Απογοήτευση και κάλπες…

Σ ένα πεδίο ομιχλώδες, μέσα σε βάλτους και σε βραχότοπους κινείται ατάκτως η πολιτική σε τούτη την ιστορικά κρίσιμη για την Ελλάδα περίοδο . Και αυτό οφείλεται σε ένα κυρίως λόγο : Οι αντιμαχόμενες μεταξύ τους παρατάξεις δεν διαθέτουν ούτε ένα σχέδιο εξόδου από την κρίση ,ούτε ένα σχέδιο πρότασης για εθνική ανασυγκρότηση .Και συνεπώς ,τα κόμματα εκ των πραγμάτων ξοδεύουν πολιτική ενέργεια και πολύτιμο εθνικό χρόνο σε άγονες ,ζημιογόνες για τον

τόπο ρητορικές αντιπαραθέσεις, με αποτέλεσμα να ακολουθούν τυφλές πορείες στους βάλτους μίας πολιτικής παρακμής.

Αν το λεγόμενο «πολιτικό σύστημα» σήμερα κατά γενική εκτίμηση πάσχει σοβαρά - αν δεν κινδυνεύει και με ολική κατάρρευση - αυτό οφείλεται στο ότι λειτουργεί εδώ και πολύ καιρό χωρίς σκέψη ,χωρίς δική του υπόσταση και ενέργεια ,σαν ένα αυτόματο που κινούν τρίτες δυνάμεις για λογαριασμό του.

Σε αυτό το σκηνικό ,λοιπόν, το πολιτικό προσωπικό της χώρας ,ουσιαστικά ακυρωμένο ,επιδίδεται μοιραίως σε εσωτερικής καύσης μικροκομματικά παίγνια για τη διεκδίκηση ή τη διατήρηση μικροεξουσιών και «επιρροών» .Οι κινήσεις τους αυτές οδηγούν την πολιτική στα βαλτόνερα μίας κατάστασης τραγικής, καθώς η κρίση συνεχίζει να προκαλεί καταστροφές στην ελληνική κοινωνία και με την πορεία της χώρας να χαράσoυν σε δικούς τους χάρτες ξένοι δανειστές.

Τα παραπάνω διακρίνονται καθαρά στον σπασμωδικό τρόπο με τον οποίον κινούνται τα πολιτικά κόμματα προετοιμαζόμενα για τις εκλογικές μάχες του Μαϊου. Εκνευρισμοί και εσωτερικοί καβγάδες για τις υποψηφιότητες ,δημοσκοπικές αγωνίες και «επικοινωνιακές» ασκήσεις και από πολιτική…μηδέν. Ετσι, τη θέση της πολιτικής παίρνουν οι γενικολογίες ,οι αοριστολογίες, οι φαντασιώσεις ,τα ρητορικά «ξεσπάσματα». Πλήξη και απογοήτευση προκαλούν όλα αυτά στο κοινό ,που όμως αισθάνεται να είναι παγιδευμένο έως τώρα σε κάτι από το οποίο δεν μπορεί να απαλλαγεί. Θα αλλάξει αυτό στις κάλπες ; Και προς ποια κατεύθυνση οι ενδεχόμενες αλλαγές ; Αυτό είναι το πιο ενδιαφέρον ερώτημα τούτη την ώρα.