«Οι πυροβολισμοί από τα αγήματα δεν είναι αρκούν»-Παν.Γερογλής

Γράφει ο

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΓΕΡΟΓΛΗΣ

ΕΦΥΓΕ Ο ΜΠΑΜΠΑΣ...ΕΓΙΝΕ ΑΣΤΕΡΑΚΙ...ΝΑ ΜΑΣ ΒΛΕΠΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΣ ΦΥΛΑΕΙ ΑΠΌ ΨΗΛΑ...

Τι να πει και εκείνη η δόλια..χαροκαμένη πιά...

Ανάμεσα στα αναφιλητά και στα δάκρυα που δεν καταφέρνει να συγκρατήσει αγκαλιάζει σφιχτά και εκείνη τα παιδιά της, σαν τη μόνη, την ύστατη ελπίδα που της έχει απομείνει...

Ακόμα σε σοκ, δεν μπορεί να το πιστέψει, ότι χάθηκε ο κόσμος κάτω απ τα πόδια της..

Χθές,

ο Γιάννης και ο Δημήτρης, σήμερα ο Νώντας και ο Γιώργος, αύριο ο κάθε "ένστολος" που χωρίς καν να ξέρει πόσο λάδι έχει μείνει στο καντήλι του, συνεχίζει να βάζει χωρίς δεύτερη σκέψη τη ζωή του στο ζύγι, για το κοινό καλό, αποκαλώντας το ζύγι ¨"καθήκον"...

"Ένστολος"...κουβέντα του συρμού, ισοπεδώνοντας πρόσωπα, αξίες, αρχές και πιστεύω...

Επινοημένη από σύγχρονα πολιτικά και μη κ@@κια, για να φτιασιδώσουν με λεκτικές χάντρες και καθρεφτάκια, τους "μπάτσους" και τους "καραβανάδες"...

Και να συνεχίζει να βάζει ο κάθε Γιώργος και ο κάθε Νώντας, τη ζωή του στο ζύγι, και να δίνει τη ζωή του, στην άσφαλτο, στον αέρα, στη θάλασσα, στη γη..

Σε ένα ζύγι που βρίσκεται... είτε ανάμεσα σε λαμαρίνες και σε κύτη που τρίζουν από τις πιέσεις να συνθλιβούν σε βάθη 300+ μέτρων, είτε βάζοντας τα με την αντάρα του Ποσειδώνα στα 10+ μποφώρ, είτε πιέζοντας την καρδιά του να στέλνει αίμα στο κορμί με δεκαπλάσια πίεση από αυτή ενός φυσιολογικού ανθρώπου, είτε πέφτοντας από 20.000+ πόδια, είτε βουτώντας από 20μετρες αράχνες και πύργους,είτε αντιπαλεύοντας με τις πιθανότητες του 0.002 του quality control βλημάτων και εκρηκτικών γομώσεων, είτε λιώνοντας τα κορμιά τους σε καταδιώξεις κακοποιών, είτε, απλά να γίνουν στόχος επειδή φοράνε στολή αστυνομικού....είτε, είτε, είτε...αμέτρητα τα "είτε"..

Άκουσα σήμερα τα κακά μαντάτα στο ράδιο, οδηγώντας για το αεροδρόμιο στην Ελευσίνα...πηγαίνοντας να συναντήσω   κάποια από τα "είτε"...

Η σκέψη μου ξέφυγε...πέταξε μακριά , κοντά στο σημερινό Νώντα και στον κάθε Νώντα που "έφυγε" νωρίς , περνώντας αστραπιαία στο φως...

Στα μικρά παιδιά, στις γυναίκες τους, σε μανάδες, πατεράδες, αδερφούς...στους δικούς τους ανθρώπους...

Σε αυτούς που πάνε και χτυπάνε τις πόρτες των οικογενειών για να μεταφέρουν τα μαύρα μαντάτα και το μόνο που έχουν να πουν, είναι σιωπη και ένα σκυμμένο κεφάλι...

Στο σημερινό Γιώργο που δεν τα κατάφερε, γιατί ένα ανήλικο.@χ%^.....του έριξε ναυτικη φωτοβολίδα...

Στο χθεσινό Χρήστο γιατί ένα άλλο ανήλικο @$#%.......έχει ήδη έναν φάκελο που δεν κλείνει...

Έπιασα τον εαυτό μου να οδηγάει μηχανικά...τσίτωσα..επανήρθα...

Ούτε χιλιόμετρο παρακάτω, ξαναπιάνω τον εαυτό μου να φρενάρει και να επιταχύνει πάλι μηχανικά...

Βγήκα έξω στον κόμβο της Μαγούλας... πήγα πιό πέρα και σταμάτησα δεξιά...και έβριζα...έβριζα...έβριζα ξανά.... όχι μόνο τους φυσικούς, μα κυρίως τους ηθικούς αυτουργούς,  τους ταγούς που είναι υπεύθυνοι για την κατάντια, για αυτό το χάλι που όμοιο του ο τόπος δεν έχει ξαναδεί...

