Scarlet Nexus | Review

Στο preview του Scarlet Nexus, του νέου, anime action-RPG της Bandai Namco, είχαμε κλείσει εκείνο το κείμενο με μια θετική χροιά, ως γενικό απολογισμό της αίσθησης που μας άφησε το γενναιόδωρο τμήμα του παιχνιδιού που είχαμε την ευκαιρία να παίξουμε. Ταυτόχρονα, δημιουργήθηκε μια προσδοκία στο κατά πόσο θα είναι σε θέση να εκπλήξει ευχάριστα ο τίτλος, σύμφωνα με το ελαφρύ αλλά καλοδουλεμένο

Αρχικά, εκείνο που θα χρειαστεί να μετριάσουμε είναι οι προσδοκίες σχετικά με το τι ύφους παιχνίδι έχουμε εδώ πέρα, θέτοντας σε μια ρεαλιστική βάση τη δομή επάνω στην οποία κινείται ο τίτλος. Στις περίπου 25 ώρες που χρειάστηκαν για να ολοκληρωθεί το πρώτο playthrough, το Scarlet Nexus πρωτίστως αφηγείται μια ιστορία μέσω cut-scenes, και δευτερευόντως δίνει το χειριστήριο στον παίκτη να παίξει τα action σημεία του. Στο τελικό ζύγι, ασχέτως του εάν ή πόσο καλοδουλεμένη είναι η δράση του, η ιστορία και οι χαρακτήρες του Scarlet Nexus είναι εκείνα που θέτουν τον ρυθμό, που θέτουν τους όρους τους παιχνιδιού, που είναι υπεύθυνα για την ευχαρίστηση ή μη που θα λάβει κάποιος ασχολούμενος με το τίτλο.

Εκτός και αν εσείς, όπως και εμείς, αρχίσετε να πατάτε skip στις cut-scenes είτε επειδή δεν αντέξατε το Φωσκολικό επίπεδο δράματος στους διαλόγους, είτε επειδή τραβάει τόσο πολύ η κουβέντα που ξεχάσατε ότι παίζετε παιχνίδι και δεν παρακολουθείτε μια anime σειρά.

Το Scarlet Nexus, όπως είχαμε αναφέρει και στο preview, κινείται στο ύφος ενός shonen manga, με έφηβους πρωταγωνιστές σε larger than life καταστάσεις, σε ένα φουτουριστικό, “brainpunk” υποθετικό μέλλον. Στη New Himuka, οι κοινωνίες δομούνται και ευημερούν χάρη των επεμβάσεων που έχουν πραγματοποιηθεί σε μέρη του εγκεφάλου του πληθυσμού, χαρίζοντας κοινωνικό status, ευκολίες στις καθημερινές δραστηριότητες, καθώς και ειδικές ιδιότητες στους πιο εκλεκτούς εξ αυτών. Αυτό είναι το σκηνικό με το οποίο ερχόμαστε αντιμέτωποι ξεκινώντας το τίτλο, προσθέτοντας στην εξίσωση την απειλή των Others, απόκοσμα και γκροτέσκα πλάσματα που κάνουν ξαφνικές εμφανίσεις από τον ουρανό και επιτίθενται με μανία στον κοσμάκη με σκοπό να φάνε τον εγκέφαλό τους.

Σύντομα, και μέσα από το πολυπληθέστατο καστ χαρακτήρων που παρουσιάζονται ως φτασμένα μέλη ή νεοσύλλεκτοι της ομάδας κρούσης OSF, υπεύθυνης για την καταπολέμηση των Others, ο τίτλος θέτει γερές βάσεις αλληλοσυγκρουόμενων σχέσεων μεταξύ των χαρακτήρων και ένα γενικότερο πέπλο μυστηρίου πίσω από τις συνθήκες αυτής της πραγματικότητας, ένα μυστήριο που καλύπτει σχεδόν τα πάντα και αποζητά απεγνωσμένα απαντήσεις για εκείνο που κρύβεται από πίσω.

