Η Άννα Αδριανού στο instyle.gr: “Ζω μία μεγάλη αγάπη που φωτίζει τη ζωή μου”

Η εξαιρετική ηθοποιός, σεναριογράφος και συγγραφέας Άννα Αδριανού μίλησε στο instyle.gr και την Αθηνά Δαβαρία για την παράσταση στην οποία πρωταγωνιστεί “Θα σε δω στον παράδεισο” στο Θέατρο Αλκμήνη, για τη σχέση της με τον πατέρα της Νίκο Βασταρδή και για την αγάπη που την ενώνει με τον σύντροφο της ζωής της Γιάννη Μπότση, τα τελευταία 27 χρόνια.

Όπως είπε, πιστεύει στις μαγικές στιγμές όπως και το ό,τι και να συμβαίνει στη ζωή μας – καλό ή κακό – κατά κάποιο τρόπο το έλκουμε.

Αναφέρθηκε επίσης και στο πόσο χαρούμενη είναι μετά την αναστάτωση που προκάλεσε η ξαφνική παύση της επιτυχημένης σειράς “Έρωτας Φυγάς” όπου πρωταγωνιστεί μαζί με άλλους σπουδαίους θεατρικούς ηθοποιούς, καθώς θα συνεχιστεί σε νέο τηλεοπτικό κανάλι σε λίγες μέρες. “Πιστεύω ότι στη ζωή τα αληθινά καλά πράγματα έχουν κι ένα μικρό άγγιγμα της τύχης που τα προστατεύει κι αυτή σαν καλή νεράιδα” τονίζει χαρακτηριστικά.

Σας συναντάμε στο Θέατρο Αλκμήνη, όπου μέχρι και τις 28 Ιανουαρίου, ανεβάζετε την πολύ επιτυχημένη παράσταση “Θα σε δω στον παράδεισο”, με συμπρωταγωνιστή τον Γιώργη Κοντοπόδη.

Πρόκειται για το τελευταίο και άπαιχτο έργο του Νιλ Σάιμον, στην Ελλάδα. Λατρεμένος συγγραφέας, νομίζω τον ξέρουν όλοι… Θεωρείται πια κλασικός, από τους καλύτερους, ίσως και ο καλύτερος από τους σύγχρονους Αμερικανούς συγγραφείς γιατί έχει μία ιδιαιτερότητα. Θέματα πάρα πολύ ουσιαστικά και ίσως και πικρά, βρίσκει τον τρόπο να τα εξετάζει μέσα από την κομεντί. Μέσα από πολύ ανάλαφρες καταστάσεις και με χιούμορ. Το οποίο, όμως δεν αφαιρεί τίποτα από τη σοβαρότητά τους και το πώς αγγίζουν το κοινό. Πραγματικά, ειδικά σε αυτό το έργο και εμείς παίζουμε συνεχώς ανάμεσα στο χιούμορ, την κωμωδία και στη συγκίνηση. Όπως και το κοινό περνάει συνεχώς από το γέλιο στο δάκρυ. Θα ήθελα να επισημάνω ότι το δέσιμό μας με τον Γιώργη Κοντοπόδη είναι εξαιρετικό. Πρόκειται για ένα δύσκολο ζευγάρι γιατί εκείνη τον βλέπει σε μία άλλη ηλικία όπως όταν έφυγε και είναι στο μυαλό της πολύπλοκο. Που όμως είναι τόσο αληθινό και κάποια στιγμή στο τέλος που μπορεί πια να τον αγγίζει του λέει είσαι σε νιώθω είσαι τόσο ζεστός τόσο αληθινός τόσο τρυφερος αυτό ισχυει απ μένα για τον Γιώργο στον ρόλο του.

