Lost Eidolons | Review

Είναι να μην σε πιάσει στα “νύχια” του ένα tactics παιχνίδι τύπου Fire Emblem. Το Lost Eidolons πάντως μας έπιασε εξ απροόπτου· όχι γιατί θέτει νέα δεδομένα στο είδος, ούτε γιατί έχει κάτι ιδιαίτερο στον οπτικό τομέα, αλλά ούτε επειδή μας τοποθετεί σε κάποιο πρωτότυπο περιβάλλον. Η μετριότητα που το χαρακτηρίζει σε διάφορους τομείς τελικά ουδέποτε μας απώθησε από

την εκτενή ενασχόληση, γράφοντας συνολικά και με ευκολία 40 ώρες. Ένα διόλου ευκαταφρόνητο επίτευγμα, αναλογιζόμενοι ότι διαρκώς το μόνο που θέλαμε να κάνουμε ήταν να βρούμε χρόνο να επανέλθουμε στο πεδίο της μάχης προκειμένου να βγάλουμε μία ακόμα αποστολή.

Δύο στοιχεία λειτουργούν πολύ καλά στο παιχνίδι, ώστε να καταφέρουν αυτήν τη σχεδόν “εθιστική” ενασχόληση: το σενάριο και το gameplay, τομείς που είναι εμφανές ότι η ομάδα ανάπτυξης δούλεψε σε μεγάλο βαθμό, ίσως σε μία (υπέρ)προσπάθεια να καλύψουν τα διάφορα κενά που εμφανίζονται σε άλλα τμήματα του παιχνιδιού.

Όπως αναφέραμε βέβαια παραπάνω το Lost Eidolons δεν μας τοποθετεί σε κάποιο πρωτότυπο fantasy περιβάλλον αλλά αυτό δεν το πτοεί καθόλου από την απόδοση μίας σφιχτοδεμένης ιστορίας που καταφέρνει να μας πείσει να ενδιαφερθούμε για τους βασικούς αλλά και ορισμένους περιφερειακούς χαρακτήρες.

Το μεγαλύτερο στραβοπάτημα που έχει στο σεναριακό κομμάτι είναι η “άτσαλη” εισαγωγή, η οποία εξαρχής μας τοποθετεί σε μία αποστολή που εκτυλίσσεται πολύ αργότερα στην περιπέτεια, μόνο για να μας μεταφέρει μετά αρκετά χρόνια πριν, όπου ξεκινάει η πλοκή. Η εισαγωγή περισσότερο μπερδεύει και δείχνει αδιάφορη παρά χτίζει ένταση, όπως μάλλον ήλπιζαν οι δημιουργοί. Παρόλα αυτά, σταδιακά η ιστορία καταφέρνει, σχεδόν “ύπουλα”, να κεντρίσει την προσοχή.

Ο βασικός πρωταγωνιστής είναι ο Eden, ένας νεαρός μισθοφόρος, που μαζί με άλλους τρεις συμπολεμιστές/φίλους του αναλαμβάνουν διάφορες μικροδουλειές, οι οποίες απαιτούν τις μαχητικές τους ικανότητες. Σύντομα, μία αποστολή απελευθέρωσης μίας αιχμαλώτου θα οδηγήσει σε μία αλυσιδωτή αντίδραση που θα τους φέρει αντιμέτωπους με τον λόρδο της περιοχής. Με την κατάσταση να βγαίνει εκτός ελέγχου θα χρειαστεί να βρουν καταφύγιο σε ένα άλλο κάστρο, ο άρχοντας του οποίου είναι ένας από τους λίγους που αντιστέκονται στον αδίστακτο βασιλιά αυτού του κόσμου, λεγόμενου ως Benerio.

Κάπου εκεί η ιστορία αρχίζει να πιάνει ρυθμό και να χτίζει μία καλοστημένη δομή, με τον Eden και την παρέα του να ξεκινάνε τη σταδιοδρομία τους ως στρατιωτικοί, αφήνοντας πίσω τη μισθοφορική τους ζωή. Ο πρωταγωνιστής θα ξεκινήσει δειλά δειλά να αναλαμβάνει τη διοίκηση μικρών στρατιωτικών ομάδων έως ότου έρθουν υπό τις διαταγές του ολόκληρες στρατιές, δείχνοντας σταδιακά της ολοένα και βελτιωμένες στρατηγικές του ικανότητες. Αυτή η σταδιακή αλλαγή του Eden από έναν “άγουρο” διοικητή, έξω από τα νερά του, σε έναν πραγματικά έμπειρο στρατιωτικό αποδίδεται με ομαλότητα, καθιστώντας έτσι την ιστορία του αρκετά πειστική.

