Η συμφωνία του Eurogroup σε ...«απλά ελληνικά»

του Παναγιώτη Γκρουμούτη

Δόση θα πάρουμε. Με… δόσεις και με περαιτέρω εποπτεία καθώς οι εταίροι μας έκαναν σαφές πως όσο η ελληνική κυβέρνηση θα παίρνει μέτρα, προχωρώντας για παράδειγμα άμεσα σε αποκρατικοποιήσεις ή βελτιώνοντας τον φοροεισπρακτικό μηχανισμό, τόσο οι ίδιοι οι δανειστές θα αξιολογούν και θα αποφασίζουν για την εκταμίευση των δόσεων. Ενδεχομένως και να χρειαστούν ακόμα και νέες παρεμβάσεις ή και αλλαγές σε μέτρα που έχουν ήδη νομοθετηθεί!
Χρέος δεν «κόψαμε». Ούτε πρόκειται έως το 2018 τουλάχιστον.

Τι αποφασίσθηκε χθες, μετά από ένα ακόμα μαραθώνιο διαβουλεύσεων

(11ωρο παρακαλώ) στο κονκλάβιο των Ευρωπαίων υπουργών Οικονομικών;

Επετεύχθη καταρχάς μια «χρυσή τομή» ώστε να αποφευχθεί η ευθεία ρήξη μεταξύ ΔΝΤ και Βερολίνου. Οι «καυτές» και επί της ουσίας συζητήσεις για το χρέος μετατέθηκαν αρχικώς για το φθινόπωρο και βλέπουμε. Μέχρι τότε η ελληνική πλευρά που καλείται να ακολουθήσει κατά γράμμα το πρόγραμμα προσαρμογής ώστε να επιτύχει τους στόχους. Εάν αυτό αποτυπωθεί στη νέα έκθεση βιωσιμότητας του χρέους που θα ετοιμαστεί στο τέλος της χρονιάς από το ΔΝΤ, τότε θα δούμε τις επόμενες κινήσεις του Ταμείου και το κατά πόσον – και με ποια μορφή / ρόλο – θα συμμετάσχει στο ελληνικό πρόγραμμα.

Από την άλλη οι Ευρωπαίοι, με πρώτο τον Σόιμπλε, πέτυχαν και να μην φανούν κάθετα αρνητικοί στο θέμα του χρέους, με τον πρόεδρο του Eurogroup Γερούν Ντάισενμπλουμ, τον Επίτροπο Μοσκοβισί και τον επικεφαλής του ΕSM Κλάους Ρέγκλινκγ να χρησιμοποιούν συνεχώς τον όρο «πιθανή ελάφρυνση», αλλά παράλληλα να μην αναλαμβάνουν καμία απολύτως ρητή δέσμευση σε σχέση με χρονικά περιθώρια.

Είναι προφανές – κι αν κάποιος είχε ακούσει προσεκτικά τις δηλώσεις Σόιμπλε ΠΡΙΝ την έναρξη του Eurogroup – πως το υπάρχον πολιτικό προσωπικό της Ένωσης δεν θα είναι το ίδιο σε ορίζοντα 18 – 20 μηνών από σήμερα. Για παράδειγμα, με τις εκλογές στην Γερμανία, ο χερ Σόιμπλε το 2018 μπορεί κάλλιστα να είναι σπίτι του ή ακόμα και Καγκελάριος. Υπουργός Οικονομικών σίγουρα δεν θα είναι…!

Στόχος των Ευρωπαίων είναι να κρατήσουν στο «παιχνίδι» το ΔΝΤ μέχρι το 2018 και κατόπιν να ανοίξουν ΤΟΤΕ το φάκελο χρέος. Μέχρι εκείνη την ώρα θα μας δοθούν τα εργαλεία εκείνα που θα διασφαλίσουν την κάλυψη των δεσμεύσεων και υποχρεώσεων της χώρας (να μην μας συμβεί και κανένα πιστωτικό γεγονός στα ξαφνικά…) και ενδεχομένως μια «ρύθμιση χρονικής μεγέθυνσης ή επιτοκιακής σμίκρυνσης», όχι όμως στα επίπεδα εκείνα που προσδοκά η Αθήνα, ή συστήνει η Ουάσινγκτον, αλλά σε τέτοια επίπεδα ώστε ακόμα κι αν χρειαστεί αυτή η ρύθμιση να περάσει από τα εκάστοτε εθνικά κοινοβούλια να μην αντιμετωπίσει κανένα πρόβλημα.

Αν και πρωταρχικός στόχος παραμένει η … παράταση της υπόθεσης ώστε να μην χρειαστεί καν να φτάσει ξανά το ελληνικό πρόβλημα στα εθνικά κοινοβούλια των κεντροευρωπαϊκών χωρών!