Credit: Αγγελική Κοκκοβέ

Τι διαπραγματεύεται το έργο;

Το έργο μιλάει για την απώλεια και τον τρόπο που μπορεί κανείς να την αντιμετωπίσει. Μιλάει κυρίως για το μεγαλείο της αγάπης, μιας πολύ μεγάλης αγάπης, ενός πολύ μεγάλου έρωτα που μπορεί να προκύψει ανάμεσα σε δύο άτομα και να μην σταματήσει, να μην τον μειώσει αυτό τον έρωτα τίποτα. Ούτε καν ο θάνατος…

Βλέπουμε ένα ζευγάρι που ζει μαζί, στο ίδιο σπίτι, συγκατοικεί, τσακώνεται, συμφιλιώνεται, συζητά για όλα, αγαπιέται, κάνει έρωτα. Έχουν μία πολύ στενή σχέση αλλά υπάρχει μία ιδιαιτερότητα. Αυτός έχει πεθάνει πριν πολλά χρόνια… Αυτό το πλάσμα κυκλοφορεί μαζί με αυτήν τη γυναίκα, κοντά της, της συμπαραστέκεται, προσπαθεί να τη σώσει από μία οικονομική καταστροφή, να τη βοηθήσει, να τη στηρίξει για τον ίδιο τον θάνατό του και αυτό είναι το εξαιρετικό. Είναι άραγε μέσα στο μυαλό της, είναι μία φαντασίωση, είναι μία ανάγκη της; Πράγμα για το οποίο αναρωτιέται και η ίδια πάνω στη σκηνή πολλές φορές. Ή πραγματικά η αγάπη που είχαν αυτοί οι δυο ήταν τόσο μεγάλη που κατάφερε να γκρεμίσει τα σύνορα ανάμεσα στους δύο κόσμους;

Παίρνουμε απάντηση;

Στο τέλος του έργου παίρνουμε απάντηση και είναι και η μεγάλη έκπληξη αλλά επειδή είναι πάρα πολύ μεγάλο το θέμα είναι έτσι φτιαγμένο που κάθε θεατής μπορεί επίσης να δει, να δεχτεί την απάντηση που ταιριάζει στην κοσμοθεωρία του.

Έχουμε τέτοιες αγάπες;

Εγώ προσωπικά έχω ζήσει μία τέτοια αγάπη και την ζω. Είναι πάρα πολύ σημαντικό γιατί νομίζω η αγάπη φωτίζει την ζωή μας περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Και η αγάπη είναι αυτή που φωτίζει και συντηρεί και τον έρωτα και το πάθος. Και η αγάπη στο τέλος της ημέρας πέρα από την αγάπη ενός ζευγαριού αλλά και για οτιδήποτε μας περιβάλλει. Για την ίδια τη ζωή, για το ίδιο το σύμπαν, για αυτό και δεν είναι τυχαίο ότι αυτούς τους δύο ήρωες, ο Σάιμον τους έφτιαξε ενώ είναι μεγάλοι άνθρωποι, να έχουν μία παιδικότητα και την αγνότητα ενός παιδιού. Να μπορούν να πιστέψουν στο απίστευτο, να είναι ανοιχτοί σε όλα.

Η αγάπη θέλει έναν ενθουσιασμό μέσα σου. Θέλει να μην είσαι καχύποπτος για να αναπτυχθεί. Αυτό δεν σημαίνει ότι πέφτεις θύμα. Αλλά από την αρχή για ποιο λόγο να βλέπεις τα πράγματα αρνητικά; Να έχεις θετική αντίληψη του κόσμου, να είσαι ανοιχτός και να γνωρίζεις καλά μέσα σου ότι η ευτυχία βρίσκεται σε αυτά που δίνεις και όχι σε αυτά που παίρνεις.

