Ο Ιησούς επενδυτής και το κρέας, ψάρι

«Για να βάζουμε τα πράγματα στη θέση τους. Με τους κανόνες της αγοράς που επικαλείται η νεοφιλελεύθερη πτέρυγα της Βουλής κι όσες την αβαντάρουν, δεν μπορεί να υπάρξει ιδιώτης να αγοράσει εταιρεία που έχει 800 εκατ. ευρώ δάνεια και δεν έχει περιουσία αλλά πολλά εκατομμύρια διεκδικήσεις, εκτός αν κατέβει ο Ιησούς Χριστός να την αγοράσει»

Ο λόγος έχει να κάνει με τη μεταφορά ΔΕΚΟ στο περιβόητο Υπερταμείο το οποίο θα διοικείται, που σημαίνει θα διαχειρίζεται όλη αυτή τη δημόσια περιουσία, από Γάλλο, ή τέλος πάντων από κάποιον ξένο που θα ορίσουν οι εταίροι μας και σίγουρα όχι Έλληνα που δεν τον εμπιστεύονται.

Η επιχειρηματολογία του υπουργού, στηρίχθηκε στο πρόβλημα του χρέους των επιχειρήσεων αυτών, διότι κατά τον κ. Σπίρτζη, κανείς επενδυτής δεν θα ενδιαφερθεί π.χ. για την ΕΥΔΑΠ δηλαδή για τη διαχείριση των υδάτινων πόρων της χώρας, επειδή μπορεί η ΕΥΔΑΠ να είναι υπερχρεωμένη.

Και αφελώς μπορεί να ρωτήσει κανείς, τότε γιατί τη θέλει την ΕΥΔΑΠ και κάθε τέτοια επιχείρηση το Υπερταμείο; Για να διαχειρισθεί τα χρέη της; Εκτός κι αν το Υπερταμείο διαθέτει θείο χάρισμα και αρχίσει τα θαύματα και τρίβουμε όλοι εμείς τα μάτια μας και το Υπερταμείο τα χέρια του.

Επειδή όμως το θέμα είναι πραγματικά σοβαρό και αφορά και ορισμένες στρατηγικές ΔΕΚΟ, τα ευφυολογήματα δεν βοηθούν σε τίποτα. Είναι φληναφήματα και επικοινωνιακές πομφόλυγες που δεν πείθουν ούτε τους πιο εύπιστους. Και επιπλέον δεν πείθουν από την παρούσα κυβέρνηση, η οποία πριν δύο μόλις χρόνια κατακεραύνωνε όποιον τολμούσε ακόμα και να υπαινιχθεί μια τέτοια πολιτική.

Η ΕΥΔΑΠ, μια από τις πιο κραυγαλέες περιπτώσεις, δεν είναι απλώς μια επιχείρηση ύδρευσης. Διαχειρίζεται φυσικό πλούτο, διαχειρίζεται τους υδάτινους πόρους της χώρας, διαχειρίζεται το νερό. Οι εταίροι μας είναι απολύτως φυσικό να πιέζουν για να πάρουν όσο το δυνατόν περισσότερα. Υπάρχουν ωστόσο τομείς όπου η στρατηγική σημασία τους για τη χώρα υπερτερεί οποιουδήποτε άλλου συμφέροντος. Η ενέργεια, οι τηλεπικοινωνίες, η διαχείριση των φυσικών πόρων είναι για κάθε χώρα, στρατηγικής σημασίας και έτσι θα πρέπει να αντιμετωπίζονται. Το ότι κάθε κυβέρνηση εκχωρεί και κάτι από αυτά, δεν απελευθερώνει και δεν δικαιολογεί και τις επόμενες κυβερνήσεις να εκχωρήσουν ότι απέμεινε. Κι αν ακόμη μια κυβέρνηση «υποχρεωθεί» να προβεί σε τέτοιες εκχωρήσεις, δεν σημαίνει πως δεν δικαιούται και δεν οφείλει να διαπραγματευθεί σκληρά και να διεκδικήσει μέρος του ελέγχου και δικαιώματα που αφορούν τη χώρα και τους πολίτες της.

Συνεπώς, εξυπνάδες του τύπου «μόνο ο Ιησούς μπορεί να αγοράσει» ευτελίζουν εξ αρχής την υπόθεση. Και καταδεικνύουν πως η κυβέρνηση έχει ήδη αποφασίσει ότι δεν αξίζει να δώσει τέτοιες μάχες. Αρκείται σε μερικές επικοινωνιακές εξυπνάδες πιστεύοντας πως όσοι ακούν και διαβάζουν θα εντυπωσιαστούν και δεν θα προχωρήσουν τη σκέψη τους δύο βήματα παραπέρα.

Μόνο που μαζί με το «ηθικό πλεονέκτημα» που έχει χαθεί προ πολλού, χάνει και τις τελευταίες σταγόνες που ίσως θα χρειαζόταν για να ξεπλύνει αύριο μεθαύριο τα όσα απίστευτα συμβαίνουν κάθε μέρα.

Το μόνο που δεν μας έχουν πεί οι υπουργοί είναι το γνωστό «αγάπη μου δεν είναι αυτό που νομίζεις». Το κάνει ο κ. Κατρούγκαλος που λέει στους συνταξιούχους ότι δεν τους μείωσε τις συντάξεις, την ώρα που έχουν μπροστά τους το χαρτάκι του ΙΚΑ με τη μειωμένη σύνταξη, το κάνει ο κ. Παππάς που πάταξε τη διαπλοκή με τα κανάλια, μας το λέει τώρα κι ο κ. Σπίρτζης βαφτίζοντας το κρέας ψάρι. Εκτός κι αν ο υπουργός Υποδομών θέλει να μας πεί έμμεσα ότι είμαστε ανίκανοι σαν κράτος να διαχειριστούμε τις δημόσιες επιχειρήσεις και γι' αυτό τις παραχωρούμε. Κι αν αύριο το Υπερταμείο αποφασίσει να ιδιωτικοποιήσει την ΕΥΔΑΠ, την ευθύνη θα την έχει το Υπερταμείο και όχι η κυβέρνηση. Κι αν ο ιδιώτης αυξήσει δυσανάλογα τα τιμολόγια του νερού, την ευθύνη θα την έχει ο ιδιώτης επενδυτής και όχι η κυβέρνηση.

Στο τέλος της ημέρας όμως, το ερώτημα παραμένει: Η κυβέρνηση (όχι η χώρα, γιατί αυτή είναι χαμένη), αλλά η κυβέρνηση τι θα κερδίσει από αυτή τη στρατηγική απόφαση άραγε; Ποιο θα είναι το αστισταθμιστικό όφελος αυτών εκχωρήσεων; Αν ο κ. Σπίρτζης ήθελε να απαντήσει σοβαρά, αυτό θα έπρεπε να μας πεί, κι όχι για τον Ιησού επενδυτή, που στο κάτω κάτω της γραφής εμπίπτει στις αρμοδιότητες του συναδέλφου του, του υπουργού Παιδείας και Θρησκευμάτων κ. Φίλη.