Φαίη Μαυραγάνη: «Άνθρωποι που μου έκαναν δύσκολη τη ζωή μού ζητούσαν χάρες όταν έφτασα να έχω ισχύ»

Τα πρώτα δύσκολα χρόνια στην κρατική τηλεόραση, η μεταγραφή στον ΑΝΤ1, η ανακοίνωση της λήξης της συνεργασίας αλλά και η ευκαιρία που της δόθηκε το 2013 ήταν μερικές από τις προκλήσεις που κλήθηκε να περάσει προκειμένου να βρεθεί στην κορυφή της ενημέρωσης του σαββατοκύριακου στο OPEN. Η παρουσιάστρια σε μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης.

Ο δρόμος της επιτυχίας σίγουρα δεν ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα για τη Φαίη. Κλήθηκε να περάσει από ανηφόρες, να προσέξει στις κατηφόρες αλλά και να αποφύγει αρκετές λακκούβες. Μεγάλωσε στο

Δίστομο Βοιωτίας, ενώ μετά την ενηλικίωσή της αποφάσισε να έρθει στην Αθήνα προκειμένου να σπουδάσει δημοσιογραφία και να διεκδικήσει μια θέση στον χώρο της τηλεόρασης.

«Όταν ήμουν στην Α’ Δημοτικού, στην ερώτηση “Tι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις;’’ απαντούσα αυθόρμητα “Θέλω να είμαι μέσα στην τηλεόραση’’. Μάλιστα, ζητούσα από τη μητέρα μου να μου εξηγήσει πώς θα μπω μέσα, γιατί με ρωτούσαν τα παιδιά και δεν ήξερα τι να τους απαντήσω. Πραγματικά δεν ξέρω πώς μου ήρθε να το πω, γιατί δεν είχα κανένα ψώνιο, δεν στηνόμουν δηλαδή πουθενά ούτε παρίστανα την παρουσιάστρια, τη δημοσιογράφο ή την ηθοποιό.

Συνειδητά, ωστόσο, αποφάσισα ότι θέλω να ασχοληθώ με τη δημοσιογραφία στην 1η Λυκείου. Ακολούθησε πολλή δουλειά και μεγάλη προσπάθεια καθώς ήμουν ένα παιδί της επαρχίας χωρίς τις άμεσες δυνατότητες που μπορεί να έχει ένα παιδί της Αθήνας. Όπως καταλαβαίνεις, ήταν κάτι που το κυνήγησα, δεν ήταν κάτι που μου ήρθε» θυμάται.

«Μέχρι να αρχίσω να εργάζομαι ως δημοσιογράφος δούλευα για 7 μήνες σε ένα μαγαζί με παπούτσια»

To 1990 μετακομίζει στην Αθήνα και γράφεται σε μια ιδιωτική σχολή δημοσιογραφίας. Κάνει την πρακτική της στην κρατική τηλεόραση, ενώ μέχρι να πιάσει στα χέρια της τον πρώτο της μισθό εργάζεται ως πωλήτρια σε κατάστημα υποδημάτων.

«Όταν ξεκινάς είναι πολύ δύσκολο να μπεις σε αυτό τον χώρο, εκτός αν έχεις συγγενή, φίλο ή διαλέξεις άλλους δρόμους. Για εμένα τα πράγματα δεν ήταν καθόλου εύκολα. Θέλω να σου πω ότι μέχρι να αρχίσω να εργάζομαι ως δημοσιογράφος δούλευα για 7 μήνες σε ένα μαγαζί με παπούτσια. Επειδή ήρθα στην Αθήνα για έναν σκοπό, μέχρι αυτός να επιτευχθεί εγώ έπρεπε κάπως να ζήσω.

Μάλιστα, επειδή δεν ήθελα να μαθευτεί αρνήθηκα να μου κολλήσουν ένσημα. Σκεφτόμουν ότι είναι υποτιμητικό. Ωριμάζοντας συνειδητοποίησα ότι όχι μόνο δεν ήταν υποτιμητικό, αλλά ήταν τιμή μου που δεν περίμενα να με συντηρήσει κάποιος άλλος και ούτε έγινα βάρος στην οικογένειά μου. Ο νόμος για το Ασφαλιστικό άλλαξε και τα ένσημα αυτά μου λείπουν, γιατί ήταν πριν από το 1993.