Τίποτα όμως, ειλικρινά τίποτα, δεν μας προετοιμάζει για τα τερτίπια της πλοκής και το πόσες αμάσητες μπουκιές πρέπει να φάει ο παίκτης για να χωνέψει όλα εκείνα τα απίστευτα που συμβαίνουν στο τίτλο. Η δε στωικότητα με την οποία αντιμετωπίζουν κοσμοϊστορικές αποκαλύψεις κάποιοι χαρακτήρες είναι πράγματι απορίας άξια. Δεν έχει να κάνει με την ίδια τη πλοκή ως απαραίτητα κακή. Ίσα ίσα που εάν θέσουμε εαυτό σε αυθυποβολή και απλά δεχτούμε ότι όλα αυτά συμβαίνουν, κάνει τόσα twists και τόσο συχνά που κυριολεκτικά ζαλίζει. Είναι θέμα δομικό κυρίως.

Σε καμία περίπτωση δεν έχει να κάνει με ένα open-world που θέτει ένα κατ’ ευφημισμό «main quest», που διαθέτει μια άμεση αίσθηση κινδύνου ώστε να χρωματίσει με έναν πολύ συγκεκριμένο τρόπο το ύφος του για να πιάσει το ενδιαφέρον του παίκτη, ενώ πολύ γρήγορα γίνεται αντιληπτό ότι η ουσία πίσω από αυτή τη δομή δεν είναι να ακολουθηθεί το «main quest» αλλά να εξερευνηθούν τα πάντα στον κόσμο γύρω μας.
Το Scarlet Nexus κυλά σε απόλυτη ευθεία γραμμή, δεν διαφέρει σε τίποτα από την παρακολούθηση μιας ταινίας ή λόγω διάρκειας και κεφαλαίων, μιας σειράς anime.

Ο τίτλος είναι χτισμένος σε cut-scenes που προωθούν την πλοκή και τις σχέσεις των χαρακτήρων, όπου τυγχάνει εμβόλιμα να σου πετά πίστες για να παίζεις ώστε να δικαιολογήσει ότι είναι videogame. Όταν σε αυτή τη ροή γίνεται ένα twist στην πλοκή, που σε αφήνει στήλη άλατος και το παιχνίδι το ίδιο, στην επόμενη αμέσως σκηνή, το ξεχνάει σαν να μη συνέβη ποτέ ή το υποβαθμίζει διότι “επιστρέψαμε στο HUB, εδώ χαλαρώνουμε και ανεβάζουμε τη μπάρα φιλίας και εμπιστοσύνης των μελών της ομάδας μέσω των bond quests – δηλαδή περισσότερων cut scenes – γιατί είναι το HUB και πρέπει να γίνει έτσι”.

Ή δε δίνει καθόλου χρόνο στους χαρακτήρες να το επεξεργαστούν όπως θα ήταν φυσιολογικό να γίνει και τους βάζει σε ρόλο υποβολέα να πετάνε ατάκες τύπου:

-Η Kasane δεν είναι αυτό που φαίνεται

-Τι είπες Gemma; H Κasane δεν είναι αυτό που φαίνεται;

-Nαι. Πιστεύω ότι η Kasane δεν είναι αυτό που φαίνεται.

-Party Leader: Παιδιά…. Γκνμγμ… Γκρρρρ… διαφορα επιφωνήματα Η Κasane ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ αυτό που φαίνεται!

Με την κάμερα να σηκώνεται σε πανοραμικό πλάνο, και τον ήρωα να κοιτάζει ουρλιάζοντας προς τον ουρανό. Είναι σαν να έχει πεθάνει ο Shepard και όταν ξαναβρίσκονται με τα μέλη της ομάδας του αυτά να τον αντιμετωπίζουν με μια ακατανόητη στωικότητα σε σημείο παντελούς αναισθησία.