Πόσα χρόνια είστε με τον σύζυγό σας Γιάννη Μπότση;

Είμαστε πάρα πολλά χρόνια μαζί. 26 με 27 πλέον και είμαστε για όλους αυτούς τους λόγους που είπα πριν. Καταρχήν είναι αμοιβαίο. Και πρέπει να είναι όπως και η στιγμή. Πιστέυω στις μαγικές στιγμές όπως και το ό,τι και να συμβαίνει στη ζωή μας – καλό ή κακό – κατά κάποιο τρόπο το έλκουμε. Και μας συμβαίνει τη στιγμή που είμαστε έτοιμοι για αυτό. Εγώ με τον Γιάννη συναντηθήκαμε μετά και από άλλες εμπειρίες – έχουμε κάνει και άλλο γάμο και οι δύο – και ήμασταν πάρα πολύ έτοιμοι για κάτι τέτοιο. Ο Σάιμον θα έλεγε πιθανόν ότι έχουμε συναντηθεί και ξανασυναντηθεί και άλλες φορές σε άλλες ζωές γενικά μέσα στο σύμπαν και το βαθύ κοινό χαρακτηριστικό μας – γιατί είμαστε και διαφορετικοί χαρακτήρες αλλά βέβαια με πάρα πολλά κοινά – είναι ότι δεν έχουμε χάσει την αγνότητα, την παιδικότητα και την νεανικότητά μας. Τον ενθουσιασμό απέναντι στη ζωή, αν τίποτα δεν σε ενθουσιάζει, αν είσαι ένας άνθρωπος μίζερος σαφώς ούτε ο σύντροφός σου θα σε ενθουσιάζει. Συνεχώς κάτι θα βρίσκεις κάτι που δεν σου αρέσει, θα βαριέσαι. Αυτά ή τα έχεις γενικά στη ζωή ή όχι. Δεν μπορεί να στα λύσει ο άλλος, ακόμα και αν είναι ο Θεός. Αυτά πρέπει να είσαι έτοιμος, εσύ πρώτος να ανοίξεις την πόρτα της μαγείας για να εισέλθει, για να… μπουκάρει η μαγεία στη ζωή σου.

Και το άλλο που πιστεύω είναι ότι οι μεγάλες αγάπες συμβαίνουν ανάμεσα σε ανθρώπους, σε οποιοδήποτε είδος σχέσης ακόμα και φιλίας και γονιών και παιδιών που πραγματικά μέσα τους έχουν ένα βαθύ ήθος και ενσυναίσθηση. Δεν μιλάω για το κοινωνικό ήθος αλλά για το βαθύτερο ήθος.

Όπως είχα διαβάσει παλαιότερα σε ένα βιβλίο φιλοσοφίας, δεν υπάρχει στενή σχέση ανάμεσα σε εγκληματίες ή σε ανθρώπους που δεν είναι καλοί. Γιατί η καλοσύνη πάει μαζί με την αγάπη. Όλοι οι άνθρωποι που είναι πραγματικά καλοί, όσους γνώρισα στη ζωή μου, όχι αυτοί που λένε εγώ είμαι ευαίσθητος και εννοούν είμαι ευαίσθητος με τον εαυτό μου. Το θέμα είναι να είσαι ευαίσθητος με τους άλλους. Όσοι λοιπόν άνθρωποι που γνώρισα ήταν έτσι ήταν και μεγάλης ηλικίας και αυτό παίζει ρόλο γιατί εκεί καταλαβαίνεις ότι αυτό έχει διατηρηθεί. Ένας πολύ νέος άνθρωπος μπορεί να το έχει και να το χάσει μετά. Ήταν άνθρωποι βαθύτατα καλοί και για αυτό βαθύτατα δυνατοί. Όταν είσαι καλός είσαι ευτυχισμένος και όταν είσαι ευτυχισμένος είσαι ξανά καλός, είσαι ανοιχτός, θέλεις όλοι να νιώθουν όμορφα όπως εσύ.

Credit: Anna Adrianou/ Instagram

Κάποιες φορές λέμε όταν αγαπάμε κάποιον, αγαπάμε και όλο τον κόσμο…

Ακριβώς. Πάει και ανάποδα όμως. Αν αγαπάς όλον τον κόσμο, υπάρχει μία παρεξήγηση εδώ. Δεν εννοώ ότι πρέπει να σχετίζεσαι με τους εχθρούς σου. Ή με τους ανθρώπους που μπορεί να σου κάνουν κακό ή με τους ανθρώπους που δεν έχουν ίδια χαρακτηριστικά με σένα. Πάντα εννοώ σε βαθύτερο επίπεδο. Μπορείς να μην σχετίζεσαι, αλλά να μην μισείς.

