Woven Hand + Trio Balarom @ Gagarin 205

Wovenhand @ Gagarin 205

Πόσες φορές έχει έρθει ο David Eugene Edwards στη χώρα μας; Ούτε που θυμάμαι πια, είμαι σίγουρος ότι ούτε και ο ίδιος θυμάται. Είχε κάνει την αρχή με τους Sixteen Horsepower, τώρα το όχημά του ονομάζεται Woven Hand και ο σκοπός παραμένει ο ίδιος κι εξίσου ιερός, αν και ο τρόπος έχει υποστεί ορισμένες απαραίτητες τροποποιήσεις.
Μοιάζει στους δίσκους να έχει γίνει περισσότερο ήπιος, και η μεταμόρφωσή του σ’ έναν πιο ενδοσκοπικό δημιουργό έχει αντίκτυπο και στο πώς παρουσιάζεται στις συναυλίες του. Μόλις στην προηγούμενή του (ξανά στο χώρο του Gagarin 205) προτίμησε να παίξει καθιστός σ’ ένα σκαμπό κι αυτό με κάποιο τρόπο στέρησε σημαντικά από την απόδοσή του κι από τη δύναμη που επρόκειτο να μεταδώσει από τη σκηνή. Κατά τα φαινόμενα, εισέπραξε το feedback αυτής του της επιλογής κι αποφάσισε στη νέα του περιοδεία να παίξει όρθιος και να δώσει όλα όσα είχε στο ακροατήριό του.

Δεν είμαι λοιπόν σίγουρος ότι η εν λόγω εμφάνισή του ήταν η καλύτερη που έχουμε δει ποτέ στη χώρα μας – μια τέτοια κρίση είναι εξάλλου υποκειμενική – δεν αμφιβάλλω πάντως ότι ήταν από τις πιο εκρηκτικές! Και μάλιστα όταν το ρεπερτόριό του αυτή τη στιγμή δεν είναι και το πιο λαοφιλές (προσθέστε σ’ αυτό κι ένα νέο κομμάτι που προβάρισαν), σε σχέση πάντα με το παλιότερό του που παιζόταν κι από το ειδικό ραδιόφωνο αλλά έντυνε συχνά – πυκνά και τηλεοπτικές εκπομπές με μακάβριο περιεχόμενο. Ήταν όμως τόσο με-σπασμένα-φρένα η απόδοσή του εκείνο το βράδυ που δεν σου άφηνε περιθώρια να αμφισβητήσεις το μεγαλείο της στιγμής και της συναυλίας. Και ασφαλώς θα πρέπει να δώσουμε αντίστοιχα εύσημα και στην υπόλοιπη μπάντα του που στάθηκε επάξια στο ύψος των περιστάσεων, των ηχητικών εννοείται (τρεις παιχταράδες που ήταν σφιχτά δεμένοι με την Τέχνη του μπροστάρη τους).

Ειδάλλως, το μεγαλύτερο βάρος της εμφάνισης σηκώνει ο Edwards στους δικούς του ώμους. Κάθε φορά, μοιάζει να έχει την υποχρέωση να μας μιλήσει κι άλλο για τους θρησκευτικούς του προβληματισμούς, να μας προειδοποιήσει για την αποκάλυψη που μοιάζει να βρίσκεται διαρκώς πίσω από τη γωνία, να μας πείσει να φροντίσουμε έγκαιρα για τη σωτηρία της ψυχής μας διαμέσου καυτών, πύρινων ροκ εν ρολ κιθαριστικών ριφ και να μας βάλει στη διαδικασία να αφήσουμε έστω και για λίγο πίσω την αβάσταχτη ελαφρότητα της ύπαρξής μας και να ξοδέψουμε λίγο χρόνο και φαιά ουσία στα όσα αφορούν στην ψυχή μας. Η σκοτεινιά που αποπνέει η στιχουργική του αλλά και τα τραγούδια του ασκούν τρομερή γοητεία στους φίλους της μουσικής του, πάντοτε συνέβαινε έτσι, εξ ου και ο κόσμος σπεύδει κάθε φορά να τιμήσει την έλευσή του στα μέρη μας. Και είναι από τις λίγες φορές που αξίζει την εμπιστοσύνη που μπορεί να δείξει κανείς σε μπάντες που επανέρχονται διαρκώς, να που έκανε την έκπληξη και μας τίναξε το μυαλό περισσότερο από τις προηγούμενες φορές, κι αυτό είναι το λιγότερο που μπορούμε να πούμε!

Τη συναυλία άνοιξαν οι Trio Balarom, ένα τρίο που επέλεξε προσωπικά ο Edwards να ζεστάνουν τον κόσμ