Το ΠΑΜΕ ας απεργήσει στο Ριζοσπάστη και να αφήσει τις Κυριακές ελεύθερες

Για όσους δεν το γνωρίζουν, το σύνθημα «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη» ειπώθηκε για πρώτη φορά από τους απεργούς της χαρτοποιίας ΜΕΛ στη Θεσσαλονίκη το Σεπτέμβρη του 1975.Ήταν η μεταχουντική περίοδος στην οποία τα πάντα ιδεολογικά, κοινωνικά και πολιτιστικά βάφτηκαν κόκκινα, αν και ο κόσμος ψήφιζε γαλάζια λόγω φόβου και ανάγκης για σταθερότητα. Από τότε, το γνωστό εργατικό σλόγκαν παρέμεινε κυρίαρχο χάρη στις αβάντες του ΠΑΣΟΚ και των πρασινοφρουρών που «αλίευαν» ιδέες στα «κόκκινα νερά» ουκ ολίγες φορές. Μάλιστα σε κάποιες πράσινες παραλλαγές ακούγαμε συχνά, πυκνά πως «είμαστε οι πολλοί, έχουμε το δίκιο». Να όμως που σαράντα χρόνια μετά την επικράτηση της Αριστεράς στη μάχη των ιδεών απέναντι σε μια ενοχική Δεξιά, η κοινωνία μας βρέθηκε την προηγούμενη εβδομάδα μπροστά στην πλήρη κατάρρευση δύο εκ των ισχυρότερων «κόκκινων» συνθημάτων. Ας δούμε λοιπόν με ποιον τρόπο: Αφού «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη» το ΚΚΕ οφείλει να «δικαιώσει» τους εργάτες του Τύπου Μπογιόπουλο και Φωτούλα κι όχι να τους λοιδωρεί δια των φύλλων του Ριζοσπάστη λέγοντας πως «η εφημερίδα είναι όργανο του ΚΚΕ και κανένας δεν τη διαβάζει για τις υπογραφές της». Κι αν δεν θέλει το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ να απεργήσουν στον Ριζοσπάστη τους προτείνουμε να πάνε κι αλλού. Να πάνε στην Τυποεκδοτική που επίσης έκλεισε νύχτα απολύοντας εκατοντάδες «συντρόφους» ή στον 902 που νύχτα πουλήθηκε στο καπιταλιστικό κεφάλαιο. Ακόμα περισσότερο, αφού για χρόνια το ΚΚΕ και ο Συνασπισμός υποστήριζαν πως «είναι πολλοί κι έχουν δίκιο» τότε με την επιτυχημένη πρεμιέρα της κυριακάτικης λειτουργίας των καταστημάτων θα πρέπει να σεβαστούν την επιλογή των «πολλών» που κατέκλυσαν όλα τα μαγαζιά της χώρας και να πειθαρχήσουν στα συνθήματα τους. Οι «πολλοί» εδώ μίλησαν και απάντησαν στα κομματικές μειοψηφίες πως η κοινωνία θέλει τα μαγαζιά ανοικτά. Θέλει το εμπόριο αδέσμευτο. Θέλει να διατηρήσει τις θέσεις εργασίας μέσα από δουλειά κι όχι μέσα από τους ψεύτικους παραδείσους άγονων αγώνων, που στο τέλος λειτουργούν αντίστροφα προς τους εργαζόμενους. Γιατί άγονοι είναι οι αγώνες των κομματικά κινούμενων συνδικαλιστών που ελαφρά τη καρδία και κόντρα στη λαϊκή βούληση κάθε τρεις και λίγο οδηγούν επιχειρήσεις σε απεργίες και τελικά σε λουκέτα. Που με «τσαμπουκά» κλείνουν με κινητοποιήσεις των 30 ή 50 ατόμων το κέντρο των πόλεων. Το απίστευτο εμπορικό πανηγύρι που στήθηκε σε όλους τους δρόμους της χώρας δείχνει όμως και κάτι άλλο. Πως ο κόσμος είναι πολύ πιο μπροστά από της πολιτικές ηγεσίες και την δήθεν «ιντελιγκέντσια». Πως ο λαός γνωρίζει τι είναι σωστό και τι λάθος και δεν χρειάζεται κανενός είδους χειραφέτηση. Ο κόσμος έδειξε πως διψάει για επί της ουσίας μεταρρυθμίσεις. Ο κόσμος έδειξε πως είναι πολύ πιο μπροστά από όσους φοβούνται το πολιτικό κόστος γιατί με την επιλογή του επιβράβευσε τη μοναδική θαρραλέα μεταρρύθμιση που (για να αποδώσουμε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι) υποστηρίχθηκε μονάχα από το δίδυμο του υπουργείου Ανάπτυξης τον πάγια φιλελεύθερο Κωστή Χατζηδάκη και τον υφυπουργό του Θανάση Σκορδά που με εμμονή πάλεψε για αυτή την αλλαγή. Και για να μην ξεχνιόμαστε, η ιδέα της κυριακάτικης λειτουργίας των καταστημάτων πολεμήθηκε πολύ τόσο από την άκρα δεξιά αλλά και από στελέχη της ίδιας της ΝΔ όσο και από το επίσημο ΠΑΣΟΚ που δια εκπροσώπων του είχε βάλει ουκ ολίγες φορές τρικλοποδιές. Αυτά να τα γνωρίζει ο λαός, όπως θα πρέπει όλοι μας να ξέρουμε πως γειτονικές και – δήθεν – υπανάπτυκτες χώρες όπως η Βουλγαρία, η Αλβανία ή η Σερβία ανοίγουν τα μαγαζιά τις Κυριακές. Αν λοιπόν το ΚΚΕ, το ΠΑΜΕ, ο ΣΥΡΙΖΑ, οι Εμπορικοί Σύλλογοι της χώρας αλλά και το ΠΑΣΟΚ θέλουν να είναι συνεπείς με το ότι λειτουργούν για την κοινωνία και υπέρ των «πολλών», μετά την επιτυχία του μέτρου της κυριακάτικης λειτουργίας των μαγαζιών ας σιωπήσουν. Είναι μια πολύ καλή υπηρεσία που θα παράσχουν στη χώρα. Blogger Δημήτρης Μαρκόπουλος