Γιατί σταμάτησα να ακολουθώ την Chiara

Η κατάσταση έχει ως εξής: δουλεύω αρκετές ώρες σε μια δουλειά που μου ψιλο-αρέσει, με έναν μισθό που δεν μου αρέσει καθόλου και γυρνάω σπίτι, κάθομαι στον καναπέ και ξεκινάω να ψυχαγωγούμαι με το Facebook και το Instagram feed μου.

I woke up like this: coffee in my pijama in our backyard #theblondesaladgoestoHollywood

Μια φωτογραφία που

δημοσίευσε ο χρήστης Chiara Ferragni (@chiaraferragni) στις Οκτ 12, 2014, 9:53πμ PDT

Αυτό που παίζει στο μυαλό μου είναι κάπως έτσι: Νιώθω τόσο κουρασμένη... ίσως δεν έπρεπε να καθόμουν στον καναπέ, γιατί δεν θα σηκωθώ ποτέ να παω στο γυμναστήριο. Φτου, είμαι σχεδόν 30 και σε λίγα χρόνια θα χρειάζομαι την διπλάσια δύναμη να βγάλω τις ασκήσεις που κάνω τώρα. Η μαμά μου στα 30 ήταν πολύ καλύτερη από εμένα τώρα.

Και κάπως έτσι συνεχίζω με τον αντίχειρα να γλιστράει πάνω στην οθόνη του κινητού μου μέχρι που βλέπω το εξής: Η Chiara με το νέο της αμορε, στο προσφάτως αγορασμένο σπίτι τους στο Los Angeles (Όχι να πάρω σπίτι... τα εισιτήρια να μου πεις να αγοράσω, δεν μου φτάνουν τα λεφτά) να δημοσιεύει φωτογραφίες στον κήπο της χρησιμοποιώντας hashtag τύπου #iwokeuplikethis. Θα αστειεύεσαι χρυσή μου. Ξύπνησες έτσι όντως;Πραγματικά θα ήθελα να ανταλλάξω μερικά προσωπικά μηνύματα μαζί σου στο Instagram και να σου δείξω με τι μοιάζει το πρωινό ξύπνημα στην δική μου πλευρά του γαλαξία.

Είμαι ακόμα στον καναπέ μου, βουλιάζοντας όλο και περισσότερο και τώρα οι σκέψεις μου πάνε κάπως έτσι: Πόσο νέα. Όταν ήμουν στην ηλικία της έκανα οικονομίες για να ταξιδεύω στα νησιά το καλοκαίρι, και -τώρα που το σκέφτομαι - ακόμα το ίδιο κάνω. Ανοίγω την ντουλάπα μου και αυτό που βλέπω είναι τα Zara και τα H&M της προηγούμενης σεζόν, ενώ η φίλη μας διαθέτει κομμάτια που δεν είναι καν διαθέσιμα προς πώληση. Και από την άλλη, πραγματικά δηλαδή, που βρίσκει το χρόνο να προσέξει τον εαυτό της; Ακόμα και όταν καταφέρω να βρω την ενέργεια να βγω για ποτό, με το ένα χέρι βάζω τα πέδιλά μου και με το άλλο βάζω κραγιόν. Πολύ ωραία. Πρέπει να φροντίζω περισσότερο τον εαυτό μου από εδώ και στο εξής.

Δύο ώρες αργότερα; Μπαμ! Αλλή μια φωτογραφία του εαυτού της (με διαφορετικό συνολάκι φυσικά!) στον δρόμο για ένα παζάρι. Και κάπως έτσι κυλάει η ζωή της Chiara στο Λος Άντζελες. Της Chiara και όλων των υπολοιπων Chiaras που αν κάναμε μια στατιστική της παρουσίας τους στα social media θα λέγαμε πως:

-30% είναι selfies - πράγμα το οποίο με μπερδεύει γιατί δεν καταλαβαίνω την άμεση σχέση τους με την μόδα.

Good morning @voguemagazine #metball

Μια φωτογραφία που δημοσίευσε ο χρήστης Cara Delevingne (@caradelevingne) στις Μάι 5, 2014, 8:30πμ PDT

That time @rubytuesdaymatthews took a break from her busy bikini posing schedule to make this face next to a burger

Μια φωτογραφία που δημοσίευσε ο χρήστης @youdidnoteatthat στις Οκτ 3, 2014, 10:16πμ PDT

-20% φαγητό - μας δουλεύεις τώρα. Αυτό δεν το έφαγες και έχει βουΐξει ο ντουνιάς word's out.

-30% πληρωμένα post - που θα μπορούσαν να έχουν την λεζάντα «Μου το έκαναν δώρο αυτό. Εσύ όμως θα το αγοράσεις. Κρίμας»

Δημοσίευση by Natalie Joos.