Σε μία διάρκεια που φτάνει τις 40 ώρες, το Lost Eidolons διανθίζει το σενάριό του με αρκετές ανατροπές και κομβικές εξελίξεις ώστε διαρκώς το ενδιαφέρον να αναθερμαίνεται, ανακατεύοντας με πιστευτό και προσεγμένο τρόπο την “τράπουλα” φίλιων και εχθρικών χαρακτήρων. Εάν κάποιος ξεκινήσει το παιχνίδι θέλοντας να επικεντρωθεί αποκλειστικά στις μάχες πιστεύουμε ότι με λίγη υπομονή (ιδίως λόγω της “άγαρμπης” εισαγωγής) σύντομα θα αντιληφθεί ότι η ιστορία έχει ουσιαστικό λόγο ύπαρξης και δεν υπάρχει απλά ως ένα συνοδευτικό του gameplay.

Προς την εμβάθυνση των χαρακτήρων και των μεταξύ τους σχέσεων σημαντικό ρόλο διαδραματίζει η κεντρική βάση όπου επιστρέφουμε πάντα έπειτα από κάθε μάχη. Αυτή η βάση έχει το σχεδιασμό ενός κινητού στρατιωτικού καταυλισμού όπου με προοπτική τρίτου προσώπου μπορούμε να περιφερθούμε ελεύθερα. Έπειτα από κάθε μάχη η πλειοψηφία των χαρακτήρων έχει διάφορα σχόλια να κάνει για τα τεκταινόμενα του βασιλείου ή την έκβαση της ίδιας της μάχης, μεταξύ άλλων, πιο προσωπικών σχόλιων για τους ίδιους ή τον Eden. Οι διάλογοι είναι καλογραμμένοι και γενικά λειτουργούν ευχάριστα στον εμπλουτισμό των χαρακτήρων και του lore.

Στη βάση μπορούμε επιπλέον να αγοράζουμε εξοπλισμό και αναλώσιμα αλλά και να αποκτάμε διάφορα δευτερεύοντα quests, τα οποία, εντούτοις, υπάρχουν απλά για να υπάρχουν… Η συντριπτική πλειοψηφία αυτών των quests ολοκληρώνονται σε μερικά λεπτά μέσα στην ίδια τη βάση, καθώς απλά μας στέλνουν από τον έναν χαρακτήρα στον άλλο έως ότου ολοκληρωθούν. Βρίσκονται δηλαδή στο παιχνίδι ως μία περαιτέρω προσπάθεια εμπλουτισμού των χαρακτήρων μέσω διαλόγων και τίποτε παραπάνω.

Η ουσία του gameplay εντοπίζεται φυσικά στις ίδιες τις μάχες, turn-based φιλοσοφίας, όπου ακολουθεί τη σχολή του είδους που θέλει πρώτα όλη την ομάδα μας να κινείται και να επιτίθεται (με όποια σειρά θέλουμε) και έπειτα να παίρνει σειρά η εχθρική. Εξαρχής μπορούμε να ελέγχουμε δέκα χαρακτήρες (ποτέ περισσότερους ή λιγότερους). Οι κανόνες είναι άμεσα κατανοητοί, ιδίως για όσους έχουν ασχοληθεί και με άλλους tactic τίτλους.

Οι ενδείξεις επί της οθόνης βοηθάνε σημαντικά στην κατανόηση του εύρους της κίνησης των χαρακτήρων μας, παρέχοντάς μας επίσης πληροφορίες για το πότε φτάνουμε στο βεληνεκές επίθεσης κάποιου αντιπάλου. Μέσω των οπτικών ενδείξεων το UI μας λύνει τα χέρια ώστε στην ενασχόλησή μας να επικεντρωνόμαστε αποκλειστικά και μόνο στο θέμα της στρατηγικής.