Eίναι σαν να έχει συμβεί κάτι από εκείνα που συνεχώς συνέβαιναν στο Mass Effect και μιλώντας με το πλήρωμα να μην αντανακλούσαν στους διαλόγους το πώς ή με ποιον τρόπο τους έχει επηρεάσει, να μην αφήνουν ένα σχετικό με το συμβάν σχόλιο, αλλά απλά να συμπεριφερόνταν ως εργαλεία της πλοκής. Οι χαρακτήρες στο Scarlet Nexus δεν συμπεριφέρονται σαν χαρακτήρες που ανήκουν στο σύμπαν του Scarlet Nexus, λειτουργούν ως μοχλοί της πλοκής χωρίς να την ζουν οι ίδιοι, πετάνε ατάκες απλά και μόνο για να εξηγήσουν στον παίχτη τι συνέβη στη σκηνή που μόλις διαδραματίστηκε, και αυτό τους βγάζει τελείως εκτός χαρακτήρα.

Είναι απογοητευτικό να έχει μόλις πεθάνει κάποιος και να εξελίσσεται μπροστά στα μάτια μας ως φυσιολογικά λογιζόμενη αντίδραση μια δραματική σκηνή και, στην αμέσως επόμενη, επειδή επιστρέψαμε στο HUB και πρέπει να πιάσουμε με τα μέλη της ομάδας για να προχωρήσουμε τα bond quests, εκείνα να βρίσκονται στην κοσμάρα τους – ακόμα και εκείνα που μόλις πριν λίγο πέθανε ένας δικός τους, και να σου λένε πάμε βόλτα στην πόλη ή να εστιάζουν σε κάτι παντελώς άσχετο με το σημείο που βρίσκεται η πλοκή. Βγάζει τελείως εκτός κλίματος και πλέον, όσα όμορφα και σοβαρά συμβαίνουν, απλά λαμβάνονται ελαφρά τη καρδία.

Το μεγαλύτερο κρίμα είναι που η επιστροφή ύστερα από κάθε αποστολή στο hideout, δηλαδή στο δωμάτιο, μας θύμισε λίγο το πώς λειτουργούσε το Gantz και ειλικρινά, τι ωραία που θα ήταν εάν γινόταν μια τέτοια σύμπραξη ώστε να παρουσιαστεί σε αυτή τη δομή του Scarlet Nexus ένα παιχνίδι με το ύφος και τη θεματολογία του Gantz.

Εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα entry point για εφήβους, που θα «πάθουν πλάκα» με την πλοκή μόνο όταν δεν έχουν δει καλύτερα πράγματα σε σχετικά ανάλογο ύφος, ή γενικότερα καλύτερα shonen με πολυπληθές καστ χαρακτήρων όπως το Naruto ή το Attack on Titan. Για όσους προσπεράσουν αυτά τα ζητήματα, θα πρέπει να γνωρίζουν ότι το παιχνίδι μάς αφήνει στην αρχή να επιλέξουμε μεταξύ δύο κεντρικών πρωταγωνιστών, της Κασάνε Ράνταλ και του Γιούιτο Σουμεράγκι, με τον καθένα να έχει τη δική του οπτική στην ιστορία, παίζοντας διαφορετικά κάποια σημεία και έχοντας διαφορετικά επίσης μέλη στην ομάδα.

Οι Κασάνε και Γιούιτο, ως νεοσύλλεκτα μέλη της OSF, κατέχουν ψυχοκινητικές ικανότητες που τους επιτρέπουν να σηκώνουν αντικείμενα από το περιβάλλον και να τα εκσφενδονίζουν στα κεφάλια των Others. Στην πορεία της ιστορίας και οι δύο πρωταγωνιστές θα συμπράξουν με άλλα μέλη της OSF, σχηματίζοντας μικρές πενταμελείς ομάδες κρούσης, με ξεχωριστές ιδιότητες και έχοντας ανά πάσα στιγμή έως και τρία μέλη ενεργά στο πεδίο της μάχης.

