Οταν οι Ελληνες κερδίζουν στοιχήματα

Η επιστροφή της χώρας στις αγορές μετά από τέσσερα χρόνια ίσως και να είναι το σημαντικότερο γεγονός μετά την είσοδο της Ελλάδας στην Ε.Ε. Ο,τι κι αν λένε οι εκφραστές της οπισθοδρόμησης, τα όσα έγιναν τα τελευταία χρόνια αποτελούν πραγματικό άθλο. Οταν ο Αντώνης Σαμαράς ανέλαβε τα ηνία της διακυβέρνησης του τόπου, οι περισσότεροι εντός και εκτός Ελλάδος έβαζαν στοιχήματα

σχετικά με τον χρόνο που η οικονομία θα οδηγούνταν στη χρεοκοπία και η χώρα θα επέστρεφε στο εθνικό νόμισμα, τη δραχμή.

Ο μόνος που ενδεχομένως να πίστευε στη σημερινή εξέλιξη ήταν ο κ. Σαμαράς, ο οποίος έδειχνε αποφασισμένος να δώσει μέχρι τέλους τη μάχη. Υπό την πίεση των δανειστών και με μια κοινωνία να βρίσκεται στα όριά της, ο Μεσσήνιος πολιτικός κατάφερε ένα μικρό θαύμα. Η οικονομία δεν χρεοκόπησε, η χώρα άρχισε να νοικοκυρεύεται, ακτίδες ανάπτυξης φάνηκαν στο τούνελ και σιγά-σιγά το τρένο ξαναμπήκε στις ράγες.

Αυτή είναι η πραγματικότητα, όσο κι αν κάποιοι ακόμη και σήμερα προσπαθούν να την υποβαθμίσουν. Κακά τα ψέματα, τα τελευταία χρόνια υπήρξαν δυνάμεις, τόσο στην πολιτική όσο και στη δημοσιογραφία και την ίδια την κοινωνία, που είχαν επενδύσει στο κακό σενάριο. Ηθελαν να δουν τη χώρα να επιστρέφει στη δραχμή. Προς αυτή την κατεύθυνση έδιναν μάχες νυχθημερόν.

Δεν είναι άλλωστε, τυχαίο, ότι στην Ελλάδα το αντιμνημόνιο άρχισε να διαμορφώνει χαρακτηριστικά ιδεολογίας. Πολιτικοί αρχηγοί και βουλευτές επένδυσαν πάνω σ’ αυτή τη νεοελληνική κουταμάρα, αδιαφορώντας για τις συνέπειες της επιλογής τους. Επί τέσσερα χρόνια ο ΣΥΡΙΖΑ, οι Ανεξάρτητοι Ελληνες και η Χρυσή Αυγή είχαν συναντηθεί στο κοινό πεδίο του αντιμνημονίου, κάνοντας πλειοδοσία υποσχέσεων. Τα όσα έλεγαν δεν είχαν καμία σχέση με τη δύσκολη πραγματικότητα.

Εκ προοιμίου γνώριζαν ότι το αντιμνημόνιο είχε αρχή, μέση και τέλος. Παρά ταύτα επένδυσαν σ’ αυτό, αποσκοπώντας να κερδίσουν πρόσκαιρες πολιτικές εντυπώσεις. Πίσω από τις δυνάμεις του αντιμνημονίου προσδέθηκαν και μίντια, που στην προσπάθειά τους να κερδίσουν αναγνώστες και ακροατές έβαζαν σε δεύτερη μοίρα τη σταθερότητα της χώρας. Τα ονόματα δεν έχουν σημασία. Εκείνο που έχει όμως και σημασία και ιδιαίτερη αξία είναι ότι οι διαφημιστές του αντιμνημονίου ήταν οι βολεμένοι της μεταπολίτευσης. Πρόσωπα βουτηγμένα στη διαπλοκή. Οι ίδιοι άνθρωποι που πλούτισαν αρμέγοντας το ελληνικό Δημόσιο έσπευσαν να βγουν στο αντάρτικο καταγγέλλοντας τον Σαμαρά ότι συμβιβάστηκε με τα «θέλω» της Μέρκελ.

Η επιστροφή της χώρας στις αγορές σήμανε αυτομάτως το τέλος του αντιμνημονίου. Οπως και να το κάνουμε, από χθες ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε δυσμενέστερη πολιτικά θέση, αφού είναι αναγκασμένος να αναπροσαρμόσει τη στρατηγική του. Ακόμη μεγαλύτερο πρόβλημα θα έχει η Χρυσή Αυγή, που στήθηκε πάνω στην αδυναμία του πολιτικού συστήματος να διαχειριστεί το αυτονόητο, ενώ αντικειμενικά πρόβλημα θα αντιμετωπίσουν και δημοσιογράφοι όπως ο θείος Γιώργος Τράγκας, που κάθε πρωί έφερνε πιο κοντά στη συντέλεια την οικονομία και κατ’ επέκταση τη χώρα.

Απέναντι στους ηττημένους βρίσκεται ο Σαμαράς, ο οποίος έχει την ευκαιρία, μετά την επιστροφή στις αγορές, να επιστρέψει και το πολιτικό σύστημα στις λογικές του βάσεις. Για δεύτερη φορά μετά το ’74, η Ν.Δ. είναι η πολιτική δύναμη που βάζει την Ελλάδα στον χάρτη των ισχυρών. Το έκανε ο Κ. Καραμανλής με την είσοδο στην τότε ΕΟΚ. Το πέτυχε τώρα ο Σαμαράς με την αποφυγή της χρεοκοπίας.