New Adventures In Hi-Fi vol.12

Παραλίγο να κάνω χριστουγεννιάτικο hi-fi με καινούργιο Sufjan Stevens που δεν ακούγεται εκτός κι αν είσαι παιδεραστής που θέλει μπει στη σωστή ψυχολογία ή παπαροκάς, αν και δεν μπορώ να πω κακό λόγο για το zombie splatter xmas βίντεο του “Mr. Frosty man”.

Willy Mason – Carry On
(Fiction Records)

Στην αρχή της καριέρας του έλαβε συγκρίσεις με τον Bob Dylan (μια τέτοια βλακεία την είχα γράψει κι εγώ για το ντεμπούτο του) και το Johnny Cash. Ας σοβαρευτούμε όμως. Στιχουργικά

είναι το χνούδι που μαζεύει στον αφαλό του ο Dylan και φωνητικά το παραμιλητό του Cash στον ύπνο του. Αυτό που τον κάνει και ξεχωρίζει είναι τελείως δικό του. Είναι μια ερμηνευτική αμεσότητα (“If it’s the end”), μια ειλικρίνεια στο στίχο που σε φέρνει σε δύσκολη θέση (“Show me the way to go home”) και μια τόσο γήινη φωνή που σε κάνει να νομίζεις ότι μπορείς κι εσύ να τραγουδήσεις. Ο ήχος του εδώ είναι κομμάτι εκμοντερνισμένος λόγω του Dan Carey στην παραγωγή (Hot Chip) που του έχει πετάξει κάτι τσαχπινιές εδώ κι εκεί (“Pickup truck”, “Restless fugitive”). Δεν υπάρχει στο Carry On (το 3ο του) κάποιο “Oxygen” ή κάποιο “We can be strong”. Έχεις όμως το “Shadows in the dark” και το “I got gold” και δε σου λείπει τίποτα.

Tracks For Your Mixtape: “What is this”, “I got gold”, “Restless fugitive”

Video: “I got gold”

Darren Hayman And The Long Parliament – The Violence
(Fortuna Pop)

Δεν νομίζω ότι μπορεί κάποιος να ταυτιστεί με μία από τις περίπου 300 (υποτιθέμενες) μάγισσες που εκτελέστηκαν το 1645 στο ανατολικό Essex ή με τον εμφύλιο πόλεμο της Αγγλίας. Όμως σίγουρα μπορεί κανείς να αντιληφθεί τον πόνο και τον φόβο μέσα από τα 20 κομμάτια του Darren Hayman (εδώ κλείνε η τριλογία του Essex – Pram Town ’09 και Essex Arms ’10) με τον αποπροσανατολιστικό τρόπο που μόνο αυτός ξέρει. Λέει την πιο φρικτή ιστορία σαν να μιλάει για μια βόλτα στο δάσος με σκίουρους και κοκκινοσκουφίτσες. Θα πω τη βδελυρή λέξη indie, θα βάλω δίπλα τη βρετανική folk, θα ρίξω και ένα jazz αλλά και πάλι δεν είναι εύκολο να περιγράψω την διάχυτη ομορφιά του The Violence. Και επειδή υπάρχει το ενδεχόμενο να εκνευρίζει κάποιους η φωνή του, το επίσης φετινό ορχηστρικό Lido (για τα βρετανικά ανοιχτά κολυμβητήρια!?!?) είναι ένα ακόμα υπόδειγμα της συνθετικής του δεινότητας. Ακόμα κι αν δεν υπήρχαν ποτέ οι Hefner γι’ αυτόν, η προσωπική του πορεία είναι υπέροχη.

Tracks For Your Mixtape: “We are not evil”, “Vinegar Tom”,

Video: “Impossible times”

 

Nick Cave & Warren Ellis – Lawless Original Motion Picture Soundtrack
(Sony)

Η ταινία της οποίας το σενάριο έγραψε ο Nick Cave ήταν καλή όπως την περιμέναμε. Άλλωστε είναι καιρός που ανακατεύεται με τον κινηματογράφο (στο Proposition είχε κάνει και πάλι το σενάριο). Αν λάβουμε υπόψη και το soundtrack για το The Assassination Of Jesse James, πάλι με τον Warren Ellis (ο Ψαραντώνης των Dirty Three), δε θέλει πολύ να καταλάβουμε για που θα προγραμμάτιζε τη μηχανή του χρόνου ο Nick. Αυτή τη