Ο Γιώργης, μια πόλη, ένας Barcelonauta και πολλές μουσικές ιστορίες

Ο Γιώργης Χριστοδούλου αγάπησε τη Βαρκελώνη και της έφτιαξε και ένα δίσκο για να μας φτιάξει το κέφι.

Τα τελευταία χρόνια ο Γιώργης κυκλοφορεί στους δρόμους της Βαρκελώνης, της πόλης που αγάπησε τρελά και τον αγάπησε και αυτή. Της πόλης που τον ενέπνευσε και αυτός της έφτιαξε έναν δίσκο. Με τραγούδια γραμμένα εκεί ή εξαιτίας της. Ο Barcelonauta -Γιώργης, μόνιμος κάτοικος της πρωτεύουσας της Καταλονίας, πλέον, και ένας από τους καλύτερους «ξεναγούς» της εκτός από τα διαμάντια της Βαρκελώνης, ανακάλυψε και τα μουσικά διαμάντια της πόλης. Μια πόλη, 11 τραγούδια, 11 ιστορίες. Μας τις διηγήθηκε λίγο προτού έρθει στην Ελλάδα για να μας τα παίξει live και μας στέλνει στο ιδανικό σημείο της πόλης τους (και δικής του) για να ακούσουμε το καθένα.

1. Barcelone

Ο Charles Trenet περνούσε συχνά από τη Βαρκελώνη για να τραγουδήσει στα διάφορα θέατρα της εποχής. Εκείνη την εποχή την πόλη επισκέπτονταν και ο Henri Salvador, o Boris Vian, η Josefine Baker, ο Maurice Chevalier, o Django Reinhardt και πολλοί άλλοι. Τι καλύτερο να διαλέξεις για πρώτο τραγούδι ενός δίσκου, εμπνευσμένο από τη Βαρκελώνη, από ένα τραγούδι το οποίο περιγράφει μεν τις χάρες της, αλλά τελειώνει με τον οξύμωρο στίχο “Παρ’ όλα αυτά, το Παρίσι μου φαίνεται κάθε φορά, πιο όμορφο”.

Ιδανικό background: Plaça del Pi / Barrio Gótico

2. Recordant la Monyos

H Monyos ήταν μια κλασική φιγούρα στις Ράμπλες των αρχών του περασμένου αιώνα. Η γυναίκα που, με χαμένα τα λογικά της, τραγουδούσε και χόρευε στους δρόμους, έγινε τόσο γνωστή ώστε να μείνει η φράση “Αυτός είναι πιο διάσημος κι από τη Μόνιους”. Οι καταλανοί τη λάτρεψαν, την έκαναν σύμβολο της πόλης τους. Οι ανθοπώλισσες της Ράμπλα της χάριζαν λουλούδια για να στολίσει τα μαλλιά της στον πρωινό της περίπατο. Της αφιέρωσαν θεατρικά έργα και τραγούδια. Η ίδια εμφανίστηκε σε μια ταινία του 1917. Το τραγούδι είναι ένα τσάρλεστον αφιερωμένο στη μνήμη της.

Ιδανικό background: Boquería / La Rambla

3. Fuentes de Montjuic

Τα μαγικά συντριβάνια του Μοντζουίκ φτιάχτηκαν για τη διεθνή έκθεση της Βαρκελώνης, το 1929. Τα νερά “χόρευαν” με τη μουσική. Φυσικά τότε αυτό γινόταν χειροκίνητα με τη βοήθεια ανθρώπων που βρίσκονταν κρυμμένοι κάτω από τα συντριβάνια, τώρα πια γίνεται με υπολογιστές. Το τραγούδι μιλάει ακόμα για τους κήπους του Μοντζουίκ, τόπο συνάντησης των ερωτευμένων.

Ιδανικό background: Montjuic

4. Vous qui passez sans me voir

Τραγούδι του Charles Trenet το οποίο έφτασε να γίνει μεγάλη επιτυχία στη Βαρκελώνη και μεταφράστηκε στα ισπανικά. Θέλησα να το τραγουδήσω με μια μικρή Barcelonauta, τη Valentine, μια γαλλιδούλα 6 χρονών που ζει με τους γονείς της στην πόλη, όπως πολλοί Γάλλοι.

Ιδανικό background: Passeig de Gracia

5. Media Hora

Ένα boogie woogie του ’48 που μοιάζει σα να γράφτηκε χθες. Η φρεσκάδα κι η απλότητα των στίχων και της μουσικής κάνουν το τραγούδι αυτό να ακούγεται τόσο σύγχρονο. Και φυσικά οι στίχοι μιλούν για μισή ώρα καθυστέρηση σε ένα ραντεβού και την αργοπορία, χαρακτηριστικό των Ισπανών.