Και πραγματικά όταν αγαπάς, γιατί η αγάπη είναι ενέργεια πάνω από όλα τότε έχεις και πολύ μεγάλη χαρά και τότε μπορείς να αγαπήσεις και τον έναν και μοναδικό άνθρωπο που θα είναι ο σύντροφός σου, το άλλο σου μισό. Γιατί μόνο τότε θα τον αναγνωρίσεις και μόνο τότε η αγάπη ακόμη και ο έρωτας θέλει γενναιοδωρία. Αν είμαστε κλεισμένοι στον εαυτό μας, αν κοιτάζουμε μόνο προς τα μέσα, αν κοιτάζουμε μόνο εμείς τι θέλουμε, εμείς τι χρειαζόμαστε, εμείς τι μπορούμε να πάρουμε από τον άλλον, δεν μπορούμε να αγαπήσουμε ποτέ. Και αυτό σημαίνει και κάτι άλλο… Όταν νιώθουμε τόσο φτωχοί, σημαίνει ότι δεν έχουμε δώσει ή δεν δίνουμε εμείς πρώτοι στον εαυτό μας. Πολλές φορές λέω σε ανθρώπους που μου λένε έχω μία σχέση αλλά δε ξέρω, δεν μου φταίει αλλά βαριέμαι, αλλά δεν είναι συναρπαστικό και λέω το συναρπαστικό θα το δώσεις εσύ στον εαυτό σου. Αν βαριέσαι εξαρτάται από σένα.

Έχετε μιλήσει πολλές φορές για την σχέση που είχατε με τον πατέρα σας, τον σπουδαίο ηθοποιό, Νίκο Βασταρδή. Τι έκανε μοναδική αυτή τη σχέση;

Μου έμαθε όλα αυτά τα πράγματα που μοιράζομαι μαζί σας, όχι μέσα από θεωρίες μόνο. Βεβαίως είχε πολλά πράγματα που έλεγε αλλά κυρίως μέσα από το παράδειγμά του. Έτσι ήταν ο πατέρας μου, ένας άνθρωπος απίστευτα δοτικός, απίστευτα γενναιόδωρος που ποτέ δεν μέτραγε ό,τι σου έδινε και ενώ σου έδινε τα πάντα σου έλεγε, μωρέ δεν έχω δώσει, δεν έχω κάνει και κάτι εγώ για σένα, σιγά και πολλές φορές μου έλεγε ότι αν σε έναν άνθρωπο προσφέρεις κάτι, όχι μόνο δεν είναι αυτός υποχρεωμένος σε σένα. Εσύ είσαι υποχρεωμένη σε αυτόν γιατί σου έδωσε ευκαιρία να του προσφέρεις.

Ο καθένας από εμάς έχει και πολύ ωραία πράγματα έχει και άσχημα πράγματα. Το ζήτημα είναι που διαλέγεις να κοιτάξεις. Ο πατέρας μου έλεγε αν ποτέ με πάνε να με εκτελέσουν θα χαρώ τη διαδρομή. Και το έκανε. Μέσα από όλη τη ζωή του επειδή είχαμε πάρα πολύ στενή σχέση μέχρι και που πέθανε, στα χέρια μου. Τον έβλεπα ότι στα πιο δύσκολα διάλεγε ένα κομμάτι φως, ένα καλό σημείο.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Αννα Αδριανού (@anna.adrianou)

Ήταν θαυμάσιο για εσάς να πάρετε τέτοια βιώματα.

