Σχίσμα στους εργοδότες για το Εργασιακό

του Δημήτρη Μαρκόπουλου

Ηταν πριν από περίπου έναν µήνα όταν η κυβέρνηση και ο υπουργός Εργασίας Γιώργος Κατρούγκαλος διαφήµιζαν την επίτευξη κοινωνικής συµφωνίας µεταξύ κυβέρνησης και εργοδοτικών οργανώσεων για τα Εργασιακά. Όταν το ευρύ µέτωπο που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝ.ΕΛ. ήθελε να διαφηµίσει απέναντι στις επιταγές των δανειστών, λησµονώντας προφανώς ηθεληµένα ότι και προ ετών κάτι αντίστοιχο είχε συµβεί µε τον τότε υπουργό Γιάννη Βρούτση και τη Ν.∆. µε το ΠΑΣΟΚ

Να όµως που ελάχιστο χρόνο µετά η συµµαχία αυτή δεν υπάρχει. Για την ακρίβεια, έπεσε θύµα εσωτερικών ερίδων µεταξύ των εργοδοτικών φορέων οι οποίοι διαφωνούν ως προς τις προσεγγίσεις για το ακανθώδες θέµα των Εργασιακών, αλλά και εξαιτίας διαφορετικών πολιτικών προσεγγίσεων. Πολλοί είναι εκείνοι που εδώ και καιρό µι- λούσαν για ένα ιδιότυπο φλερτ ΣΕΒ-ΣΥΡΙΖΑ. Για µια σκιώδη συµµαχία που εκφράστηκε µε τη συναίνεση ως προς την αύξηση των εργοδοτικών εισφορών τον Μάρτιο. Τότε είχαν γραφτεί πολλά,αρκετοί σήκωσαν την παντιέρα της κριτικής κατά του κ.Θεόδωρου Φέσσα, ενώ δεν έλειψαν και πιο συνωµοσιολογικά σενάρια.Παρά ταύτα,ο ΣΕΒ είναι που τώρα σπάει την κοινή γραµµή και µε γνώµονα το συµφέροντων µελών του κοιτάζει περισσότερο προς την κατεύθυνση της απελευθέρωσης των απολύσεων. Ας µην ξεχνάµε ότι, σύµφωνα µε έρευνες του χρηµατοπιστωτικού τοµέα, βάσει των σηµερινών εν ισχύι ρυθµίσεων, περί το 50% των επιχειρήσεων δεν έχει δυνατότητα επιβίωσης µε το σηµερινό µισθολογικό κόστος, ενώ µεγάλος αριθµός των βιοµηχανιών της χώρας εκτιµά ότι µια µεταρρύθµιση στην αγορά εργασίας θα τονώσει τελικά την πορεία της απασχόλησης.

Ηδη κύκλοι του ΣΕΒ και ιδιαίτερα οι σηµαντικότερες βιοµηχανίες -και όχι τόσο το σκέλος των υπηρεσιών που έχει κερδίσει έδαφος τα τελευταία χρόνια- αναφέρονται ακόµα και σε ανάγκη µείωσης του κατώτατου µισθού, καθώς και στην αντίστοιχη επικράτησης των επιχειρησιακών συµβάσεων έναντι της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύµβασης Εργασίας. Ωστόσο, πάγια στάση της κυβέρνησης, αλλά και των υπόλοιπων εργοδοτικών φορέων, µέχρι στιγµής είναι ότι η υπερίσχυση των κλαδικών συµβάσεων έναντι των επιχειρησιακών θα πρέπει να είναι δεδοµένη, ενώ δεν τίθεται θέµα στην εθνική γραµµή διαπραγµάτευσης» περίµείωσης του εθνικού κατώτατου µισθού. Από την πλευρά της η µικροµεσαία επιχειρηµατικότητα, όπως αυτή εκφράζεται κυρίως από τον πρόεδρο της Εθνικής Συνοµοσπονδίας Ελληνικού Εµπορίου (ΕΣΕΕ) Βασίλη Κορκίδη, αλλά και από τη ΓΣΕΒΕΕ µε τον κ. Γιώργο Καββαθά, µιλά για αλλαγές στις εργοδοτικές εισφορές και φορολογικές ελαφρύνσεις και όχι για περαιτέρω µειώσεις στον εθνικό κατώτατο µισθό και απελευθέρωση του ορίου απολύσεων.

Μάλιστα η οργή του κ. Κορκίδη για την πρόσφατη διαφοροποίηση του ΣΕΒ, η οποία σύµφωνα µε πληροφορίες µας θα κλιµακωθεί εντός του επόµενου διαστήµατος, είχε να κάνει µε την ξαφνικά στροφή που συντελέστηκε. ∆εν είναι καθόλου τυχαίες οι δηκτικές δηλώσεις του περί «ξενιτεµένων καταθετών», δηλαδή περί βιοµηχάνων που έβγαλαν τα χρήµατατους εκτός Ελλάδος ή περί θέσεων του ΣΕ Βτου τύπου «τρεις λαλούν και δυο χορεύουν». Μια άλλη θέση που ο ΣΕΒ επίσης εκτιµά ότι πρέπει να συζητηθεί είναι αυτή του συστήµατος υποχρεωτικής διαιτησίας όταν αποτυγχάνουν οι συλλογικές διαπραγµατεύσεις. Σύµφωνα µε εκπροσώπους των βιοµηχάνων που µίλησαν στο «business stories», «έχει έρθει επιτέλους η ώρα να συζητηθεί το στρεβλό σύστηµα που εµποδίζει την επιχειρηµατικότητα».

Συναίνεση στοπ!

Βέβαια, οι ανατροπές που βιοµηχανικοί κύκλοι θέλουν να βάλουν στο τραπέζι των συζητήσεων φέρνουν σε λογική αµηχανία την κυβέρνηση, η οποία εδώ και µήνες επενδύει στο δήθεν «ενιαίο µέτωπο» διά του υπουργού Εργασίας Γιώργου Κατρούγκαλου. Οι εργοδότες υπό το φάσµα των συνεχών πτωχεύσεων, των λουκέτων βαριών ονοµάτων της οικονοµικής ζωής του τόπου, αλλά και της πίεσης των παλιότερων και πιο σηµαντικών βιοµηχανιών δεν δείχνουν σηµεία συναίνεσης και «συµµετοχής στο επικοινωνιακό πάρτυ που η κυβέρνηση στήνει», όπως χαρακτηριστικά τονίζεται. Αν και είναι γνωστό ότι ο ΣΕΒ εδώ και καιρό έχει δύο γραµµές, που εκφράζονται από τους βιοµηχάνους από τη µια και τους µεγάλους οµίλους στον τοµέα των υπηρεσιών από την άλλη, στη δεδοµένη στιγµή φαίνεται ότι επικρατούσα τάση είναι η πρώτη και σαφώς πιο παραδοσιακή. Κι αυτό διότι η βαριά βιοµηχανία είναι αυτή που µετράει τις πιο πολλές πληγές από λουκέτα, µε εξέχοντες κλάδους αυτούς της µεταλλουργίας, της σωληνουργίας, των τσιµέντων, της χαλυβουργίας κ.ά. Οπως τόνισε µάλιστα κορυφαίος βιοµήχανος µε µακρά παρουσία στην αγορά, «δεν µπορούµε άλλο να µη µιλάµε και να κρύβουµε υπό το πρίσµα µικροπολιτικών σκοπιµοτήτων συνέχεια τα σκουπίδια κάτω από το χαλί.

Συναίνεση, λοιπόν, στοπ!».