Chorus | Review

Η αλήθεια είναι πως η ανακοίνωση και μόνο του Chorus έσκασε από το πουθενά, σε μια παρουσίαση του Xbox, κάπου μέσα στην καραντίνα. Αυτό από μόνο του ήταν ένα μήνυμα χαράς στους απανταχού οπαδούς των space shooters. Ναι, ένας τίτλος, εφάμιλλος των Everspace, Star Wars Squadron, Strike Suit Zero (ή ακόμα και του -επισήμως ακυκλοφόρητου- καλτ Star Citizen) επρόκειτο να κυκλοφορήσει κάποια

στιγμή στο μέλλον. Ενάμιση χρόνο αργότερα, χωρίς περισσότερα νέα, είχαμε την ευκαιρία να τον δούμε σε μια πρώτη παρουσίαση για τα Μέσα, με τα όσα παρακολουθήσαμε να μας έχουν ανοίξει την όρεξη για ατόφια, space shooter δράση. Μερικές εβδομάδες αργότερα ξεκινήσαμε την περιπλάνησή μας στο διαστημικό σύμπαν του Chorus – και, περίπου 18 ώρες ταξιδιού και περιπέτειας μετά καλούμαστε να εκφέρουμε την άποψή μας για το πόνημα της Deep Silver, δια χειρός Fishlabs.

Το Chorus περιλαμβάνει λίγο απ’ όλα. Είναι μια επιτυχής πρόσμιξη arcade elements στο συνολικό gameplay, με υπερφυσικές δυνάμεις, στοιχεία παραμετροποίησης, διαφορετικά υποεπίπεδα στο συνολικό σύμπαν που αφήνουν την αίσθηση του ανοικτού κόσμου και μια ιστορία που καταλήγει να καθηλώνει – όχι, τόσο, λόγω του σεναρίου, αλλά κυρίως του υπόβαθρου αλλά και του voice acting που μαγεύει, αλλά κυρίως λόγω της ίδιας της πρωταγωνίστριας του τίτλου και του συνολικού character development που έχει υποστεί από την αρχή μέχρι και το τέλος του τίτλου – και που σε σημεία μας μεταδίδει την ίδια, ανατριχιαστική αίσθηση που αποκομίζαμε από το Hellblade: Senua’s Sacrifice. Βέβαια, το τι σημαίνει αυτό, είναι κάτι που ο ίδιος ο παίκτης καλείται να μάθει καθώς η ιστορία εκτυλίσσεται σταδιακά.

Για το κομμάτι της ιστορίας θα σταθούμε πρωτίστως στα γεγονότα που διαδραματίστηκαν πριν την έναρξη του campaign. Πρωταγωνίστρια είναι η Nara, μια διαγαλαγιακή πολεμίστρια, γνωστή και ως “Γηραιά” στον κύκλο των πιστών του Chorus. Από πολύ νωρίς, οι παίκτες μαθαίνουν ότι το Chorus είναι κάτι παραπάνω από μια θρησκεία. Είναι ένας τρόπος ζωής, μια ιδεολογία που διέπει τους νόμους του σύμπαντος και προϋποθέτει την απόλυτη αρμονία στα συμπαντικά δεδομένα. Το βαθύτερο μήνυμα του Chorus ευαγγελίζεται από τον ηγέτη, γνωστό και ως “Μεγάλος Προφήτης”, ο οποίος περιστοιχίζεται από τις δυνάμεις της οργάνωσης, με μια ομάδα Γηραιών ως διοικητές των δυνάμεων.

Οι Γηραιοί κατέχουν υπερφυσικές δυνάμεις, οι οποίες σε συνδυασμό με τα ειδικά, νοήμονα σκάφη τους, αποτελούν την αφρόκρεμα του στρατού του Chorus. Σύντομα, όμως, ο Μεγάλος Προφήτης φαίνεται να χάνει τον έλεγχο στην ισορροπία μεταξύ της δύναμης και της ειρήνης και αρχίζει να ζητά φρικτά πράγματα από τους ακολούθους του. Όσοι δεν υπακούν στις εντολές του χαρακτηρίζονται άμεσα ως Αιρετικοί και στοχοποιούνται από την ομάδα, μέχρι την οριστική τους εξολόθρευση.

