The Far Side of the Moon

Σε ένα ταξίδι στη σκοτεινή πλευρά της σελήνης μας πηγαίνει ο μάγος της σκηνής Robert Lepage σε μία από τις σημαντικότερες παραστάσεις του σύγχρονου παγκόσμιου θεάτρου.

Κάποτε οι άνθρωποι πίστευαν πως το φεγγάρι είναι ένας πελώριος καθρέφτης που πάνω του αντανακλώνται τα βουνά και οι θάλασσες της γης. Ώσπου να ανακαλύψουν τη σκοτεινή πλευρά του πλανήτη που πάντοτε τους γοήτευε ταξιδεύοντας στη Σελήνη.

Δύο αδέρφια που βρίσκονται κοντά το ένα στο άλλο εξαιτίας του θανάτου της μητέρας τους, τόσο διαφορετικά μεταξύ τους που είναι σαν να ζει ο ένας στη γη και ο άλλος στο φεγγάρι είναι

οι βασικοί πρωταγωνιστές της ιστορίας του Robert Lepage, μιας από τις δύο ιστορίες που εκτυλίσσονται παράλληλα στην παράσταση Far Side of the moon, ενώ η άλλη είναι η Ιστορία της ανθρωπότητας την περίοδο ακριβώς εκείνη που ταξιδεύει μέχρι το σαγηνευτικό φεγγάρι.

Σε ένα φαντασμαγορικό one man show διάρκειας κάτι περισσότερο από δύο ώρες που συνδυάζει το μινιμαλισμό με τις σκηνικές εκπλήξεις, αποδεικνύει την ιδιοφυΐα της φαντασίας του σκηνοθέτη και δίνει τη δυνατότητα στον ερμηνευτή του να υποδυθεί ένα ευρύ φάσμα ρόλων μέσα είναι η παράσταση Far Side of the Moon του Καναδού σκηνοθέτη της όπερας, του θεάτρου και του κινηματογράφου Robert Lepage. Το έργο του έχει παιχτεί σε περισσότερες από 45 χώρες του κόσμου και έχει κερδίσει μια υποψηφιότητα για Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας στην κινηματογραφική μεταφορά του το 2003.

Μαριονέτες, video, χορός και πολλά σκηνικά αντικείμενα που συμβάλλουν στις σκηνικές μεταμορφώσεις του ερμηνευτή επιστρατεύονται από τον Lepage για να ξετυλίξει τις μνήμες της εφηβείας του που εκτυλίσσονται πλάι στην Ιστορία, την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου αλλά και να βασιστεί στη συλλογική μνήμη της ίδιας εποχής για να μας ταξιδέψει στο χρόνο. Το έργο, που είναι κατά μία έννοια μια διάλεξη και κατά μια άλλη ένα οικογενειακό δράμα ντύνει η μουσική της Laurie Anderson που «συμπρωταγωνιστεί» με τον έναν και μοναδικό ερμηνευτή, τον Καναδό Yves Jacques, alter ego του σκηνοθέτη, που ενσαρκώνει όλα τα πρόσωπα σε ένα εντυπωσιακό θεατρικό παιχνίδι.

Η φράση της παράστασης που κολλάει σαν marshmallow στο στόμα μας και μας κάνει να βγάζουμε (ξανά) το καπέλο στο σκηνοθέτη που σε λίγες λέξεις καταφέρνει να συνοψίσει τη ζωή μας είναι η εξής: η ζωή είναι σαν μια φέτα ψωμί αλειμμένη με σκατά. Μόνο που όσο περνάει ο καιρός, το ψωμί τελειώνει. 

Κείμενο-Σκηνοθεσία: Robert Lepage

Βοηθός σκηνοθέτη: Lynda BeaulieuΕρμηνεύει: Yves JacquesΣύμβουλος δραματουργίας: Adam NashmanΚαλλιτεχνική συνεργασία: Peder BjurmanΒοηθός σκηνοθέτη: Pierre-Philippe GuayΜουσική σύνθεση: Laurie Anderson © 2000 Difficult Music (BMI)Βοηθός σκηνογραφίας: Marie-Claude PelletierΒοηθός σχεδιασμού φωτισμών: Bernard WhiteΣχεδιασμός κοστουμιών: Marie-Chantale VaillancourtΣχεδιασμός κουκλών: Pierre Robitaille, Sylvie CourbronΚίνηση κουκλών: Éric LeblancΣύμβουλος σκηνογραφίας: Carl FillionΠαραγωγή εικόνων: Jacques Collin, Véronique CouturierΕπιπλέον μουσική: Beethoven, John Col