Νύχτες Πρεμιέρας 2011 – Μέρος 1ο

Το 17ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας – Nύχτες Πρεμιέρας Conn-X ξεκίνησε την Τετάρτη με την προβολή του The Artist, και συνεχίζεται καθημερινά με συνεχείς προβολές σε 5 αίθουσες. Οι συντάκτες του mixtape.gr κάνουν ένα μικρό απολογισμό των πρώτων ημερών.SubmarineΝεαρός που ζει στο δικό του προσωπικό σύμπαν, ερωτεύεται συμμαθήτρια που του κάνει ζωή κόλαση, ενώ ταυτόχρονα προσπαθεί να σώσει τον γάμο των γονιών του. Το Ghost World συναντάει τo Happy Go Lucky του Mike Leigh σε Wes Anderson βρετανική εκδοχή. Η σπιρτόζικη σκηνοθεσία του Richard Ayoade κάνει τη μουσική του Alex Turner να περνά σε δεύτερο (μην πω τρίτο) επίπεδο. Ο δε πρωταγωνιστής Craig Roberts (είναι ιδέα μου ότι μοιάζει και λίγο στον Alex Turner;) είναι αποκάλυψη ως ο νεαρός-που-ντύνεται-πάντα-στα-μαύρα (με την κοπέλα του πάντα στα κόκκινα), ενώ κι οι δεύτεροι ρόλοι από Sally Hawkins, Noah Taylor και Paddy Considine κεντάνε. Απ’τις καλύτερες coming-of-age βρετανικές ταινίες που θυμάμαι.(Ηρακλής Κορέλης)The Ballad of Genesis and Lady JayeΗ πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία του/της Genesis P-Orridge και της συντρόφου του/της, Lady Jaye (transgender ζευγάρι, που προσπάθησε με πλαστικές επεμβάσεις να μοιάσει ο ένας στον άλλο), κατορθώνει να φανεί βαρετή εξαιτίας της μετριότατης σκηνοθεσίας και του ερασιτεχνικού μοντάζ. Η Marie Loisier δε χρησιμοποιεί το αρχειακό υλικό για να αφηγηθεί την ιστορία, αλλά βάζει τον ίδιο τον Genesis P-Orridge να μιλά με voice-over πάνω από κακοραμμένα πλάνα. Λίγα πράγματα μαθαίνεις για τον μουσικό Genesis, κι ακόμα πιο λίγα για τον ρόλο του στους πρωτοπόρους Throbbing Gristle (το βάρος πέφτει -λανθασμένα- στα τελευταία χρόνια των Psychic TV).(Ηρακλής Κορέλης) Hobo With A ShotgunΒίαιο, άγριο, προσβλητικό… το Hobo With A Shotgun δεν κολλάει πουθενά και δεν χαρίζεται σε κανέναν. Το σαρδόνιο, μαύρο χιούμορ που συνοδεύει ακόμα και τις πιο αιματηρές και βίαιες στιγμές του έργου σπάει κόκκαλα και θα κάνει τους λάτρεις του είδους να τρίβουν τα χέρια τους από ικανοποίηση. Με τα υπερβολικά έντονα, σχεδόν καρτουνίστικα, χρώματα να κυριαρχούν και το παρακμιακό urban σκηνικό να συμπληρώνει την όλη εικόνα, το Hobo βγάζει μία early80s αισθητική διατηρώντας πάντα τον ωμό ρεαλισμό των 70s. Οι μη μυημένοι στον χώρο του grindhouse cinema πιθανότατα θα αηδιάσουν και θα σοκαριστούν βλέποντάς το. Ο σκοπός όμως έργων σαν και αυτό δεν είναι να προσβάλλουν τον θεατή αλλά να τον εξιτάρουν και να τον διασκεδάσουν. Και το Hobo αυτό το επιτυγχάνει πλήρως και σε υπερθετικό μάλιστα βαθμό.(Γιάννης Κοκκονάκης)Underwater LoveΔεν πρέπει να ήμουν ο μόνος που σκέφτηκε πολλές φορές στη διάρκεια της προβολής “Μα τι είναι αυτό που βλέπω τώρα;”. Τύπος ντυμένος χελωνονιντζάκι (..) που κατοικεί σε βάλτους και θάλασσες, βρίσκει το μαγικό Πρωκτικό Μαργαριτάρι και σώζει τη ζωή πρώην συμμαθήτριάς του, η οποία με τη σειρά της τον ανασταίνει ενώ τον βιάζει όντας νεκρός. Κατ’επίφαση pink film (ή pinku eiga- softcore πορνό α λα Ιαπωνικά μέσες άκρες), στην ουσία μιούζικαλ παρωδία με κωμικές πτυχές, το Underwa