Το αντιτορπιλικό των ΗΠΑ που βυθίστηκε στην Ρόδο και τα «δώρα» που έδωσε το ΠΝ

Γράφει ο Δημήτρης  Σταυρόπουλος

Το USS «Bache» (DD/DDE-470) , ήταν  ένα  αμερικανικό αντιτορπιλικό κλάσης Fletcher, που τσακίστηκε τα βράχια της Ρόδου!

Το πλοίο καθελκύστηκε στις 7 Ιουλίου 1942 από την Bethlehem Steel Co. στο Staten Island της Νέας Υόρκης και τέθηκε σε επιχειρησιακή ετοιμότητα, στις 14 Νοεμβρίου 1942.

Εντάχθηκε στον 5ο Στόλο στο Eniwetok στις 20 Φεβρουαρίου 1945.

Μεταξύ 28 Φεβρουαρίου και 5 Μαρτίου, παρείχε αεροπορική υποστήριξη στο Iwo Jima

Την 1η Απριλίου, το πολεμικό έφτασε στα ανοιχτά της Οκινάουα για προβολές και περιπολία.

Υπέστη ελαφρά ζημιά στις 3 Μαΐου, όταν ένα εχθρικό αεροσκάφος καμικάζι προσπέρασε το πλοίο και συνετρίβη στη θάλασσα.

Μετά την παράδοση της Ιαπωνίας,  εντάχθηκε ως μονάδα του 6ου Στόλου .

Το αντιτορπιλικό παρασημοφορήθηκε με οκτώ αστέρια μάχης για την υπηρεσία της στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο,

Στις 6 Φεβρουαρίου 1968, είχε τραγικό και άδοξο τέλος στα νερά του Αιγαίου, άλλα η απώλεια του, ωφέλησε το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό!

Η ΜΟΙΡΑΙΑ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΗΝ ΡΟΔΟ

Την δεκαετία του 60, ο Ψυχρός Πόλεμος στη κορύφωσή του.

Συγχρόνως με τον 6ο Στόλο, μεγάλη μοίρα του τότε Σοβιετικού Στόλου είχε τη παρουσία του στα ίδια νερά, με μόνιμο «αγκυροβόλιο« στα διεθνή ύδατα νότια των Κυθήρων.

Τον αμερικανικό Στόλο τον απάρτιζαν όλων των ειδών τα πλοία. Αεροπλανοφόρα, Καταδρομικά, Αντιτορπιλικά, Υ/Β, Βοηθητικά Στόλου κ.α.

Ο μεγάλος σε αριθμό και όγκο σχηματισμός, εντυπωσίαζε κάθε φορά που κατέπλεε σε κάποιο ελληνικό λιμάνι, προκειμένου να ξεκουραστούν και να διασκεδάσουν τα πληρώματα.

Τους κατάπλους αυτούς τους ονόμαζαν «επίσκεψη καλής θελήσεως».

Οι επισκέψεις αυτές κινητοποιούσαν τις τοπικές κοινωνίες σε όλες τις δομές, ιδίως τις επαγγελματικές εκείνες τάξεις που προσδοκούσαν αύξηση του…. «κύκλου εργασιών» τους από τις εκατοντάδες ναυτών που αποβίβαζαν τα πλοία.

Μία τέτοια επίσκεψη «καλής θελήσεως» έγινε στις 5 Οκτωβρίου 1968 στη Ρόδο. Μικρός αριθμός πολεμικών πλοίων κατέπλευσε στη Ρόδο και αγκυροβόλησε ανοικτά του παλαιού λιμανιού της Ρόδου, γνωστό ως Μαντράκι.

Μεταξύ των πλοίων που αγκυροβόλησαν ήταν και το «USS BACHE».

Αντιτορπιλικό τύπου «Fletcer», γνωστός μας τύπος, αφού το δικό μας Π.Ν. είχε ήδη αποκτήσει 6 του ιδίου τύπου στο διάστημα 1959-1962 (ΒΕΛΟΣ, ΣΦΕΝΔΟΝΗ, ΑΣΠΙΣ, ΛΟΓΧΗ, ΘΥΕΛΛΑ, ΝΑΥΑΡΙΝΟ), όταν και άρχισε η μεγάλη ανανέωση του ελληνικού στόλου, αντικαθιστώντας τα γηρασμένα αγγλικά Αντιτορπιλικά του Β! Π.Π. τύπου HUNT. Κατά τη διάρκεια παραμονής των πλοίων στα αγκυροβόλια τους, ξεσπά κακοκαιρία με ΒΔ ανέμους 8-9 μποφόρ και σφοδρή θαλασσοταραχή.

