Αφιέρωμα: οι πιο υψηλόστροφοι κινητήρες παραγωγής – μέρος 2ο

Συνέχεια του πρώτου μέρους!

Pagani Huayra R – 9.000 σαλ.

Κανονικά δε θα έπρεπε να βρίσκεται στη λίστα, γιατί αυτή αφορά αυτοκίνητα παραγωγής κι όχι πιστάδικες εκδόσεις, αλλά ποιος μπορεί να αγνοήσει μία Pagani που στροφάρει στις 9.000 σαλ.; Ο ατμοσφαιρικός V12 των 6.0 λίτρων της AMG νιώθει πολύ άνετα στις υψηλές στροφές. Αποδίδει 850 ίππους στις 8.250 σαλ., η μέγιστη ροπή είναι στα 750 Nm από τις 5.500 ως τις 8.300 σαλ. κι ο κόφτης έρχεται εκεί ψηλά, στις 9.000 σαλ.

Ferrari LaFerrari – 9.250 σαλ.

Ο κινητήρας της LaFerrari βασίζεται στo σύνολο της F12tdf, αλλά παρ’ ότι θα είχε τους επιπλέον ίππους του υβριδικού συστήματος, η Ferrari δεν ήταν ικανοποιημένη. Έπρεπε ο θερμικός κινητήρας της να είναι ανώτερος από της μικρότερης αδερφής. Έτσι, ο V12 των 6.3 λίτρων απέκτησε ακόμη ελαφρύτερα εσωτερικά μέρη και το όριο των στροφών αυξήθηκε στις 9.250 σαλ., με τη μέγιστη ισχύ των 800 ίππων να αποδίδεται στις 9.000 σαλ. Για να μην ξεχνιόμαστε: μιλάμε για 800 ατμοσφαιρικούς ίππους, ξέχωρα η υβριδική υποβοήθηση! Η κορυφαία LaFerrari, μπορούσε να επιταχύνει από στάση στα 100 χλμ/ώρα σε 3.0 δευτερόλεπτα και να ξεπεράσει τα 350!

Suzuki Cappuccino – 9.300 σαλ.

Ελάχιστα αυτοκίνητα παραγωγής ακούγονται καλύτερα από τον μικροσκοπικό τρικύλινδρο κινητήρα ενός Suzuki Cappuccino που σκαρφαλώνει προς τον κόφτη στις 9.300 σαλ. Μπορεί να μην είναι το γρηγορότερο μοντέλο, ακόμα κι όταν οδηγείται με αυτόν τον τρόπο, αλλά απλά δε σε νοιάζει καθώς θα είσαι απασχολημένος με το να απολαμβάνεις τον ήχο και να περνάς στην επόμενη ταχύτητα για να το βιώσεις ξανά από την αρχή.

Ακόμη καλύτερα, ο υπερτροφοδοτούμενος κινητήρας των 657 κυβικών εκατοστών της Suzuki είναι απίθανο να θέσει σε κίνδυνο το δίπλωμά σου, ακόμα κι όταν αξιοποιεί στο έπακρο τους 64 ίππους του. Θα μπορούσε να βγάλει περισσότερους, αλλά είναι περιορισμένος ώστε να εμπίπτει στην ιαπωνική κατηγορία Kei cars. Η τελική ταχύτητα είναι μόλις 150 χιλιόμετρα την ώρα.

Mazda RX-8 Cosmo – 9.400 σαλ.

Οι περιστροφικοί κινητήρες προσφέρονται για υψηλές στροφές καθώς δεν υπάρχουν έμβολα που ανεβοκατεβαίνουν μέσα σε έναν κύλινδρο. Αντίθετα, υπάρχει ένας τριγωνικός ρότορας που περιστρέφεται γύρω από έναν κεντρικό άξονα. Είναι μια διάταξη στην οποία φαίνεται να πιστεύει πια μόνο η Mazda. Το τελευταίο μοντέλο στο οποίο χρησιμοποιήθηκε κινητήρας Wankel ήταν το RX-8, ενώ τώρα αναμένουμε το MX-30 e-Skyactiv R-EV, ένα παράξενο μόρφωμα που ή θα είναι ονειρικό ή για φάπες. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Wankel χάρισε στη Mazda νίκη στο Le Mans!

