Αποχαιρετισμός στους πρωταθλητές: 9+1 στιγμές μιας ομάδας που ομόρφυνε το μπάσκετ

Στο τέλος της σεζόν 2017-18 η Εφές βρέθηκε στον πάτο της βαθμολογίας με το κάτισχνο 7-23. Αν κάποιος έλεγε τότε ότι από την επόμενη σεζόν θα ξεκινούσε η δημιουργία μιας δυναστείας που χάρισε απολαυστικές στιγμές στην Ευρωλίγκα, 3 τελικούς, 2 τρόπαια και μία σεζόν απόλυτης κυριαρχίας που τελείωσε άδοξα λόγω κορωνοϊού, πιθανότατα θα τον περνούσαν για παλαβό.

Κι όμως. Οι μπλε της Κωνσταντινούπολης άλλαξαν εξ ολοκλήρου σε ένα καλοκαίρι ψωνίζοντας

έξυπνα και όχι ιδιαίτερα ακριβά (Λάρκιν, Μίτσιτς, Μοερμάν, Πλάις, Μπομπουά) και πληρώνοντας τα επόμενα χρόνια τις υπεραξίες που οι ίδιοι δημιούργησαν κυριάρχησαν στην Ευρωλίγκα με ένα μπάσκετ βασισμένο τόσο στο ατομικό ταλέντο, όσο και στην ταχύτητα, τις ιδανικές αποστάσεις, τον συνδυασμό εκτέλεσης και δημιουργίας που τους έκανε ακαταμάχητους σε αντιπάλους και θεατές.

Το ταξίδι τους πήρε τέλος φέτος, όμως οι αναμνήσεις παραμένουν. Ας δούμε 9+1 φορές που μας έκαναν να σηκωθούμε από την καρέκλα μας.

8/3/19, Εφές – Μπαρτσελόνα 92-70
Το φράγμα που σπαέι

Όταν υποδέχτηκε την Μπάρσα, η Εφές ήξερε πως το πιθανότερο σενάριο ήταν πως θα την έβρισκε απέναντί της στα πλέι-οφ: Το ζήτημα ήταν μόνο το πλεονέκτημα της έδρας. Οι μπλαουγράνα είχαν κερδίσει με 15 στο Παλάου, οπότε η αποστολή δεν ήταν εύκολη: νίκη και 15+. Ο Λάρκιν αρπάζει φωτιά και με 37 πόντους τους καψαλίζει. Βάζει 37 πόντους, 6 τρίποντα, στέλνει τον Μπλάζιτς στο παρκέ με ankle breaker, κόλαση. Ο απόβλητος από την Καταλούνια ένα χρόνο πριν Μοερμάν σιγοντάρει με 22 πόντους, Μίτσιτς και Σίμον κάνουν το κομμάτι τους και η Εφές για πρώτη φορά συνειδητοποιεί ότι είναι αρκετά καλή για να στοχεύσει ως το τέλος της διαδρομής.

24/4/19: Μπαρτσελόνα – Εφές 68-102
Με τον αντίχειρα κατεβασμένο

Ώρα πλέι-οφ. Η Μπάρσα έχει πάρει το δεύτερο ματς στην Πόλη με 74-72 και η σειρά μεταφέρεται στη Βαρκελώνη, εκεί που με δύο νίκες οι Καταλανοί θα κλείσουν εισιτήριο για τη Βιτόρια. «Όχι τόσο γρήγορα amigos», λένε με το καλημέρα οι φιλοξενούμενοι. Που σε πονεί και που σε σφάζει, 39-52 ημίχρονο, 57-84 στο 30΄. Ο Λάρκιν γράφει 30άρα με ένα (!) χαμένο σουτ (5/5 δίποντα, 6/7 τρίποντα, 2/2 βολες), άλλοι πέντε (!!) έχουν διψήφιο αριθμό πόντων. Ασίστ 25, 74% δίποντο, 44% τρίποντο, αποστάσεις, ταχύτητα, τρομοκρατία. Η Εφές θα έχασε στη συνέχεια το Game 4, αλλά στο τέλος πήγε στη Βιτόρια.

19/5/19: Εφές – ΤΣΣΚΑ 83-91
Μία μέρα. Αλλά όχι σήμερα.