Βέβαια γιατί ήταν το στήριγμά μου. Πέρα ότι ήταν πάντα εκεί ό,τι και αν μου συνέβαινε αλλά ποτέ καταπιεστικά, ποτέ δεν είχε την απαίτηση να κάνω αυτό που αυτός νόμιζε. Πολλές φορές μου έλεγε γιατί μοιραζόμουν τα πάντα ότι αυτό που σου λέω θα το έκανα εγώ, δεν σημαίνει ότι πρέπει να το κάνεις κι εσύ. Απλώς άκουσέ το.

Εσύ θα κάνεις αυτό που θες, αυτό που είναι πιο σύμφωνο με τον χαρακτήρα σου, με τον εαυτό σου με την γενιά σου, με την εποχή σου αλλά απλώς κάθε φορά που θα επιλέξεις κάτι, θα ξέρεις ότι μπορείς να δεχτείς και το αντίτιμό του. Τότε σημαίνει ότι έχεις την ευθύνη της απόφασής σου και μπορείς να επιλέξεις ότι θες.

Ήταν ο πρώτος που είπατε ότι θέλετε να ασχοληθείτε με την υποκριτική;

Το είπα σε εκείνον αλλά και στη μητέρα μου ταυτόχρονα. Ήταν κάτι που το αποφάσισα τελευταία στιγμή γιατί ήθελα να πάω στο Πανεπιστήμιο, να σπουδάσω άλλα πράγματα. Επειδή είχα μεγαλώσει στο θέατρο και μου φαινόταν μαγικός κόσμος, ένιωσα στο πάρα πέντε, τελειώνοντας το Λύκειο, ότι θέλω να μείνω σε αυτόν τον κόσμο γιατί σου προσφέρει μία μοναδική ευκαιρία σαν ηθοποιό. Είσαι ταυτόχρονα ο καλλιτέχνης και το έργο σου, είσαι ο γλύπτης και το γλυπτό, ο ζωγράφος και ο πίνακας ταυτόχρονα. Μέσα από σένα γεννιέται ο ρόλος, ο ήρωας και μέσα από αυτό, ζεις και άλλες εμπειρίες που δεν θα ζούσες κανονικά και εμπλουτίζεσαι με αυτές.

Λειτουργείς σαν ένας άλλος άνθρωπος

Ακριβώς και αυτό σου μένει. Σου μένει και ψυχολογικά σε εκπαιδεύει σε προάγει. Ασυνείδητα σαν το έχεις βιώσει.

Δεν μείνατε μόνο στην υποκριτική. Έχετε γράψει πολλά σενάρια αλλά και βιβλία.

Ναι, έγραφα πάντα από μικρή διάφορα πράγματα δικά μου. Το πρώτο σενάριο το έγραψα όταν ήμουν αρκετά νέα. Η μητέρα μου ήταν πολύ άρρωστη με ένα σοβαρό καρκίνο, την είχα στο σπίτι μαζί μου, δεν μπορούσα να δουλέψω στο θέατρο. Ήταν μία πολύ δύσκολη περίοδος, γιατί πόναγε. Επειδή ήθελα να ξεφύγω με κάτι, έγραψα ένα σενάριο. Αργότερα έγινε ταινία στον κινηματογράφο το “Τράνζιτο” της Ισαβέλλας Μαυράκη. Αυτό έφερε κάποιες προτάσεις και μπήκα σε όλο αυτό το ταξίδι των σεναρίων. Βέβαια για μένα τίποτα δεν είναι σαν την υποκριτική και όπως λέω συχνά, δεν είμαι συγγραφέας, είμαι μια ηθοποιός που γράφει. Έγινε για πολλά χρόνια, τελευταία το έχω βάλει πίσω γιατί ένιωθα ότι θέλω να κάνω κάποια άλλα βήματα στην υποκριτική αφενός και αφετέρου έχει αλλάξει και η εποχή. Δεν με έλκει πάρα πολύ να δουλέψω ένα καθημερινό σενάριο για μια καθημερινή σειρά.

