Οι "καλημέρες" που θα ήθελε να κόψει ο Τσίπρας

Για όσους έχουν παρακολουθήσει προσεκτικά την πολιτική διαδρομή του, όχι τόσο από το… παράθυρο με την Άννα Παναγιωταρέα την εποχή των καταλήψεων, αλλά σίγουρα μετά την υποψηφιότητα στον Δήμο Αθηναίων το 2006, μέχρι και την κατάληψη της πρωθυπουργίας, ο Αλέξης Τσίπρας είναι αντικειμενικά ένας από τους ελάχιστους πολιτικούς που επένδυσαν στην εξέλιξη.

Κατανοώντας εγκαίρως τις αδυναμίες του, ο σημερινός Πρωθυπουργός εστίασε στο “κούρεμά” τους. Πήρε κοντά του ανθρώπους που κατανοούν

την πολιτική επικοινωνία και την ψυχολογία της μάζας, ειδικά όταν μιλάμε για μια κοινωνία… παντρεμένη με τον ψυχισμό, όπως συμβαίνει με την ελληνική.

Καλλιέργησε την κουλτούρα του “αντιεξουσιαστή”, μόνο που σε αντίθεση με τον εμπνευστή του σχετικού όρου, Γιώργο Παπανδρέου, δεν είχε ένα βαρύ και… ασήκωτο επώνυμο, το οποίο λειτουργούσε στην περίπτωση του “συγγραφέα” του Μνημονίου ως απωθητικό για όποια κοινωνία ήθελε να τον πιστέψει.

Δεν δίστασε να ωριμάσει σε επίπεδο πολιτικού κυνισμού, νωρίτερα από ό, τι θα περίμενε κανείς. “Εκτέλεσε” τον πολιτικό πατέρα του (όχι τον… Φλαμπουράρη, τον Αλαβάνο), “άδειασε” τον άνθρωπο χάρη στον οποίο προκηρύχτηκαν οι πρόωρες εκλογές που τον έφεραν στην εξουσία (Κουβέλη), και προσαρμόστηκε πολύ εύκολα στο μετά-αντιμνημονιακό κλίμα το οποίο επικρατεί στη σημερινή Ελλάδα, με την πλειοψηφία των πολιτών να έχει… λαχανιάσει από την πολύμηνη εκκρεμότητα της διαπραγμάτευσης, και να είναι εξαιρετικά δεκτή σε (οποιαδήποτε) “συμφωνία εδώ και τώρα”.

Ο Πρωθυπουργός κεφαλαιοποιεί τον “μονόδρομο” σε επίπεδο λύσης εξουσίας, που συνιστά ο ίδιος σήμερα, σύμφωνα με τα σχετικά επίμονα ευρήματα των δημοσκοπήσεων, και προετοιμάζεται για το επόμενο, περίπου αυτονόητο βήμα: Τον ανασχηματισμό που θα ακολουθήσει την υπογραφή της “τελικής συμφωνίας”, επομένως και την επιλογή συντρόφων.

Εκεί, ο Αλέξης Τσίπρας θα δώσει μάχη με τον εαυτό του, για τις… καλημέρες που θα επιλέξει να κόψει. Σε εσωκομματικό επίπεδο, η ρητορική της Αριστερής Πλατφόρμας φαντάζει αφόρητα αραχνιασμένη στον ΣΥΡΙΖΑ του 4%. Σε ενδοκυβερνητικό επίπεδο, το σύμφωνο συμβίωσης με τους Ανεξάρτητους Έλληνες, έχει τα όριά του, καθώς θα υπάρξουν και στο μέλλον περιπτώσεις που θα οδηγούν σε… σύμβουλο γάμου, όπως το τζαμί και πολλά άλλα.

Μην αμφιβάλετε λοιπόν ότι εκείνοι που διείδαν στον Αλέξη Τσίπρα, τον πολιτικό που θα μπορούσε να ηγηθεί του χώρου της Κεντροαριστεράς (και όχι μόνο της… φωνασκούσας Αριστεράς), ήδη προσπαθούν να τον πείσουν πως, θα πρέπει να κάνει πέτρα την καρδιά του. Και να… κόψει τις “καλήμερες" που “γκριζάρουν” τη δική του προσωπική εικόνα.

Το αν θα τους ακούσει, βέβαια, είναι κάτι το τελείως διαφορετικό. Όπως και το αν μπορεί. Να κάνει πέτρα την καρδιά του.