Η μετεωρική πορεία της Εφές την φέρνει στον τελικό, αφού προηγουμένως έχει κονιορτοποιήσει τα απομεινάρια της τσακισμένης από τραυματισμούς Φενέρμπαχτσε. Ο τελικός έχει μικρές ιστορίες που κάνουν όλη τη διαφορά: ο Κλάιμπερν έχει ελαφρύ διάστρεμμα στον αστράγαλο και δεν μπορεί καλά-καλά να πατήσει, όμως στην Εφές δεν το ξέρουν και του δίνουν το σουτ, φοβούμενοι τις γνωστές του διεισδύσεις. Το αποτέλεσμα είναι να χριστεί MVP του τελικού με 20π και 4/6 τρίποντα, έχοντας φυσικά και βοήθεια: 20 του Χίγκινς, 15 του Ντε Κολό. Ο Ιτούδης θυσιάζει τον Τσάτσο (14.5 λεπτά) για να παίξει 24΄ ο Χάκετ και να επιβραδύνει κάπως τον δαίμονα Λάρκιν (29π, 7/17 σουτ, 4/10 τριπ). Την πραγματική διαφορά κάνει όμως η φθορά του Ντάνστον, αφού ο Πλάις είναι μαύρη τρύπα στην άμυνα απέναντι σε Χάινς-Χάντερ. Ο Γερμανός γράφει -16 στο συν/πλην σε μόλις 10 λεπτά. Η Εφές δεν είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει μια τέτοια ναυαρχίδα, όμως ξέρει ότι η σειρά της περιμένει να ξεπροβάλλει από τη γωνία.

29/11/19, Εφές – Μπάγερν 104-75
Το ρεκόρ του InShane

Η συνταγή είναι έτοιμη, οι προσθήκες απαραίτητες για να υπάρχει βάθος (Σινγκλτον-Πίτερς), το πόδι κολλημένο στο γκάζι. Όταν συναντούν τη Μπάγερν στο Σινάν Ερντέμ έχουν ρεκόρ 8-2 και δεν βλέπουν κανένα, όμως κανείς δεν είναι προετοιμασμένος για τη λάβα που θα ρίξει στο παρκέ ο Σέιν Λάρκιν. Νέο ρεκόρ σκοραρίσματος σε μια βραδιά με 49 πόντους, 10 τρίποντα, 5 ασίστ, 53(!) αξιολόγηση και εγώ εκστασιασμένος να φωνάζω «τι κάνεις άνθρωπέ μου, τι σου συμβαίνει, μίλησε μας».

1/4/21, Μπασκόνια – Εφές 101-111
Αϊ λοβ δις γκέιμ

Για τέτοιου είδους παιχνίδια αγαπήσαμε τη Μπουέσα, γιατί όταν ξεκινάει να βρέχει πόντους, όλοι μουσκεύουν μέχρι το κόκκαλο. Ματσάρα 45 λεπτών, ο Βιλδόσα το στέλνει παράταση αλλά οι Βάσκοι δεν αντέχουν στο σφυροκόπημα στο έξτρα πεντάλεπτο. Άι λοβ δις γκέιμ με 30αρα Λάρκιν, 21π+6ας του Σίμον, 16+5 του Μίτσιτς, 16/36 τρίποντα, pace & space στα καλύτερα του. Γουάου.

4/5/21, Εφές – Ρεάλ 88-83
Μια κροατική προσευχή

Game 5 και το άγχος πλημμυρίζει το Σινάν Ερντέμ καθώς το εύκολο 3-0 που διαφαινόταν μετά τις δύο εύκολες νίκες είχε γίνει 2-2 στη Μαδρίτη, με τον Αταμάν να έχει νικηθεί κατά κράτος από τον Λάσο και την ελλιπή Ρεάλ να ορθώνει το τείχος του Γκαρούμπα μπροστά στον Λάρκιν. Στο τελευταίο λεπτό, με το σκορ στο 80-80, ο Κρούνο Σίμον βάζει το σουτ της ζωής του: ένα παρανοϊκό τρίποντο από τα 8 μέτρα που αποδεικνύεται το coup de grace για τους Μαδριλένους. Χωρίς αυτό, ολόκληρη η ιστορία της Εφές μπορεί να είχε γραφτεί διαφορετικά.

