Ανδρέας Φλουράκης, o θεατρικός συγγραφέας και η Λάσσυ του

Λίγο πριν καταφτάσει η Λάσσυ στο θέατρο “Επί Κολωνώ”, αναζητήσαμε τον κύριό της…

Τον Αντρέα είχα την τύχη να τον γνωρίσω σαν δάσκαλο, όταν έκανα μαθήματα θεατρικής γραφής στο ‘Επί Κολωνώ’. Ανήκω, προφανώς, στην κατηγορία των ανθρώπων που χρειάζονται δάσκαλο που να τους εμπνέει για να στρωθούν. Είχα ακούσει ήδη για το έργο του, ως συγγραφέα, και επεδίωξα, σιγά σιγά, να τον ανακαλύψω μέσα από τα κείμενα του. Σε αυτά είδα τον Αντρέα, τους σύγχρονους ήρωες που μας περιτριγυρίζουν αλλά και τον

ίδιο μου τον εαυτό. Αυτό μάλλον κάτι λέει για το έργο του, το οποίο φαίνεται πια να απασχολεί κόσμο και εκτός συνόρων. Λίγο πριν κάνει πρεμιέρα η « Λάσσυ», στο Επί Κολωνώ, θέλησα να επιστρέψω στο «θρανίο» για να του κάνω ερωτήσεις.

-Να υποθέσω ότι ήσουν φαν της σειράς με το τέλειο σκυλί;

Έβλεπα Λάσσυ ανελλιπώς όταν ήμουν παιδί, ήταν για μένα ο απόλυτος ήρωας.

-Τι σε ώθησε να ασχοληθείς με τη σχέση εξουσιαστή-εξουσιαζόμενου; Είναι ένα έργο για τη γυναίκα ή με όχημα τη γυναίκα;

Το φύλο δεν ήταν κάτι που πραγματικά με απασχόλησε στη «Λάσσυ» όσο η σχέση εξουσιαστή-εξουσιαζόμενου, που είναι μια σχέση βασική και αποτελεί τον πυρήνα της πολιτικής και προσωπικής μας ζωής. Είναι αξιοθαύμαστο με πόση μεγάλη ευκολία μπορεί κανείς να περάσει από τον εξουσιαστή στον εξουσιαζόμενο και το αντίστροφο. Και, τις περισσότερες φορές, θύτης και θύμα μπορεί να είναι ενταγμένοι σε κάτι μεγαλύτερο που τους χρησιμοποιεί και τους υπερβαίνει.

-Είσαι επαγγελματίας συγγραφέας στο θέατρο σχεδόν τα τελευταία 13 χρόνια. Τι βλέπεις να συμβαίνει σήμερα σε επίπεδο σύγχρονης θεατρικής γραφής στην Ελλάδα και στο εξωτερικό;

Με όλες αυτές τις αναταράξεις παγκοσμίως θεωρώ πως είναι μια καλή εποχή για να γράψει κανείς. Εντός γεωγραφικών συνόρων υπάρχουν οι θεσμοί που άλλοτε προωθούν κι άλλοτε υπονομεύουν το θέατρο κι όλες τις παραμέτρους του, μεταξύ των οποίων και τη γραφή. Στην περίπτωση της Ελλάδας, βέβαια, ξέρουμε καλά πως δεν υπάρχουν μόνο θεσμοί, αλλά κόμματα, οικογένειες και γνωριμίες. Για να δούμε πόσο τελικά αυτή η σαρωτική κρίση μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα.

-Νιώθεις ότι ως δάσκαλος γραφής μπορείς να διακρίνεις με ασφάλεια τα νέα ταλέντα ανάμεσα στους μαθητές σου; Επίσης αν θεωρείς ότι κάποιος δεν κάνει για αυτή τη δουλειά, του το λες;

Το μέλλον ενός δημιουργού δε μπορεί να προδιαγραφεί από κανέναν. Η ευχέρεια και η συγγραφική ευφυΐα ασφαλώς και διακρίνονται, αλλά δε φτάνουν πάντα. Νομίζω πως όλοι όσοι αποφασίζουν να πάνε σε ένα εργαστήριο γραφής για τους σωστούς λόγους θέλουνε μία τίμια αντιμετώπιση. Ο καθένας που έρχεται στα δικά μου μαθήματα αμέσως, από το καλημέρα, καταλαβαίνει τι να περιμένει. Κι αν αυτό που ψάχνει είναι η επιβράβευση, η κοινωνικότητα ή η ψυχοθεραπεία, παραπέμπεται σε άλλους πιο ειδικευμένους χώρους.

-Πιστεύεις ότι είναι εφικτή η επιβίωση ενός συγγραφέα στην Ελλάδα αποκλειστικά από το επάγγελμά του;

Σε αυτή την ερώτηση θα απαντούσα αρνητικά και πριν από χρόνια, πόσο μάλλον σήμερα.