Όπως είναι φυσικό υπάρχουν διάφορες κλάσεις, από στρατιώτες, τοξότες, μέχρι μάγους, δίχως να υπάρχουν εκπλήξεις. Κάθε κλάση έχει τη δυνατότητα να εξελιχθεί έως και τρεις φορές, με ορισμένα διαφορετικά παρακλάδια, ανάλογα με την πανοπλία και το όπλο που φέρουμε. Δεν υπάρχει κάτι ιδιαίτερα περίπλοκο σε αυτόν τον τομέα, όπως και στο θέμα του εξοπλισμού όπου οι επιλογές είναι μετρημένες (με εξαίρεση το θέμα της μαγείας όπου υπάρχουν πιο ενδιαφέρουσες επιλογές).

Μέσα από την απλότητά του το Lost Eidolons επικεντρώνεται πλήρως στη σωστή τοποθέτηση των μονάδων μας στο πεδίο της μάχης, της σωστής επιλογής των στόχων και στις κατάλληλες χρήσεις των δυνάμεών μας. Οι περισσότερες από τις βασικές αποστολές (27 στο σύνολο) προσφέρουν νέες προκλήσεις και ξεχωριστές παραμέτρους ώστε να μας φέρνουν σχεδόν πάντα μπροστά από έντονες μάχες. Άλλες φορές θα χρειαστεί να αντιμετωπίσουμε εχθρούς σε ανοικτό πεδίο μάχης, άλλες να κάνουμε έφοδο σε κάστρο, ορισμένες φορές (βάση σεναρίου) να κάνουμε τακτική υποχώρηση κ.λπ.

Ακόμα και μέσα στην ίδια τη μάχη συχνά έρχονται διάφορες εκπλήξεις, όπως ξαφνικές ενισχύσεις εκατέρωθεν, αιφνιδιασμοί και παγίδες, ανάμεσα σε άλλα συμβάντα που περιπλέκουν την κατάσταση με έντονο αλλά και ευχάριστο τρόπο, απαιτώντας την αλλαγή της στρατηγικής από τη μία στιγμή στην άλλη. Εκεί όμως που υπάρχει ένα μεγάλο στραβοπάτημα έχει να κάνει με τις δευτερεύουσες αποστολές, οι οποίες έχουν τρία μόλις μοτίβα, τα οποία επαναλαμβάνονται κατά γράμμα. Δεδομένης της ήδη μεγάλης διάρκειας πιστεύουμε ότι απλά θα μπορούσαν ακόμα και να είχαν κοπεί.

Αν και στα αρχικά στάδια ο βαθμός δυσκολίας φαίνεται να είναι αρκετά χαμηλός σταδιακά η πρόκληση αυξάνεται και δεν θα είναι λίγες οι φορές όπου θα καταφέρετε να επιβιώσετε μετά βίας. Να σημειώσουμε εδώ ότι ο βαθμός τυχαιότητας όταν κάνουμε ή δεχόμαστε επιθέσεις είναι ελάχιστος. Υπάρχει μεν ένα ποσοστό επιτυχίας για critical attack και critical defense, αλλά αυτά συμβαίνουν με τόσο χαμηλή συχνότητα που δεν γίνεται να τα λάβετε υπόψη όταν σχεδιάζετε τις κινήσεις των μονάδων.

Ως fantasy κόσμος που σέβεται τον εαυτό υπάρχουν και ορισμένα τέρατα. Από σεναριακής άποψης τα τέρατα βρίσκονται απλά ως η πανίδα της περιοχής και ελάχιστες φορές διαδραματίζουν ουσιαστικό ρόλο στα τεκταινόμενα της βασικής πλοκής. Σαν αντίπαλες μονάδες ωστόσο μεταφέρουν μία ενδιαφέρουσα αλλαγή.

