Η ευθύνη τώρα στα χέρια των ανεύθυνων

του Νίκου Σίμου

Η πρώτη ψηφοφορία για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας θα πρέπει να θεωρείται απογοητευτική για τον πρωθυπουργό και τα δύο κόμματα της συγκυβέρνησης. Μπορεί κάποιοι στην δεύτερη και τρίτη ψηφοφορία να ψηφίσουν τον Σταύρο Δήμα, όπως άφησε να εννοηθεί ο βουλευτής κ. Μελάς (ΣΣ προς τι άραγε ο ελιγμός

αυτός που γελοιοποιεί περισσότερο το ήδη γελοιοποιημένο πολιτικό σύστημα;) αλλά παρ’ όλ’ αυτά πρέπει να θεωρείται ιδιαιτέρως δύσκολη η υπερψήφιση του υποψηφίου Προέδρου. Αυτό σημαίνει ότι οδεύουμε προς εκλογές με ευθύνη ΟΛΩΝ.

Του πρωθυπουργού που επιχείρησε αυτήν την ηρωϊκή έξοδο επισπεύδοντας εξελίξεις, ενώ ήξερε ότι η εκλογή Προέδρου μέσα σε ένα τόσο πολωμένο πολιτικά κλίμα θα ήταν μία εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση και μάλιστα επιλέγοντας έναν σοβαρό μεν και με συμπάθειες σε όλους τους πολιτικούς χώρους υποψήφιο, πλην όμως ακραιφνώς κομματικό! Του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης που μεταθέτει την ευθύνη του τι θα συμβεί στη χώρα στις πλάτες του λαού, ουσιαστικώς, καθώς επιμένει στις κάλπες σε μία περίοδο που οι οικονομικές συνθήκες δεν ευνοούν κάτι τέτοιο. Εκτός βεβαίως αν θέλει οπωσδήποτε να κυβερνήσει, έχοντας και τη σύμφωνη γνώμη των έξω μετά από τις δικές του γονυκλισίες πίσω από κλειστές πόρτες. Αυτό δεν εννόησε ο Όλι Ρεν με τη φράση του ότι ο Αλέξης Τσίπρας έχει δεσμευθεί για την παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη; Προφανώς ο μακαρίτης ο Ανδρέας βρήκε τον καλύτερο μιμητή στη διγλωσσία.

Επειδή «μεταξύ κύλικος και χειλέων πολλά πέλει» τίπτε δεν θα πρέπει να αποκλείεται. Παρ’ όλ’ αυτά η ζυγαριά έχει γείρει αρκετά υπέρ της προσφυγής στις κάλπες. Άλλωστε η δίμηνη παράταση του μνημονίου προέβλεψε να καλύψει και αυτήν την πολιτική εξέλιξη. Αυτό σημαίνει ότι από τον Φεβρουάριο και μετά μπαίνουμε πιθανόν σε ένα άλλο πολιτικό σκηνικό με την απόλυτη ευθύνη στα κόμματα και στους αρχηγούς τους για το αν η χώρα θα μπει σε καταστροφικές περιπέτειες ή θα βαδίσει με δυσκολία μεν, αλλά, σε πιο βατό δρόμο.