O Kαραμανλής ψηφίζει "ναι" στην συμφωνία της κυβέρνησης

Του Νίκου Σίμου - Εφημερίδα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ

Η πεποίθηση του Κώστα Καραμανλή, ότι η συμφωνία με τους θεσμούς θα έπρεπε εδώ και καιρό να έχει υπογραφεί και μάλιστα αμέσως μετά τα όσα είχαν συνομολογηθεί την 20ή Φεβρουαρίου, δημιουργεί νέα δεδομένα στον προβληματισμό που επικρατεί στο εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας για τη στάση της όταν αυτή θα έλθει από την κυβέρνηση στη Βουλή.

Βεβαίως, το τελευταίο διάστημα και με αφορμή τις κυβερνητικές διαπραγματευτικές παλινωδίες,

και ο Κώστας Καραμανλής έχει αρχίσει να προβληματίζεται για το είδος της συμφωνίας που θα γίνει και για το αν το περιεχόμενό της θα είναι περισσότερο επώδυνο από εκείνο των Μνημονίων.
Ετσι, οι συχνοί συνομιλητές του πρώην πρωθυπουργού καταλήγουν στα εξής συμπεράσματα για το μήνυμα που στέλνει, συνδυάζοντας τον προβληματισμό του αυτόν με την ανησυχία του για την καθυστέρηση υπογραφής της συμφωνίας, που οφείλεται, κατά την άποψή του, στο ότι η κυβέρνηση δεν κατάφερε ή δεν θέλησε να ξεπεράσει τις προεκλογικές της υπερβολές, όσον αφορά τις διαπραγματευτικές δυνατότητες της χώρας.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Πρώτον, η συμφωνία θα είναι περισσότερο επώδυνη από αυτήν που αρχικώς επεδίωκε η κυβέρνηση. Οχι χωρίς και δική της ευθύνη, ανεξαρτήτως της εκβιαστικής τακτικής των δανειστών.

Δεύτερον, επειδή «το παρελθόν δεν διορθώνεται» και επειδή ο κίνδυνος μιας χρεοκοπίας παραμένει, πρέπει να αποφευχθεί «η προσάραξη του ελληνικού σκάφους», καθώς μια τέτοια προοπτική θα είχε βαρύτατες επιπτώσεις στην Ελλάδα. Επιπλέον, δημιουργείται μια πρόσθετη υποχρέωση για τον πολιτικό κόσμο της χώρας, δεδομένου ότι η κοινωνία, όπως έχουν καταγράψει όλες οι δημοσκοπήσεις, είναι με συντριπτικά ποσοστά υπέρ της υπογραφής, με κάθε κόστος, μιας συμφωνίας και υπέρ της παραμονής, επίσης με κάθε θυσία, στο ευρώ.
Η μερίδα των καραμανλικών βουλευτών ερμηνεύει ως «πράσινο φως» τις απόψεις αυτές του Κ. Καραμανλή και φέρεται αποφασισμένη -σε αντίθεση ενδεχομένως με ορισμένους συναδέλφους τους- να υπερψηφίσει το σχετικό νομοσχέδιο, όποτε και αν η κυβέρνηση το φέρει στη Βουλή.
Οι δύο αυτές διαφορετικές προσεγγίσεις είναι και ενδεικτικές των συνθηκών που επικρατούν μέσα στο κόμμα και που σε πολλές περιπτώσεις προκαλούν ένα υποβόσκον εμφυλιοπολεμικό κλίμα, μολονότι ο αριθμός των βουλευτών που τάσσονται υπέρ του Αντώνη Σαμαρά συνεχώς και λιγοστεύει. Ενδεικτικό είναι και ένα πολύ έντονο επεισόδιο που εκτυλίχθηκε, παρουσία κόσμου, στο καφενείο της Βουλής την περασμένη εβδομάδα, μεταξύ της Ντόρας Μπακογιάννη και του εκ δεξιών του Αντώνη Σαμαρά, Δημήτρη Σταμάτη, με πολύ βαριές εκφράσεις να ακούγονται εκατέρωθεν.

ΑΞΟΝΑΣ

Η Κ.Ο. Η αλλαγή ηγεσίας παραμένει πάντοτε ψηλά στην εσωκομματική ατζέντα, μόνο που και στο ζήτημα αυτό οι προσεγγίσεις, ακόμη και μεταξύ αυτών που έχουν θέσει θέμα ηγεσίας, είτε δημοσίως είτε στις μεταξύ τους συζητήσεις, εμφανίζουν διαφοροποίηση από πλευράς τακτικής. Μερίδα βουλευτών της Ν.Δ. -στους οποίους περιλαμβάνονται ακόμη και διατελέσαντες υπουργοί της κυβέρνησης Σαμαρά- έχει την πληροφορία ότι η βασική διεκδικήτρια της ηγεσίας της Ν.Δ., η κ. Ντόρα Μπακογιάννη, θα ζητήσει συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας για το θέμα αυτό, ώστε να αποφανθεί επί της σύγκλησης ή μη εκτάκτου συνεδρίου, προκειμένου να αμφισβητηθεί η σημερινή ηγεσία και να τεθεί θέμα αλλαγής της.
Οι συμμεριζόμενοι την τακτική αυτή θεωρούν την Κοινοβουλευτική Ομάδα, ακριβώς επειδή εκλέγεται διά της λαϊκής ψήφου και άρα έχει λαϊκή νομιμοποίηση, το ουσιαστικώς αρμοδιότερο όργανο ως προς το να αποφαίνεται για τόσο κρίσιμα ζητήματα όσο αυτό του αρχηγού του κόμματος. Αλλωστε, οι αρχηγοί της Ν.Δ. στη Μεταπολίτευση εκλέγονταν από την Κοινοβουλευτική Ομάδα, αρχής γενομένης από την εσωκομματική μάχη Ράλλη και Αβέρωφ, με τον πρώτο να επικρατεί με οριακή πλειοψηφία.