Τα τέρατα έχουν υψηλό βαθμό ενέργειας και ισχυρές επιθέσεις αλλά έχουν ένα τρωτό σημείο. Σε κάθε γύρο κάθε ένα από αυτά τα τέρατα είναι ευάλωτο σε ένα συγκεκριμένο όπλο (τόξο, σπαθί, τσεκούρι, μαγεία κ.λπ.). Εάν τα χτυπήσουμε με αυτό το όπλο τότε θα πετύχουμε critical επίθεση ενώ επίσης δεν θα δεχθούμε αντεπίθεση (γενικά όποτε επιτιθόμαστε σε οποιαδήποτε μονάδα δεχόμαστε και μία αντεπίθεση). Ως εκ τούτου, σε αυτές τις μάχες επικρατεί μία εντελώς διαφορετική φιλοσοφία στην τοποθέτηση των χαρακτήρων μας, ιδίως όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με τέρατα παραπάνω του ενός.

Ενδιαφέρον παρουσιάζει επίσης και ο μηχανισμός των βοηθών (aides) που μας επιτρέπει να αξιοποιούμαι εξτρά χαρακτήρες που δεν τοποθετούμε άμεσα στο πεδίο της μάχης. Κάθε ένας χαρακτήρας που παίρνει ενεργό μέρος στη μάχη γίνεται να έχει ως βοηθό έναν από τους υπόλοιπους χαρακτήρες, οι οποίοι, ανάλογα με την κλάση τους, προσφέρουν διάφορα βοηθήματα, όπως μεγαλύτερη άμυνα απέναντι από μαγικές επιθέσεις. Αποτελεί δηλαδή έναν μηχανισμό που μας επιτρέπει να αξιοποιούμε τις… “αλλαγές” και να μην είναι αχρηστευμένοι στα μετόπισθεν.

Όσον αφορά στον οπτικοακουστικό τομέα, αποτελεί μία ένδειξη του μάλλον αρκετά περιορισμένου budget. Διάφορα textures είναι χαμηλής ποιότητας, αν και οι χαρακτήρες έχουν δεχθεί αρκετά μεγαλύτερη προσοχή. Οι ομιλίες μεταξύ χαρακτήρων, ανάμεσα από τις αποστολές, συχνά τοποθετούν τρισδιάστατα μοντέλα μπροστά από κάποιο background χαμηλής ανάλυσης, ως μία ακόμα ένδειξη των περιορισμών της ομάδας ανάπτυξης. Παρότι υπάρχουν ορισμένες πιο παραδοσιακές cutscenes, αυτές είναι ελάχιστες, ιδίως σε σχέση με τη διάρκεια του παιχνιδιού.

Ο ηχητικός τομέας είναι επίσης αρκετά φτωχός, με τις ομιλίες να ακούγονται μόνο όσον αφορά στα βασικά quests, καθώς όλες οι υπόλοιπες αποδίδονται απλά με κείμενα. Εκεί που η ομάδα ανάπτυξης φαίνεται να εστίασε λίγο περισσότερο την προσοχή της είναι στις σκηνές των συγκρούσεων όταν μία μονάδα επιτίθεται σε κάποια άλλη. Αυτές οι σκηνές λιγοστών δευτερολέπτων είναι αρκετά προσεγμένες και ανάλογες με την κίνηση που έχουμε επιλέξει. Η αλήθεια είναι όμως, ότι αμφιβάλλουμε αν υπάρχει έστω και ένας παίκτης που μετά από λίγη ώρα να μην κάνει skip όλες αυτές τις σκηνές, προκειμένου να έχει πιο γρήγορη έκβαση η μάχη.

Παρά τον αρκετά παρωχημένο τεχνικό τομέα, το Lost Eidolons καταφέρνει και πάλι να αποτελεί μία ιδιαίτερα αξιοπρόσεκτη tactics εμπειρία, χάρη στην προσεγμένη πορεία των κεντρικών ηρώων αλλά και τον υψηλό και δίκαιο βαθμό δυσκολίας που οδηγεί σε απολαυστικές συγκρούσεις, όπου η σωστή στρατηγική έχει τον πρώτο λόγο. Το δίχως άλλο αποτελέι μία αρκετά ενδιαφέρουσα πρόταση για τους φαν του είδους.

Το Lost Eidolons κυκλοφορεί από τις 13/10/22 για PC. Το review μας βασίστηκε σε review code που λάβαμε από την Ocean Drive Studio.

The post Lost Eidolons | Review appeared first on GameOver.