-15% μόδα που με εμπνέει - οοολε! Οοολε! Οοοολε!

-5% (αμπελοφιλο)σοφίες - το ξέρω πως είσαι σκεπτόμενη blogger και έξυπνη πολύ - το καταλαβαίνω από το γεγονός ότι κατάφερες να κάνεις το blog σου μια πετυχημένη επιχύρηση. Δεν χρειάζεται να μου τρίβεις τον Ghandi στη μούρη για να το καταλάβω όλο αυτό.

Μετά πετάω το κινητό μου στον καναπέ, ανασκουμπώνομαι και μαζέυω όλη την υπερδύναμη που έχω μέσα μου και πάω στο γυμναστήριο. Το 'χουμε Chiara. Εγώ και εσύ. Εσύ στο μυθικό σπίτι σου στο LA και εγώ εδώ στον αμμόλακκο. Τι έτσι τι γιουβέτσι.

Και καθώς τελειώνω την γυμναστική μου κοιτάζομαι στον καθρέφτη και το μόνο που έχει μείνει για να κρίνω αυτό που βλέπω είναι η εικόνα της Chiara. Και της Suzie. Και της κοκκινομάλας από το Sea of Sues. Και της Eva και της Alexa και της Karlie. Και κάπου μέσα σε όλα αυτά τα κορίτσια φαίνεται πως ξέχασα την δική μου κρίση και τα δικά μου κριτήρια ομορφιάς.

Πάλι πίσω στον καναπέ, φτάνοντας στο φινάλε της μέρας, το οποίο μεταφράζεται σε δέκα λεπτά τηλεόρασης πριν ξεραθώ. Τηλέφωνο στο ένα χέρι, ποτήρι κρασί στο άλλο, πάλι εδώ να χαζεύω τα social media. Αυτή τη φορά δεν είναι η Chiara, ούτε η Suzie. Αυτή τη φορά είναι οι φίλοι μου στο Facebook, που και αυτοί με την σειρά τους δημοσιεύουν post τύπου Chiara στο προφιλ τους και... ουαου τι τέλειο, έχεις 100 likes για αυτή τη φωτογραφία! Εχει πλάκα, γιατί καμοιά φορά θα νιώσουν τύψεις και θα προσθέσουν κάποιο σχόλιο όπως «Τυχαία φωτογραφία» ή «Απλα κάναμε βλακείες στην κάμερα και βγήκε αυτή η τέλεια φωτογραφία κατα λάθος» (Αν έβγαινε κατα λάθος δεν θα ήταν τώρα profile pic).

Δημοσίευση by Bridget Jones's Diary.

Και ναι, μπορεί να ισχύει το: Δείξε μου τον φίλο σου να σου πω ποιος είσαι. Ενώ παράληλα μπορώ να ξεχωρίσω μια καλή φωτογραφία προφιλ ανάμεσα σε χίλιες. Αλλά ας κάνουμε ένα μικρό διάλειμμα. Οκ, το δέχομαι. Η Chiara θα με πικάρει και θα με κάνει να νιώθω κάπως άβολα. Αλλά οι φίλοι μου, γιατί; Και πότε έγινε το timeline μου ένα μέρος έξαρσης τύψεων γιατί δεν τράβηξα αυτή τη φωτογραφία, γιατί δεν πήγα σε αυτό το παρτυ, σε αυτό το νησί, σε αυτό το μαγαζί... ;

Μήπως όλο αυτό είναι οι ορμόνες μου που τρελαίνονται ή ο (social media) κόσμος είναι πραγματικά σκληρός;

Και, για άλλη μια φορά, να μαι στον καναπέ, παρέα με την αδερφή μου να συζητάμε για την Chiara και κάθε Chiara, είτε αυτή έχει blog είτε όχι, προσπαθώντας να αποφασίσουμε αν θα τις ακολουθήσουμε ή όχι. Γιατί στην δική μου πλευρά του πλανήτη η ζωή είναι λίγο πιο περίπλοκη: με άσχημες φωτογραφίες και ανακατωμένα μαλλιά, ρούχα που κάποτε μου έκαναν και αρκετά λεφτά για να βγάλω το μήνα, εκπτώσεις στα H&M και σπυράκια στο πρόσωπο. Και έτσι λοιπόν, ως δώρο στον εαυτό μου και στην αυτοπεποίθησή μου (ή την ηρεμία μου τέλος πάντων) αποφάσισα να κάνω κλικ στο unfollow. Και να κοιτάω περισσότερο αυτούς που με κάνουν να θέλω να γίνομαι καλύτερη. Εγώ, όχι η απομίμηση της Chiara.

Μετάφραση/ αναδημοσίευση από την imatiothiki