Τώρα λέω “Δεν πάω να χτυπήσω το κεφάλι μου στον τοίχο; Γιατί είπα όχι;’’. Σημειωτέον, ο εργοδότης μου είχε πάρει τα ένσημα κι εγώ του είχα πει δεν τα θέλω» εξηγεί. Ένας καθηγητής της από τη σχολή δημοσιογραφίας τής άνοιξε την πρώτη επαγγελματική πόρτα. «Μου πρότεινε να πάω στην ΕΡΤ ως δόκιμη, επομένως αμισθί. Ξεκίνησα λοιπόν το 1993 και όλοι έψαχναν να βρουν ποιο πολιτικό μέσο έχω.

Εγώ όμως δεν είχα κανέναν γι’ αυτό έκανα αυτό που λέμε λάντζα. Άλλαζαν λοιπόν οι κυβερνήσεις, έφευγαν και έρχονταν άτομα, αλλά εγώ παρέμενα χωρίς κανένα μέσο. Προσελήφθην οκτώ μήνες μετά την πρακτική μου. Ήμουν ελεύθερη ρεπόρτερ, που σημαίνει ότι έκανα τα πάντα. Μάλιστα, τότε ήταν ένας διευθυντής που τον είχα καθηγητή στη σχολή και με είχε λίγο άχτι, οπότε με έβαλε να κάνω και σύνταξη στο νυχτερινό δελτίο των 12.

Για να σου δώσω να καταλάβεις, είχαμε πάει αποστολή στην Τήνο τον Δεκαπενταύγουστο. Φύγαμε το πρωί, γυρίσαμε κι εγώ έμεινα μετά στο κανάλι για να κάνω σύνταξη στο δελτίο. Αυτό διήρκεσε επτά μήνες, όσους ήταν διευθυντής ο συγκεκριμένος άνθρωπος. Ευτυχώς άλλαξε και απαλλάχτηκα». Κάποιος μπορεί να πιστεύει ότι οι δυσκολίες αυτές είναι η περιουσία της ή ότι τη σκληραγώγησαν, η ίδια όμως έχει άλλη άποψη.

«Δεν ήταν μια δοκιμασία που σε βοηθάει να μάθεις παραπάνω πράγματα και να πας παρακάτω. Τα χρόνια που ήμουν στην ΕΡΤ ήταν πολλές οι τιμωρίες, λες και ήταν κακό που είχα προσληφθεί εκεί. Υπήρχαν άνθρωποι που με έκαναν να νιώθω σαν να έχω πάει στο σπίτι τους και να τους έχω πάρει τη δουλειά. Με ενοχλεί λοιπόν που πέρασα δύσκολα. Νομίζω ότι εξίσου καλά θα μάθαινα τη δουλειά αν είχα περάσει όμορφα. Δεν ήταν ανάγκη να με βασανίσουν.

Πολλές φορές νιώθω μια πικρία μέσα μου, άλλες πάλι γελάω. Βλέπεις, υπήρχαν άτομα που είχαν συμβάλει στο να μην περάσω καλά και εκ των υστέρων –που έφτασα να έχω κι εγώ μια ισχύ– με πήραν τηλέφωνο και μου ζητούσαν χάρες. Συγκεκριμένος άνθρωπος μου τηλεφώνησε όταν ήμουν στον ΑΝΤ1 να μου ζητήσει να βγάλω στον αέρα του δελτίου κάποιον φίλο του βουλευτή. Δεν το πίστευα ότι είχε το θράσος να μου τηλεφωνήσει».

