Wu Legends @ Βοτανικός Live Stage

Μια βραδιά που είχε όλα τα φόντα να μείνει αξέχαστη και εντέλει έμεινε αλλά …για τους λάθος λόγους. Όπως όλοι-ες θα γνωρίζετε ήδη οι δύο (Ghostface Killah, Method Man) εκ των τεσσάρων ανακοινωμένων μελών από το θρυλικό σχήμα του Wu-Tang Clan δεν εμφανίστηκαν ποτέ (δεν ήρθαν καν στην χώρα μας) και αυτό προκάλεσε πραγματικά τεράστια απογοήτευση αλλά και θυμό και αυτό είναι ιδιαίτερα εμφανές και από το γεγονός ότι τα δίολου ευγενικά σχόλια συνεχιζονται αδιάκοπα δύο μέρες μετά στα φόρουμ και blogs του είδους αλλά και στο Facebook.

Η

μακροσκελής ανακοίνωση των εγχώριων διοργανωτών που έγινε διαθέσιμη σήμερα (σας παραπέμπω στο φίλτατο mic.gr που την έχει αναρτήσει ολόκληρη) ρίχνει το φταίξιμο για το no-show εξολοκλήρου σε νορβηγική εταιρεία -και τον ιδιοκτήτη της(;) Christoffer Hjelm- που ήταν ο ενδιάμεσος promoter. Δεν ξέρω αν υπάρχει τρόπος να επιβεβαιωθεί αυτό αλλά σίγουρα έρχεται σε συμφωνία και με αυτά που είπε και ο GZA από σκηνής το βράδυ της Δευτέρας αλλά και με αυτά που έχει γράψει στο twitter του. Οπότε το δέχομαι καταρχήν.

Απο εκεί και πέρα όμως, η επικοινωνίακη διαχείριση της κατάστασης και η αντιμετώπιση του κοινού που έδωσε ενα διόλου ευκαταφρόνητο ποσό ως αντίτιμο -δεδομένης της οικονομικής κατάστασης γενικότερα αλλά και του ηλικιακού target groυp που απευθύνονται κυρίως οι hip-hop συναυλίες- αφήνει σαφέστατα πάρα, μα πάρα, πολλά ερωτηματικά. Τα υπόλοιπα μελανά σημεία της βραδιάς (ο κατα διαστήματα πολύ κακός ήχος, η ζέστη, τα πέντε ευρώ γα ένα …κουτάκι μπύρας, τα μεγάλα κενά μεταξύ των εμφανίσεων χωρίς καν έναν dj να τα καλύπτει, κλπ) ήταν σαφώς …πταίσματα συγκριτικά.

Στο καθαρά μουσικό κομμάτι της βραδιάς τα πράγματα δεν πήγαν και τόσο άσχημα ομολογουμένως (κάτι είναι και αυτό!) και το μεγαλύτερο μέρος του κοινού που κατέκλυσε από άκρη σε άκρη τον χώρο φανηκέ να προσπερνά εντέλει όλα τα παραπάνω διασκεδάζοντας. Οι FullFace, εξ όσων άκουσα, δεν έχουν να επιδείξουν και τίποτα ιδιαίτερο μουσικά ή στιχουργικά αλλά αποδείχθηκαν παραπάνω από ικανοποιητικοί για το ζέσταμα των παρευρισκομένων. Στην συνέχεια οι ΖΝ (aka Ζωντανοί Νεκροί) διατηρούν ακέραιο το στάτους τους ως θρύλοι της εγχώριας hip-hop σκήνης αν κρίνει κανείς από το γεγονός ότι το κοινό τα έδωσε όλα και βροντοφωνάζε τους αθυρόστομους στίχους τους καθ’ όλη την διάρκεια της περίπου μισάωρης εμφανίσης τους.

Μετά από μια διόλου ευκαταφρόνητη παύση, ανεβηκαν επιτέλους επί σκηνής οι  Onyx και νομίζω ότι αποδείχθηκαν οι μεγάλοι “νικητές” της βραδιάς έστω και αν το 90s NY hardcore rap στο οποίο επιδίδονται ακουγεται πλέον κάπως παρωχημένο. Αν εξαιρεσεις μια μακροσκελή, άνευ λόγου και αιτίας, “επιμνημοσύνη δέηση” όπου αναφέρθηκαν σχεδόν σε όλους τους rappers που έχουν αποδημήσει εις Κύριον από …καταβολής  hip-hop, το μισάωρο σετ τους ήταν αρκούντως δυνατό ώστε να δημιουργηθεί ενα ζωηρότατο mosh-pit ενώ, αναμενόμενα, έκλεισαν με την μεγαλύτερη επιτυχία τους το “Slam!’ (το οποίο προλόγισαν ως το ‘Smells Like Teen Spirit’ του hip-hop….εμ, οκ, no comment).

Για