Σε μια αντίστοιχη κατάσταση βρίσκεται και η Nara, η οποία, μετά από μια δύσκολη αποστολή και ένα τεράστιο δίλημμα, αποφάσισε να εξαφανίσει οριστικά τα ίχνη της από τον γαλαξία και να αποσυρθεί σε μια ήσυχη γωνία του, αναλαμβάνοντας αποστολές ως εξωτερικός συνεργάτης. Το παρελθόν, όμως, βρίσκεται μπροστά της – και όταν οι δυνάμεις του Chorus εμφανιστούν σε αυτό το κομμάτι του γαλαξία επτά χρόνια μετά, για να το εξαφανίσουν οριστικά από τον γαλαξιακό χάρτη, η Nara θα αποφασίσει να ανακτήσει σταδιακά τη δύναμή της ως Γηραιά και να τα βάλει με τις δυνάμεις του Chorus – ακόμα και με τον Μεγάλο Προφήτη.

Τα υπόλοιπα γεγονότα εκτυλίσσονται σε μια συνολική διάρκεια περίπου 15 ωρών, ανάλογα και με το βαθμό δυσκολίας που ο κάθε παίκτης έχει επιλέξει. Το σενάριο του τίτλου έχει τα θετικά, αλλά και τα αρνητικά του. Βρίθει στιγμών όπου το σενάριο ακολουθεί την πεπατημένη, χωρίς ωστόσο να λείπουν οι δυνατές, ίσως και συγκινησιακές στιγμές του.

Αυτό που οφείλουμε, ωστόσο, να αναγνωρίσουμε στον τίτλο είναι η πολύ καλή γραφή του, γραφή που μας εντυπωσίασε για παιχνίδι του είδους. Τα κομμάτια των διαλόγων μεταξύ της Nara και του σκάφους της (Forsaken), αλλά και οι σκέψεις της/ εσωτερικοί μονόλογοί της χαρακτηρίζονται από μια βαθιά, σχεδόν μυστικιστική πλευρά, η οποία φανερώνει τόσο τη σημαντικότητα του υποβάθρου της ηρωίδας με το Chorus, όσο και την ισχυρή, πνευματική σύνδεσή της με τον Forsaken, η οποία και γιγαντώνεται αναφορικά στο κομμάτι του παρελθόντος τους.

Εντυπωσιαστήκαμε με τον τρόπο που αποδίδεται ο Forsaken σαν ένας νοήμων χαρακτήρας και μπορέσαμε να νιώσουμε τόσο το μίσος, όσο και τον πόνο του κατά τη διάρκεια του campaign. Ακόμα και κατά τη διάρκεια των side quests, όπου οι συνομιλίες της Nara με τους NPCs τείνουν, ως επί το πλείστον, να αποδίδονται με εντελώς συμβατικό τρόπο, οι σκέψεις της Nara σχετικά με τις αποστολές, τους χαρακτήρες, αλλά και τη συνολική κατάσταση μπορούν να μας ξαφνιάσουν. Μάλιστα, κάποιες φορές η σκέψη της Nara φαίνεται να διαφωνεί με τις αποφάσεις της, προβάλλοντας μια ενδιαφέρουσα εσωτερική πάλη, που αγγίζει τα όρια της σχιζοφρένειας. Μπορούμε μετά βεβαιότητας να πούμε πως το character development του τίτλου αγγίζει πολύ καλά επίπεδα, ενώ το εξίσου καλό voice acting, όπως ήδη αναφέρθηκε, απογειώνει την επαφή του παίκτη με τους χαρακτήρες – και, κυρίως, τους πρωταγωνιστές.

Η γραφή, όμως, είναι η μία πλευρά του νομίσματος. Στο μεγαλύτερο τμήμα του παιχνιδιού, ο παίκτης θα επισκεφθεί πέντε διαφορετικά διαστημικά περιβάλλοντα, ανακαλύπτοντας ένα νέο κομμάτι της κεντρικής ιστορίας, αλλά και πολλές μικρότερες αποστολές. Το κομμάτι που διαδραματίζεται στο πρώτο περιβάλλον του κόσμου αποτελεί και ένα διευρυμένο tutorial. Σε αυτό το σημείο ο παίκτης θα ανακαλύψει όλες τις πτυχές του gameplay: τα κομμάτια που αφορούν στην κεντρική ιστορία, τις δευτερεύουσες αποστολές, την αναβάθμιση του σκάφους, την πλοήγηση, την εξερεύνηση των λαβύρινθων και άλλων διαστημικών κτισμάτων.

