Greek2Speak: Statues In Motion – Statues In Motion

Συχνό φαινόμενο στα εναλλακτικά μουσικά κιτάπια της χώρας μας, η φήμη στα όρια του cult που απολαμβάνουν καλλιτέχνες και σύνολα που εμφανίζονται και εξαφανίζονται εν μια νυκτί, αφήνοντας εντούτοις στο διάβα τους προικισμένες καλλιτεχνικές προτάσεις. Στις περιπτώσεις αυτές συγκαταλέγονται αναντίρρητα οι Statues In Motion. Σχεδόν τριάντα χρόνια κύλησαν στο κοντέρ του “άσπλαχνου” χρόνου και το αισθαντικό φίλτρο του ομότιτλου δίσκου τους διατηρείται αναλλοίωτα γοητευτικό. Πορεύεται στο πέρασμα των καιρών σπέρνοντας εδώ κι εκεί προεκτάσεις. Συναισθηματικές

Οπωσδήποτε πρέπει κανείς να εξετάσει το πόσο εντός κλίματος και συνθηκών στάθηκε το πρώτο και έσχατο δείγμα γραφής των SIM. Πριν συμπληρωθεί το πρώτο μισό της δεκαετίας του 80’ και το κατευθυνόμενο από τη βρετανική synth pop ορμή ρεύμα εκβάλει εκτεταμένα ανά την Ευρώπη, τούτο το μυστηριώδες σχήμα αποτύπωσε την καταχνιά του σε 39 λεπτά. Με στυλοβάτες τις έξοχες ρυθμικές εξάρσεις, τις γεμάτες ποπ ευδαιμονία μελωδίες των synthesizers, τις λάγνες φωνητικές τοποθετήσεις. Κι αν και επικρατεί μια σύγχυση γύρω απ’ τα πρόσωπα που στελέχωσαν το μουσικό πλήρωμα, μιας και στα credits του δίσκου εμφανίζονται με τη μορφή ψευδωνύμων, οι βάσιμες πηγές αναφέρουν ως σύστασή τους το τρίο Βασίλης Παλαιοκώστας (σύνθεση-όργανα-ενορχήστρωση), Ηλίας Μητσάκης (στίχοι-παραγωγή) και- τον Αυστραλό- Alvin Dean (σύνθεση-φωνή-όργανα-στίχοι-ενορχήστρωση). Ο Παλαιοκώστας επιλέγει να εκτεθεί με το προσωνύμιο Billy Knight μετά το Billy Lord που είχε στους ιστορικούς Παρθενογένεσις ενώ ο Μητσάκης καταγράφεται με το παραπλανητικό Elli Kane. Προσωρινή παύση στο ξεδίπλωμα του βιογραφικού…

Όσο προχωράς στον πυρήνα των συνθέσεων σε περιβάλλει μια δραματική ένταση, η οποία ελλοχεύει απ’ τις πρώτες νότες. Μια χαρμολύπη εξοπλισμένη με μια σκοτεινή κι ευάλωτη πτυχή, υπό το πρίσμα εννιά ηλεκτρικών ρέκβιεμ για την απεραντοσύνη της ανθρώπινης φύσης. Με θεματολογία που απορρέει απ’ το συνηθισμένο και το γκροτέσκο, το καθημερινό και το παράδοξο. Το “Virginia Clemm” που ανοίγει λαμπιρίζοντας το δίσκο εν μέσω New Order και Ultravox εμμονών θα επαναφέρει στο προσκήνιο την ιστορία της γυναίκας του Edgar Alan Poe. Σύντομα για την εμπροσθοφυλακή θα εμπιστευτούν την αλά Soft Cell μελωδική στόφα του “Future Myth”, με ερμηνεία από μικροφώνου επηρεασμένη από τις βαρύτονες διδαχές του Ian Curtis. Η άφιξη του επιβλητικού  post punk άσματος “Let’s Face The Heroes” πιστοποιεί με κάθε άκουσμά του το ποιοτικό υπόβαθρο των Statues In Motion. Εάν κυκλοφορούσε στο Μεγάλο Νησί θα καταφεύγαμε σε μεγαλοστομίες του τύπου “απ’ τα τραγούδια που χαρακτήρισαν μια ολάκερη εποχή”, ώστε να το εντάξουμε στη συζήτηση.

Σταχυολογώντας εκείνα τα στιγμιότυπα που χρίζουν περαιτέρω προσοχής, διασταυρωνόμαστε με τον απύθμενο καμπαρέ λυρισμό του “Autumn In Paris”, που συνεπικουρείται από ambient αντηχήσεις. Μοιάζει να γράφτηκε για ένα ντουέτο Scott Walker και Billy Mackenzie. Κι ο Bowie (πάλι αυτός!), που ίπταται σε ποικίλες περιστάσεις πάνω απ’