Ναι ..αυτούς έβριζα...αυτούς που ορίζουν με τέτοιο τρόπο τις τύχες του τόπου και τις δικές μας...

Αυτούς που πραγματικά δεν τους καίγεται καρφί  για τον κάθε Νώντα, τον κάθε Χρήστο, τον κάθε Γιώργο...αυτούς που δεν δίνουν δεκάρα τσακιστή  για συντήρηση...αυτούς που δεν διαθέτουν κονδύλια για εξοπλισμό...αυτούς που θα ξαναβγούν αύριο και θα μιλάνε για μαχαίρια και κόκαλα και θα μοιράζουν αφειδώς υποσχέσεις μαζί με συλληπητήρια...αυτούς που δεν φτιάχνουν ούτε στοιχειώδεις κανόνες εμπλοκής για αυτοπροστασία...αυτούς που έχουν φτιάξει ένα νομικό πλαίσιο που ελκύει τον κάθε εγκληματία από κάθε γωνιά της γης, σαν τη λαμπα τις πεταλούδες τη νύχτα...αλλά και παράλληλα προσκαλούν τον κάθε αναθεωρητή και επιβουλέα αυτού του τόπου...

Αυτούς...και μαζί μ' αυτούς και όλα τα σκουλήκια που έχουν πιάσει στασίδι δίπλα τους και ως βδέλες αφαιμάζουν καθημερινά το μέλλον του τόπου...

Και αυτούς και όλους του άλλους που αντί να προσπαθήσουν να βελτιωθούν και να περπατήσουν με όση αξία και αξιοπρέπεια έχουν, αναρριχώνται σαν τους γυμνοσάλιαγκες, πειθήνιοι και προσκυνημένοι, προσδοκώντας ανταπόδοση για την υποτακτικότητά τους...

Και έβριζα , έβριζα, έβριζα....μέχρι να τρέξει ένα δάκρυ...

Για το Νώντα, για το Χρήστο, για το Γιώργο, για όλους αυτούς που έφυγαν πιο πριν...

...Για όλους αυτούς που έφυγαν νωρίς..σε ένα πυροσβεστικό, σε ένα άρμα, δίπλα σε έναν όλμο, σε ένα φυλάκιο, σε μια διαλυμένη μηχανή.....

Μα πιο πολύ έκλαψα για την πατρίδα μου..και την κατάντια τη δική της...αλλά και τη δικιά μας....

Τι να πω...φτωχές πιά οι λέξεις..

Κουράγιο στους δικούς τους ανθρώπους για την απώλεια, αλλά και για το Γολγοθά που τους περιμένει...

Τα ειλικρινή μου συλληπητήρια...

ΑΘΑΝΑΤΟΙ !!!

ΑΘΑΝΑΤΟΙ !!!

ΑΘΑΝΑΤΟΙ !!!

Οι πυροβολισμοί από το άγημα, αντηχούν ήδη στα αυτιά μου...

αλλά αυτό δεν φτάνει...

...δεν φτάνει...

Υ.Γ. : Βγάλτε από το λεξιλόγιο σας, και το "ένστολοι", και το "μπάτσοι" και το "καραβανάδες"...όπου δυστυχώς, έχω ακούσει και στελέχη εκ των έσω, να χρησιμοποιούν τις υπόψη εκφράσεις...

Η δόλια υποτίμηση των αρχών και των αξιών που οι άνθρωποι αυτοί πρεσβεύουν, συνεισφέροντας στο κοινό καλό, στην κοινωνική ομαλότητα και στην παροχή πολυεπίπεδης ασφάλειας (ανθρωπίνων ζωών, λοιπών εμβίων, πάσης φύσης  διαδικασιών, περιουσιών και εγκαταστάσεων, αλλά και κάθε φύσης άυλων και υλικών αγαθών), είναι η υποχθόνια στόχευση των ανατρεπτικών στοιχείων, μέσω των απαξιωτικών εκφράσεων στα πρόσωπά τους...

Εξάλλου δεν θα δείτε ποτέ γόνους πολιτικών και πολιτικάντηδων, σε ένοπλες δυνάμεις και σώματα ασφαλείας...

Είναι τα δικά μας παιδιά, είναι οι δικοί μας άνθρωποι, είναι οι αφανείς ήρωες της διπλανής πόρτας...και τους πρέπει κάθε τιμή.....

ΕΛΑΦΡΥ ΤΟ ΧΩΜΑ !!...

Παναγιώτης Γερογλής

The post «Οι πυροβολισμοί από τα αγήματα δεν είναι αρκούν»-Παν.Γερογλής appeared first on Militaire.gr.