Η έκδοση Cosmo των 231 ίππων του RX-8 του περιστροφικού κινητήρα 1.3 λίτρων είναι σχεδίαση διπλού ρότορα. Μπορεί να μην έχει πλούσια ροπή χαμηλά, αλλά αποζημιώνει ψηλά αποδίδοντας τη μέγιστη ισχύ των 231 ίππων στις 8.200 κι έχοντας κόφτη στις 9.400 σαλ.

Honda S800 – 9.500 σαλ

Η εμπειρία της Honda στις μοτοσικλέτες κι ιδιαίτερα στις αγωνιστικές είχε μεγάλη επιρροή στο σπορ μοντέλο S800. Αυτό το μικρό roadster αποτέλεσε αντίπαλο του MG Midget και του Triumph Spitfire, αλλά υπερείχε χάρη στον τετρακύλινδρο κινητήρα των 791 κυβικών εκατοστών.

Μπορεί να είχε μικρή χωρητικότητα, αλλά με τόσο στροφάρισμα μπορούσε να αποδώσει 70 ίππους στις 8.000 σαλ., ενώ είχε άλλες 1.500 μέχρι τον κόφτη. Παρά το λιλιπούτειο μέγεθός του, μπορούσε να πιάσει τα 160 ενώ όταν οδηγούνταν ήρεμα, έκαιγε κάτω από 7 λίτρα στα 100 χιλιόμετρα, κορυφαία επίδοση για την εποχή και την κατηγορία.

Ferrari 812 Competizione – 9.500 σαλ.

Κάτω από το καπό βρίσκεται ο ισχυρότερος μη εξηλεκτρισμένος κινητήρας που έχει κατασκευάσει ποτέ η ιταλική φίρμα. Ο βελτιωμένος ατμοσφαιρικός V12 της Ferrari θα μπορούσε να στροφάρει και πάνω από τις 9.500 σαλ., αλλά οι τεχνικοί αποφάσισαν ότι κάτι τέτοιο θα έπληττε την αναξιοπιστία. Αποδίδει 830 ίππους στις 9.250 σαλ. (30 επιπλέον σε σχέση με την 812 Superfast) και η ροπή τα 692 Nm (-26 Nm). Ο κόφτης βρίσκεται στις 9.500 rpm, δηλαδή ψηλότερα από οποιοδήποτε άλλο μοντέλο παραγωγής για το δρόμο από το Maranello. Η κίνηση μεταδίδεται στους πίσω τροχούς μέσω του αυτόματου κιβωτίου διπλού συμπλέκτη 7 σχέσεων που χάρη σε νέα ρύθμιση προσφέρει ταχύτερες αλλαγές κατά 5%.

Ariel Atom V8 – 10.600 σαλ.

Το Ariel Atom V8 έχει νούμερα που σοκάρουν, εκτός από μια μεθυστική οδηγική εμπειρία: αποδίδει 500 ίππους, ζυγίζει μόλις 550 κιλά και χρειάζεται μόλις 2.3 δευτερόλεπτα για να επιταχύνει από στάση στα 100 χλμ/ώρα. Είναι επίσης πιο γρήγορο από στάση στα 100 μίλια/ώρα (160 χλμ/ώρα) από μια Bugatti Veyron. Ωστόσο, ένας από τους πιο ιλιγγιώδης αριθμούς του είναι οι 10.600 σαλ. του κινητήρα του.

Το τρίλιτρο σύνολο είναι στην πράξη δύο κινητήρες από Suzuki Hayabusa που συνδέονται σε έναν κοινό στροφαλοφόρο άξονα. Αυτό εξηγεί γιατί η μέγιστη ροπή αποδίδεται στις 7.750 σαλ.