«Ξαφνικά ένιωσα ότι βρίσκομαι στο περιθώριο και αυτό με πείραξε, γιατί δεν είμαι για το περιθώριο»

Δεν είναι άνθρωπος των αλλαγών. Προτιμάει τη σταθερότητα, ενώ αν δεν αναγκαστεί δεν αποχωρεί ούτε από προσωπικές αλλά ούτε και από επαγγελματικές σχέσεις. «Αν με ρωτήσεις πότε “ούρλιαξα’’ από χαρά σε επαγγελματικό επίπεδο θα σου πω όταν με πήραν στον ΑΝΤ1. Αυτό συνέβη καταρχάς γιατί έφευγα από την ΕΡΤ που με είχαν σχεδόν τεμαχισμένη για να με φάνε και κατά δεύτερον επειδή πήγαινα σε ένα επιτυχημένο ιδιωτικό κανάλι».

Στον ΑΝΤ1 παρέμεινε 11 χρόνια και δεν έφυγε ακόμα και όταν οι προτάσεις που δέχτηκε από άλλα κανάλια ήταν αρκετά δελεαστικές. «Ένιωθα ότι υπήρχε μια συμπάθεια από τον Μίνωα Κυριακού. Θυμάμαι τη μία και μοναδική φορά που πήγα στο γραφείο του.

Ήταν τότε που κάναμε έκτακτα για το Ιράκ και ζήτησε από τον Γιάννη Μιχελάκη (τότε διευθυντής ειδήσεων στον ΑΝΤ1) να με γνωρίσει. Έτρεμε το φυλλοκάρδι μου. Μου είχε κάνει εντύπωση ότι με ρώτησε για την οικογένειά μου, από πού είμαι, σε ποια σχολή πήγα στην Αθήνα, ποια είμαι τέλος πάντων. Μου είπε “Σε συμπαθώ και σε εκτιμώ γιατί είσαι ένα καθαρό παιδί που πορεύεται χωρίς καμία πλάτη. Γι’ αυτό σε θέλω στο μαγαζί μου και θα σε βοηθήσω’’.

Όταν έφυγα λοιπόν από τον ΑΝΤ1 ένιωσα πολύ άσχημα. Δεν το περίμενα. Προφανώς τα δεδομένα είχαν αλλάξει και δεν ήταν μπροστά ο πατέρας Κυριακού. Γυρνώντας από τη δεύτερη εγκυμοσύνη μου έβλεπα περίεργες συμπεριφορές και κατάλαβα ότι δεν ήμουν πλέον πολύ συμπαθής. Κάποιο πρωινό που είχα ρεπό μού τηλεφώνησαν και με ενημέρωσαν για την απόλυσή μου». Οι επόμενες μέρες δεν ήταν εύκολες για τη Φαίη. «Σκεφτόμουν συνέχεια “Και τώρα τι κάνω;’’. Ήταν πολλά τα χρόνια που δούλευα σερί.

Είχα μάθει να εργάζομαι, να παράγω, να προσφέρω. Ξαφνικά ένιωσα ότι βρίσκομαι στο περιθώριο κι αυτό με πείραξε, γιατί δεν είμαι για το περιθώριο. Εκείνες τις μέρες γυρνούσε συνέχεια στο μυαλό μου ένας στίχος του Καβάφη: “Ανεπαισθήτως με έκλεισαν από τον κόσμο έξω’’. Συνέχεια αυτό έλεγα».

«Παρακολουθώ με μανία τα νούμερα τηλεθέασης»

Το τηλέφωνό της δεν άργησε να χτυπήσει. Τρεις μήνες μετά το τέλος της συνεργασίας της με τον ΑΝΤ1, είχε μια πρόταση για το διαδικτυακό κανάλι Focus. «Οι εγκαταστάσεις ήταν στο Μενίδι. Με πήγε ο Νίκος (σ.σ. Μάνεσης) γιατί θα κατέληγα στο καταφύγιο Μπάφι στην Πάρνηθα. Δεν ήξερα πώς να πάω. Δικαιολογία βέβαια ήταν αυτό, γιατί στην ουσία ήθελα υποστήριξη. Ήταν μια πολύ καλή συγκυρία καθώς ήταν η προεκλογική περίοδος του 2012.

