Έκανα 3 εξωσωματικές. Πέρασα τις ενέσεις, τις εξετάσεις, την αγωνία, το «δεν πειράζει, την επόμενη φορά»

Με απασχόλησε αρκετά το πώς θα ξεκινήσω αυτή την κατάθεση ψυχής γιατί το θέμα είναι πολύ ευαίσθητο. Για ένα μόνο ήμουν σίγουρη. Ότι δεν θα ξεκινούσα με την κλισέ φράση «νιώθω ευλογημένη που έγινα μάνα». Το βρίσκω τόσο, μα τόσο εγωιστικό… Και ταυτόχρονα τόσο σκληρό για αυτές τις χιλιάδες γυναίκες που θα έδιναν τα πάντα για να αποκτήσουν ένα παιδί, αλλά δεν τα καταφέρνουν, όσες προσπάθειες κι αν κάνουν. Τραύμα που δεν επουλώνεται ποτέ…

Η αφορμή για να γράψω αυτό το άρθρο ήταν ένα μικρό «θαύμα» που έζησα πριν από λίγες μέρες, με μια από τις αδελφικές μου φίλες και αυτό το μήνυμα θέλω να περάσω.

«Ρανάκι, την Πέμπτη περιμένω τα αποτελέσματα των εξετάσεων. Στείλε μου τη θετική σου ενέργεια!». Εννοείται ότι της την έστειλα με όλες μου τις δυνάμεις. Η φιλεναδίτσα μου… Έκανε την πρώτη της εξωσωματική μετά από τόσα χρόνια προσπαθειών που την έφτασαν στα 42. Και την Πέμπτη η συγκίνηση χτύπησε κόκκινο: «Είμαι έγκυος!», μου ανακοίνωσε και ένιωσα όλο το κορμί μου να μυρμηγκιάζει από χαρά. Από χαρά και από θύμησες…

Τρεις εξωσωματικές είχα κάνει γι΄αυτό πάντα με συμβουλευόταν. Έκανα ενέσεις, έπαιρνα ορμόνες, έκανα ό,τι έπρεπε ακόμη κι όταν έβλεπα ότι φούσκωνα σαν μπαλόνι. Γιατί όλα αυτά, ε; Γιατί δεν μπήκα σε αυτή τη διαδικασία επειδή είχα κάποιο θέμα. Δόξα τω Θεώ, μια χαρά ήμουν. Άλλες ήταν οι συνθήκες που έπρεπε να γίνει έτσι, με πιο σημαντική, τον χρόνο…

Πέρασα εις τριπλούν όλες τις δοκιμασίες. Έζησα την αγωνία, το καρδιοχτύπι, το τηλεφώνημα στο γιατρό που για να σου χρυσώσει το χάπι σου λέει: «Δεν πειράζει. Έχουμε λίπασμα για την επόμενη προσπάθεια». Και να βλέπεις τον σύντροφό σου να κρύβεται για να κλάψει κάθε φορά που το αποτέλεσμα ήταν αρνητικό. Κι εσύ, αποκαμωμένη να προσπαθείς να φανείς δυνατή. Να αναρωτιέσαι: «Άραγε, θα γίνω μάνα;».

Δεν το πίστευα. Είχα αποθαρρυνθεί εντελώς. Όταν ο γάμος μου με τον συγκεκριμένο άνθρωπο έληξε οριστικά, το κομμάτι «παιδί» το είχα βγάλει εντελώς από το μυαλό μου. Είχα θορυβηθεί λίγο με την όλη διαδικασία κι επειδή δεν γνώριζα πολλά, είχα βγάλει το πόρισμα. Αφού δεν έγινε τότε, δεν θα γίνει ποτέ!

Κι όμως… ήρθε!!! Με τον πιο φυσικό τρόπο και σε μια περίοδο που περνούσα πολύ δύσκολα. Με μια ψυχολογία που δεν την έλεγες και ιδανική γιατί έχανα ένα από τα σημαντικότερα πρόσωπα της ζωής μου. Τότε ήρθε ο Νίκος μου! Κι αυτό το μήνυμα θέλω να περάσω.

Μην σταματάτε! Πριν από λίγες μέρες γνώρισα ακόμα μια γυναίκα που έκανε δίδυμα στα 47 της με μια εξωσωματική! Το πίστεψε και έγινε! Και η κολλητή μου είναι ένα ακόμα τρανταχτό παράδειγμα.

Πάλεψε. Κι αν δεν μπορέσεις αλλά έχεις μεγαλείο ψυχής, βάλε σ΄αυτό το βασίλειο ένα από αυτά τα πλάσματα που ψάχνουν την μάνα τους σε κάθε αγκαλιά…

πηγη:singlewoman.gr