Τα 4 προβλήματα της οικονομίας

Η στροφή της οικονομίας προβλέπεται δύσκολη και καθοριστική για το πολιτικό περιβάλλον. Είναι αυτή που θα διαμορφώσει σε μεγάλο βαθμό τις ισορροπίες των πολιτικών δυνάμεων και η πλέον κρίσιμη παράμετρος για τον χρόνο των εκλογών.

Στην παρούσα φάση η οικονομία χαρακτηρίζεται από βασικά προβλήματα. Αυτά είναι:

Το τραπεζικό σύστημα που δέχτηκε ομοβροντία αμφισβήτησης από το ΔΝΤ και τα διεθνή επενδυτικά κεφάλαια που πούλησαν μαζικά τις μετοχές. Και αυτό γιατί δεν πιστεύουν ότι η διαχείριση των κόκκινων δανείων είναι σε αποτελεσματική

Αυτό σηκώνει πολλή συζήτηση, καθώς οι τράπεζες είναι αντιμέτωπες με ένα σύστημα υπερφορολόγησης, που μοιραία οδηγεί τους πολίτες να έχουν ως προτεραιότητα την Εφορία.

Επίσης, οι ρυθμίσεις που ζητούν οι τράπεζες, αν δεν πληρωθούν από τους δανειολήπτες, οδηγούν σε αδιέξοδα. Και αυτό γιατί οι κατασχέσεις μπορεί να καταστούν άσφαιρες όταν προσκρούσουν πάνω σε ακατάσχετους λογαριασμούς και δάνεια χωρίς ενέχυρα. Παράλληλα, ακόμα και οι μαζικοί πλειστηριασμοί είναι ρίσκο γιατί θα οδηγήσουν σε κραχ τις τιμές των ακινήτων με αμφίβολα αποτελέσματα ως προς τις προβλέψεις που έχουν λάβει οι τράπεζες. Τέλος, τίθεται το ερώτημα γιατί οι τράπεζες δεν πωλούν ακόμα επιχειρηματικά δάνεια που σε ορισμένους κλάδους όπως ιχθυοτροφεία, ξενοδοχεία οι συνθήκες έχουν ωριμάσει.

Στον τομέα των ιδιωτικοποιήσεων η κυβέρνηση, αν και έχει λάβει ήδη μήνυμα από τους φίλιους πιστωτές, δηλαδή τους Ευρωπαίους, για στόχο 5,4 δισ. δεν προχωρά τίποτε.
Είναι χαρακτηριστική η κωλυσιεργία με τον ΔΕΣΦΑ, όπου η shortlist πάει και έρχεται, ενώ το ΤΑΙΠΕΔ δεν αναλαμβάνει πρωτοβουλίες εν όψει αλλαγών.

Η υπόθεση με τις λιγνιτικές μονάδες της ΔΕΗ είναι πιθανό να μην ευοδωθεί γιατί οι ευρωπαϊκές εταιρείες θέλουν και υδροηλεκτρικά. Επίσης, η ανακοίνωση της συμμετοχής της Total στην εταιρεία του Ελληνογάλλου Πάρη Μουράτογλου, με αιολικά ύψους μόλις 150 MW, φανερώνει περισσότερο επικοινωνιακή στρατηγική παρά επένδυση ουσίας για τα μεγέθη της γαλλικής πολυεθνικής.

Παράλληλα, η βιομηχανία εξακολουθεί να έχει παράπονα στα ενεργειακά, και αυτό είναι από τα βασικά ζητήματα γιατί όσο κι αν κάποιοι επαίρονται ότι θα γίνουμε τα «πρώτα γκαρσόνια» της Ευρώπης με την ανάπτυξη του τουρισμού, αξιοπρεπή μεροκάματα, προστιθέμενη αξία και εθνική στρατηγική περνούν από την εθνική παραγωγή. Τέλος, η υπόθεση της πετρελαιοκηλίδας στον Σαρωνικό αναδεικνύεται σε ζήτημα δυσφήμησης της χώρας, αλλά και χτύπημα στην οικονομία για όλη την παραλιακή ζώνη τον Σεπτέμβριο όπου η εσωτερική αγορά ακόμα και λόγω της καλοκαιρίας κινείται δυναμικά.

Ωστόσο, ανακύπτουν και άλλα κρίσιμα ερωτήματα όπως η πλήρης αδυναμία εποπτείας της διακίνησης υγρών καυσίμων, αλλά και πώς θα αποζημιωθούν οι πληγέντες, πολλοί δήμοι μέσα σε αυτούς, επαγγελματίες κ.λπ. Παράλληλα, το έωλο ασφαλιστικό πλαίσιο (θα αναλάβει το Μπλε Ταμείο;) αφήνει ανοιχτό το ζήτημα πληρωμών εκείνων που επιχειρούν την απορρύπανση.

Ολα αυτά δείχνουν ότι μια οικονομία δεν μπορεί να σωθεί μόνο από στατική φορολογία και καλά δημοσιονομικά, θα πρέπει να αναπτύξει τη δική της δυναμική που είναι σύνθετη και απαιτητική.