30/5/21, Μπαρτσελόνα – Εφές 81-86
Η ώρα της στέψης

«Κάντε στην άκρη», ήταν σαν να έλεγαν οι Μίτσιτς και Λάρκιν. «Πέρσι μας σταμάτησε ο κορωνοϊός. Τώρα δεν έχει μείνει κανείς». Όχι πως το εμπόδιο της Μπάρσα ήταν μικρό, το κάθε άλλο. Όμως ο πληγωμένος αστράγαλος του Καλάθη έκανε όλη τη διαφορά: ο Νικ έκανε τιτάνια προσπάθεια, έπαιξε 17.5 λεπτά, όμως η συμμετοχή του αποδείχτηκε μπούμπερανγκ που επέστρεψε στον παραλήπητη. Μηδέν πόντοι, 1 ασίστ, 0/4 σουτ, ανήμπορος να κυνηγήσει όπως ήθελε και μπορούσε τους αντιπάλους του στην άμυνα. Την ίδια στιγμή ο Κρις Σινγκλτον έπαιρνε και δεύτερο σκαλπ στην Κολωνία. Στον ημιτελικό του Τόκο Σενγκέλια, στον τελικό του Νίκο Μίροτιτς (11π, 4/12 σουτ, 3 λάθη). Η καλύτερη ομάδα των δύο τελευταίων ετών στην Ευρωλίγκα έβαζε επιτέλους το στέμμα, αν και χωρίς φιλάθλους στο πλευρό της.

24/2/22, Εφές – Μακάμπι 109-77
Ένα ρεκόρ που πέρασε στα ψιλά

Το +32 είχε περάσει στα ψιλά, αφού η Μακάμπι έμοιαζε με ακυβέρνητο καράβι. Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος είχε μόλις απομακρυνθεί, ο Άβι Εβέν είχε αναλάβει και οι Ισραηλινοί γίνονταν μεζεδάκι στην Πόλη. Επτά διαφορετικοί παίκτες των γηπεδούχων σκόραραν τρίποντα εκείνο το βράδυ και τα 22 εύστοχα (σε 34 απόπειρες, 65%) παραμένουν ρεκόρ Ευρωλίγκας ακόμα και σήμερα.

19/5/22, Ολυμπιακός – Εφές 74-77
Ο kiler από το Βελιγράδι

Το άστρο του Βάσα Μίτσιτς λάμπει εκτυφλωτικά από την προηγούμενη σεζόν, όμως η τρέχουσα είναι αυτή της απόλυτης καταξίωσης. Το πεινασμένο ερυθρόλευκο αουτσάιντερ φέρνει τους πρωταθλητές Ευρώπης εκεί που τους θέλει: τους κρατά στους 8 πόντους στην τελευταία περίοδο για 9.5 λεπτά, φτάνει στον πόντο, όμως δεν μπορεί να πάρει ούτε μια φορά προβάδισμα, να φωλιάσει μέσα τους το φόβο. Στο φινάλε, ο killer από το Βελιγράδι αποκαρδιώνει μια ερυθρόλευκη λαοθάλασσα που έχει κατακλύσει την πόλη του. Δύο ημέρες αργότερα, η Εφές θα θεμελιώσει τη δυναστεία της απέναντι στη Ρεάλ.

13/1/23, Μπαρτσελόνα – Εφές 75-80
Ο φόβος που εξατμιζόταν

Είχαν κι άλλες στιγμές φέτος: με τον Ολυμπιακό νωρίτερα, με τη Ρεάλ αργότερα. Το πρόβλημα ήταν ότι είχαν μόνο αυτό: στιγμές. Μετά από 2.5 σεζόν κυριαρχίας τα πόδια είχαν βαρύνει, η φθορά είχε συσσωρευτεί και ένας Κλάιμπερν δεν αρκούσε για να γυρίσει το φύλλο. Κάτι τέτοιες βραδιές όπως αυτή της Βαρκελώνης συντηρούσαν την αύρα του φόβου, τη σκέψη πως κάτι θα συμβεί και θα προλάβουν τα πλέι-οφ, πως κάπου είναι ένα κουμπί που δεν έχουν πατήσει ακόμα, λίγο από αλαζονεία, λίγο από ανάγκη. Από το δεκάλεπτο 21-9, vintage Λάρκιν, καλωσήρθες πίσω Κρις (Σινγκλτον), once more, with feeling. Αλλά όχι, όχι αυτή τη φορά.