Σημαντικό ρόλο στο gameplay διαδραματίζει και το στοιχείο της ανακάλυψης κρυμμένων αντικειμένων και θραυσμάτων μνήμης, τα οποία βοηθούν την Nara να εξελίξει τις δυνάμεις της, αλλά και να ανακαλύψει τα γεγονότα που οδήγησαν στην εκάστοτε αποστολή, όταν αυτό γίνεται διαθέσιμο από το παιχνίδι. Σε αυτό το πρώτο κομμάτι του τίτλου τα πράγματα δεν είναι και τόσο ρόδινα. Ο χειρισμός του σκάφους μας μπορεί, σε σημεία, να γίνει εξαιρετικά δύστροπος, ενώ η απόδοσή μας στη μάχη μπορεί πολύ συχνά να μην είναι και η επιθυμητή. Σίγουρα οι παίκτες θα έρθουν αντιμέτωποι με την οθόνη του “Game Over” πολλές φορές πριν φτάσουν στο κομβικό σημείο όπου η Nara αναλαμβάνει τον έλεγχο του Forsaken.

Χάρη στην επαυξημένη τεχνολογία του σκάφους, ο χειρισμός του παιχνιδιού αλλάζει δραματικά και μπορεί να γίνει αρκετά ευχάριστος, με τους μηχανισμούς πλοήγησης και μάχης να λειτουργούν οργανικά και εύκολα, απλώς με το πάτημα ενός κουμπιού. Όσο οι παίκτες προχωρούν παρακάτω στην περιπέτειά τους, θα διαπιστώνουν πως αλλάζουν πολλά πράγματα. Το σκάφος θα μπορεί να αναβαθμίζεται στα ειδικά hangars του κάθε γαλαξιακού τμήματος που επισκεπτόμαστε, είτε κάνοντας χρήση εξοπλισμού που δίνεται ως αμοιβή κάποιου side quest, είτε αγοράζοντας νέα αντικείμενα κάνοντας χρήση των credits που αποκτούμε διάσπαρτα πάνω στο χάρτη, ή ως ανταμοιβή κυρίων και δευτερευουσών αποστολών.

Σε γενικές γραμμές δεν διαπιστώθηκε κάποια ιδιαίτερη ανάγκη για credits grinding, καθώς τα credits προσφέρονται αρκετά γενναιόδωρα μέσα στο παιχνίδι, επιτρέποντάς μας από ένα σημείο και μετά να αφήσουμε τα side quests και να επικεντρωθούμε στο κεντρικό κομμάτι των αποστολών. Αν και οι developers είχαν μιλήσει στο παρελθόν για cosmetics-only microtransactions, εν τούτοις λάμπουν δια της απουσίας τους στο παιχνίδι, τουλάχιστον στην παρούσα στιγμή. Είναι αλήθεια πως δεν λυπούμαστε ιδιαίτερα για την απουσία τους.

Ωστόσο, το παιχνίδι χρειάζεται οπωσδήποτε μια διορθωτική παρέμβαση από τους developers λόγω ορισμένων ενοχλητικών bugs. Αρκετές φορές αναγκαστήκαμε να επανεκκινήσουμε την εκάστοτε αποστολή, λόγω αδυναμίας μετάβασης από το αρχικό cutscene στο κυρίως παιχνίδι. Το πιο ενοχλητικό, ωστόσο, ήταν όταν σε μια επανεκκίνηση χάσαμε ολόκληρη την πρόοδό μας στην τρέχουσα αποστολή, η οποία περιελάμβανε και ένα boss fight, αναγκάζοντάς μας να ξεκινήσουμε από την αρχή, αγνοώντας όλα τα προηγούμενα checkpoints. Η ιστορία δείχνει πως τα bugs διορθώνονται σχετικά γρήγορα και πως κανονικά πρέπει να μην τα λαμβάνουμε υπ’ όψη. Ωστόσο, μέχρι και την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, το παιχνίδι βρίσκεται στην αρχική του (vanilla) έκδοση και ενδεχομένως αυτό το ζήτημα να βάλει σε σκέψεις μια μερίδα ανθρώπων που ενδιαφέρονται να ασχοληθούν με το Chorus.

