Όχι άλλο πλεόνασμα

Όχι άλλο πλεόνασμα

Η κυβέρνηση πέτυχε για το 2013 πρωτογενές πλεόνασμα. Τουτέστιν, τα έσοδα του Κράτους υπερβαίνουν τα έξοδα προτού υπολογιστούν οι πληρωμές για τόκους και το γεγονός φαίνεται να γίνεται αποδεκτή από τους εταίρους.

Πανηγυρίζει το οικονομικό επιτελείο για το γεγονός ότι ο στόχος υπερκαλύφθηκε.

Αν και η υποχρέωση της χώρας, με βάση το μνημόνιο ήταν να έχουμε πρωτογενώς ισοσκελισμένο προϋπολογισμό, δηλαδή ούτε έλλειμμα, ούτε πλεόνασμα, εμείς “καταφέραμε” να ξεπεράσουμε

το στόχο τουλάχιστον κατά 820 εκατ. ευρώ -μπορεί και αρκετά περισσότερα εάν πιστέψουμε τις πληροφορίες οι οποίες επιμελώς διαρρέουν από την κυβέρνηση το τελευταίο διάστημα.

Στο βαθμό που η κάλυψη του συγκεκριμένου στόχου είναι προϋπόθεση για να προχωρήσουν οι εταίροι στην νέα ελάφρυνση του χρέους, είναι κατανοητή η σπουδή της κυβέρνησης να τον καλύψει.

Είναι, όμως, εξίσου δικαιολογημένη η επιδίωξη της υπέρβασης του στόχου και μάλιστα με τόσο μεγάλη διαφορά;

Η αλήθεια είναι ότι το πρωτογενές πλεόνασμα επιτεύχθηκε χάρη στη μείωση των δαπανών και την αύξηση των εσόδων, η οποία με τη σειρά της προήλθε από την υπερφορολόγηση ορισμένων κατηγοριών φυσικών και νομικών προσώπων.

Το πρωτογενές πλεόνασμα έχει κόστος στην παραγωγική οικονομία, καθώς αφαιρεί χρήματα από την εσωτερική ζήτηση και φρενάρει την οικονομική δραστηριότητα -παράγει ύφεση, με λίγα λόγια.

Είναι σαφές λοιπόν ότι η σπουδή της κυβέρνησης να υπερβεί το στόχο δεν εξυπηρετεί τις ανάγκες της οικονομίας, αλλά την επιδίωξή της να “μοιράσει” προεκλογικές παροχές σε συγκεκριμένες κατηγορίες πολιτών (χαμηλοσυνταξιούχους, ένστολους και δικαστικούς).

Ο φαύλος κύκλος της ύφεσης και της οικονομικής κατάρρευσης ενισχύεται για να εξυπηρετηθεί η προνομιακή κομματική πελατεία του κυβερνώντος κόμματος.

Στην υποθετική περίπτωση που οι συνθήκες στην οικονομία ήταν φυσιολογικές και η φορολόγηση ήταν δίκαια κατανεμημένη και ισορροπημένη, τότε θα είχε νόημα να παραχθεί επιπλέον πλεόνασμα για να ικανοποιηθούν επείγουσες κοινωνικές και οικονομικές ανάγκες. Κι αυτές θα έπρεπε να αφορούν σε βασικά δημόσια αγαθά, όπως η Υγεία και η Παιδεία, τα οποία αντιθέτως απαξιώνονται συστηματικά από τις πολιτικές του μνημονίου.

Όμως σήμερα δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Αντιθέτως, το οικονομικό περιβάλλον είναι τοξικό, ακριβώς εξαιτίας των περικοπών και της φορολόγησης, ενώ τα “εύκολα θύματα” δηλαδή οι συνεπείς φορολογούμενοι υπερφορολογούνται συστηματικά, την ώρα που κάποιοι, αντιθέτως, φοροδιαφεύγουν και υποφορολούνται.

Το χειρότερο είναι ότι για τα επόμενα χρόνια το μνημόνιο προβλέπει την επίτευξη εξωπραγματικών πρωτογενών πλεονασμάτων, της τάξης του 1,5% του ΑΕΠ φέτος, 3% το 2015 και 4,5%-4,3% για την επόμενη πενταετία.

Σε απόλυτα ποσά αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να παράγονται πλεονάσματα 2,76 δισ. ευρώ φέτος, 5,7 δισ. το 2015 και γύρω στα 9 δισ. ευρώ κάθε χρόνο μέχρι το 2020.

Τα δε χρήματα αυτά θα κατευθύνονται αποκλειστικά στην εξόφληση δανείων, και μόνο εφόσον ξεπεραστούν οι στόχοι αυτοί, θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί το 70% της υπέρβασης για κοινωνικούς ή αναπτυξιακούς σκοπούς.

Βέβαια, όλοι γνωρίζουν -αν και δεν το ομολογούν- ότι τέτοια πλεονάσματα είναι απολύτως αδύνατο να επιτευχθούν και ότι απλώς γράφτηκαν κάποια νούμερα στο χαρτί για να παρουσιαστεί ως βιώσιμο το ελληνικό χρέος.

Ας εγκαταλείψει λοιπόν και η ελληνική πλευρά τη μυθολογία περί πλεονάσματος το οποίο σήμερα, στις συνθήκες που επικρατούν στην οικονομία πιθανότατα δημιουργεί περισσότερα προβλήματα από όσα λύνει.

Blogger Γιώργος Χ. Παπαγεωργίου