"Εισάγουμε στο Δημόσιο αρχές σύγχρονου μάνατζμεντ"

«Στις ευρωεκλογές θα κερδίσει η Νέα Δημοκρατία, ενώ την έξοδο στις αγορές ακολουθεί η ρύθμιση του χρέους»

Το σπίτι βρίσκεται στην κορυφή ενός λόφου, με ανεμπόδιστη θέα στο λιμάνι της Σούδας και στα Λευκά Ορη. Σύμφωνα με τον ταξιτζή που με πηγαίνει εκεί, έχει δώσει το όνομά του σε όλη την περιοχή: Η βίλα του Μητσοτάκη. Σε αντίθεση με ό,τι θα φανταζόταν κανείς μετά από όσα γράφτηκαν, πρόκειται για μια ευρύχωρη

μονοκατοικία χωρίς υπερβολικά τετραγωνικά και άλλες διακοσμητικές εξτραβαγκάντσες. Αλλωστε η οικογένεια είναι πολυμελής. «Φέτος το Πάσχα ήρθαμε τα τέσσερα παιδιά και ορισμένα από τα εγγόνια. Το καλοκαίρι, λόγω έλλειψης χώρου, ερχόμαστε σε δόσεις», απαντά στο σχετικό ερώτημα ο Κυριάκος Μητσοτάκης την ώρα που μας οδηγεί στο υπαίθριο τραπέζι που έχει ετοιμάσει για την περίσταση. Αγριο βραστό σταμναγκάθι, κολοκυθάκια σαλάτα και μυζήθρα του Μανούσου –του πιστού σωματοφύλακα του επιτίμου– και τηγανιτός μπακαλιάρος συνθέτουν το λιτό μενού.

Η πρώτη ερώτηση που θέτω στον συνομιλητή μου αφορά την κατάσταση της χώρας. «Σιγά-σιγά ανεβαίνουμε, αφού φθάσαμε στον πάτο. Αποτελεί επιτυχία η διόρθωση του τεράστιου προβλήματος των διπλών ελλειμμάτων, του δημοσιονομικού και του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών. Πριν από δύο χρόνια κάτι τέτοιο θα φάνταζε ακατόρθωτο. Είναι η πρώτη κυβέρνηση -και δεν το λέω επειδή είμαι μέλος της- που βάζει ένα πρόγραμμα και το τηρεί. Πρώτα αποκατέστησε την εμπιστοσύνη, στη συνέχεια δημιούργησε πρωτογενές πλεόνασμα, μετά έξοδο στις αγορές και ακολουθεί η ρύθμιση του χρέους». Του αντιτείνω το κόστος που είχε αυτό το πρόγραμμα στους πολίτες. «Ηταν βαρύ το τίμημα που πλήρωσαν οι πολίτες, όμως μερικοί δεν καταλαβαίνουν ότι χρεοκοπήσαμε. Είναι σαφές ότι ο επιμερισμός θα μπορούσε να γίνει με πιο δίκαιο τρόπο. Το ζητούμενο τώρα είναι να κοιτάξουμε μπροστά. Βάλαμε τα θεμέλια για να χτίσουμε ένα σπίτι πιο στέρεο, διότι το προηγούμενο το είχαν φάει οι τερμίτες. Αυτό δεν σημαίνει ότι το σπίτι χτίστηκε ακόμη. Θέλει πολλή προσπάθεια ακόμη και, το κυριότερο, να είμαστε συνεπείς προς τις υποχρεώσεις μας».

Ο οικοδεσπότης μου ανέλαβε το δύσκολο υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης ή άλλως πως αποκαλούμενο υπουργείο των απολύσεων. «Αυτό που κάνω είναι πολύ δύσκολο σε ανθρώπινο επίπεδο και ενδεχομένως να μου στοιχίσει πολιτικά, αλλά δεν είναι το μόνο που κάνει το υπουργείο μας. Αλλάζουμε όλες τις δομές της δημόσιας διοίκησης δημιουργώντας νέα οργανογράμματα. Υπήρχαν τμηματάρχες χωρίς εργαζόμενους και Διευθύνσεις ανενεργές. Είμαι υπερήφανος που εισάγω για πρώτη φορά στο Δημόσιο αρχές σύγχρονου μάνατζμεντ και που παίρνω μέτρα πάταξης της γραφειοκρατίας, όπως η κατάργηση της επικύρωσης των εγγράφων, η απλοποίηση των διαδικασιών για την έναρξη επιχειρήσεων χαμηλής όχλησης ή η ενίσχυση επιτυχημένων θεσμών όπως το ΚΕΠ». Για το κρίσιμο θέμα της αξιολογήσεως των δημοσίων υπαλλήλων ο συνομιλητής μου είναι κατηγορηματικός: «Δεν μπορούν να παίρνουν όλοι άριστα, όπως συνέβαινε μέχρι τώρα, διότι έτσι αδικείται ο καλός και εργατικός υπάλληλος. Γι’ αυτό εισαγάγαμε τη λογική της συγκριτικής αξιολόγησης».

Το επόμενο θέμα συζητήσεως είναι οι επικείμενες, διπλές εκλογές του Μαΐου. «Οσον αφορά στις δημοτικές και περιφερειακές, θεωρώ ότι έχει παρέλθει η εποχή των χρισμάτων από τα κόμματα, γι’ αυτό και δεν θα βγουν εύκολα συμπεράσματα στις αναγωγές του κομματικού χάρτη της χώρας. Στις ευρωεκλογές έχω την αίσθηση ότι θα κερδίσει η Νέα Δημοκρατία».

Θέτω υπ’ όψιν του τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, που δίνουν οριακά νικητή τον ΣΥΡΙΖΑ. «Ποιον ΣΥΡΙΖΑ από τους δύο; Αυτόν του Τσίπρα ή αυτόν του Λαφαζάνη;», αποκρίνεται. «Είναι ένα διχασμένο κόμμα και είναι διχασμένο στο πιο υπαρξιακό ζήτημα της χώρας, τη θέση της Ελλάδας στην Ευρώπη. Μέχρι πριν από λίγο καιρό θεωρείτο νομοτελειακά βέβαιο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα κέρδιζε κάποτε τις εκλογές. Μετά τις εκλογές του Μαΐου, έχω τη γνώμη ότι θα καταρρεύσει ο μύθος ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να κερδίσει τις εκλογές. Η θεωρία του ώριμου φρούτου που πέφτει μπορεί κι αυτή να μας τελειώσει με την κρίση».

Την ώρα του επιδορπίου τον ρωτώ για τον συντοπίτη του και πρόεδρο του «Ποταμιού», Σταύρο Θεοδωράκη. «Για τον Σταύρο έχω καλή γνώμη. Εκπέμπει ειλικρίνεια προθέσεων. Είναι αυτοδημιούργητος, είναι επιτυχημένος, είναι και Χανιώτης! Το “Ποτάμι” είναι μια ενδιαφέρουσα εξέλιξη, μια συστημική διέξοδος της αντισυστημικής ψήφου. Οποιοσδήποτε καταφέρνει να μπολιάζει την πολιτική με νέο αίμα τον βλέπω επί της αρχής θετικά. Από εκεί και πέρα, η μετατροπή από κάτι που μοιάζει περισσότερο με όμιλο προβληματισμού σε οργανωμένο κόμμα δεν θα είναι απλή υπόθεση… Περιμένω να ακούσω συγκεκριμένες προτάσεις».