιχνιδιού, Manhunt 2, το οποίο ήταν εξίσου βίαιο και δημιούργησε ακόμα μεγαλύτερες αντιδράσεις, περνώντας μάλιστα από χίλια κύματα μέχρι να κυκλοφορήσει.

2: God of War III (19/3/2010)
SCE Santa Monica Studio
PS3

Πως είναι δυνατόν ένα παιχνίδι που ονομάζεται «Ο Θεός του Πολέμου» να μην τιμά με την παρουσία του τη λίστα με τα πιο βίαια games; O μαινόμενος πρωταγωνιστής Kratos, ο διψασμένος γα εκδίκηση πρώην σπαρτιάτης πολεμιστής, αποτέλεσε σύμβολο της βαρβαρότητας και της ωμότητας και έσπειρε πανικό και πόνο στο χωρίς οίκτο αιματοβαμμένο ταξίδι του. Το τρίτο μέρος της σειράς ήταν ίσως και το πιο «γεμάτο» από κάθε άποψη, περιλαμβάνοντας τα περισσότερα ίσως σημεία βάρβαρης ανθολογίας.

Στο God of War III οι αποκεφαλισμοί, τα παλουκώματα, τα ξεκοιλιάσματα, τα σπασμένα κόκκαλα και τα διαμελισμένα σώματα ήταν περισσότερα από ποτέ. Οι δραματικές εκτελέσεις μέσω quick time events -που αποτελούν σήμα κατατεθέν της σειράς- ήταν οι πιο βάναυσες και έντονες που είχαμε δει, καθώς ο χρόνος επιβράδυνε και με το πάτημα της σωστής ακολουθίας κουμπιών απολαμβάναμε ένα μοναδικό λουτρό αίματος. Ο Kratos στο God of War III αγγίζει τα όρια του μανιακού, καθώς η δίψα του για εκδίκηση τον έχει μετατρέψει σε έναν παράφρονα φονιά θεών.

{youtube}enhoCXbG0ok|400|300{/youtube}

Η βία γινόταν πιο έντονη χάρης στα φοβερά πλάνα της κάμερας, ιδιαίτερα στις σκηνές των εκτελέσεων, καθώς σας βοηθούσε να μπείτε στην «καρδιά» της μάχης και να βιώσετε την εκδικητική μανία του Kratos από πρώτο χέρι. Το παιχνίδι κρίθηκε ως M (ώριμο κοινό 17+) από το ESRB τόσο για το βίαιο, όσο και για το σεξουαλικό του περιεχόμενο. Το όνομα God of War αποτελεί πλέον εγγύηση και φυσικά όλοι περιμένουμε το επόμενο κεφάλαιο της σειράς God of War: Ascension μέσα στο Μάρτιο, για να βάψουμε με ακόμα περισσότερο αίμα θεών τα χέρια μας.

1: Mortal Kombat (8/10/1992)
Midway
Arcade

Ενώ δεν μπορούμε να πούμε με ακρίβεια πότε ξεκίνησε η έντονη απεικόνιση βίας στα video games, σίγουρα μπορούμε να θεωρήσουμε το Mortal Kombat ως των «παππού» των παιχνιδιών αυτών καθώς ήταν το πρώτο που έφερε την ωμή αιματοχυσία στα σπίτια μας και δημιούργησε θύελλα αντιδράσεων. Η δημιουργία των Ed Boon και John Tobias κυκλοφόρησε σχεδόν για κάθε γνωστή πλατφόρμα τότε, γνώρισε ένα σωρό sequels, έγινε ταινία και σειρά και καθιερώθηκε στο παγκόσμιο gaming στερέωμα. Το Mortal Kombat ήταν ένα 2-D Fighting game, στο πνεύμα της εποχής, με πολύ «ξύλο» και αίμα και την καινοτομία ότι τα μοντέλα των χαρακτήρων ήταν βασισμένα σε ψηφιοποίηση πραγματικών ηθοποιών.

Όμως, η τεράστια …λεπτομέρεια που έκανε το Mortal Kombat να ξεχωρίσει και να μπει στο πάνθεον της ιστορίας ξεκινούσε με μια πρόταση που θα στοιχειώνει για πάντα τις συνειδήσεις των απανταχού gamers: «Finish him!». Κάπως έτσι …εγένετο Fatality, η επιτομή της βαρβαρότητας και της βίας στα videogames. Τα Fatalities ήταν σαδιστικά περίτεχνες εκτελέσεις που μπορούσατε να εκτελέσετε για να αποτελειώσετε τον δύσμοιρο αντίπαλό σας, αφαιρώντας κάθε έννοια οίκτου από το παιχνίδι. Κινήσεις όπως αποκεφαλισμός με uppercut, ξερίζωμα καρδιάς και σπονδυλικής στήλης ή κάψιμο του αντιπάλου ήταν αυτές που έκαναν τις μαμάδες να τρέχουν πανικόβλητες και έφεραν το gaming σε νέα «χωράφια» συζητήσεων.

{youtube}ZtcSjcyR0fo|400|300{/youtube}

Το βάρβαρο περιεχόμενο του Mortal Kombat ήταν επαναστατικό για τις αρχές των ‘90s και δημιούργησε πραγματικό πανικό στις τάξεις των «φιλήσυχων» ανθρώπων. Η φασαρία που προκάλεσε ανάγκασε το Αμερικανικό Κογκρέσο να ξεκινήσει τις διαδικασίες για τη δημιουργία του ESRB το 1994, ώστε να υπάρχει ένα σύστημα αξιολόγησης περιεχομένου σε παρόμοια μέσα. Εν συνεχεία, το Mortal Kombat ήταν το πρώτο παιχνίδι ever που κρίθηκε κατάλληλο μόνο για ώριμο κοινό από τον παραπάνω οργανισμό. Η δημιουργία της Midway σίγουρα διεύρυνε τα όρια σχετικά με το τι ήταν αποδεκτό μέχρι τότε στα video games και «έσπασε» κάποιους «άγραφους» κανόνες, ανοίγοντας το δρόμο για όλες τις μετέπειτα δημιουργίες.

Επόμενο Best Of
Αυτά είναι μερικά από τα πιο βίαια games που μας έχουν κατά καιρούς «ταλαιπωρήσει». Φυσικά υπάρχουν πολλά ακόμα που θα μπορούσαν να μπουν σε αυτή τη λίστα, αλλά θεωρήσαμε πως τα παραπάνω, το καθένα με τον τρόπο του, είχε ένα σημαντικό αντίκτυπο στην αγορά των games αλλά και στη γενικότερη κουλτούρα της εποχής μας.

Ασφαλώς περιμένουμε και τα δικά σας σχόλια πάνω στο θέμα. Την επόμενη εβδομάδα η στήλη θα ασχοληθεί με τους πιο μάγκες, «ζόρικους» και γενικώς πιο «badass» χαρακτήρες που έχουν εμφανιστεί ποτέ σε videogames. Όπως πάντα η τελική επιλογή θα είναι αποτέλεσμα τόσο της δικής σας ψηφοφορίας όσο και των επιλογών της συντακτικής ομάδας. Κάντε κλικ εδώ για να ψηφίσετε τις δικές σας επιλογές στο forum του GameWorld!