Ντέρμπαν: ελπίδες για συμφωνία της «τελευταίας στιγμής»

Ελπίδες για την επίτευξη συμφωνίας αναφορικά με τη μείωση των εκπομπών του θερμοκηπίου γεννήθηκαν την Πέμπτη στο Ντέρμπαν της Νοτίου Αφρικής, όπου διεξάγεται η σύνοδος των Ηνωμένων Εθνών για το Κλίμα, ωστόσο δεδομένου ότι ορισμένες μεγάλες οικονομίες διατηρούν επιφυλακτική στάση, τίποτα δεν θεωρείται οριστικό.

Ειδικότερα, σύμφωνα με δημοσίευμα της Guardian, 120 χώρες, μεταξύ των οποίων η Βραζιλία, η Ιαπωνία, ο Καναδάς και πολλά αφρικανικά

κράτη, έδωσαν μεγάλη βαρύτητα στην πρόταση της Ευρωπαϊκής Ένωσης για υιοθέτηση οδικού χάρτη προς μια νέα παγκόσμια συμφωνία για την κλιματική αλλαγή.

Με βάση το προτεινόμενο σχέδιο της ΕΕ, οι μεγαλύτεροι ρυπαντές του πλανήτη, αναπτυγμένες αλλά και αναπτυσσόμενες χώρες, θα πρέπει το 2015 να διαπραγματευτούν μια νέα συνθήκη για την ουσιαστική μείωση των εκπομπών από το 2020.

Ακόμα και οι ΗΠΑ μάλιστα φάνηκαν να «μαλακώνουν» τη στάση τους, με τον επικεφαλής της διαπραγματευτικής τους ομάδας να αναφέρεται δυο φορές θετικά στον οδικό χάρτη, χωρίς ωστόσο να δεσμεύεται περαιτέρω.

Όλα τα βλέμματα είναι τώρα στραμμένα στην Κίνα, την πρώτη χώρα σε εκπομπές ρύπων, η περνά αμφιλεγόμενα μηνύματα και ακόμα δεν έχει κατασταλάξει ως προς την υιοθέτηση της πρότασης της ΕΕ.

Πάντως, από την ομάδα των αναπτυσσόμενων χωρών μόνο η Ινδία καταφέρθηκε εναντίον του οδικού χάρτη, με τον Ινδό υπουργό Περιβάλλοντος να δηλώνει ότι δεν βλέπει «φως στο τούνελ».

Υπενθυμίζεται ότι το μόνο δεσμευτικό κείμενο σήμερα για τη μείωση των αερίων του θερμοκηπίου είναι το Πρωτόκολλο του Κιότο, η πρώτη περίοδος εφαρμογής του οποίου λήγει το 2012.

Αυτό σημαίνει ότι, αν δεν επιτευχθεί συμφωνία, μέχρι το 2020 τα κράτη θα βασιστούν στους εθνικούς στόχους που έθεσαν στην Κοπεγχάγη και το Κανκούν για τη μείωση των εκπομπών τους.

Σε αυτό το πλαίσιο, η ανάγκη επίτευξης δεσμευτικής συμφωνίας καθίσταται επιτακτική, δεδομένου ότι οι εθνικοί στόχοι δεν έχουν την ίδια νομική ισχύ με το Πρωτόκολλο του Κιότο.

econews