Η ταρίφα του «κοινωνικού φιλελευθερισμού»

Ο Συνδικάτο Αυτοκινητιστών Ταξί Αττικής (ΣΑΤΑ) είναι το ενιαίο συνδικαλιστικό όργανο μιας κατηγορίας ελευθέρων επαγγελματιών, των ιδιοκτητών ταξί στην ελληνική πρωτεύουσα και το ευρύτερο πολεοδομικό συγκρότημα από τη μια έως την άλλη άκρη του Λεκανοπεδίου. Δημιουργήθηκε από τη συνένωση σωματείων στις αρχές της δεκαετίας του ΄80 (1984).

Πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου του ΣΑΤΑ είναι ο κ. Θύμιος Λυμπερόπουλος,

που κατέχει και το αξίωμα του προέδρου της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Επαγγελματιών Ιδιοκτητών Αυτοκινητιστών Ταξί και Αγοραίων (ΠΟΕΙΑΤΑ) ιδρύθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1930.

Ο κ. Λυμπερόπουλος μετά την ανακάλυψη της νέας πραγματικότητας που διαμορφώνει το κύμα της sharing economy – οικονομία διαμοιρασμού και όχι, συνεργατική οικονομία όπως ο κ. πρόεδρος επιλέγει να μεταφράζει στα ελληνικά- ως γνήσιος blogger αξιοποιεί την πλατφόρμα του ΣΑΤΑ αναρτώντας κείμενα πολεμικής τα οποία συνοδεύονται με την προσωπική φωτογραφία του.

Ο μόνιμος στόχος της πολεμικής του κ. Λυμπερόπουλου είναι ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας κ. Κυριάκος Μητσοτάκης. Την ίδια ώρα, ο πρόεδρος του ΣΑΤΑ αποθεώνει από υπουργούς της σημερινής κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ μέχρι τον πρόεδρο της Δημοκρατίας. Μάλιστα, σε μια από τις πρόσφατες αναρτήσεις του ο πρόεδρος των ταξί και των αγοραίων ολοκλήρου της επικρατείας γράφει: «(...) όσα ο Προκόπης Παυλόπουλος επικοινωνεί εδώ και πολλά χρόνια τόσο ως επιστήμων όσο και ως πολιτικός. Ο άνθρωπος που υπήρξε μαθητής του Κωνσταντίνου Καραμανλή, σήμερα είναι καθηγητής του ριζοσπαστικού φιλελευθερισμού και ο καλύτερος διαφημιστής των αρχών και των αξιών του».
Και αν ο πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι «καθηγητής του ριζοσπαστικού φιλελευθερισμού», υπάρχει ένας υπουργός που τόλμησε να τα βάλει με τους νταβατζήδες και το νταβατζηλίκι. Μην ψάχνετε για το όνομα, φως φανάρι. Ο κ. Χρήστος Σπίρτζης.

Αλλά, ας διαβάσουμε με τη δέουσα προσοχή μια από τις αναρτήσεις του προέδρου του ΣΑΤΑ: «Η Αθήνα είναι μια πόλη που η Uber "χτύπησε" από το 2015. Διείσδυσε στην αγορά επιβατικών μεταφορών, χρησιμοποιώντας επιχειρήσεις της τουριστικής βιομηχανίας και των εταιρειών ενοικιαζομένων οχημάτων με οδηγό. Είχε φροντίσει γι' αυτή την διαδικασία η εργαλειοθήκη Χατζηδάκη και οι νόμοι που ψηφίστηκαν επί των ημερών του ως υπουργός Ανάπτυξης.

Αυτό το σάπιο και άδικο επιχειρηματικό περιβάλλον προσπαθεί να εξυγιάνει η σημερινή κυβέρνηση και ο υπουργός Μεταφορών Χρήστος Σπίρτζης.

Το κοινοτικό δίκαιο επιτρέπει σε κάθε χώρα να ρυθμίζει μόνη της, τους κανόνες στον τομέα των μεταφορών. Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο, δημιουργήθηκε ένα νομοσχέδιο που ρυθμίζει σχεδόν εξ ολοκλήρου το πεδίο δραστηριότητας όχι μόνο της Uber αλλά και όλων των εφαρμογών καθώς και την γενικότερη λειτουργία των ΙΧ αυτοκινήτων που μέχρι σήμερα αναδεικνύονται πρωταθλητές της παραβατικότητας.

(…)Ευτυχώς βρέθηκε μια κυβέρνηση, ένας υπουργός που αυτό το νταβατζηλίκι, το σιχαίνεται. Και οι λόγοι δεν είναι ιδεολογικοί, είναι κοινωνικοί και εθνικοί.Αυτός ο νόμος είναι μια προσφορά στην εθνική οικονομία. Είναι μια γροθιά στο ιδιωτικό μονοπώλιο και σε όσους το σιγοντάρουν. Είναι η ελληνική απάντηση στις τακτικές της παγκοσμιοποίησης που στοχεύουν μόνο στην φτωχοποίηση των λαών και στην αρπαγή κρατικών εσόδων και εθνικού πλούτου».

Όλα αυτά ο κ. Χρ. Σπίρτζης έχοντας πλέον στο πλευρό του ένα σταθερό fan, υπέρμαχο του «κοινωνικού φιλελευθερισμού» που πάνω από όλα βάζει την … ταρίφα.