Ηττοπάθεια: «Λύση να 'ναι κι ό,τι να 'ναι»

Δεν ξέρουμε τι ακριβώς εννοούσε την Πέμπτη στη Βουλή ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος: «Λύση να 'ναι κι ό,τι να 'ναι».

Να έρθει, επιτέλους, πίσω η τρόικα. Γρήγορα! Κι ό,τι θέλουν να το πάρουν. Εδώ και τώρα! Με άλλο, φυσικά, νόημα από εκείνο που γνωρίζαμε παλαιότερα. Μήπως φταίνε και τα ελληνικά του Ευκλείδη;

Μήπως, όμως, ο Ευκλείδης είχε ακούσει προηγουμένως τη σοφή ανάλυση του αναπληρωτή υπουργού Εξωτερικών; Του πρώην, μην ξεχνάτε,

Πολιτισμού! Τι τόλμησε να πει ο αθεόφοβος Νίκος Ξυδάκης ανοίγοντας το στόμα του; Οτι με το Προσφυγικό και το Μεταναστευτικό θα λύσουμε το δημογραφικό πρόβλημα της χώρας! Και με τούτο, πάλι δεν είναι εύκολο να κατανοήσουμε τι πράγματι ήθελε να πει ο «ποιητής»! Εκτός αν έχει εντρυφήσει στον Ουμπέρτο Εκο. Με τις θεωρίες του για τη νομοτέλεια ή την ανάγκη βιολογικού εμπλουτισμού της Ευρώπης. Εκτός αν και αυτός, ο τελευταίος, έκανε πλάκα.

Ισως πάλι μας βοηθήσει ο αναπληρωτής υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής Γιάννης (αυτός με δύο «ν») Μουζάλας. Οχι βέβαια για το τι εννοούσε ο Ουμπέρτο Εκο. «Επιστημονικά», μας διαβεβαιώνει ο φίλτατος υπουργός, θα βελτιωθεί η φυλή μας. Θα μας κάνει καλό.

Στη σχετική συζήτηση πρέπει να συμμετάσχει και ο νεοδιορισθείς σύμβουλος Στρατηγικού Σχεδιασμού στο πρωθυπουργικό γραφείο Νίκος Καρανίκας. Ο ίδιος δηλώνει άνεργος εκπαιδευτικός και... σερβιτόρος! Ειδικότητα εξαιρετικά χρήσιμη για τις μυστικές επαφές του πρωθυπουργού. Με εκδότες και άλλους. Δεν θα αξιώσουμε από τον διαπρεπή αυτό νέο την ικανότητα να κρατάει πρακτικά από σημαντικές συναντήσεις. Αλλωστε είναι τόσο ανορθόγραφος που θα ενοχλήσει ένα τόσο πνευματικό περιβάλλον. Τουλάχιστον, όμως, θα μπορεί να σερβίρει καφέ. Στους κρυφούς συνομιλητές του πρωθυπουργού. Το εάν, παράλληλα, θα τους παρασκευάζει και θα τους «ψήνει», γι' αυτό δεν διαθέτουμε καμιά εγγύηση. Ο άνθρωπος αποκηρύσσει τη φιλοδοξία δημιουργίας «καριέρας» και σεμνύνεται ότι αυτός και η παρέα του δεν στρατεύτηκαν ποτέ γιατί είχαν προβλήματα με τη συνείδησή τους.

Τώρα πια και ο Γιάνης είναι ανόητος. Ετσι μας διαβεβαίωσε και ο πρωθυπουργός στην πρόσφατη τηλεοπτική του συνέντευξη. Μπράβο στον πρωθυπουργό μας! Χρειάστηκε τόσο καιρό για να καταλάβει ότι είχε δίπλα του κάποιον ανόητο! Σε κορυφαία θέση! Πέρα όμως από τις διαπροσωπικές αγωνίες του και τις σχέσεις του με τους φίλους του, υπάρχει ένα πελώριο ζήτημα. Ο πρωθυπουργός μας εξομολογείται δημόσια, κατά καιρούς, ότι διαπραγματεύτηκε σκληρά μέχρι την υπογραφή του τρίτου μνημονίου. Εκτός αν δεν θυμάται ποιος διεξήγαγε εκείνες τις τυχοδιωκτικές διαπραγματεύσεις!

Και τι άλλο δεν είπε ο πρωθυπουργός μας! Κορυφαία η πρόβλεψή του ότι το Πάσχα θα γιορτάσουμε και την ανάσταση της οικονομίας! Βέβαια, προηγείται ο Γολγοθάς και η σταύρωση της χώρας και του λαού μας. Κάτι ξέρει παραπάνω ο Αλέξης. Κουρεύτηκαν οι επικουρικές.

Κουρεύονται και οι κύριες συντάξεις. Κι εμείς φτιάχνουμε τον Ιούδα της εθνικής προδοσίας και των ονείρων μας. Και πάλι μας πρόλαβε. Κούφανε τους άλλους αρχηγούς ομολογώντας ότι δεν ξέρει να διακρίνει τον πρόσφυγα από τον μετανάστη!

Η χώρα παραπαίει. Και η ηττοπάθεια της ηγεσίας, που την εκπροσωπεί, διαχέεται παντού. Σε όλα τα καυτά θέματα. Μας πήραν είδηση. Ακόμα και ο Γερούν Ντάισελμπλουμ. Εχουμε κάνει κάποια πρόοδο στον σφαγιασμό των συνταξιούχων. Και των ανεξάρτητων επαγγελματιών. Κι όμως, επιθυμεί περισσότερες θυσίες. Εννοείται ότι τις αξιώνει. Μας πήρε είδηση και ο Σόιμπλε.

Και μας εύχεται... «καλή τύχη». Μας πήρε είδηση και η Ανγκελα Μέρκελ. Θα το κραύγαζε, μέσα και έξω από το Βερολίνο. Η «Φράου», όμως, είναι προσεκτική. Δυστυχώς, έχει μπροστά της εκλογές σε τρία κρίσιμα κρατίδια. Και εμείς δεν είμαστε οι πιο συμπαθείς. Μας πήραν είδηση όλοι τους. Η Ελλάδα θα γίνει ένα απέραντο hotspot!

Ολα αυτά είναι το σκληρό αποτέλεσμα των ψεμάτων. Των μεγάλων και των μικρών. Του Αλέξη και της παρέας του. Της έλλειψης πολιτικού σχεδίου με συνεκτική ιδεολογία. Και των μεγάλων ελλειμμάτων γενναίου πολιτικού ρεαλισμού. Και της φτώχειας γνώσεων. Εξω και μακριά από την παρα-ακαδημαϊκή φιλολογία. Η μόνιμη εκβιαστική συνθηματολογία δεν βοηθά. Ούτε η κατασκευή εχθρών. Ούτε τα συνθήματα. Ειδικά, όταν δεν περιέχουν έναν πυρήνα συλλογικών εννοιών και όρων με ιστορική υπόσταση.