Σε γενικές γραμμές, οι δυνάμεις των χαρακτήρων της ομάδας προσθέτουν νέες ιδιότητες σε διάφορους τομείς, όπως στοιχεία φωτιάς ή ηλεκτρισμού στις επιθέσεις, αμυντικές ιδιότητες ή τρόπους κίνησης όπως τηλεμεταφορά και stealth. Δεν λείπει η ποικιλία στο σύστημα μάχης του Scarlet Nexus, πόσο δε μάλλον όταν ξεκλειδώνουν ακόμα περισσότερα καλούδια στην πορεία, δημιουργώντας μια εικαστική απόλαυση στο μάτι και ένα ρυθμό άκρως εθιστικό στην αλληλουχία επιθέσεων στα χέρια.

Ακροβατώντας στο όριο μεταξύ button mashing και ενός πιο συγκροτημένου τρόπου παιχνιδιού, το στυλ στο σύστημα μάχης αποτελεί ένα κεκτημένο του τίτλου που καταφέρνει να ξεχωρίσει, πάσχει όμως σε σημεία από το φαινόμενο της επανάληψης. Όταν πλέον διαθέτουμε όλο το οπλοστάσιο στην κατοχή μας, εύκολα γίνεται αντιληπτό ότι έχουμε περισσότερες λειτουργίες από όσες πραγματικά χρειαζόμαστε, καθώς είτε κάποιες από αυτές βρίσκουν εφαρμογή σε πολύ συγκεκριμένες καταστάσεις, όπως μια μάχη με boss, είτε περισσότερο προσθέτουν φαντεζί χαρακτηριστικά παρά ουσία στη μάχη.

Η επανάληψη προκύπτει από τη μονοδιάστατη χρήση του συστήματος αυτού. Ενώ δίνει εργαλεία στον παίκτη, η χρήση του είναι μέρος μιας ψευδαίσθησης επιλογών αφού ουσιαστικά οποιαδήποτε μάχη και οποιοσδήποτε αντίπαλος μπορεί και προσεγγίζεται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Το Scarlet Nexus δεν επιθυμεί να παιδέψει τον παίκτη με μικρές επιλογές του δευτερολέπτου σε ικανότητες που πρέπει να ενεργοποιήσει βάσει δεδομένων που αλλάζουν δυναμικά σε μια αναμέτρηση, ούτε επιθυμεί να τον εκπαιδεύσει σε μια αλληλουχία κινήσεων που εκθετικά αποφέρει ισχυρότερα αποτελέσματα. Θέλει να είναι εύκολο στη χρήση, εντυπωσιακό σε απεικόνιση και με παρούσα την αίσθηση του κινδύνου κυρίως σε αναμετρήσεις με bosses.

Όταν οι ψυχοκινητικές δυνάμεις της Κασάνε ή του Γιούιτο συνδυάζονται με εκείνες των υπόλοιπων χαρακτήρων της ομάδας, το αποτέλεσμα στην οθόνη είναι εκρηκτικό. Αστραπιαίες κινήσεις στο πεδίο δράσης, αυτοκίνητα να εκσφενδονίζονται, και μικρές παρεμβολές από εφετζίδικες γωνίες λήψης συνθέτουν μερικές άκρως απολαυστικές στο μάτι χορογραφίες. Τα σφιχτά controls βοηθούν τον παίκτη να μπαίνει γρήγορα σε ρυθμό, με μερικές απλές αλληλουχίες επιθέσεων να εξυψώνουν τη δράση στο πεδίο της μάχης.

