«Ο πατέρας» της Πέρσας Σούκα

Η Ανν επισκέπτεται γι’ άλλη μια φορά τον πατέρα της απελπισμένη. Ο λόγος είναι ότι έδιωξε ξανά την κυρία που τον φρόντιζε, κατηγορώντας την πως του έκλεψε το ρολόι. Εκείνη του εξηγεί όσο πιο γλυκά γίνεται ότι πρέπει να βρουν οπωσδήποτε αντικαταστάτρια, διότι σε λίγο καιρό εκείνη θα φύγει στο Παρίσι με τον άντρα που αγαπά. «Οι αρουραίοι εγκαταλείπουν το πλοίο», της παραπονιέται ο Άντονι και δεν θέλει να ακούσει τίποτε άλλο, λέγοντάς της πως δεν χρειάζεται καμία βοήθεια. Όμως η απόφαση της Ανν δεν αλλάζει. Τον παίρνει προσωρινά στο σπίτι της, μέχρι να βρεθεί μια αξιόπιστη γυναίκα για να

{loadmodule mod_adsence-inarticle-makri} {loadposition adsence-inarticle-makri}

Όλα πια λειτουργούν συγκεχυμένα μέσα στο μυαλό του Άντονι. Ονόματα, μορφές, σπίτια, νοσοκομεία, χάνεται μέσα σε δαιδαλώδεις λαβύρινθους συλλογισμών και συνειρμών και γίνεται έρμαιο των ασυνάρτητων σκέψεών του... Ο Πολ, ο σύντροφος της Ανν, την πιέζει καθημερινά να βρουν μια δραστική λύση. Συμπεριφέρεται με σκληρό και βίαιο τρόπο στον πατέρα, πιστεύοντας ότι προκαλεί προβλήματα επίτηδες για να κρατάει την κόρη του εγκλωβισμένη δίπλα του από τύψεις. Οι εμμονές του Άντονι, τα κενά μνήμης, οι εναλλαγές συμπεριφοράς δημιουργούν αναπόφευκτα συγκρούσεις στο ζευγάρι. Το δίλημμα είναι μεγάλο για την Ανν. Να βάλει τον πατέρα της –που κομματιάζεται κάθε μέρα η καρδιά της βλέποντάς τον να παραπαίει και δοκιμάζει τις αντοχές του Πολ– σε οίκο ευγηρίας ή όχι;

Σκηνές που επαναλαμβάνονται, ίδιοι διάλογοι, διαφορετικά πρόσωπα, ένα χαμένο ρολόι που πάντα βρίσκεται στο τέλος, μια έντονη διαφωνία λίγο πριν, λίγο μετά το δείπνο, είναι κάποια από τα έντονα και έξυπνα χαρακτηριστικά της ταινίας. Μία ταινία που αναστατώνει και πληγώνει τους ήρωές της με λέξεις και πράξεις που χτυπούν ύπουλα κι αιμορραγούν.

{jb_quote} Όσοι έχουν βιώσει κάτι παρόμοιο θα συγκινηθούν, θα ταυτιστούν. Όμως και οι θεατές που δεν έχουν ζήσει παρόμοιες καταστάσεις θα συναισθανθούν, θα συμπονέσουν. {/jb_quote}

Ο σερ Άντονι Χόπκινς (Χάνιμπαλ, Η σιωπή των αμνών) παραδίδει μαθήματα masterclass. Παρόλο που ο ίδιος δεν περίμενε ότι θα κερδίσει το Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου, εφόσον κυκλοφορούσε έντονα η φήμη ότι το βραβείο θα πήγαινε στον αείμνηστο Τσάντγουικ Μπόουζμαν, ήταν απίθανο με τέτοια ερμηνεία να μην του απονεμηθεί το βραβείο. Η κυκλοθυμική συμπεριφορά, οι εκρήξεις χαράς, ανοησίας, πονηριάς και απελπισίας, η εγκατάλειψη στα δακρυσμένα υπερήλικα μάτια του, αποδεικνύουν περίτρανα ότι δύσκολα μπορεί να συγκριθεί κάποιος μαζί του. Η τεράστια γκάμα του σπουδαίου και έμπειρου αυτού καλλιτέχνη, που δίνει όλο του το είναι στον συγκεκριμένο ρόλο, δεν σου αφήνει κανένα περιθώριο από το να υποκλιθείς στο σπάνιο ταλέντο του.

Η βραβευμένη Ολίβια Κόλμαν (Broadchurch, The crown), όπως πάντα μοναδική, με τεράστιες εκφραστικές δυνατότητες, μια ηθοποιός που θαυμάσαμε στην Ευνοούμενη του Γιώργου Λάνθιμου, βάζει τον θεατή στη θέση και στην αμφιταλάντευση της ηρωίδας, που προσπαθεί με αξιοθαύμαστη υπομονή να ικανοποιήσει τους πάντες εκτός από τον εαυτό της.

Ο Γάλλος θεατρικός συγγραφέας και σεναριογράφος Φλοριάν Ζελέρ κάνει το κινηματογραφικό του ντεμπούτο ως σκηνοθέτης με το βραβευμένο θεατρικό του έργο και μας καθηλώνει μπροστά στη μεγάλη οθόνη απνευστί για ενενήντα λεπτά. Ψυχογραφεί, αναλύει τη λειτουργία ενός αποσυντονισμένου ανθρώπου, που τον εγκαταλείπουν η κριτική σκέψη και οι θύμησες, κι εγκαταλείπεται αναγκαστικά από τους δικούς του, οι οποίοι δεν μπορούν να διαχειριστούν πλέον τη δυσχερή κατάστασή του. Όσοι έχουν βιώσει κάτι παρόμοιο θα συγκινηθούν, θα ταυτιστούν. Όμως και οι θεατές που δεν έχουν ζήσει παρόμοιες καταστάσεις θα συναισθανθούν, θα συμπονέσουν.

Ο πατέρας είναι ένα ευφυές οικογενειακό δράμα, που μας περνά από σαράντα κύματα με τις αρχικές γριφώδεις και μετέπειτα τραγικές σκηνές του, μέχρι να μας οδηγήσει στην αποδοχή μιας πνιγηρής μα και οδυνηρής συνθήκης της ανθρώπινης ζωής, να μας φέρει πρόσωπο με πρόσωπο με τη θλιβερή απώλεια της μνήμης καθώς και με τον σκοτεινό, αδυσώπητο δρόμο της λήθης.

Ο πατέρας προβάλλεται από την 1η Ιουλίου στους κινηματογράφους.