Μου πρότειναν λοιπόν να κάνω πολιτικές εκπομπές, ενώ αργότερα μου έδωσαν μια εκπομπή σε πρώτο ενικό και έκανα συνεντεύξεις με ηθοποιούς, τραγουδιστές και πολιτικούς». Έναν χρόνο αργότερα, το 2013, ήρθε η πρόταση από το νεοσύστατο Epsilon για καθημερινή ζωντανή τρίωρη εκπομπή.

«Ήμουν η πρώτη που πήγα στο Epsilon. Όλα όσα βίωσα τον προηγούμενο χρόνο ήταν σαν προίκα προκειμένου να κάνω αυτό που μου ζήτησαν. Πέσαμε στα βαθιά. Ήμασταν δύο άτομα, χωρίς ρεπόρτερ, χωρίς διαπιστευμένους συντάκτες, χωρίς τίποτα.

Ωστόσο, τόσο εμένα όσο και την αρχισυντάκτριά μου, τη Μαρία Αχουλιά, μας στήριξαν αρκετοί συνάδελφοι». Το 2014 η εκπομπή Τώρα Ό,τι Συμβαίνει μεταφέρθηκε στην πρωινή ζώνη του Σαββατοκύριακου, ενώ η ανοδική της πορεία την έχρισε τη μοναδική ενημερωτική εκπομπή που συνέχισε να προβάλλεται ύστερα από τη μετονομασία του καναλιού από Epsilon σε Open.

«Τη δεύτερη χρονιά της εκπομπής αρχίσαμε να χτυπάμε δυνατά διψήφια νούμερα. Σε ένα κανάλι που είχε μέσο όρο 4, εμείς κάναμε 13 και αυτό ήταν άθλος. Θυμάμαι ότι πολλές φορές τηλεφωνούσα σε πρόσωπα για να τους καλέσω και μου απαντούσαν “Τι είναι εκεί;’’». Με το πέρασμα των χρόνων εδραιώθηκε, κέρδισε το δικό της κομμάτι στην τηλεοπτική πίτα κι αυτό απεικονίζεται πλέον ξεκάθαρα στα νούμερα τηλεθέασης, με την εκπομπή Τώρα Ό,τι Συμβαίνει να είναι η πρώτη επιλογή του κοινού.

«Τα παρακολουθώ με μανία, γιατί καλώς ή κακώς είναι σαν να δίνεις εξετάσεις. Νιώθω ευχαριστημένη, αυτό όμως κρατάει μέχρι την επόμενη εκπομπή. Χαίρομαι γιατί είναι μια επιβράβευση του κόπου και της προσπάθειας που καταβάλλουμε όλοι μας. Η αίσθηση αυτή ωστόσο σταματάει στην επόμενη εκπομπή, που αγωνιώ ξανά και έχω την ίδια ανάγκη να δω αν πήγαμε καλά».

«Μας έχουν προτείνει αρκετές φορές να ξανακάνουμε εκπομπή με τον Νίκο. Δεν το έχουμε απορρίψει»

Τα θέματα της επικαιρότητας την απασχολούν επαγγελματικά σε καθημερινό επίπεδο. Το ίδιο και τον σύζυγό της, Νίκο Μάνεση. Τι συμβαίνει όμως όταν οι πόρτες του σπιτιού τους κλείνουν; Κάποιος θα σκεφτόταν ότι οι κοινωνικές και πολιτικές συζητήσεις μονοπωλούν το ενδιαφέρον ενός ζευγαριού που δουλεύει στα media. Ωστόσο, η Φαίη διαψεύδει αυτό το σενάριο. «Θα σου πω κάτι που συνέβη χθες. Την ώρα της εκπομπής δέχτηκα ένα μήνυμα που με ενημέρωνε ότι ένα από τα θέματα που παίξαμε δεν ήταν ακριβώς έτσι.

Προβληματίστηκα για το πώς θα το χειριστώ στη συνέχεια και τηλεφώνησα στον Νίκο. Του λέω 2-3 πράγματα και το αφήνουμε για να το συζητήσουμε από κοντά. Το βράδυ ήμασταν τόσο κουρασμένοι που δεν είπαμε απολύτως τίποτα για τη δουλειά.