Ιδανικό background: Plaça Vila / Gracia

6. La complainte de Barcelone

Ένα κομμάτι που μιλάει με πολύ όμορφο και ποιητικό τρόπο για την πιο “σκοτεινή” πλευρά της πόλης, τα καμπαρέ στην κακόφημη γειτονιά, την ίδια γειτονιά -κοντά στο λιμάνι- που περιγράφει ο Ζαν Ζενέ στο “Ημερολόγιο ενός Kλέφτη”. Με λίγα λόγια, ένας ναύτης ερωτεύεται μια “σειρήνα” σ’ ένα μπαρ που δεν είναι άλλη από μια πόρνη που φεύγει τελικά με κάποιον πελάτη. Στην επιστροφή του, ο ναύτης ενημερώνεται από τη “μαντάμ” και καταλήγει κολλημένος στο γραμμόφωνο να ακούει και να ξανακούει το ίδιο τραγούδι. Το υπέροχο αυτό κομμάτι, δεν είχε επανεκτελεστεί ποτέ.

Ιδανικό background: Raval / Barrio Chino

7. Que bonita es Barcelona

Ίσως το πιο γνωστό τραγούδι του Barcelonauta. Ένα κλασικό fox-trot που τραγουδήσαμε μαζί με τις Las Divinas, ένα μοναδικό γυναικείο φωνητικό τρίο.

Ιδανικό background: Rambla de Catalunya

8. Janine

Ο Don Byas ήταν, με τον τρόπο του, ένας Barcelonauta. Σπουδαίος σαξοφωνίστας και συνθέτης, σολίστ στις καλύτερες τζαζ ορχήστρες της εποχής του (Count Basie, Dizzy Gillespie, Duke Ellington) έζησε για δύο χρόνια μόνιμα στη Βαρκελώνη ηχογραφώντας δίσκους και παίζοντας σε club. Το Janine, ένα δικό του κομμάτι, που ποτέ δεν επανεκτελέστηκε, είναι από τις πιο όμορφες μελωδίες του συνθέτη Byas.

Ιδανικό background: Plaça Reial / club Jamboree

9.Visca el Paralelo

Η λεωφόρος της διασκέδασης, η “Παράλληλος” της Βαρκελώνης είχε περισσότερα θέατρα κι από το Μπρόντγουέι. Μιούζικαλς, θεάματα κάθε είδους, πρόζα, τσίρκο, μιμική και σάλες χορού, απ’ όλα είχε η Parallel. Αρκετά κέντρα διασκέδασης δεν είχαν καν πόρτα μιας και ήταν ανοιχτά όλο το 24ωρο! Την ατμόσφαιρα αυτή περιγράφει το εμβατήριο “Ζήτω η Pαράλληλος”. Σήμερα στη λεωφόρο παραμένουν ενεργά μόνο γύρω στα 10 θέατρα.

Ιδανικό background: Avenida de Parallel

10.Tu que pasas sin mirar

Είναι η ισπανική εκδοχή του Vous qui passez sans me voir (εσύ που περνάς χωρίς να με κοιτάς), ένα τραγούδι που ταιριάζει πολύ με τη φιλοσοφία των flaneurs.

Ιδανικό background: Plaça de la Virreina / Gracia

11. Barcelone

Ένα μικρό αριστούργημα του Boris Vian που περιγράφει έναν παλιό έρωτα που κάνει ένα νέο ξεκίνημα στην πόλη των κόντηδων, τη Βαρκελώνη. Η ποιητική ιδιοφυία και δεξιοτεχνία του Boris Vian αντικατοπρίζονται σ’ αυτούς τους υπέροχους στίχους. Θέλησα μαζί με το εξαιρετικό σόλο του Ηρακλή Βαβάτσικα στο ακορντεόν να ακούγονται ήχοι από τα καφέ της πόλης.

Ιδανικό background: Plaça de Sant Pere / Born

O δίσκος “Barcelonauta” που κυκλοφόρησε στην Ισπανία και στην Ελλάδα, σημείωσε μεγάλη επιτυχία στις ισπανικές ραδιοφωνικές συχνότητες, μεταδόθηκε σε ειδικά αφιερώματα από τα μεγαλύτερα τηλεοπτικά κανάλια, απέσπασε εξαιρετικές κριτικές από τον τύπο, ενώ η πρώτη του έκδοση εξαντλήθηκε μέσα στον πρώτο κιόλας μήνα της κυκλοφορίας του.