Murray T50 – 12.100 σαλ

Ο Gordon Murray δε συμπαθεί τα ημίμετρα και τις μετριότητες. Θυμάστε που είχε ντύσει με φύλλο χρυσού το μηχανοστάσιο της McLaren F1, επειδή αυτό είχε την καλύτερη απαγωγή θερμότητας; Τώρα με το νέο του υπεραυτοκίνητο T50, ήθελε κινητήρα V12 κι έπρεπε να είναι ο καλύτερος. Η Cosworth Engineering σχεδίασε τον κινητήρα των 4.0 λίτρων, ο οποίος ακούγεται κι ανεβάζει στροφές σα μοτέρ της Formula 1 της δεκαετίας του 1990, καθώς στροφάρει πάνω ως τις 12.100 σαλ.

Ο κινητήρας αποδίδει 663 ίππους στις 11.500 σαλ., ενώ κι η ροπή είναι μικρή (467 Nm) κι αποδίδεται ψηλά (9.000 σαλ.). Τα νούμερα είναι χαμηλά σε σύγκριση με τα hypercars της εποχής μας, αλλά το Τ50 είναι σαφώς πιο ελαφρύ αυτό αυτά: ζυγίζει μόλις 986 κιλά!

Chrysler Turbine Car – 44.600 σαλ.

Η αρχή της δεκαετίας του 1960 είναι γνωστή ως Jet Age για την πρόοδο που συντελέστηκε στην αεροναυπηγική κι η Chrysler προσπάθησε να την προσεταιριστεί με το Turbine Car. Μόνο 55 κατασκευάστηκαν ως οχήματα δοκιμών και μόνο 10 απέφυγαν την καταστροφή. Ο στροβιλοκινητήρας δεν απέδιδε καμιά σπουδαία ισχύ, μόλις 130 ίππους, αλλά το μυστικό κρυβόταν στη ροπή: 576 Nm ήταν πολύ σοβαρό νούμερο για την εποχή (μπορούσε επίσης να δώσει μέγιστη ροπή 425 λίβρες ποδιών, επομένως χάριζε ζωηρές επιδόσεις στο μεσαίου μεγέθους δίθυρο sedan. Δυστυχώς, η Chrysler έπαυσε το project.

Rover Jet 1 – 56.000 σαλ

Για να είμαστε τυπικοί, πρέπει να παραδεχτούμε ότι το παραπάνω μοντέλο δεν μπήκε ποτέ στην παραγωγή, αλλά το Rover JET1 αποτελεί μια άξια προσπάθεια της βρετανικής αυτοκινητοβιομηχανίας της δεκαετίας του 1950. Καθώς οι κινητήρες τζετ κυριολεκτικά απογειώνονταν στον αεροναυτικό κόσμο, η Rover εφάρμοσε αυτή την τεχνολογία στα αυτοκίνητά της και κατασκεύασε το JET1 που βασιζόταν σε ένα P4.

Ο κινητήρας απέδιδε 145 ίππους, περισσότερους από οποιονδήποτε Rover εκείνη την εποχή. Μπορούσε να επιταχύνει από στάση στα 100 χιλιόμετρα ανά ώρα σε 11.0 δευτερόλεπτα, καθιστώντας το πολύ γρήγορο για τα τότε δεδομένα. Ανέβαζε μέχρι τις 56.000 σαλ. κι η Rover συνεργάστηκε με την BRM για να εξελίξουν ένα αγωνιστικό αυτοκίνητο του Le Mans που θα στρόφαρε μέχρι τις 65.000 σαλ., αλλά η τεχνολογία δεν πέρασε σε κάποιο μοντέλο δρόμου. Το πρωτότυπο εκτείθεται σήμερα στο Μουσείο Επιστημών του Λονδίνου.

The post Αφιέρωμα: οι πιο υψηλόστροφοι κινητήρες παραγωγής – μέρος 2ο appeared first on CarTalk.gr.