Σήμερα έφυγα από το σπίτι για να βρεθούμε για τη συνέντευξη την ώρα που αυτός γυρνούσε από τη ουλειά. Όπως καταλαβαίνεις, πάλι δεν είπαμε τίποτα. Το θέμα είναι ότι και να υπδήρχε η δυνατότητα δεν θα το συζητούσαμε γιατί έχω μπουχτίσει πλέον με τα όσα έχω διαχειριστεί στη δουλειά που στο σπίτι θέλω να πούμε άλλα πράγματα. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν συζητάμε καθόλου για τα επαγγελματικά μας.

Ο Νίκος για εμένα είναι δάσκαλος. Μια φορά μπροστά σε έναν διευθυντή μου είχα πει “Ο Νίκος είναι είδωλο’’ και απευθυνόμενος στον Νίκο είπε “Μετά από τόσα χρόνια και σου το λέει ακόμα αυτό;’’. Εγώ μάθαινα και εξακολουθώ να μαθαίνω από τον Νίκο. Όχι επειδή είναι μεγαλύτερός μου και έχει διαγράψει περισσότερα χιλιόμετρα στη δουλειά αυτή, αλλά γιατί είναι ένας τετραπέρατος άνθρωπος, με δυνατότητα σκέψης για μια σειρά από θέματα που με ενδιαφέρουν». Από το 2003 μέχρι το 2006 ήταν συμπαρουσιάστριά του στην πρωινή ενημερωτική εκπομπή του Σαββατοκύριακου Στούντιο με Θέα στον ΑΝΤ1.

Σε ερώτηση σχετικά με το αν θα ξαναέκανε μαζί του εκπομπή απαντάει: «Βεβαίως. Μας το έχουν προτείνει αρκετές φορές. Οι συγκυρίες δεν το έχουν φέρει. Δεν το έχουμε απορρίψει όμως». Την οικογενειακή τους ευτυχία ολοκληρώνουν τα δύο τους παιδιά, η 15χρονη Λυδία και ο 9χρονος Φώτης, που όπως δείχνουν τα πράγματα δεν θα ακολουθήσουν τον επαγγελματικό δρόμο των γονιών τους. «Η Λυδία ζωγραφίζει. Είναι η φύση της, η ζωή της, η κλίση της, η ανάγκη της και όπως όλα δείχνουν ο δρόμος της.

Ζωγραφίζει τις ελεύθερες ώρες της. Ατελείωτα και ακατάπαυστα. Έχει εκφράσει την επιθυμία να κάνει animation και να δουλέψει στην Disney ή τη Warner Bros. O Φώτης ένα φεγγάρι ήθελε να γίνει δημοσιογράφος. Νομίζω βέβαια ότι όλα τα παιδιά κάποια στιγμή εκφράζουν την επιθυμία να ακολουθήσουν το επάγγελμα των γονιών τους. Στην πορεία άλλαξε και μας είπε ότι θέλει να γίνει ιδιοκτήτης εργοταξίου ή οδηγός αυτοκινήτων σε αγώνες ταχύτητας.

Ευτυχώς όλα αυτά έχουν φύγει και τώρα δεν θέλει τίποτα μέχρι να βρει τον δρόμο του. Καμιά φορά σκέφτομαι πώς πέρασαν τα χρόνια από τότε που είμαι παντρεμένη και έχω παιδιά. Τη ζωή μου τη χωρίζω σε τρεις περιόδους. Η πρώτη είναι τα παιδικά και εφηβικά μου χρόνια στο χωριό, η δεύτερη είναι από το 1990 και μετά που ζούσα κάπως δύσκολα και ένιωθα ότι ο χρόνος δεν περνούσε γρήγορα και η τρίτη είναι από το 2002 που παντρεύτηκα με τον Νίκο μέχρι σήμερα. Αυτά τα χρόνια έχουν φύγει σαν νερό…».

Φωτογραφίες: Νίκος Μαλλιάκος

Πηγή: People

Instafeed