Ειδικά στα, λίγα δυστυχώς τον αριθμό, boss fights, χρειάζεται να θέσουμε επί τάπητος όλο το οπλοστάσιο, με προσεκτική χρήση των ικανοτήτων της ομάδας, ακαριαία και καίρια dodges, και μπόλικο healing για να καταφέρουμε να σταθούμε όρθιοι. Ακόμα πιο προηγμένες δυνάμεις, όπως το Brain Field που ξεκλειδώνουμε στον ρου της ιστορίας, απλά προσθέτουν περισσότερη φαντασία σε ένα ήδη φαντεζί σύστημα μάχης.

Ξεπερνώντας το αδιάφορο soundtrack, στα voice overs βρίσκουμε πολύ κλασικές αποδόσεις, είτε μιλάμε για αγγλική είτε ιαπωνική απόδοση, χωρίς κάτι πραγματικά να ξεχωρίζει. Στο γενικότερο ύφος που αναφέρθηκε παραπάνω, η διάθεση των χαρακτήρων μπορεί να αλλάξει με το πάτημα ενός διακόπτη, με χροιά που δεν αποκλίνει στο ελάχιστο από το anime ύφος του, σε ένα καστ αρεστών αλλά εντελώς μονοδιάστατων χαρακτήρων.

Κακή εντύπωση καταφέρνει να αφήσει και ο οπτικός τομέας στο Xbox Series S, κυρίως όταν γίνεται άμεση σύγκριση με εκείνο που είδαμε στη preview έκδοση του PC. Παρόλα αυτά, ο τίτλος καταφέρνει να περάσει επιτυχημένα την αίσθηση ενός manga που έλαβε σάρκα και οστά, ιδιαίτερα κοιτάζοντας μερικά εξόχως ευφάνταστα και σε σημεία σουρεαλιστικά περιβάλλοντα, αποδίδοντας με περίσσια χάρη το ιδιαίτερο ύφος του κόσμου του. Αν και οι πίστες είναι σχετικά περιορισμένες σε διάρκεια, το αστικό κυρίως περιβάλλον που εξελίσσεται ως επί το πλείστον αποδίδεται εξαιρετικά, ιδίως εάν λάβουμε υπόψη τα πάμπολλα αντικείμενα που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε από το περιβάλλον ως όπλα κατά των εχθρών

Μικροί ήρωες καλούνται να διαχειριστούν μεγαλύτερες από αυτούς καταστάσεις, σε ένα ταξίδι όχι ακριβώς ενηλικίωσης αλλά μέσα από μια ιστορία που διαρκώς και διακαώς ψάχνει τρόπους να εντυπωσιάσει τον παίκτη με κάθε νέα αποκάλυψη, με κάθε νέα στροφή στην πλοκή να θέτει ακόμα υψηλότερα το διακύβευμα.

Κι αν κάποιος βρίσκεται σε διάθεση να παρακολουθήσει ένα anime σαν κι αυτό, το Scarlet Nexus παραδίδει σε αυτά που κάνει, με την κλιμάκωση όσων πραγματεύεται να ικανοποιεί στο φινάλε. Mε εντυπωσιακά εκτελεσμένο σύστημα μάχης και action-RPG στοιχεία σε μηχανισμούς προόδου των χαρακτήρων, το Scarlet Nexus, ως παιχνίδι, θέτει το στυλ πάνω από την ουσία, προσπαθεί να εντυπωσιάσει χωρίς να πολυενδιαφέρεται να γίνει πιστευτό και χαρίζει απλόχερα δύο ξεχωριστά playthroughs 25 ωρών σε ένα μοναδικό κόσμο που συμβαίνουν παλαβές και… «anime» καταστάσεις.

To Scarlet Nexus κυκλοφορεί από τις 25/6/21 για PS4, PS5, Xbox One, Xbox Series και PC. To review βασίστηκε στην έκδοσή του για το Xbox Series S με review code που λάβαμε από την Bandai Namco Entertainment Greece.

The post Scarlet Nexus | Review appeared first on GameOver.