Το κράτος, τα «σταγονίδια» και η Χρυσή Αυγή

Είναι µεγάλο λάθος να προσπαθεί η αστική ∆ηµοκρατία και η µιντιοκρατία να αντιµετωπίσει και να περιθωριοποιήσει το σχήµα της «Χρυσής Αυγής», το νεοελληνικό ακροδεξιό µόρφωµα -περιθωριακό, παρακρατικό, λούµπεν στη βάση του-, µε ναζισµό. Η παγίδα της «συλλογικής ευθύνης», για τα µέλη και τους ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής, που συνδέεται άµεσα µε την πρακτική των εθνικοσοσιαλιστών του Χίτλερ για να διώξουν ολόκληρες κοινωνικές ή µειονοτικές οµάδες, όπως οι Εβραίοι, οι οµοφυλόφιλοι ή οι Τσιγγάνοι, δεν

είναι δυνατόν να αποτελέσει µοχλό δίωξης της «Χρυσής Αυγής», στην προσπάθεια να αποδειχθεί ότι λειτουργεί ως «εγκληµατική οργάνωση».

∆εν είναι δυνατόν µε ναζισµό να αντιµετωπίσεις τον ναζισµό. Ούτε φυσικά να ακολουθήσουν οι δυνάµεις της θεσµικής Αριστεράς την προτροπή του αρθρογράφου της «Guardian» Ρίτσαρντ Σέυµουρ, που σε σχετική ανάλυσή του υπό τον τίτλο «Τοξικός κίνδυνος για τη ∆ηµοκρατία η Χρυσή Αυγή» κατέληγε: «Η λιτότητα δεν έχει κάνει τον κύκλο της, παρά την ύφεση και την κοινωνική δυστυχία που προκλήθηκε. Η µόνη λύση της Αριστεράς για να αχρηστεύσει τη Χρυσή Αυγή είναι να εµποδίσει τη δραστηριότητά της και να την τελειώσει ως µια αποτελεσµατική στις οδοµαχίες εγκληµατική οργάνωση». Σε µια τέτοια περίπτωση, δηλαδή, θα είχαµε µια Ελλάδα απέραντο πεδίο µάχης, µε οµάδες ατάκτων της ακροδεξιάς να συγκρούονται µε οµάδες κουκουλοφόρων της ακροαριστεράς σε οδοφράγµατα σε όλη την Ελλάδα. Η απόλυτη αποσταθεροποίηση, µε την Αστυνοµία να καταγγέλλεται ως υποθάλπουσα την ακροδεξιά, όχι σε επίπεδο ηγεσίας, αλλά ΜΑΤ, τις Ενοπλες ∆υνάµεις ύποπτες ότι θα οργανώσουν συνταγµατικό πραξικόπηµα, τα κόµµατα να συγκρούονται λεκτικά στη βάση της θεωρίας των δύο άκρων, εντός και εκτός Κοινοβουλίου, και την ευρωπαϊκή δοµή να προτείνει να αναλάβουν την αποκατάσταση της τάξης δυνάµεις µισθοφόρων της Europol, που θα λειτουργήσουν στο εθνικό ασυνείδητο ως στρατός κατοχής, µετατρέποντας τα µπουλούκια που συγκρούονται στα οδοφράγµατα σε ένοπλες αντάρτικες οµάδες, που θα προσοµοιάζουν µε τροµοκρατικές και θα συγκρούονται τόσο µεταξύ τους όσο και µε τις βάσεις (εταιρείες, πρεσβείες, πρόσωπα) της ευρωπαϊκής «κατοχής» στη χώρα.

Τι θα σήµαινε κάτι τέτοιο; Η Ελλάδα, όπως και µε την κρίση αξιοπιστίας των κρατικών οµολόγων και της πιστωτικής αδυναµίας λειτούργησε ως αφετηρία για να αποκτήσει µηχανισµούς προστασίας από την παγκόσµια κρίση η Ευρώπη, έτσι πάλι µέσω της αποσταθεροποίησης θα λειτουργήσει ως καταλύτης διάλυσης (ή µετατροπής σε «Λεβιάθαν» του Χοµπς;) της ζώνης του ευρώ και κατάρρευσης του «πύργου της Βαβέλ» των Βρυξελλών, µέσα από συγκρούσεις στα οδοφράγµατα σε όλη την Ευρώπη ένοπλων οργανώσεων ναζιστών, ισλαµοφασιστών και ακροαριστερών, εξεγέρσεις µεταναστών, όπως παλαιότερα στα προάστια του Παρισιού, δοµική κρίση σε κλίµα µεσοπολέµου στην πραγµατική ζωή και όχι στα ταµπλό των χρηµατιστηρίων.

