Sleep @ Gagarin 205

Αν κάποιος περαστικός από την Λιοσίων κρυφοκοίταζε μέσα από την μισάνοιχτη πόρτα του Gagarin την Κυριακή το βράδυ και έβλεπε το σύννεφο που είχε τυλιχθεί σε ολόκληρη την αίθουσα, πιθανότατα να νόμιζε ότι το μαγαζί είχε αρπάξει φωτιά.

Και εδώ που τα λέμε δηλαδή, δεν θα είχε και πολύ άδικο. Με την μόνη διαφορά ότι αυτό που καιγόταν μέσα στο Gagarin ήταν προϊόν φυσικής προέλευσης και βέβαια εντελώς ακίνδυνο. Η μυρωδιά εξάλλου τα μαρτυρούσε όλα. Το συγκρότημα θρύλος της

doom/stoner σκηνής των Η.Π.Α., οι τεράστιοι Sleep, 22 χρόνια μετά την ίδρυση τους, βρέθηκαν για πρώτη φορά στην Ελλάδα καλεσμένοι της αγαπητής Venerate Industries, η οποία μας έχει χαρίσει μερικές από τις πιο αξέχαστες συναυλιακές εμπειρίες των τελευταίων ετών και στις οποίες πλέον είμαστε στην ευχάριστη θέση να προσθέτουμε και μία ακόμη.

Φυσικά, δύο από τα τρία ιδρυτικά μέλη των Sleep, ο Al Cisneros (μπάσο, φωνή) και ο Matt Pike (κιθάρα), μας έχουν επισκεφθεί αμφότεροι στο παρελθόν: ο πρώτος με τους πολυαγαπημένους του Ελληνικού κοινού OM και ο δεύτερος με τους φοβερούς High On Fire. Αυτή όμως είναι η πρώτη φορά που έχουμε την χαρά να τους βλέπουμε να συμπράτουν μαζί επί σκηνής παίζοντας μερικά από τα βαρύτερα, ιστορικότερα και επιδραστικότερα κομμάτια του heavy ήχου της δεκαετίας του ‘90.

Πίσω δε από τα drums, αντί για τον Chris Hakius ο οποίος αποχώρησε από την μπάντα λίγο μετά την επανασύνδεση της το 2009, είχαμε έναν άλλο γνωστό και άξιο αντικαταστάτη, τον Jason Roeder των μεγάλων Neurosis (διακαής πόθος των εγχώριων φίλων του sludge/doom/stoner ήχου ο οποίος μάλλον θα μείνει ανεκπλήρωτος αφού το οικονομικό ρίσκο για να τους φέρει κάποιος είναι τεράστιο, ειδικά αν αναλογιστούμε την απαράδεκτα χαμηλή προσέλευση στην τελευταία εμφάνιση του Scott Kelly στην Αθήνα πριν από 3 εβδομάδες).

Η ευωδία του χόρτου ήταν αισθητή πρίν ακόμα πατήσει το πόδι του πάνω στην σκηνή το τρίο από το San Jose και έγινε ακόμη εντονότερη με το που έσκασαν οι πρώτες νότες του ‘Dopesmoker’ από τα ηχεία, μέρη του οποίου επέλεξαν οι Sleep για να ανοίξουν και να κλείσουν την εμφάνιση τους (για όσους δεν γνωρίζουν, το Dopesmoker αποτελείται από ένα και μόνο κομμάτια διάρκειας 1 ώρας).

Με τον Al να εμφανίζεται πιο ορεξάτος και χαλαρός από ποτέ (για τα δικά του πάντα δεδομένα – όσοι έχουν δεί τους OM καταλαβαίνουν) και τον Matt να αναλαμβάνει τον ρόλο του άτυπου frontman ξεσηκώνοντας το κοινό με το βαρύ, Sabbath-ικό του παίξιμο που σίγουρα θα έκανε τον Tony Iommi υπερήφανο, οι Sleep κατάφεραν να βγάλουν πιθανότατα τον πιο αψεγάδιαστο, ογκώδη, βαρύ και εκκωφαντικό ήχο που έχει ακουστεί ποτέ στο Gagarin. Τώρα, το πώς καταφέρνουν να βγάζουν τέτοιο όγκο με τρία μόλις όργανα όταν άλλοι δεν το καταφέρνουν ούτε με δέκα, μόνο αυτοί το ξέρουν!

Το μικρόφωνο του Cisneros πήγε μόνο να μας τα χαλάσει κάποια στιγμή αλλα ευτυχώς η φωνή του επανήλθε πολύ γρήγορα. Υποθέτω δηλαδή ότι έφταιγε το μικρόφωνο και όχι το τσιγαριλίκι που δανειζόταν κάθε λίγο και λιγάκι