25 Χρόνια “Document”

Απ’ τα αδιαμφισβήτητα ντοκουμέντα μιας διαδρομής που στιγματίστηκε ευφορικά από τραγούδια εκφραστικής ιδιαιτερότητας.

Η σημειολογία αποτελεί ενίοτε μεγάλο πονοκέφαλο και τροχοπέδη για να ωθήσεις τις αναζητήσεις σου σε ένα επιθυμητό αποτέλεσμα. Κι αυτό διότι, με το να κοντοστέκεσαι σε κάθε πιθανή κι απίθανη μελέτη σημείων και συνθηκών, προσπερνάς κατά πολύ την αυθύπαρκτη ουσία των πραγμάτων. Έτσι, η εμπεριστατωμένη γνώση και εντρύφηση στα γεγονότα γύρω από ένα μουσικό άλμπουμ, μας φέρνουν συχνά απέναντι σε λεπτομέρειες που όχι απλώς δεν επιδέχονται πολλαπλών αναγνώσεων, αλλά κι η περιστασιακή

ενασχόληση μ’ αυτές κουράζει.  Και για το ακριβοθώρητο Document των R.E.M., αρκεί κανείς να εναποθέσει μονάχα αφοσίωση σε οποιοδήποτε ηχητικό στιγμιότυπο αυτού.

Συμπληρώθηκαν αισίως δυόμιση δεκαετίες απ’ την έκδοση τούτου του αριστουργηματικού κύκλου τραγουδιών και η αύρα των R.E.M. δεν υφίσταται ως φυσική παρουσία στην καθημερινότητα κανενός, παρά μόνο ξεχύνεται με κάθε ακρόαση των ανδραγαθημάτων τους. Η αυλαία για το σχήμα απ’ την Αθήνα της Τζώρτζια έπεσε προ ενός έτους περίπου και η καταβύθιση στα ύδατά τους θα συνεχιστεί διαμέσου των ηχογραφημένων τους στιγμών. Η μουσική υπόκρουση του Document, αποτελεί αναμφίβολα μια τέτοια απόπειρα.

Πιέζεις το κουμπί αναπαραγωγής σε οποιονδήποτε player κι αν διαθέτεις και τα κοντέρ διαλύονται από συναισθηματικές μεταβάσεις. Με ένα μπουκέτο συντεθειμένο από έντεκα απέριττης καλαισθησίας κομμάτια. Απ’ τις acid rock σειρήνες του “Finest Worksong” που μπορούσαν με άνεση να κερδίσουν τις FM εκπομπές, μέχρι τους αινιγματικούς σκοπούς της επωδού του “Oddfellows Local 151” με τις κοφτές κιθαριστικές άρσεις. Στο μεταξύ, κάνει την εμφάνισή της μια ιδιοσυγκρασιακή περίπτωση απαράμιλλου ύφους · αυτή που στοιχειοθετεί το σόλο του αλαλάζοντος σαξοφώνου στο “Fireplace”. “Crazy, crazy world/ crazy, crazy times” θα μας υπενθυμίσει εκστασιασμένα ο Michael Stipe πίσω απ’ το μικρόφωνο. Η πολιτικοποιημένη στιχουργική ματιά του σχήματος, αντανακλά κι αλλού τη δυσαρέσκειά του, συλλαμβάνοντας ανά διαστήματα τις αλυσιδωτές κλιματικές μεταβολές, τις πολεμοχαρείς φωνές και τον αποπροσανατολισμό της κοινή γνώμης.

Από την είσοδο στον δισκογραφικό στίβο με το Murmur το σωτήριο μουσικά 1983, είχαν διαφανεί πρωτίστως οι εμμονικές τάσεις των R.E.M. με τα καμπανιστά ηλεκτρακουστικά riffs των Byrds, τις power pop διδαχές των Big Star στα ρεφρέν και τη συνεύρεση αυτών στο all around rock μπλεντ του Underwater Moonlight των Soft Boys. Κάπου παραδίπλα βρέθηκαν, το ασυναγώνιστο υλικό των Velvet Underground που έσπερνε επιγόνους δυο δεκαετίες μετά και οι ηλιόλουστες surf διαθέσεις των Beach Boys. Tο στιλιστικό παρακλάδι στο οποίο συγκαταλέγονται, εκτός των άλλων, ονομάστηκε jangle pop κι έδειχνε φανερά την προτίμησή του στη folk rock δομή σε ό,τι αφορά τις κιθάρες και το ρυθμικό σκέλος, με σαφείς post punk σφήνες. Οι 60s αρμονίες στα φωνητικά και στο εν γένει περίβλημα κερδίζουν σε μελωδικό σθένος.

Στο Document, λοιπόν, “φωνάζ