Έχω κάνει πολλές διασκευές σε θεατρικά και έχω γράψει και άλλα βιβλία. Το τελευταίο μυθιστόρημα που έγραψα πέρσι, λέγεται «Φυλάξου αν μ΄ αγαπάς» και είναι όλα που λέγαμε πάνω στην αγάπη με βάση μία πρωτότυπη ιστορία.

Credit: Anna Adrianou/ Instagram

Φέτος σας βλέπουμε στον «Έρωτα Φυγά», μία ξεχωριστή σειρά και σε ένα ρόλο, που μοιάζει σαν να μας ξαναπαρουσιάζεστε…

Ναι, ήθελα να κάνω κάτι άλλο. Και αυτό με τράβηξε πάρα πολύ. Ήθελα να κάνω έναν ρόλο πιο συμπαγή. Γιατί η Ουρανία είναι συμπαγής, είναι ένα άτομο με προσωπικότητα, πολύ πονεμένο. Έχει περάσει μία πολύ δύσκολη ζωή, από βιασμό μέχρι το ότι έχασε τον μόνο άνδρα που αγάπησε, αλλά και άλλα πράγματα που θα βγουν παρακάτω γιατί έχει ένα μεγάλο μυστικό οικογενειακό που την κατατρέχει. Αυτό με γοήτευσε στον ρόλο, αντί να την κάνει έναν άνθρωπο σκληρό και φοβισμένο την έκανε έναν άνθρωπο άφοβο, δυνατό και πάρα πολύ ανοιχτό και δοτικό και γενναιόδωρο με τους ανθρώπους.

Και κυρίως με τον Ιάσονα ο οποίος είναι ο γιος του μεγάλου της έρωτα, με τον οποίο σκόπευε να παντρευτεί γιατί εκείνος θα χώριζε. Έτσι τον γνώρισε μικρό και κράτησαν όλα αυτά τα χρόνια μια επαφή. Η Ουρανία εμφανίστηκε στον δεύτερο κύκλο της σειράς και έρχεται κοντά του να τον βοηθήσει επιτέλους να ενηλικιωθεί, να πατήσει στα πόδια του, να σταματήσει τις αγριάδες και να αποδεχτεί τα πράγματα, να μαλακώσει και ως εκ τούτου να γίνει πιο δυνατός.

Γιατί ο μαλακός άνθρωπος είναι δυνατός. Ο σκληρός άνθρωπος σπάει σαν το δέντρο στην καταιγίδα. Και γενικά η παρουσία της καθώς μπήκε και στο Κιάρι σαν κυρία πια και εκεί παίζει έναν ρόλο προς όλους. Είναι το άτομο που κρατάει τις ισορροπίες και βοηθάει τους ανθρώπους που την πλησιάζουν και τους πλησιάζει.

Να βρουν την αλήθεια τους και να απελευθερωθούν και να κάνουν αυτό που βαθύτερα θέλουν. Και βρίσκει και μία εξαιρετική λύση, οδηγεί και τον Ιάσονα και την Αλεξάνδρα στη μόνη λύση που μπορεί να υπάρξει σε αυτό τον γόρδιο δεσμό που έχουν φτιάξει.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Αννα Αδριανού (@anna.adrianou)

Στέκεστε πολύ και στην Αλεξάνδρα, παρόλο που κάποιος θα περίμενε να είναι εναντίον της

Κάποια στιγμή μια από τις υπηρέτριες λέει της Ουρανίας «γιατί νοιάζεστε για την Αλεξάνδρα, εσείς τον Ιάσονα δεν αγαπάτε;». Και της λέει η Ουρανία “ακριβώς επειδή τον αγαπάω πολύ, δεν εγκρίνω τα λάθη του. Προσπαθώ να τα προλάβω και να τα διορθώσω”.

Ωστόσο, όπως παρακολουθούμε υπάρχει μέσα σε εισαγωγικά μένος προς τον Στέφανο Παράσχο που τον υποδύεται ο Σαύρος Ζαλμάς…

Όπως λέει και η ίδια σε μία σκηνή “δεν είμαι περήφανη για αυτό που νιώθω για αυτόν αλλά δε μπορώ να ξεπεράσω το μίσος μου γιατί έχασα εξαιτίας του τον άνθρωπο που για μένα ήταν όλη μου η ζωή”.