-Η ποιητική σου συλλογή «Σώμα 4» κυκλοφόρησε αυτή την εβδομάδα. Είναι αυτοβιογραφική κατά κάποιο τρόπο;

Ναι, κυκλοφορεί εννέα χρόνια μετά την προηγούμενη ποιητική μου συλλογή, κι όλα τα ποιήματα από το «Σώμα 4» γράφτηκαν στην Αμερική την Άνοιξη του 2005, την εποχή που δίδασκα θεατρική γραφή στο Πανεπιστήμιο του Κάνσας. Κινητήρια δύναμη για τα συγκεκριμένα ποιήματα ήταν η πόλη Λόρενς και τα ταξίδια μου σε μια περιοχή τοποθετημένη κυριολεκτικά στην καρδιά των ΗΠΑ. Όπως έχω ξαναπεί, πραγματικά γεγονότα έγιναν συχνά αφετηρία για ένα ποίημα: μια χαμένη βαλίτσα στο αεροδρόμιο, η μανία των αμερικανών για τα σάντουιτς, ειδικά για το μεσημεριανό τους κολατσιό, το αυτοκίνητο που δεν το αποχωρίζονται ποτέ ή η τηλεόραση με όλες εκείνες τις επαναλήψεις των σήριαλ της δεκαετίας του εβδομήντα και του ογδόντα.

-Επίσης, σε λίγο καιρό ανεβαίνει στη Φινλανδία το «Emigrant Hotel». Πώς έγινε αυτό και τι διαπραγματεύεται;

Δεκατρείς ευρωπαίοι συγγραφείς συνεισέφεραν με σκηνές τους στη δημιουργία αυτού του έργου που αφορούσε τη μετανάστευση. Η δική μου συμβολή ήταν μια σκηνή με τίτλο «Kello» που σημαίνει ρολόι. Παρουσιάστηκε με επιτυχία πριν από τρία χρόνια στο φεστιβάλ του Ελσίνκι από το European Theatre Collective, και φέτος το Θέατρο Kalliolan αποφάσισε να το ξανανεβάσει. Η Φινλανδία είναι μια πολύ όμορφη και εξαιρετικά θεατρόφιλη χώρα, σίγουρα και λόγω κλίματος.

-Εσύ, ως θεατής, τί προτιμάς να παρακολουθείς στο θέατρο και τι σε απωθεί;

Μου αρέσει να παρακολουθώ καλό θέατρο. Καλό θέατρο είναι αυτό που δεν αρέσει μόνο σε εμένα και στους υπόλοιπους συντελεστές μιας παράστασης, αλλά ούτε και σε όλο τον κόσμο. Καλό θέατρο δεν είναι αυτό που γράφεται και παίζεται όπως ακριβώς θα γραφόταν και θα παιζόταν πριν πέντε χρόνια, στη δεκαετία του εβδομήντα ή τον δέκατο όγδοο αιώνα. Καλό θέατρο είναι αυτό που θα άρεσε και σε κάποιον που δεν ξέρει που πέφτει η Ελλάδα και ούτε θέλει να μάθει (αν και με την κρίση την μάθανε όλοι). Καλό θέατρο είναι αυτό που οι δημιουργοί του δεν προσπαθούν εναγωνίως να αποδείξουν πως είναι σοβαροί ή τρελοί ή σπουδαίοι καλλιτέχνες. Εντέλει, καλό θέατρο είναι αυτό που δεν το ξεχνάς ποτέ.

-Πες μου ένα έργο που έχει σταθεί ορόσημο για σένα ώστε να ακολουθήσεις αυτή τη διαδρομή.

Αν υπήρχε ένα τέτοιο έργο θα ένιωθα μεγάλη ασφάλεια. Ευτυχώς υπάρχουν συγκλονιστικά έργα που φωτίζουν τον δρόμο κάθε συγγραφέα, εκεί που τα πράγματα γίνονται περίπλοκα, σκοτεινά ή επικίνδυνα.

-Ποια είναι τα τρία στοιχεία-προσόντα-αρετές που πρέπει σε κάθε περίπτωση να έχει ένας θεατρικός συγγραφέας για να έχει μέλλον;

Να του αρέσει ο καφές, να αγαπά τα ζώα και να έχει επιμονή.

“Λάσσυ” του Ανδρέα Φλουράκη
σκηνοθεσία: Χριστίνα Χριστοφή

Πρεμιέρα: Παρασκευή 15 Μαρτίου στη σκηνή Black Box / Θέατρο Επί Κολωνώ

ΒΑΣΙΚΟΙ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Κείμενο: Ανδρέας Φλουράκης
Σκηνοθεσία: Χριστίνα Χριστοφή
Σκηνικός σχεδιασμός: Δήμητρα Κρητικού
Σχεδιασμός φωτισμών: Βασίλης Κλωτσοτήρας
Βοηθοί σκηνοθέτες: Kate Adams, Εύα Βλασσοπούλου

Παίζουν οι ηθοποιοί: Ηλίας Βαλάσης, Χριστίνα Χριστοφή

Πρώτη παράσταση: Παρασκευή 15 Μαρτίου 2013
Τελευταία παράσταση: Κυριακή 12 Μαΐου 2013
Παραστάσεις: Παρασκευή & Σάββατο 21:00, Κυριακή 19:00
Διάρκεια παράστασης: 60 λεπτά
Τιμές εισιτηρίων: 12,00€ κανονικό, 8,00€ φοιτητικό-ανέργων
Χώρος: Black Box