∆ηµιουργία συνθηκών µιας βίαιης «Ευρωπαϊκής Ανοιξης» παράλληλα και συµπληρωµατικά µε τη σε εξέλιξη «Αραβική Ανοιξη», που θα οδηγήσει, µετά από έναν πλήρη αποσυντονισµό της Ευρώπης, τις µη ολοκληρωµένες και απολύτως προβληµατικές δοµές της Ενωσης, στα πεδία της ασφάλειας και των συνόρων, στον µόνιµο διαχωρισµό της σε Βορρά και Νότο, αλλά και στη σύγκρουση του βόρειου ηπειρωτικού άξονα µε τον νότιο µεσογειακό, ναυτικό άξονα, επιτρέποντας ένα νέο «τείχος του Βερολίνου» στη ζώνη των Αλπεων.

Το πρόβληµα «Χρυσή Αυγή» πρέπει να αντιµετωπισθεί από τη ∆ηµοκρατία στη σωστή του διάσταση. Ως ένα κόµµα νόµιµο, αφού κατέβηκε στις εκλογές νοµότυπα, ψηφίσθηκε, εξέλεξε βουλευτές, έχει δικαιώµατα, ασυλίες και υποχρεώσεις, όπως και τα άλλα κόµµατα. Απέναντι στη «Χρυσή Αυγή» µπορεί να υπάρξει ένα «δηµοκρατικό τόξο», αλλά όχι ένα «συνταγµατικό τόξο», ειδικά στις συνθήκες απώλειας εθνικής κυριαρχίας και διατάραξης της συνταγµατικής τάξης που προκάλεσαν τα Μνηµόνια και ο ευρωπαϊκός δογµατισµός από το 2010 και µετά. Η ∆ηµοκρατία έχει επίσης µια νόµιµη κυβέρνηση, εκλεγµένη µε «επίκαιρη» λαϊκή εντολή, νοµιµοποιηµένη στην κοινή γνώµη σύµφωνα µε την εικόνα των δηµοσκοπήσεων. Στη ∆ηµοκρατία θα πρέπει να συµπεριληφθούν και οι δυνάµεις της αντιπολίτευσης, αξιωµατικής και ελάσσονος, µε δεδοµένο ότι το κράτος προσπαθεί να το υποκαταστήσει µόνον η ακροδεξιά, ακτιβίστικη Χρυσή Αυγή, που χρησιµοποιεί στην πράξη τη ∆ηµοκρατία για να την ανατρέψει.

Οι «φάλαγγες» των λούµπεν µικροαστών της Χρυσής Αυγής λειτουργούν ως τάγµατα εφόδου απέναντι στο νόµιµο κράτος, τις τάξεις του οποίου συγκροτούν οι ένστολοι πολίτες του Εθνους και του Λαού. Οι δυνάµεις των νοικοκυραίων. Το κράτος της εθνικής ολότητας και της λαϊκής πλειοψηφίας, όσες σκοτεινές κηλίδες κι αν έχει, είναι καλύτερο από το σκότος του κράτους µιας σέχτας, µε λανθάνουσα και πρωτόγονη ιδεολογικοπολιτική και πολιτιστική ταυτότητα. Αλλά και η θεωρία των «σταγονιδίων» το 2015, επανάληψη του 1975, µε τη Ν.∆. και το ΠΑΣΟΚ να έχουν από κοινού κυβερνήσει στις ενδιάµεσες δεκαετίες µέχρι και την καταστροφή, είναι ολίσθηµα και αυτοκτονία.

Πέραν αυτών, φυσικά υπάρχει µια δολοφονία ή άλλα ποινικά αδικήµατα, µε εµπλοκή µελών ή φίλων της Χρυσής Αυγής. Αλλά για τον λόγο αυτό έχουµε µια Αστυνοµία που την εµπιστευόµαστε, µια ∆ικαιοσύνη που δεχόµαστε τις αποφάσεις της, έναν Νόµο και µια Πολιτεία στην οποία είµαστε υποτελείς.