Το πότε θα αποφασιστεί, με πρωτοβουλία της κ. Μπακογιάννη, η σύγκληση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας φαίνεται να εξαρτάται από τον χρόνο της τελικής συμφωνίας της κυβέρνησης με τις Βρυξέλλες. Αυτό γιατί μια τέτοια συμφωνία θα διαμορφώσει ένα άλλο πολιτικό σκηνικό και θα καταστήσει επιτακτικότερη την ανάγκη μιας μαχητικής αξιωματικής αντιπολίτευσης, που σήμερα είναι σχεδόν απούσα και πάντως με θέσεις που έχουν μικρή απήχηση στην κοινωνία.

Η λίστα, «όπλο» στα χέρια του Σαμαρά για τις πρόωρες κάλπες

Στη Νέα Δημοκρατία, υπάρχει ένας ικανός αριθμός βουλευτών οι οποίοι, μολονότι εμφανίζονται στις συζητήσεις τους -ακόμη και με δημοσιογράφους- λίαν απογοητευμένοι από τον Αντώνη Σαμαρά, εκφράζουν τον σκεπτικισμό τους για τη χρονική στιγμή αμφισβήτησης της ηγεσίας του και την αποτελεσματικότητα των διαδικασιών που θα ακολουθηθούν σχετικώς. Ειδικότερα, θεωρούν ότι εκείνο που σώζει σε αυτήν τη φάση τον σημερινό αρχηγό της Ν.Δ. είναι, πρώτον, η αβεβαιότητα για τους πολιτικούς ελιγμούς που πιθανό να κάνει ο κ. Τσίπρας -ειδικότερα δε το ενδεχόμενο να προσφύγει προώρως σε κάλπες- και, δεύτερον, η αναγκαστική εφαρμογή λίστας στην κατάρτιση των ψηφοδελτίων.

Υποστηρίζουν, συγκεκριμένα, ότι η λίστα είναι ισχυρό όπλο του Αντώνη Σαμαρά και φόβητρο προς τους βουλευτές του, οι οποίοι έχουν κάθε λόγο να εξακολουθήσουν να... ασκούν το επάγγελμα που κάνουν. Βεβαίως, αρκετοί βουλευτές που έχουν αυτόν τον φόβο και μάλιστα ορισμένοι έχουν διατελέσει και υπουργοί στην κυβέρνηση Σαμαρά λαμβάνουν ως δεδομένη την αδυναμία αλλαγής αρχηγού στην περίπτωση που θα εκινούντο οι διαδικασίες αντικατάστασής του! Διότι μόνο με την παραμονή του σημερινού αρχηγού θα ήταν δυνατόν να χρησιμοποιηθεί η λίστα για έναν εσωκομματικό ρεβανσισμό. Αντιθέτως, εφ’ όσον ο αρχηγός θα άλλαζε, το θέμα της λίστας θα έπαυε να αποτελεί φόβητρο για τη διαμόρφωση των ψηφοδελτίων κατά τρόπο μη ακριβοδίκαιο, αλλά κατά πώς θα ήθελε ο αρχηγός να διαμορφώσει την Κοινοβουλευτική Ομάδα του.

Πάντως, η εκτίμηση αυτή των βουλευτών περί της λίστας ως «όπλου» στα χέρια του Αντ. Σαμαρά μπορεί να αποτυπώνει είτε την αδυναμία ανατροπής του είτε την πεποίθηση ότι αυτός και η ομάδα του έχουν τον πλήρη έλεγχο των εσωκομματικών διαδικασιών που θα οδηγούσαν σε αλλαγή αρχηγού. Στην επιφυλακτική στάση της μερίδας αυτής των βουλευτών, τους οποίους προβληματίζει πώς θα χρησιμοποιηθεί η λίστα, αρκετοί συνάδελφοί τους αντιπαραθέτουν το εξής επιχείρημα: ότι η περίπτωση εφαρμογής της λίστας σημαίνει και σχετικώς ταχεία προσφυγή στις κάλπες, το αποτέλεσμα των οποίων, έτσι όπως έχουν σήμερα τα πράγματα, θα αναδείξει την περαιτέρω συρρίκνωση της Νέας Δημοκρατίας. Οπότε, ούτως ή άλλως, μπορεί να μην είναι βουλευτές και επομένως δεν θα πρέπει να ανησυχούν για τη λίστα!