Οι παίκτες που έχουν γράψει διαστημικά χιλιόμετρα με το Everspace θα αναγνωρίσουν την προοπτική και τους μηχανισμούς του Chorus. Το σκάφος βρίσκεται πάντα σε προοπτική τρίτου προσώπου, με τη Nara να εμφανίζεται μόνο σε cutscenes. Το σκάφος ταξιδεύει μέσα σε πανέμορφα διαστημικά περιβάλλοντα, τα οποία μπορούν να αποσυντονίσουν τον παίκτη ακόμα και κατά τη διάρκεια μιας αναμέτρησης.

Ο οπτικός τομέας κινείται σε ικανοποιητικά επίπεδα, με το παιχνίδι να προσφέρει στο Xbox Series ένα Quality Mode (καλύτερα γραφικά) και το Performance Mode (χαμηλότερη ανάλυση στα 60 fps). Η ομορφιά, όμως, κρύβει πάντα κινδύνους: είτε αυτοί είναι κτίσματα, είτε δορυφόροι, είτε ακόμα και μια ζώνη από μετεωρίτες, ο κίνδυνος της ατυχούς πρόσκρουσης είναι πάντα επίκαιρος, ειδικά όσο δεν έχουμε τον έλεγχο του Forsaken. Η δυνατότητα, όμως, της γρήγορης και επί τόπου στροφής, η οποία πραγματοποιείται με το πάτημα ενός κουμπιού είναι σωτήρια – και ο συνδυασμός της κίνησης αυτής με τις δυνάμεις της Nara μπορεί να κάνει τη διαφορά ακόμα και στην πιο απαιτητική αναμέτρηση με τα εχθρικά σκάφη του Chorus.

Ωστόσο, καλό είναι να αναφερθεί πως, παρ’ όλο τα όμορφα σχεδιασμένα περιβάλλοντα και παρά την αίσθηση ανοικτού κόσμου που προσφέρει το Chorus, ο κόσμος στο σύνολό του δεν προσφέρεται για εξερεύνηση. Όσο και αν απολαύσαμε τις μετακινήσεις μας στο χάρτη, εν τούτοις τις περισσότερες φορές μείναμε μόνο στο κομμάτι που αφορά στην ολοκλήρωση των αποστολών, μιας που η αίσθηση της συνεχόμενης χρήσης των δυνάμεων της Nara για την ανακάλυψη κρυμμένων αντικειμένων περισσότερο μας κούρασε, παρά μας βοήθησε.

Μια στοιχειώδη πρόκληση μπορούν να προσφέρουν τα boss ships, τα οποία έρχονται εξοπλισμένα με ασπίδες, ισχυρότερα όπλα ή μεγάλη αντοχή. Κάνοντας χρήση, όμως, των δυνάμεων της Nara, ο παίκτης μπορεί πολύ εύκολα να ανακαλύψει τα αδύναμα σημεία τους. Επιπλέον, γνωρίζοντας καλά τα τρία είδη όπλων, ο παίκτης οφείλει να προσαρμόζεται και να τα χρησιμοποιεί όταν και όπου πρέπει. Για παράδειγμα, το gatling είναι το όπλο για τα μικρότερα και γρήγορα σκάφη, αν και υπερθερμαίνεται γρήγορα και χρειάζεται λίγο χρόνο επαναφόρτισης για να αποδώσει όπως πρέπει.

Τα lasers είναι πιο αργά, αλλά περισσότερο ισχυρά και ιδανικά για τις ασπίδες. Τέλος, τα missiles είναι κατάλληλα για τα πιο θωρακισμένα σκάφη, αλλά είναι λίγα σε αριθμό, με μια άστοχη επίθεση να τα αχρηστεύει και να πρέπει να θυσιάσουμε χρόνο μέχρι να ανακτηθούν. Το παζλ συνοδεύουν τα πρόσθετα αντικείμενα που επιτρέπουν μια πλειάδα δυνατοτήτων, όπως ενίσχυση της άμυνας και των όπλων, μικρότερος χρόνος φόρτισης, δυνατότητα επισκευής του σκάφους όταν έχει υποστεί ζημιά, ακόμα και ενίσχυση των δυνάμεων της Nara καθώς εκείνη πιλοτάρει.

