Tides From Nebula + Midas Fall @ Six D.O.G.S.

Φαίνεται ότι το τελευταίο διάστημα η αγαπητή και πάντα δραστήρια Catch The Soap Productions έχει βαλθεί να μας τρελάνει, αφού καταφέρνει να διοργανώνει και από ένα live κάθε εδομάδα, με τα περισσότερα μάλιστα από αυτά να αφορούν σχήματα του εξωτερικού που επισκέπτονται την χώρα μας για πρώτη φορά. Ο ταυτόχρονος ερχομός των Πολωνών Tides From Nebula και των Άγγλων Midas Fall έμελλε τελικά να εξελιχθεί σε ένα μίνι φεστιβάλ, με την προσθήκη

3 ακόμη εγχώριων ονομάτων και την μετατροπή της αίθουσας gallery του Six D.O.G.S. σε δεύτερο stage. Γνωρίζοντας βέβαια την απήχηση που έχει ο post ήχος στο Αθηναϊκό κοινό, δεν υπήρχε καμία αμφιβολία εξαρχής ότι θα μιλάγαμε για ένα ακόμη επιτυχημένο event – όπως και έγινε.

Η πενταμελής μπάντα των we.own.the.sky., οι οποίοι κατέλαβαν πρώτοι την κεντρική σκηνή του Six D.O.G.S. με μία καθυστέρηση (που λέει ο λόγος) πέντε μόλις λεπτών από την προγραμματισμένη ώρα εμφάνισης τους, σχηματίστηκαν στην Αθήνα πρίν από έναν ακριβώς χρόνο, είναι όμως τόσο δεμένοι και καλοπροβαρισμένοι που σου δίνουν την εντύπωση ότι παίζουν μαζί εδώ και χρόνια. Μελωδικό, πειραματικό, instrumental post-rock/metal που κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον του ακροατή χωρίς να καταντάει στιγμή ούτε βαρετό ούτε επαναλαμβανόμενο.Το πιο εντυπωσιακό με τους we.own.the.sky είναι ότι έχουν συμπεριλάβει στον ήχο τους αρκετά ρυθμικά στοιχεία, κάτι το οποίο δεν βλέπουμε συχνά σε μπάντες του είδους, και το οποίο τους δίνει ένα μοναδικό πλεονέκτημα αλλά και ένα εντελώς ξεχωριστό χαρακτήρα. Δεν γνωρίζω αν έχουν κυκλοφορήσει κάτι μέχρι στιγμής, αλλά ας ευχηθούμε να έχουμε σύντομα περισσότερα νέα από αυτό το πολύ ενδιαφέρον σχήμα.

Μπορεί να ακούγεται περίεργο, αλλά φαίνεται ότι οι Midas Fall έχουν ήδη ένα μικρό αλλά πολύ φανατικό κοινό στην χώρα μας, αφού ήταν αρκετοί εκείνοι που βρέθηκαν στον χώρο του Six D.O.G.S. την Τρίτη το βράδυ αποκλειστικά και μόνο για να παρακολουθήσουν την εμφάνιση των Σκωτσέζων. Όχι ότι θα έπρεπε να μας κάνει εντύπωση δηλαδή – το ‘Eleven. return and revert’ είναι ένα πανέμορφο album γεμάτο εξαίσιες κιθαριστικές μελωδίες, πλημμυρισμένες από την γοητευτική φωνή της Elizabeth Heaton και εμπλουτισμένες με την μαγευτική μελαγχολία των πλήκτρων, με τον ήχο του να κυμαίνεται ανάμεσα στο indie και το post-rock, αλλά και με αρκετά folk στοιχεία να κάνουν την εμφάνιση τους, κυρίως λόγω των φωνητικών και κάποιων πιο ακουστικών σημείων. Η τετράδα ξεκίνησε πολύ δυναμικά, σχεδόν αμέσως όμως παρουσιάστηκαν κάποια ψιλοπροβληματάκια στον ήχο, τα οποία είχαν να κάνουν κυρίως με το ακουστικό της Elizabeth, κάτι που απ’ότι φάνηκε τους αποσυντόνισε λιγάκι. Παρ’όλα αυτά δεν πτοήθηκαν και συνέχισαν να παίζουν κανονικά, με επιλογές από το πρώτο τους album (μεταξύ των οποίων και το καταπληκτικό ‘17’, το υπέροχο ‘Bright Lights Will Harm No-one’ και το -σχεδόν χιτάκι- ‘MovieScreens’) αλλά και από το EP ‘As Our Blood Separates’ που μόλις κυκλοφόρησε και για την ώρα είναι διαθέσιμο μόνο στις συναυλίες τους. Έκπληξη ήταν η διασκευή στο πασίγνωστο πια‘Hurt