Πως είναι η συνεργασία σας με τους υπόλοιπους συναδέλφους στη σειρά;

Η συνεργασία μου είναι μαγική. Και από το σενάριο με τον Δημήτρη Αποστόλου που πραγματικά πλούτισε αυτόν τον ρόλο και του έβαλε και στοιχεία δικά μου αλλά με τον σκηνοθέτη Βασίλη Τσελεμέγκο έχουμε κάνει την πρώτη μου μεγάλη επιτυχία σε σενάριο, τις «Επιθυμίες». Και ο σκηνοθέτης Παναγιώτης Πορτοκαλάκης είναι κι αυτός υπέροχος και κάνουμε μία πάρα πολύ ωραία δουλειά

Οι συνάδελφοι είναι επίσης το εξαιρετικό κομμάτι γιατί είναι όλοι καταπληκτικοί ηθοποιοί και δεν είναι τυχαίο ότι είναι ονόματα και στο θέατρο δικαιωθεί. Είναι ο ένας καλύτερος από τον άλλον και εξαιρετικοί καλλιτέχνες. Όλοι είναι πολύ ιδιαίτερα άτομα, πολύ ταλαντούχοι και πολύ γενναιόδωροι. Ένας καλός ηθοποιός το πρώτο που ξέρει είναι ότι δεν μπορείς να παίξεις καλά αν δεν παίζει πολύ καλά και ο διπλανός του. Δεν γίνεται τίποτα που να χτυπιέσαι. Εσύ μπορεί να παίζεις καλά και ο άλλος να σε πετάει έξω.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Αννα Αδριανού (@anna.adrianou)

Μπορεί να συμβεί αυτό;

Συμβαίνει κατά λάθος. Μου έχει συμβεί μόνο μια φορά στη ζωή μου, μιάμισι. Και δεν έδωσα καμία σημασία. Έχω συνεργαστεί με συναδέλφους που είχαμε πολύ ωραίο δέσιμο. Τώρα τις περισσότερες σκηνές τις έχω με τον Αντώνη Καρυστινό είναι μία ευτυχία να δουλεύω μαζί του. Κάνουμε την πρόβα, ψάχνουμε να βρούμε γιατί λέγονται αυτά, τι είναι αυτό που τους ενώνει, τι καινούργιο υπάρχει στη σκηνή και είναι τόσο δημοιουργικό. Βέβαια το πιο δημιουργικό κομμάτι το έχω ζήσει στο θέατρο καθώς έχεις άλλες δυνατότητες. Μεγάλο διάστημα προβών αλλά και γιατί το έργο είναι κάτι, το οποίο κάθε φορά είναι σαν τη ζωή. Σε κάθε παράσταση, οι ήρωες και εσύ μαζί τους και η ιστορία και ο κοσμος γεννιέται και πεθαίνει και αυτό είναι καταπληκτικό.

Το τελευταίο διάστημα, ζήσατε όλοι οι συντελεστές, άσχημες στιγμές μετά την απόφαση να σταματήσει πρόωρα η σειρά. Ωστόσο, τέλος καλά, όλα καλά καθώς πλέον θα την παρακολουθούμε από την συχνότητα του Ant1.

Από όσο ξέρω η αλλαγή έγινε για καθαρά οικονομικούς και επιχειρηματικούς λόγους κι όχι επειδή υπήρξε κάποιο άλλο θέμα. Η σειρά ως γνωστό είναι από τις πιο αγαπημένες του κοινού και έχουμε χαρεί όλοι που συνεχίζεται. Άλλωστε πιστεύω ότι στη ζωή τα αληθινά καλά πράγματα έχουν κι ένα μικρό άγγιγμα της τύχης που τα προστατεύει κι αυτή σαν καλή νεράιδα.