Ένα πραγματικά «γεμάτο» GALE κατά την κοινή ναυτική ορολογία.

Τα πλοία κυριολεκτικά κλυδωνίζονται στα αγκυροβόλια τους.

Ξαφνικά οι αλυσίδες των αγκυρών του Α/Τ «BACHE» σπάνε.

Πριν το πλοίο προλάβει να ενεργοποιήσει τις μηχανές του, ακυβέρνητο παρασέρνεται και εξοκείλει πάνω στα εξωτερικά μυτερά βράχια (μπλόκια) του λιμενοβραχίονα, απέναντι από τον Ναυτικό Όμιλο Ρόδου.

Έρμαιο των κυμάτων, το πλοίο σύρεται και φέρεται από τα πελώρια κύματα μέχρις ότου «κάθεται« σφηνωμένο στα βράχια.

Τα μεγάλα ρήγματα που υπέστη κατακλύζουν με νερά, το μηχανοστάσιο και τα κατώτερα διαμερίσματά του.

Το πλήρωμα αδυνατεί να αντιμετωπίσει τη κατάσταση, όπως και κάθε εξωτερική βοήθεια ήταν αδύνατη.

Έτσι, κατά τις πρώτες βραδινές ώρες διετάχθη η εγκατάλειψη του πλοίου.

Ένα τολμηρό και δύσκολο εγχείρημα.

Η αποβίβαση γίνεται με πολύ δυσκολία και ρίσκο από τη στεριά με τη συνδρομή κατοίκων και αρχών του νησιού.

Ευτυχώς, ανθρώπινα θύματα δεν υπήρξαν.

Η ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΚΑΙ Ο … «ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟΣ»

Την επόμενη ημέρα ο καιρός παρουσίασε κάποια βελτίωση.

Στο ημιβυθισμένο μα σφηνωμένο στη κυριολεξία στα βράχια πλοίο πλησιάζουν πλοία του 6ου Στόλου (Αεροπλανοφόρο «Fraklin Roosevelt« Α/Τ , Ναυαγοσωστικό «Heist« ) ενώ από ελληνικής πλευράς τα «Ιέραξ« «Ναυαρίνο«, τα βοηθητικά «Σείριος« και «Γίγας« καθώς και το Ρ/Κ «Άτλας«.

Τον όλο συντονισμό της ελληνικής συμμετοχής είχε ο τότε Διοικητής του Αρχηγείου Κρητικού – Ιονίου Πελάγους (ΑΚΙΠ), Πλοίαρχος Γ. Μόραλης, ευρισκόμενος σε 24ωρη Ρ/Τ επαφή με τα ελληνικά πλοία διάσωσης.

Οι προσπάθειες αποκόλλησης κράτησαν αρκετές ημέρες.

Τα ρήγματα και οι ζημιές που το πλοίο είχε υποστεί ήταν τόσο εκτεταμένες που καθιστούσαν αδύνατη την αποκόλληση και διάσωση του σκάφους.

Έτσι, αποφασίστηκε η εγκατάλειψή του.

Αφού οι Αμερικανοί διέλυσαν και πήραν επί τόπου ότι αυτοί θεώρησαν απαραίτητο, παρέδωσαν το πλοίο στο ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό.

Ο Διοικητής ΑΚΙΠ έστειλε ένα πλωτό γερανό, φορτηγίδες και ρυμουλκά με επικεφαλής τον Ανθ/ρχο (Αρμ.) Δημ. Γιαννουλέα.

Το προσωπικό των συνεργείων εργαζόμενο επί ημέρες αφαίρεσε από το πλοίο, εξωτερικά κι εσωτερικά κάθε τι που θεωρήθηκε χρήσιμο ως ανταλλακτικό για τα ιδίου τύπου ελληνικά πολεμικά πλοία.

Το «κουφάρι« του άτυχου πλοίου, παρέμεινε επί δεκαετίες σφηνωμένο στα βράχια, θυμίζοντας στους πάντες ότι, ποτέ δεν πρέπει να αγνοείς τα στοιχεία της φύσης, ιδίως στη θάλασσα.

Η εγρήγορση και πρόβλεψη απαραίτητα προσόντα για κάθε ναυτιλλόμενο και δη Κυβερνήτη.

Υπολείμματα από τα ύφαλα του πλοίου σίγουρα θα υπάρχουν σφηνωμένα στο σημείο που αυτό εξόκειλε, παρά τα ισχυρά ρεύματα που υπάρχουν στη περιοχή.

ΜΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ

«Αρχές Φεβρουαρίου 1968 το αντιτορπιλικό (Α/Τ) των ΗΠΑ USS «Bache» (Μπέιτς) κατέπλευσε και αγκυροβόλησε έξω από το λιμάνι της Ρόδου, το Μανδράκι, για τριήμερη επίσκεψη.

Το βράδυ της 6ης Φεβρουαρίου ξέσπασε ένα ξαφνικό μπουρίνι με θυελλώδη ΝΑ άνεμο (Σορόκο).

Το πλοίο ξέσυρε και πριν προλάβει να ενεργοποιήσει τις μηχανές του κάθισε πάνω σε βράχια, έξω από το Μανδράκι. Είχε σκισθεί σε πολλά σημεία στα ύφαλα του και ήταν αδύνατον να αποκολληθεί.

Πλησίαζε η τουριστική περίοδος για τη Ρόδο και οι Αμερικανοί δεν ήθελαν με τίποτα οι τουρίστες να αντικρίζουν το οικτρό θέαμα του ναυαγίου.

Πήραν την απόφαση να το διαλύσουν, κόβοντάς το σε κομμάτια, τα οποία θα τα απομάκρυναν από τον τόπο του ναυαγίου και θα τα φούνταραν στα βαθιά.

Ήρθε από τις ΗΠΑ ένα κλιμάκιο U.D.T. (Underwater Demolition Team), ειδικών στις καταστροφές/διαλύσεις, με επικεφαλής έναν αντιπλοίαρχο.

Υπέγραψαν σύμβαση με μία ελληνική εταιρεία ρυμουλκών/ναυαγιαιρέσεων, η οποία ανέλαβε, σε ορισμένο χρόνο, να κόψει και να διαλύσει το πλοίο.

Το Π.Ν., επειδή το «Μπέιτς» ήταν της ιδίας κλάσεως (Fletcher class) με τα δικά μας Α/Τ, σκέφθηκε ότι μπορεί να εκμεταλλευθεί το γεγονός και να σώσει κάποια πυροβόλα, μηχανήματα, συσκευές κ.λπ. του ναυαγίου, ώστε να τα χρησιμοποιήσει, αν χρειασθεί, στα δικά μας Α/Τ.

Η εξάρμοση θα γινόταν από συνεργεία του Ναυστάθμου Σαλαμίνας (Ν.Σ.) και η μεταφορά τους στον Ν.Σ. με ένα οχηματαγωγό (Ο/Γ).

Πρώτο κατέβηκε στη Ρόδο το Ο/Γ ΡΟΥΣΣΕΝ και όταν γέμισε το κατάστρωμα με διάφορα υλικά, από τις δύο καπνοδόχους μέχρι πυροβόλα των 5 ιντσών, επέστρεψε στον Ν.Σ.

Ακολούθησε το Ο/Γ ΤΟΥΡΝΑΣ, στο οποίο υπηρετούσα, Σημαιοφόρος τότε, ως Α΄ Μηχανικός.

Η επιχείρηση άρχισε να δυσκολεύει, γιατί έπρεπε να γίνονται συγχρόνως εργασίες κοπής και διάλυσης του πλοίου, μερικές φορές με εκρηκτικά, από το ιδιωτικό συνεργείο και εργασίες του Π.Ν. που ήθελε, ιδίως σε αυτή τη φάση, να εξαρμόσει μηχανήματα κυρίως από τα μηχανοστάσια και τα λεβητοστάσια του πλοίου.

Μετά μηνιαία περίπου παραμονή στη Ρόδο, όλα τελείωσαν αισίως.

Το «Μπέιτς» διαλύθηκε.

Οι Αμερικανοί ησύχασαν διότι δεν υπήρχε πλέον ναυάγιο, που να το βλέπουν σαν αξιοθέατο οι τουρίστες της Ρόδου.

Το Π.Ν. πήρε τα υλικά που ήθελε και πράγματι πολλές φορές, αργότερα, έλυσαν προβλήματα των Α/Τ.»

Πληροφορίες 

Σ.Α.Σ.Μ.Υ.Ν

ΜΑΤΘΑΙΟΣ Μ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ αξιωματικός Π.Ν

The post Το αντιτορπιλικό των ΗΠΑ που βυθίστηκε στην Ρόδο και τα «δώρα» που έδωσε το ΠΝ appeared first on Militaire.gr.