Καθώς όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο πυρήνας του παιχνιδιού στηρίζεται στις μάχες, θα θέλαμε οι developers να είχαν λάβει κάποια μέτρα έτσι ώστε ο όλος μηχανισμός του gameplay να γίνει πιο ελκυστικός. Θα ήταν, για παράδειγμα, προτιμότερο να έχουμε την επιλογή να χρησιμοποιούμε δύο όπλα ταυτόχρονα, ή τουλάχιστον έναν συνδυασμό ταυτόχρονα. Η κάθε αναμέτρηση έχει τη δική της φυσιογνωμία και χαρακτηριστικά. Για παράδειγμα, κάποιες φορές καλούμαστε να καταστρέψουμε κτίσματα ενώ πρέπει να αποφύγουμε τα εχθρικά πυρά, ενώ άλλες φορές ερχόμαστε αντιμέτωποι με τον ίδιο το χρόνο, καθώς πρέπει να καταστρέψουμε εντελώς διαφορετικά είδη απειλών, κάτι που σημαίνει πως απαιτείται και χρήση διαφορετικών όπλων.

Κρίνοντας, μάλιστα, και από άλλα παιχνίδια του είδους, θα ήταν φρονιμότερο αν οι δημιουργοί είχαν επιλέξει να προσφέρουν μια μεγαλύτερη ποικιλία όπλων, αντί για αντικείμενα με τα οποία κάποιοι παίκτες ενδεχομένως να μην ασχοληθούν ποτέ. Επιπλέον, αν και αναφέρθηκε προηγουμένως ότι ο οπτικός τομέας του τίτλου κινείται σε εξαιρετικά επίπεδα, εν τούτοις κάποιες λεπτομέρειες (ή, καλύτερα, απουσία απεικονιστικών λεπτομερειών που κάνουν τη διαφορά, όπως η ποιότητα των εκρήξεων) φωνάζουν από μακριά ένα χαμηλότερο budget, ή έλλειψη πρόσθετου χρόνου ανάπτυξης, λεπτομέρειες που δεν συνάδουν με το γενικότερο αποτέλεσμα που δίνει το Chorus.

Και αν θέλαμε να μεγαλώσουμε περισσότερο τη λίστα με μειονεκτήματα του τίτλου, θα μπορούσαμε να αναφέρουμε και την επανάληψη των side quests, τα περισσότερα από τα οποία είναι εντελώς επαναλαμβανόμενα. Στο μεγαλύτερο ποσοστό τους έχουμε να κάνουμε με fetching αντικειμένων, ενώ σχεδόν πάντα ο παράγοντας της άμυνας/προστασίας από τις δυνάμεις του Chorus μπαίνει στην εξίσωση.

Ίσως, όμως, αυτή ακριβώς να είναι και η γοητεία του τίτλου. Ίσως σε κάποιον μακρινό γαλαξία, κάπου εκεί έξω, όλα όσα διαδραματίζονται στον τίτλο να είναι και μια πιθανή πραγματικότητα. Το Chorus, παρά τα μικρά του προβλήματα και παρά τα όσα θα θέλαμε να δούμε, κατάφερε να μας κρατήσει μέχρι τέλους, ακολουθώντας τη Nara σε κάθε στιγμή της πάλης της. Είναι ένας τίτλος που ξεκινάει άτσαλα, αλλά καταφέρνει να κρατήσει το ενδιαφέρον του παίκτη, χάρη στη γοργή και οργανικά εκτυλισσόμενη δράση του, με ενδιαφέρουσες στιγμές και ακόμα καλύτερες ερμηνείες και απόδοση χαρακτήρων. Μπορεί το Chorus να μην είναι ένας τίτλος ΑΑΑ προδιαγραφών, είναι όμως μια άκρως συμπαθητική πρόταση από την Deep Silver που μάλλον θα αγαπήσουν οι παίκτες – ακόμα και εκείνοι με μικρή εμπειρία στο είδος.

Το Chorus κυκλοφορεί από τις 3/12/21 για PS5, PS4, PC, Xbox Series και Xbox One. Το review μας βασίστηκε στην έκδοσή του για τοο Xbox Series με review code που λάβαμε από την Enarxis Dynamic Media.

The post Chorus | Review appeared first on GameOver.